του Γιάννου Χαραλαμπίδη
Η Εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ Τζέιν Χολ Λουτ αφικνείται στην Κύπρο, όπου θα έχει σήμερα επαφές με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί, για να συζητήσει μαζί τους τούς όρους αναφοράς. Και όλα αυτά συμβαίνουν υπό την σκιάν των θέσεων του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου περί νέων συνομοσπονδιακών ιδεών και υπό τον πολεμικό παιάνα του Ναυτικού της Άγκυρας, που αλωνίζει εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, στη λογική της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Κλίμα εμπιστοσύνης
Ερώτημα: Πώς να πάμε σε συνομιλίες και επί τη βάσει ποιου κλίματος εμπιστοσύνης; Το ΑΚΕΛ δεν έχει εμπιστοσύνη στον Πρόεδρο, τον οποίο κατηγορεί ότι αυτός τροφοδοτεί με την πολιτική του και τις θέσεις του στο παρασκήνιο, τη λύση των δύο κρατών και της συνομοσπονδίας. Ερώτημα συναφές: Και οι θέσεις του ΑΚΕΛ πόσο απέχουν από τις συνομοσπονδιακές, όπως τον κατηγορεί, θέσεις του Προέδρου; Μα το ΑΚΕΛ δεν είναι το κόμμα που υποστηρίζει την εκ περιτροπής Προεδρία, που σημαίνει την, εκτός των άλλων, διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας; Δεν υπάρχει λόγος να σχολιάσουμε το ΔΗΚΟ. Αναφέρεται στην καλή ομοσπονδία, χωρίς να προσδιορίσει ποτέ το ορθό της περιεχόμενο, επειδή γνωρίζει καλά ότι πρόκειται για πολιτική θέση, επί τη βάσει της οποίας θέλει να βρίσκει λόγους διαφοροποίησης από το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ. Άλλωστε, το ΔΗΚΟ έπλεκε το εγκώμιο στον Νίκο Κοτζιά, τον αρχιτέκτονα της μεγαλειώδους, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, λύσης της «βορείου Μακεδονίας», για να κτυπά τον Αναστασιάδη ενόψει προεδρικών εκλογών. Και τι υποστήριζε και υποστηρίζει ο Ν. Κοτζιάς; Θέσεις πιο προχωρημένες από τον Κύπριο Πρόεδρο. Ένας από τους λόγους, για τους οποίους ο τέως Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας είπε όχι στο σχέδιο Ανάν, είναι διότι, όπως υποστήριζε, δεν δημιουργήθηκε στην Κύπρο ένα καντόνιο στη Λευκωσία, το οποίο θα ανήκε στην κοινή ομοσπονδιακή Αρχή. Ο κ. Κοτζιάς, τον οποίο υποστήριξαν «απορριπτικοί», εθνικόφρονες και επώνυμοι αντιομοσπονδιακοί, εισηγείτο ότι, αυτό το κοινό καντόνιο, έπρεπε να στηριχθεί στην κυπριακή και μόνο ταυτότητα. Να μην υπάρχουν Έλληνες και Τούρκοι. Μόνον Κύπριοι. Και, σταδιακά, όπως ισχυρίζεται, αυτή η κυπριακή συνείδηση θα περνούσε σε ολόκληρο το νησί ως στοιχείο βιωσιμότητας της λύσης. Και εξαφάνισης του Ελληνισμού. Δεν τα αναφέρουμε αυτά τυχαία. Τα έχει γράψει ο ίδιος. Αρκετοί από αυτούς που υμνολογούσαν τον κ. Κοτζιά, που είναι δικαίωμά του να πιστεύει ό,τι θέλει, είναι ελληνολάτρες, με ή χωρίς εισαγωγικά, και ασκούσαν και ασκούν κριτική στη διπρόσωπη πολιτική Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ. Άφησαν, όμως, στο απυρόβλητο τον Κοτζιά.
ΝΑΤΟϊκός κομμουνιστής και διχοτόμηση
Στο διά ταύτα, λοιπόν: Η πολιτική πρόταση Κοτζιά για τη δημιουργία του κράτους των Κυπριλλίδων έχει δύο πηγές: Η πρώτη είναι οι διεθνιστικές κομμουνιστικές του καταβολές, τις οποίες αντάλλαξε με πολιτειακά αξιώματα, γενόμενος, μάλιστα, μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, ένας «ΝΑΤΟϊκός κομμουνιστής». Η δεύτερη αφορά στη βρετανική και κομμουνιστική πολιτική στην Κύπρο. Οι Βρετανοί, μέσα από το ανεξάρτητο κράτος, επιχείρησαν από την πρώτη στιγμή να δημιουργήσουν κρατική και δη κυπριακή συνείδηση, για να αποκόψουν την Κύπρο από την Ελλάδα και να δημιουργήσουν, εκ των πραγμάτων, εμφύλιο πόλεμο, έτσι ώστε να εφαρμόσουν τη λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία θεωρούσαν ως μορφή διχοτόμησης. Μια λύση, η οποία θα ανέτρεπε την ιστορία και τα γεωπολιτικά αποτελέσματα της ΕΟΚΑ. Έτσι, η Βρετανία παίρνει τη ρεβάνς της στρατιωτικής ήττας που υπέστη το ’55-’59 και διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία θεωρούσε ως το προηγούμενο στάδιο των δυο συνιστώντων κρατών. Τα γράφουν οι ίδιοι οι Βρετανοί στα έγγραφά τους. Το ΑΚΕΛ, που μέχρι το ’67 ήταν Ενωτικό, εν συνεχεία υιοθετεί τη διεθνιστική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης και μετατρέπει το Κυπριακό από αγώνα για ελευθερία και Ένωση σε καθαρά ταξικό, στη λογική του ανεξάρτητου κράτους και της κυπροκεντρικής συνείδησης. Διότι αυτό βόλευε τη Σοβιετική Ένωση, η οποία ήταν αντίθετη με την Ένωση, αφού, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, η Κύπρος θα ήταν ΝΑΤΟ και η Μόσχα δεν το ήθελε. Γι’ αυτό και πριν από το σχέδιο Άτσεσον υποστήριζε την Κυπριακή Δημοκρατία και, όταν αυτό ματαιώθηκε, όταν, δηλαδή, απετράπη η Ένωση με ανταλλάγματα και η ΝΑΤΟποίηση, υιοθέτησε, τον Φεβρουάριο του ’65, την τουρκική θέση για λύση ομοσπονδίας. Τότε και ο Μακάριος και το ΑΚΕΛ αντέδρασαν, διότι η ομοσπονδία χαρακτηριζόταν ως διχοτόμηση. Εκείνο, λοιπόν, που τότε αφόριζαν ως διχοτόμηση, σήμερα έγινε παντιέρα δήθεν επανένωσης!
