Ο ΣΥΡΙΖΑ που τρέμει τα δημοψηφίσματα....

του Γιάννη Σχίζα

Το 1952 το νέο Σύνταγμα που ψηφίστηκε  από την Ελληνική Βουλή ονομάστηκε (περιπαικτικά...)  "Σύνταγμα Χαμδή - Καραμαούνα" γιατί πέρασε με δύο ψήφους :  Την ψήφο του Χαμδή (Μουσουλμάνος) και την ψήφο του Καραμαούνα - που εθεωρείτο Κομμουνιστής...H  πλειοψηφία  αυτή ήταν ασήμαντη  μπροστά σε ένα  πρόβλημα όπως  του Συνταγματικού καθεστώτος, όμως το ζήτημα πάνω στο οποίο τοποθετήθηκαν και "οριακά" διαμόρφωσαν οι δύο πολιτικοί ήταν εσωτερικής έννομης τάξης :  Κατά συνέπεια μπορούσε να ανατραπεί με τις διαδικασίες περί αναθεώρησης και δεν  παρήγε κανένα αποτέλεσμα στη διεθνή έννομη τάξη... Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε ότι οι δύο πολιτικοί δεν κατηγορήθηκαν ούτε διατυπώθηκε εναντίον τους καμιά υποψία περί χρηματισμού...

Όμως στην εποχή μας ένα  μείζον πολιτικό ζήτημα όπως αυτό της Μακεδονίας, που αφορά τη διεθνή έννομη τάξη, θα έπρεπε να κριθεί μόνο από το "υπερκείμενο σώμα" στην ελληνική κοινωνία : Το σώμα υπέρ του οποίου υπάρχει το τεκμήριο αρμοδιότητας  και το οποίο θεωρείται πηγή όλων των εξουσιών. Και  αυτό δεν είναι παρά ο λαός , δηλαδή στη πράξη το  εκλογικό σώμα, περί του οποίου λέει το άρθρο 1 παρ. 3 του Συντάγματος  : " Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα". Η προσφυγή αυτή  είναι ιδιαίτερα απαραίτητη,  όταν τεκμαίρεται ότι υπάρχει ισχυρή αντίδραση στην ειλημένη από την εξουσία απόφαση.

Το ζήτημα πρωταρχικά  δεν είναι οι επιχειρηματολογούντες  υπέρ του  ΝΑΙ ή του ΟΧΙ στην Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά η διαδικασία με την οποία έπρεπε να παρθεί η απόφαση. Η κυβέρνηση όφειλε να κινήσει τις διαδικασίες περί δημοψηφίσματος όπως προβλέπονται από τα άρθρο 44 του Συντάγματος. Το οποίο αναφέρει στη παράγραφο 2 : " O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου". 

Στη προκειμένη περίπτωση οι "151" θα έπρεπε να είχαν συγκροτηθεί πάνω στη βάση της διαδικασίας , να έχουν τη σύμφωνη γνώμη του Υπουργικού  Συμβουλίου και κυρίως την αποφασιστικότητα, με την οποία θα επιλύσουν το διεθνές αυτό θέμα. Να σημειώσουμε πάντως ότι στην ΕΕ "είθισται" να διεξάγουν δημοψηφίσματα  "αναθεωρήσιμα" - όπως έδειξε η περίπτωση  της Ιρλανδίας και όπως δείχνει η περίπτωση του Brexit , του οποίου ζητείται η κατάργηση προς όφελος νεωτέρου δημοψηφίσματος...

Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τρέμει ένα δημοψήφισμα  που δεν μπορεί να πάρει "αντίστροφή  εξέλιξη"  όπως το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Τρέμει μπροστά στις διαδικασίες εκείνες που θα στερήσουν τη κυβέρνηση από την δυνατότητα να προωθήσει  την  είσοδο  της ΠΓΔΜ στην ΕΕ  και στο ΝΑΤΟ -  έναντι αόρατων ( επί του παρόντος)  εσωτερικών ανταλλαγμάτων....