Διεθνισμός ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ
Η βρετανική πολιτική της κυπροκεντρικής συνείδησης πέρασε από το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ στον νεοφιλελεύθερο ΔΗΣΥ, ο οποίος, χωρίς την ενωτική παράταξη, δεν θα υπήρχε ως κόμμα. Από το σύνθημα, «η Κύπρος είναι ελληνική», έχει μεταπέσει σε μια ουτοπική ευρωλαγνεία, που δεν συμφωνεί καν με την ευρωπαϊκή δεξιά του ΕΛΚ, αφού το ΕΛΚ δεν υποστηρίζει τις νεοφιλελεύθερες θέσεις του ΔΗΣΥ, που θα έπρεπε να ανήκει στους Φιλελευθέρους. Υπάρχει ακόμη κάτι που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: Οι φιλελεύθεροι υποστηρίζουν, όπως και η ηγεσία του ΔΗΣΥ, την ομοσπονδοποίηση της ΕΕ, ενώ το ΕΛΚ αναφέρεται μερικώς στην περιφερειακή ολοκλήρωση, στη βάση του κοινωνικού, όμως, φιλελευθερισμού και χωρίς να τάσσεται υπέρ της ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης. Άλλωστε, η θέση για τον αποκλεισμό της ομοσπονδοποίησης της ΕΕ είχε αποφασιστεί προ ετών, όταν καταρτιζόταν το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, που εξελίχθηκε σε Συνθήκη της Λισσαβώνας. Αυτές δεν είναι θέσεις ΕΛΚ. Είναι θέσεις των Φιλελευθέρων! Οι νεοφιλελεύθερες διεθνιστικές αντιλήψεις της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, ότι, δηλαδή, money talks (που θεωρούν το χρήμα ως τη μέγιστη αξία), συμπίπτουν στο Κυπριακό με τις αριστερές διεθνιστικές αντιλήψεις περί της πάλης των τάξεων στην ακόλουθη λογική: Ο μεν ΔΗΣΥ έχει την ψευδαίσθηση ότι ο πατριωτισμός και η εθνική ταυτότητα είναι γραφικότητες και αχρείαστοι συναισθηματισμοί και ότι μόνο το χρήμα μπορεί να ενώσει τους Κυπρίους, άρα δεν χρειαζόμαστε εθνικές ταυτότητες. Το δε ΑΚΕΛ ζει στη δική του ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί ριζικά μέσω του ταξικού αγώνα και της κοινής πάλης της εργατικής τάξης. Άρα, δεν χρειάζονται εθνότητες. Μιλά μεν το ΑΚΕΛ για το προλεταριάτο, αλλά, εάν γίνει ένας έλεγχος στα οικονομικά της ηγεσίας και των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ, θα διαπιστωθεί ότι ουδόλως ανήκουν στην εργατική τάξη. Στην εργατική τάξη ανήκουν ο Αβέρωφ, που δήλωσε ότι έχει 800 ευρώ στην τράπεζα, και οι υπόλοιποι τότε Υπουργοί, όπως έχει η κατάθεση περιουσιακών στοιχείων, πλην του κ. Παμπορίδη. Είναι, πάντως, πρόδηλον ότι οι ταξικές διαφορές θα φέρουν σύγκρουση και όχι λύση, ενώ οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις του ΔΗΣΥ θα φέρουν, εάν εφαρμοστούν, εκτός της στρατιωτικής, την οικονομική υποδούλωση στην Τουρκία, η οποία θα θέσει την Κύπρο υπό την πλήρη εξάρτησή της. Εάν, δε, ακουστούν οι απόψεις του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ για να περάσει αγωγός μέσω Τουρκίας, τότε θα είναι το νησί και το όποιο πολιτειακό του σύστημα στο έλεος της Άγκυρας. Διότι ξεχνούν κάτι οι ηγέτες μας και δη εκείνοι του ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Η Τουρκία δεν πιστεύει ούτε στις λογικές του ΔΗΣΥ, ούτε του ΑΚΕΛ. Εάν πίστευε: Α) Θα ήταν μια άλλη μορφή Σοβιετίας. Όμως, ούτε ήταν, ούτε είναι. Όσο, δε, για τις αντιλήψεις του ΔΗΣΥ, εάν η Τουρκία ήταν νεοφιλελεύθερη στην οικονομία και δημοκρατική στο πολιτειακό σύστημα, ενδεχομένως να είχε την τύχη της Σοβιετικής Ένωσης. Να διαλυόταν. Διότι, το σύστημα και η συνοχή της Τουρκίας, όπως και της Σοβιετικής Ένωσης, δεν στηρίζεται στην ενίσχυση του δημοκρατικού δείκτη, αλλά σε εκείνο των δημοκρατικών ελλειμμάτων. Γνωρίζει και η Τουρκία ότι ομοιάζει το σύστημά της με ένα μαύρο κουτί, όπου είναι μέσα φυλακισμένες αντίρροπες δυνάμεις και η ίδια η δημοκρατία. Και ότι, εάν ανοίξει αυτό το κουτί, θα μοιάζει πλέον με εκείνο της Πανδώρας. Εξ ου και το γεγονός ότι δεν προχωρούν οι εκδημοκρατικοποιήσεις και η ενταξιακή της πορεία.
Τα μπαλώματα του Κατρούγκαλου
Πώς πάμε, λοιπόν, σε συνομιλίες, όταν σε Κύπρο και Ελλάδα το κομματικό σύστημα πάσχει από έναν αθεράπευτο τυχοδιωκτισμό, στον οποίο κάνουν πλάτη, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, τα ΜΜΕ; Με ποια Ελλάδα θα πάμε σε συνομιλίες ως στήριγμα; Με αυτήν του Αλέξη Τσίπρα, με κείνη του Μητσοτάκη ή της Χρυσής Αυγής; Ο κ. Τσίπρας αρνήθηκε να φέρει τη συμφωνία για τη Μακεδονία ενώπιον του ελληνικού λαού σε δημοψήφισμα, ενώ αποκάλεσε -ενώπιον του Κύπριου και άλλων ξένων ηγετών τις προάλλες στη Λευκωσία- όσους διαφωνούσαν μαζί του ως ακροδεξιούς, εθνικιστές που δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά. Με ποιαν Ελλάδα, λοιπόν, πάμε σε συνομιλίες; Με την Ελλάδα του Υφυπουργού των Εξωτερικών, του κ. Κατρούγκαλου, ο οποίος έλεγε σε σύσκεψη στο Υπουργείο Εξωτερικών, στην παρουσία του κ. Κοτζιά (και άλλων), όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών, για το Κυπριακό, τα εξής: «Έλα, μωρέ, θα βρούμε έναν τρόπο να τα μπαλώσουμε...». Όπως τον βρήκαν και στο Σκοπιανό. Ο Κοτζιάς κατάφερε σε ένα χρόνο και κάτι να το κλείσει. Ένα «αχρείαστο πρόβλημα», όπως το χαρακτήρισε ο κ. Τσίπρας ενώπιον του Προέδρου Αναστασιάδη, τελείωσε. Συνεπώς, ο κ. Κοτζιάς, ο οποίος θεωρείται επιτυχημένος και πολιτικά αίλουρος, άλλοτε κομμουνιστής, άλλοτε ολίγον Σοσιαλιστής επί Γ. Παπανδρέου, άλλοτε με τους Ρώσους και τελευταίως κολλητός, κάτι σαν κομισάριος, των Αμερικανών, μπορεί να είναι ο κύριος σύμβουλος Αθηνών και Λευκωσίας στο Κυπριακό. Ιδανικός. Και αυτό, διότι τυγχάνει της υποστήριξης της Αριστεράς (ήταν επιστήθιος σύντροφος με τα στελέχη του ΑΚΕΛ), της νεοφιλελεύθερης δεξιάς του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, που τον εξυμνούσε, και γενικότερα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, καθώς και πολλών άλλων απορριπτικών, εθνικοφρόνων και δη αντιομοσπονδιακών, που τον εμφάνιζαν από το ΜΜΕ ως την ασπίδα μας στο Κυπριακό. Και πότε συνέβαινε αυτό; Όταν ο δικός του πλανήτης ήταν ευθυγραμμισμένος με εκείνον του Νίκου Αναστασιάδη, στον οποίον ασκούσαν και ασκούν κριτική για την ομοσπονδία και την υπό συζήτηση λύση. Για να είναι, μάλιστα, πειστική η πρόταση θα πρέπει να υποβληθεί από τον ενδιάμεσο χώρο, όπου και αν υπάρχει, που τόσο πολύ τον στήριξε, και από τους απορριπτικούς γενικότερα. Μπράβο, Κοτζιά, άτυχοι Μακεδόνες!
Οι Μητσοτάκηδες
Για να είμαστε δίκαιοι. Εάν έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την παρέα του και την αδερφή του, κ. Ντόρα Μπακογιάννη, δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα σηκώσουν κεφάλι στην Τουρκία. Όπως δεν θα σήκωναν κεφάλι και στο Σκοπιανό. Θα τα μπαλώσουν και αυτοί! Τόσον ο πατέρας Μητσοτάκης, όσο και τα παιδιά του ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας και είχαν ξαποστείλει επί τούτου παλαιότερα τον Σαμαρά. Ήταν, δε, εμφανής η διαφορά πολιτικών θέσεων μεταξύ Σαμαρά και Μητσοτάκη στη Βουλή των Ελλήνων, όπως και στο Κυπριακό. Οι Μητσοτάκηδες ήταν σφόδρα υπέρ του σχεδίου Ανάν. Άτυχη Ελλάς!
Δείγμα τουρκικών θέσεων
Πώς να πάμε σε συνομιλίες, όταν: 1. Οι Τούρκοι αλωνίζουν την Κυπριακή ΑΟΖ. Εξέδωσαν νέες NAVTEX για ασκήσεις με συμμαχικές δυνάμεις, υπονοώντας τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Έχουν εμπλέξει εκ νέου τις ΗΠΑ, οι οποίες, όμως, διέψευσαν δική τους συμμετοχή. 2. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, σε σύσκεψή του την περασμένη εβδομάδα, παραμένει αμετακίνητο στις θέσεις του για το Αιγαίο και την Κύπρο. 3. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, με αφορμή την έκθεση του Σ. Ασφαλείας για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, εκφράζει τη δυσφορία της Άγκυρας, επειδή δεν δόθηκε η έγκριση του ψευδοκράτους για την λήψη της απόφασης. Ταυτοχρόνως, αναφέρεται σε νέες ιδέες για το Κυπριακό και αφήνει ανοικτό το παράθυρο ακόμη και για μια μορφή λύσης ομοσπονδίας, γεγονός, που παρ’ ολίγον να αναγκάσει στελέχη των ηγεσιών ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ να κτυπήσουν τις καμπάνες, ισχυριζόμενοι αλλαγή της τουρκικής στάσης! 4. Η τουρκική πολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας», που είναι η προέκταση της πολιτικής της τουρκικής λίμνης, τίθεται στην πράξη σε εφαρμογή το τέλος Φεβρουαρίου αρχές Μαρτίου με μεγάλη τουρκική διακλαδική άσκηση. Την περασμένη Κυριακή δημοσιεύσαμε τον σχετικό χάρτη με τις τουρκικές διεκδικήσεις, που θέλουν την Άγκυρα να ελέγχει μια θαλάσσια περιοχή από τον Βόσπορο ώς το Αιγαίο, και η οποία φθάνει πλησίον της Κρήτης, μετά κινείται προς Καστελόριζο και, από εκεί, προς την Κύπρο, καταλήγοντας στην Αλεξανδρέττα. Ο τουρκικός στόχος είναι, μεταξύ άλλων, ο έλεγχος των πηγών φυσικού αερίου. Η πολιτική αυτή περνά μέσα από μια ομοσπονδιακή λύση συνομοσπονδιακού χαρακτήρα στο Κυπριακό, που θα αλλάζει τις ΑΟΖ μεταξύ των εμπλεκομένων μερών. 5. Η Τουρκία ξεκαθαρίζει ότι δεν θα δεχθεί λύση με μηδέν εγγυήσεις και μηδέν στρατό. 6. Η Άγκυρα ελέγχει ήδη τα κατεχόμενα μέσω του νερού, του ηλεκτρισμού, των επικοινωνιών, της οικονομίας και των εποίκων. Αλλά και στρατιωτικά. Και στόχος της είναι να συνεχίσει να το πράττει και μετά τη λύση, όχι μόνο στον βορρά, αλλά και στον νότο. 7. Η Τουρκία και οι κατοχικές «αρχές» θέλουν τον διαμερισμό του φυσικού αερίου. Εάν δει κάποιος τους χάρτες και ό,τι η Άγκυρα διεκδικεί, κατανοεί το εξής: Ό,τι βρίσκεται στον βορρά ανήκει στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων και τα λοιπά στον «νότο» είναι, σε μεγάλο μέρος, προς διεκδίκηση. 8. Εάν δεν δοθεί η εκ περιτροπής Προεδρία, δηλαδή η διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας, δεν υπάρχει λύση.
Προτάσεις για ΜΟΕ
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και άλλες τουρκικές αξιώσεις, επί τη βάσει των οποίων μπορεί ο καθένας, αλλά και η κ. Λουτ να κατανοήσουν, κατά πόσον μπορεί να λυθεί, ή όχι, δημοκρατικά και βιώσιμα το Κυπριακό, με όσα σήμερα συζητούνται, χωρίς την αλλαγή της τουρκικής στάσης. Εκτός του γεγονότος ότι ο τουρκικός στόλος και το «Μπαρμπαρός» αλωνίζουν στην κυπριακή ΑΟΖ, ο Αττίλας, που εδρεύει στην Κύπρο, υποδέχεται την κ. Λουτ με κανονιές! Οποία «τιμή»! Με ασκήσεις, δηλαδή, και βολές πυροβολικού πλησίον της Μόρφου και αρμάτων μάχης κάτω από τον Πενταδάκτυλο, απέναντι από το Σοπάζ. Κατά καιρούς προβαίνουμε σε εισηγήσεις, διότι δεν είμαστε απορριπτικοί. Ιδού, λοιπόν, ακόμη δύο: Να πάρει την κ. Λουτ, είτε ο Πρόεδρος είτε κάποιος των συνεργατών του, να δει με τις διόπτρες και να ακούσει της κανονιές της κατοχής. Υπάρχει και πιο καλή εισήγηση, επαναπροσεγγιστική, στο πλαίσιο των ΜΟΕ: Να παρακολουθήσουν μαζί με την κ. Λουτ οι ηγέτες των δύο Κοινοτήτων, με τους πρέσβεις των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και της ΕΕ, καθώς και στην παρουσία του Επιτρόπου της Κύπρου Χρ. Στυλιανίδη, προσωπικού φίλου και θαυμαστή του Ταγίπ Ερντογάν, τις τουρκικές κανονιές. Και, μετά, ας προβούν σε δηλώσεις. Ίσως να είναι μια κλασική ευκαιρία να κατανοήσουν όλοι την πραγματική διάσταση του Κυπριακού! Την κατοχή.
Υ.Γ.: Καθόλου τυχαία δεν αναφέρθηκε ο γραφών στις ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Αυτοί θα σπεύσουν, ούτως ή άλλως, από μόνοι τους. Ξέρουν τον δρόμο... Άτυχη Κύπρος!
Η Εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ Τζέιν Χολ Λουτ αφικνείται στην Κύπρο, όπου θα έχει σήμερα επαφές με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί, για να συζητήσει μαζί τους τούς όρους αναφοράς. Και όλα αυτά συμβαίνουν υπό την σκιάν των θέσεων του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου περί νέων συνομοσπονδιακών ιδεών και υπό τον πολεμικό παιάνα του Ναυτικού της Άγκυρας, που αλωνίζει εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, στη λογική της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Κλίμα εμπιστοσύνης
Ερώτημα: Πώς να πάμε σε συνομιλίες και επί τη βάσει ποιου κλίματος εμπιστοσύνης; Το ΑΚΕΛ δεν έχει εμπιστοσύνη στον Πρόεδρο, τον οποίο κατηγορεί ότι αυτός τροφοδοτεί με την πολιτική του και τις θέσεις του στο παρασκήνιο, τη λύση των δύο κρατών και της συνομοσπονδίας. Ερώτημα συναφές: Και οι θέσεις του ΑΚΕΛ πόσο απέχουν από τις συνομοσπονδιακές, όπως τον κατηγορεί, θέσεις του Προέδρου; Μα το ΑΚΕΛ δεν είναι το κόμμα που υποστηρίζει την εκ περιτροπής Προεδρία, που σημαίνει την, εκτός των άλλων, διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας; Δεν υπάρχει λόγος να σχολιάσουμε το ΔΗΚΟ. Αναφέρεται στην καλή ομοσπονδία, χωρίς να προσδιορίσει ποτέ το ορθό της περιεχόμενο, επειδή γνωρίζει καλά ότι πρόκειται για πολιτική θέση, επί τη βάσει της οποίας θέλει να βρίσκει λόγους διαφοροποίησης από το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ. Άλλωστε, το ΔΗΚΟ έπλεκε το εγκώμιο στον Νίκο Κοτζιά, τον αρχιτέκτονα της μεγαλειώδους, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, λύσης της «βορείου Μακεδονίας», για να κτυπά τον Αναστασιάδη ενόψει προεδρικών εκλογών. Και τι υποστήριζε και υποστηρίζει ο Ν. Κοτζιάς; Θέσεις πιο προχωρημένες από τον Κύπριο Πρόεδρο. Ένας από τους λόγους, για τους οποίους ο τέως Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας είπε όχι στο σχέδιο Ανάν, είναι διότι, όπως υποστήριζε, δεν δημιουργήθηκε στην Κύπρο ένα καντόνιο στη Λευκωσία, το οποίο θα ανήκε στην κοινή ομοσπονδιακή Αρχή. Ο κ. Κοτζιάς, τον οποίο υποστήριξαν «απορριπτικοί», εθνικόφρονες και επώνυμοι αντιομοσπονδιακοί, εισηγείτο ότι, αυτό το κοινό καντόνιο, έπρεπε να στηριχθεί στην κυπριακή και μόνο ταυτότητα. Να μην υπάρχουν Έλληνες και Τούρκοι. Μόνον Κύπριοι. Και, σταδιακά, όπως ισχυρίζεται, αυτή η κυπριακή συνείδηση θα περνούσε σε ολόκληρο το νησί ως στοιχείο βιωσιμότητας της λύσης. Και εξαφάνισης του Ελληνισμού. Δεν τα αναφέρουμε αυτά τυχαία. Τα έχει γράψει ο ίδιος. Αρκετοί από αυτούς που υμνολογούσαν τον κ. Κοτζιά, που είναι δικαίωμά του να πιστεύει ό,τι θέλει, είναι ελληνολάτρες, με ή χωρίς εισαγωγικά, και ασκούσαν και ασκούν κριτική στη διπρόσωπη πολιτική Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ. Άφησαν, όμως, στο απυρόβλητο τον Κοτζιά.
ΝΑΤΟϊκός κομμουνιστής και διχοτόμηση
Στο διά ταύτα, λοιπόν: Η πολιτική πρόταση Κοτζιά για τη δημιουργία του κράτους των Κυπριλλίδων έχει δύο πηγές: Η πρώτη είναι οι διεθνιστικές κομμουνιστικές του καταβολές, τις οποίες αντάλλαξε με πολιτειακά αξιώματα, γενόμενος, μάλιστα, μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, ένας «ΝΑΤΟϊκός κομμουνιστής». Η δεύτερη αφορά στη βρετανική και κομμουνιστική πολιτική στην Κύπρο. Οι Βρετανοί, μέσα από το ανεξάρτητο κράτος, επιχείρησαν από την πρώτη στιγμή να δημιουργήσουν κρατική και δη κυπριακή συνείδηση, για να αποκόψουν την Κύπρο από την Ελλάδα και να δημιουργήσουν, εκ των πραγμάτων, εμφύλιο πόλεμο, έτσι ώστε να εφαρμόσουν τη λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία θεωρούσαν ως μορφή διχοτόμησης. Μια λύση, η οποία θα ανέτρεπε την ιστορία και τα γεωπολιτικά αποτελέσματα της ΕΟΚΑ. Έτσι, η Βρετανία παίρνει τη ρεβάνς της στρατιωτικής ήττας που υπέστη το ’55-’59 και διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία θεωρούσε ως το προηγούμενο στάδιο των δυο συνιστώντων κρατών. Τα γράφουν οι ίδιοι οι Βρετανοί στα έγγραφά τους. Το ΑΚΕΛ, που μέχρι το ’67 ήταν Ενωτικό, εν συνεχεία υιοθετεί τη διεθνιστική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης και μετατρέπει το Κυπριακό από αγώνα για ελευθερία και Ένωση σε καθαρά ταξικό, στη λογική του ανεξάρτητου κράτους και της κυπροκεντρικής συνείδησης. Διότι αυτό βόλευε τη Σοβιετική Ένωση, η οποία ήταν αντίθετη με την Ένωση, αφού, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, η Κύπρος θα ήταν ΝΑΤΟ και η Μόσχα δεν το ήθελε. Γι’ αυτό και πριν από το σχέδιο Άτσεσον υποστήριζε την Κυπριακή Δημοκρατία και, όταν αυτό ματαιώθηκε, όταν, δηλαδή, απετράπη η Ένωση με ανταλλάγματα και η ΝΑΤΟποίηση, υιοθέτησε, τον Φεβρουάριο του ’65, την τουρκική θέση για λύση ομοσπονδίας. Τότε και ο Μακάριος και το ΑΚΕΛ αντέδρασαν, διότι η ομοσπονδία χαρακτηριζόταν ως διχοτόμηση. Εκείνο, λοιπόν, που τότε αφόριζαν ως διχοτόμηση, σήμερα έγινε παντιέρα δήθεν επανένωσης!
Διεθνισμός ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ
Η βρετανική πολιτική της κυπροκεντρικής συνείδησης πέρασε από το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ στον νεοφιλελεύθερο ΔΗΣΥ, ο οποίος, χωρίς την ενωτική παράταξη, δεν θα υπήρχε ως κόμμα. Από το σύνθημα, «η Κύπρος είναι ελληνική», έχει μεταπέσει σε μια ουτοπική ευρωλαγνεία, που δεν συμφωνεί καν με την ευρωπαϊκή δεξιά του ΕΛΚ, αφού το ΕΛΚ δεν υποστηρίζει τις νεοφιλελεύθερες θέσεις του ΔΗΣΥ, που θα έπρεπε να ανήκει στους Φιλελευθέρους. Υπάρχει ακόμη κάτι που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές: Οι φιλελεύθεροι υποστηρίζουν, όπως και η ηγεσία του ΔΗΣΥ, την ομοσπονδοποίηση της ΕΕ, ενώ το ΕΛΚ αναφέρεται μερικώς στην περιφερειακή ολοκλήρωση, στη βάση του κοινωνικού, όμως, φιλελευθερισμού και χωρίς να τάσσεται υπέρ της ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης. Άλλωστε, η θέση για τον αποκλεισμό της ομοσπονδοποίησης της ΕΕ είχε αποφασιστεί προ ετών, όταν καταρτιζόταν το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, που εξελίχθηκε σε Συνθήκη της Λισσαβώνας. Αυτές δεν είναι θέσεις ΕΛΚ. Είναι θέσεις των Φιλελευθέρων! Οι νεοφιλελεύθερες διεθνιστικές αντιλήψεις της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, ότι, δηλαδή, money talks (που θεωρούν το χρήμα ως τη μέγιστη αξία), συμπίπτουν στο Κυπριακό με τις αριστερές διεθνιστικές αντιλήψεις περί της πάλης των τάξεων στην ακόλουθη λογική: Ο μεν ΔΗΣΥ έχει την ψευδαίσθηση ότι ο πατριωτισμός και η εθνική ταυτότητα είναι γραφικότητες και αχρείαστοι συναισθηματισμοί και ότι μόνο το χρήμα μπορεί να ενώσει τους Κυπρίους, άρα δεν χρειαζόμαστε εθνικές ταυτότητες. Το δε ΑΚΕΛ ζει στη δική του ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί ριζικά μέσω του ταξικού αγώνα και της κοινής πάλης της εργατικής τάξης. Άρα, δεν χρειάζονται εθνότητες. Μιλά μεν το ΑΚΕΛ για το προλεταριάτο, αλλά, εάν γίνει ένας έλεγχος στα οικονομικά της ηγεσίας και των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ, θα διαπιστωθεί ότι ουδόλως ανήκουν στην εργατική τάξη. Στην εργατική τάξη ανήκουν ο Αβέρωφ, που δήλωσε ότι έχει 800 ευρώ στην τράπεζα, και οι υπόλοιποι τότε Υπουργοί, όπως έχει η κατάθεση περιουσιακών στοιχείων, πλην του κ. Παμπορίδη. Είναι, πάντως, πρόδηλον ότι οι ταξικές διαφορές θα φέρουν σύγκρουση και όχι λύση, ενώ οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις του ΔΗΣΥ θα φέρουν, εάν εφαρμοστούν, εκτός της στρατιωτικής, την οικονομική υποδούλωση στην Τουρκία, η οποία θα θέσει την Κύπρο υπό την πλήρη εξάρτησή της. Εάν, δε, ακουστούν οι απόψεις του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ για να περάσει αγωγός μέσω Τουρκίας, τότε θα είναι το νησί και το όποιο πολιτειακό του σύστημα στο έλεος της Άγκυρας. Διότι ξεχνούν κάτι οι ηγέτες μας και δη εκείνοι του ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Η Τουρκία δεν πιστεύει ούτε στις λογικές του ΔΗΣΥ, ούτε του ΑΚΕΛ. Εάν πίστευε: Α) Θα ήταν μια άλλη μορφή Σοβιετίας. Όμως, ούτε ήταν, ούτε είναι. Όσο, δε, για τις αντιλήψεις του ΔΗΣΥ, εάν η Τουρκία ήταν νεοφιλελεύθερη στην οικονομία και δημοκρατική στο πολιτειακό σύστημα, ενδεχομένως να είχε την τύχη της Σοβιετικής Ένωσης. Να διαλυόταν. Διότι, το σύστημα και η συνοχή της Τουρκίας, όπως και της Σοβιετικής Ένωσης, δεν στηρίζεται στην ενίσχυση του δημοκρατικού δείκτη, αλλά σε εκείνο των δημοκρατικών ελλειμμάτων. Γνωρίζει και η Τουρκία ότι ομοιάζει το σύστημά της με ένα μαύρο κουτί, όπου είναι μέσα φυλακισμένες αντίρροπες δυνάμεις και η ίδια η δημοκρατία. Και ότι, εάν ανοίξει αυτό το κουτί, θα μοιάζει πλέον με εκείνο της Πανδώρας. Εξ ου και το γεγονός ότι δεν προχωρούν οι εκδημοκρατικοποιήσεις και η ενταξιακή της πορεία.
Τα μπαλώματα του Κατρούγκαλου
Πώς πάμε, λοιπόν, σε συνομιλίες, όταν σε Κύπρο και Ελλάδα το κομματικό σύστημα πάσχει από έναν αθεράπευτο τυχοδιωκτισμό, στον οποίο κάνουν πλάτη, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, τα ΜΜΕ; Με ποια Ελλάδα θα πάμε σε συνομιλίες ως στήριγμα; Με αυτήν του Αλέξη Τσίπρα, με κείνη του Μητσοτάκη ή της Χρυσής Αυγής; Ο κ. Τσίπρας αρνήθηκε να φέρει τη συμφωνία για τη Μακεδονία ενώπιον του ελληνικού λαού σε δημοψήφισμα, ενώ αποκάλεσε -ενώπιον του Κύπριου και άλλων ξένων ηγετών τις προάλλες στη Λευκωσία- όσους διαφωνούσαν μαζί του ως ακροδεξιούς, εθνικιστές που δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά. Με ποιαν Ελλάδα, λοιπόν, πάμε σε συνομιλίες; Με την Ελλάδα του Υφυπουργού των Εξωτερικών, του κ. Κατρούγκαλου, ο οποίος έλεγε σε σύσκεψη στο Υπουργείο Εξωτερικών, στην παρουσία του κ. Κοτζιά (και άλλων), όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών, για το Κυπριακό, τα εξής: «Έλα, μωρέ, θα βρούμε έναν τρόπο να τα μπαλώσουμε...». Όπως τον βρήκαν και στο Σκοπιανό. Ο Κοτζιάς κατάφερε σε ένα χρόνο και κάτι να το κλείσει. Ένα «αχρείαστο πρόβλημα», όπως το χαρακτήρισε ο κ. Τσίπρας ενώπιον του Προέδρου Αναστασιάδη, τελείωσε. Συνεπώς, ο κ. Κοτζιάς, ο οποίος θεωρείται επιτυχημένος και πολιτικά αίλουρος, άλλοτε κομμουνιστής, άλλοτε ολίγον Σοσιαλιστής επί Γ. Παπανδρέου, άλλοτε με τους Ρώσους και τελευταίως κολλητός, κάτι σαν κομισάριος, των Αμερικανών, μπορεί να είναι ο κύριος σύμβουλος Αθηνών και Λευκωσίας στο Κυπριακό. Ιδανικός. Και αυτό, διότι τυγχάνει της υποστήριξης της Αριστεράς (ήταν επιστήθιος σύντροφος με τα στελέχη του ΑΚΕΛ), της νεοφιλελεύθερης δεξιάς του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, που τον εξυμνούσε, και γενικότερα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, καθώς και πολλών άλλων απορριπτικών, εθνικοφρόνων και δη αντιομοσπονδιακών, που τον εμφάνιζαν από το ΜΜΕ ως την ασπίδα μας στο Κυπριακό. Και πότε συνέβαινε αυτό; Όταν ο δικός του πλανήτης ήταν ευθυγραμμισμένος με εκείνον του Νίκου Αναστασιάδη, στον οποίον ασκούσαν και ασκούν κριτική για την ομοσπονδία και την υπό συζήτηση λύση. Για να είναι, μάλιστα, πειστική η πρόταση θα πρέπει να υποβληθεί από τον ενδιάμεσο χώρο, όπου και αν υπάρχει, που τόσο πολύ τον στήριξε, και από τους απορριπτικούς γενικότερα. Μπράβο, Κοτζιά, άτυχοι Μακεδόνες!
Οι Μητσοτάκηδες
Για να είμαστε δίκαιοι. Εάν έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την παρέα του και την αδερφή του, κ. Ντόρα Μπακογιάννη, δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα σηκώσουν κεφάλι στην Τουρκία. Όπως δεν θα σήκωναν κεφάλι και στο Σκοπιανό. Θα τα μπαλώσουν και αυτοί! Τόσον ο πατέρας Μητσοτάκης, όσο και τα παιδιά του ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας και είχαν ξαποστείλει επί τούτου παλαιότερα τον Σαμαρά. Ήταν, δε, εμφανής η διαφορά πολιτικών θέσεων μεταξύ Σαμαρά και Μητσοτάκη στη Βουλή των Ελλήνων, όπως και στο Κυπριακό. Οι Μητσοτάκηδες ήταν σφόδρα υπέρ του σχεδίου Ανάν. Άτυχη Ελλάς!
Δείγμα τουρκικών θέσεων
Πώς να πάμε σε συνομιλίες, όταν: 1. Οι Τούρκοι αλωνίζουν την Κυπριακή ΑΟΖ. Εξέδωσαν νέες NAVTEX για ασκήσεις με συμμαχικές δυνάμεις, υπονοώντας τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Έχουν εμπλέξει εκ νέου τις ΗΠΑ, οι οποίες, όμως, διέψευσαν δική τους συμμετοχή. 2. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, σε σύσκεψή του την περασμένη εβδομάδα, παραμένει αμετακίνητο στις θέσεις του για το Αιγαίο και την Κύπρο. 3. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, με αφορμή την έκθεση του Σ. Ασφαλείας για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, εκφράζει τη δυσφορία της Άγκυρας, επειδή δεν δόθηκε η έγκριση του ψευδοκράτους για την λήψη της απόφασης. Ταυτοχρόνως, αναφέρεται σε νέες ιδέες για το Κυπριακό και αφήνει ανοικτό το παράθυρο ακόμη και για μια μορφή λύσης ομοσπονδίας, γεγονός, που παρ’ ολίγον να αναγκάσει στελέχη των ηγεσιών ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ να κτυπήσουν τις καμπάνες, ισχυριζόμενοι αλλαγή της τουρκικής στάσης! 4. Η τουρκική πολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας», που είναι η προέκταση της πολιτικής της τουρκικής λίμνης, τίθεται στην πράξη σε εφαρμογή το τέλος Φεβρουαρίου αρχές Μαρτίου με μεγάλη τουρκική διακλαδική άσκηση. Την περασμένη Κυριακή δημοσιεύσαμε τον σχετικό χάρτη με τις τουρκικές διεκδικήσεις, που θέλουν την Άγκυρα να ελέγχει μια θαλάσσια περιοχή από τον Βόσπορο ώς το Αιγαίο, και η οποία φθάνει πλησίον της Κρήτης, μετά κινείται προς Καστελόριζο και, από εκεί, προς την Κύπρο, καταλήγοντας στην Αλεξανδρέττα. Ο τουρκικός στόχος είναι, μεταξύ άλλων, ο έλεγχος των πηγών φυσικού αερίου. Η πολιτική αυτή περνά μέσα από μια ομοσπονδιακή λύση συνομοσπονδιακού χαρακτήρα στο Κυπριακό, που θα αλλάζει τις ΑΟΖ μεταξύ των εμπλεκομένων μερών. 5. Η Τουρκία ξεκαθαρίζει ότι δεν θα δεχθεί λύση με μηδέν εγγυήσεις και μηδέν στρατό. 6. Η Άγκυρα ελέγχει ήδη τα κατεχόμενα μέσω του νερού, του ηλεκτρισμού, των επικοινωνιών, της οικονομίας και των εποίκων. Αλλά και στρατιωτικά. Και στόχος της είναι να συνεχίσει να το πράττει και μετά τη λύση, όχι μόνο στον βορρά, αλλά και στον νότο. 7. Η Τουρκία και οι κατοχικές «αρχές» θέλουν τον διαμερισμό του φυσικού αερίου. Εάν δει κάποιος τους χάρτες και ό,τι η Άγκυρα διεκδικεί, κατανοεί το εξής: Ό,τι βρίσκεται στον βορρά ανήκει στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων και τα λοιπά στον «νότο» είναι, σε μεγάλο μέρος, προς διεκδίκηση. 8. Εάν δεν δοθεί η εκ περιτροπής Προεδρία, δηλαδή η διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας, δεν υπάρχει λύση.
Προτάσεις για ΜΟΕ
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε και άλλες τουρκικές αξιώσεις, επί τη βάσει των οποίων μπορεί ο καθένας, αλλά και η κ. Λουτ να κατανοήσουν, κατά πόσον μπορεί να λυθεί, ή όχι, δημοκρατικά και βιώσιμα το Κυπριακό, με όσα σήμερα συζητούνται, χωρίς την αλλαγή της τουρκικής στάσης. Εκτός του γεγονότος ότι ο τουρκικός στόλος και το «Μπαρμπαρός» αλωνίζουν στην κυπριακή ΑΟΖ, ο Αττίλας, που εδρεύει στην Κύπρο, υποδέχεται την κ. Λουτ με κανονιές! Οποία «τιμή»! Με ασκήσεις, δηλαδή, και βολές πυροβολικού πλησίον της Μόρφου και αρμάτων μάχης κάτω από τον Πενταδάκτυλο, απέναντι από το Σοπάζ. Κατά καιρούς προβαίνουμε σε εισηγήσεις, διότι δεν είμαστε απορριπτικοί. Ιδού, λοιπόν, ακόμη δύο: Να πάρει την κ. Λουτ, είτε ο Πρόεδρος είτε κάποιος των συνεργατών του, να δει με τις διόπτρες και να ακούσει της κανονιές της κατοχής. Υπάρχει και πιο καλή εισήγηση, επαναπροσεγγιστική, στο πλαίσιο των ΜΟΕ: Να παρακολουθήσουν μαζί με την κ. Λουτ οι ηγέτες των δύο Κοινοτήτων, με τους πρέσβεις των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και της ΕΕ, καθώς και στην παρουσία του Επιτρόπου της Κύπρου Χρ. Στυλιανίδη, προσωπικού φίλου και θαυμαστή του Ταγίπ Ερντογάν, τις τουρκικές κανονιές. Και, μετά, ας προβούν σε δηλώσεις. Ίσως να είναι μια κλασική ευκαιρία να κατανοήσουν όλοι την πραγματική διάσταση του Κυπριακού! Την κατοχή.
Υ.Γ.: Καθόλου τυχαία δεν αναφέρθηκε ο γραφών στις ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Αυτοί θα σπεύσουν, ούτως ή άλλως, από μόνοι τους. Ξέρουν τον δρόμο... Άτυχη Κύπρος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου