του Γεράσιμου Λιόντου
Το δίδυμο Σταθάκη-Φάμελλου, παίρνοντας τη σκυτάλη από το δίδυμο Σκουρλέτη-Τσιρώνη, άρχισε να τρέχει με γρηγορότερους ρυθμούς με στόχο να ξεπατώσει εκατομμύρια στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων. Εφαρμόζει συστηματικά τους αντιδασικούς νόμους 4280 και 4315 του 2014, που ψήφισαν οι Σαμαροβενιζέλοι, εκδίδοντας δεκάδες εφαρμοστικές εγκυκλίους, ενώ ψήφισε και νέους αντιδασικούς νόμους. Χρησιμοποιεί την κατάρτιση, ανάρτηση και έγκριση των δασικών χαρτών ως εργαλείο προκειμένου να ξεπατώσει το δασικό πλούτο της χώρας. Επιπλέον, διευρύνει την εφαρμογή μιας αντιδασικής διάταξης που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων (άρθρο 28, παράγραφος 41 του νόμου 4280/2014) και κατηγοριοποιεί τα δάση και τις δασικές εκτάσεις.
Η συγκεκριμένη διάταξη έχει ως εξής:
«41. Στην παρ. 2 του άρθρου 13 του ν. 3889/2010 (Α΄ 182), όπως ισχύει, μετά το τρίτο εδάφιο προστίθενται εδάφια ως εξής:
“Στις περιπτώσεις ακινήτων εκτός σχεδίου για τα οποία εκδόθηκε νόμιμη οικοδομική άδεια προ της 11.6.1975, η οποία δεν έχει ανακληθεί ή ακυρωθεί, δεν χαρακτηρίζεται ως δάσος ή δασική έκταση, κατά τη διαδικασία του άρθρου 14 του ν. 998/1979, και δεν κηρύσσεται αναδασωτέα επιφάνεια αυτών ίση με την απολύτως αναγκαία για την εφαρμογή της συγκεκριμένης διοικητικής πράξης - οικοδομικής άδειας και δεν απαιτείται βεβαίωση του δασαρχείου για κάθε έννομη συνέπεια. Η παρούσα διάταξη εφαρμόζεται για ακίνητα ή τμήματα αυτών που πληρούν τους όρους αρτιότητας σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς κατά το χρόνο έκδοσης της σχετικής άδειας. Ως όρια αρτιότητας λαμβάνονται υπόψη και οι κατά παρέκκλιση όροι δόμησης για την εγκατάσταση λυομένων κατασκευών κατά τις ειδικότερες διατάξεις του β.δ. 7.8.1967.
Για τις οικοδομικές άδειες οι οποίες έχουν εκδοθεί πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4030/2011, οι οποίες δεν έχουν ανακληθεί ή ακυρωθεί, εφαρμόζονται τα προβλεπόμενα στις διατάξεις του άρθρου 13 της παρ. 2 του ν. 3889/2010 (Α΄ 182), όπως ισχύει, και μόνον για ακίνητα ή τμήματα αυτών που πληρούν τους όρους αρτιότητας σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς κατά το χρόνο έκδοσης της σχετικής άδειας. Στις περιπτώσεις αυτές δεν απαιτείται η εκ νέου έκδοση βεβαίωσης της οικείας δασικής αρχής για την έκδοση έγκρισης δόμησης και άδειας δόμησης κατά τις διατάξεις του ν. 4030/2011“».
Προσέξτε τι δρόμους άνοιξαν οι Σαμαροβενιζέλοι, προκειμένου οι καταπατητές δασών και δασικών εκτάσεων, που είχαν κατορθώσει με πλάγια μέσα να βγάλουν οικοδομικές άδειες από τις πολεοδομίες, χωρίς να προσκομίσουν βεβαιώσεις από τα κατά τόπους δασαρχεία, να νομιμοποιήσουν το πλιάτσικό τους σε βάρος του δάσους. Πρόβλεψαν ότι οι άδειες που είχαν εκδοθεί πριν τις 11-6-1975 (τότε ψηφίστηκε το Σύνταγμα του 1975) και αυτές που είχαν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του νόμου 4030 (25 Νοέμβρη του 2011) και δεν έχουν ακυρωθεί, ισχύουν, και οι εκτάσεις για τις οποίες έχουν εκδοθεί αυτές οι οικοδομικές άδειες δεν υπάγονται πλέον στη δασική νομοθεσία και δεν κηρύσσονται αναδασωτέες!
Επισημαίνουμε το εξής: επειδή η φράση ότι οι οικοδομικές άδειες που είχαν εκδοθεί πριν τις 11-6-1975 δεν προσδιορίζει μέχρι ποια χρονική στιγμή, δίνεται η δυνατότητα σε κάθε καταπατητή να νομιμοποιήσει και άδεια που είχε εκδοθεί πολλά χρόνια πριν την ψήφιση του Συντάγματος, τον Ιούνη του 1975. Ετσι, η περίοδος 1975-2011, που είναι έτσι κι αλλιώς μεγάλη, διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο και έδωσε τη δυνατότητα σε πολλούς μεγαλοκαταπατητές να νομιμοποιήσουν τις βίλες τους και σε μικροκαταπατητές να νομιμοποιήσουν τα λυόμενά τους.
Η διάταξη αυτή, όμως, δεν βόλευε τους καταπατητές των κακόφημων «οικιστικών πυκνώσεων». Γι’ αυτό το δίδυμο Σταθάκη-Φάμελλου, προκειμένου να βολέψει τους καταπατητές -μπουρζουάδες και μικροαστικά στρώματα- έσπευσε, για πρώτη φορά στην Ιστορία του ελληνικού κράτους, να κατηγοριοποιήσει τα δάση. Δηλαδή, προσδιόρισαν σε ποια από τα δάση του άρθρου 4 του νόμου 998/1979 νομιμοποιούνται οι «οικιστικές πυκνώσεις» και σε ποια όχι. Για να έχετε εικόνα αυτού του τερατουργήματος, παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο 4 του νόμου 998/1979:
«Κατηγορίαι δασών και δασικών εκτάσεων
1. Τα δάση και αι δασικαί εκτάσεις, διά την αποτελεσματικήν και διαρκή προστασίαν των, διακρίνονται αναλόγως προς την ωφελιμότητα και τας λειτουργίας τας οποίας εξυπηρετούν ως ακολούθως.
α) Δάση και δασικές εκτάσεις που παρουσιάζουν ιδιαίτερο επιστημονικό, αισθητικό, οικολογικό και γεωμορφολογικό ενδιαφέρον ή περιλαμβάνονται σε ειδικές ζώνες διατήρησης και ζώνες ειδικής προστασίας (εθνικοί δρυμοί, αισθητικά δάση, υγροβιότοποι, διατηρητέα μνημεία της φύσης, δίκτυα και περιοχές προστατευόμενα από τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου, αρχαιολογικοί χώροι, το άμεσο περιβάλλον μνημείων και ιστορικοί τόποι)
β) Δάση και δασικαί εκτάσεις, αι οποίαι ασκούν ιδιαιτέραν προστατευτικήν επίδρασιν επί των εδαφών και των υπογείων υδάτων, ως αι κείμεναι εντός λεκανών απορροής χειμάρρων, αι υπερκείμεναι πόλεων, χωρίων ή οικισμών, αι ασκούσαι προστασίαν επί παρακειμένων φυσικών ή πολιτιστικών μνημείων ή σημαντικών τεχνικών έργων (προστατευτικά δάση και δασικαί εκτάσεις).
γ) Δάση και δασικαί εκτάσεις, αι οποίαι παρουσιάζουν ιδιαιτέραν σημασίαν από απόψεως παραγωγής δασικών προϊόντων ή άλλων αγαθών πρωτογενούς παραγωγής (εκμεταλλεύσιμα ή παραγωγικά δάση και δασικαί εκτάσεις).
δ) Δάση και δασικαί εκτάσεις προσφερόμεναι δι'αναψυχήν του πληθυσμού ή αποτελούσαι παράγοντα συνθηκών διαβιώσεως αυτού εν τη περιοχή ή της τουριστικής αναπτύξεως ταύτης (δάση και δασικαί εκτάσεις αναψυχής).
ε) Τα δάση και αι δασικαί εκτάσεις, αι μη εμπίπτουσαι εις οιανδήποτε των κατηγοριών α έως και δ.
2. Από της απόψεως της θέσεως των δασών και δασικών εκτάσεων εν σχέσει προς τους χώρους ανθρωπίνης εγκαταστάσεως και δραστηριότητος, διακρίνονται:
α) Πάρκα και άλση εντός των πόλεων ή των οικιστικών περιοχών.
β) Δάση και δασικαί εκτάσεις κείμεναι επί ζώνης πλάτους 1.000 μέτρων από της θαλάσσης, δι'όλας τας παρακτίους περιοχάς της Χώρας (παραλιακά δάση), πεντακοσίων μέτρων γύρωθεν της όχθης των λιμνών (παραλίμνια δάση) και 200 μέτρων εκατέρωθεν της όχθης των ποταμών.
γ) Δάση και δασικαί εκτάσεις κείμεναι εντός ζώνης πλάτους 1.000 μέτρων εκατέρωθεν των εθνικών οδών και 200 μέτρων εκατέρωθεν επαρχιακών οδών.
δ) Δάση και δασικαί εκτάσεις κείμεναι εντός ή πέριξ τουριστικών περιοχών ή λουτροπόλεων και εις ακτίνα τριών χιλιάδων (3.000) μέτρων από του κέντρου τούτων.
- που βρίσκονται γύρω από αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους, ή μνημεία ή παραδοσιακούς οικισμούς και σε ακτίνα τριών χιλιάδων (3.000) μέτρων από το κέντρο αυτών
- ζωνών ή εις τας παρυφάς βιομηχανικών περιοχών και εντός ζώνης 1.000 μέτρων από της περιφερείας τούτων.
ζ) Δάση και δασικαί εν γένει εκτάσεις κείμεναι εντός της περιφερείας του νομού Αττικής.
3. Διά π.δ/τος εκδιδομένου προτάσει του Υπουργού Γεωργίας είναι δυνατόν όπως:
α)προσαυξάνονται αι εν τη παρ.2 αποστάσεις μέχρι και του ημίσεως των αυτόθι προβλεπομένων ορίων εις ωρισμένας περιοχάς της Χώρας,
β)προστίθενται και έτεροι νομοί εις την κατηγορίαν ζ της παρ.2».
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο των Σταθάκη και Φάμελλου, μόνο στα δάση των παραγράφων 1α, 1β και 1γ του άρθρου 4 δεν νομιμοποιούνται οι «οικιστικές πυκνώσεις». Ολα τα υπόλοιπα δάση παραδίνονται βορά στους καταπατητές των «οικιστικών πυκνώσεων»!
Ετσι, τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά. Μ’ αυτή τη δασοκτόνα ρύθμιση ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και θα γεμίσουν τα δάση με νέες «οικιστικές πυκνώσεις». Κανένας δεν πρέπει να φάει το κουτόχορτο του Σταθάκη και του Φάμελλου, ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ανησυχία, γιατί η έκταση που καλύπτουν οι «οικιστικές πυκνώσεις» είναι μόνο 292.000 στρέμματα, ενώ δε θα νομιμοποιηθούν όλες οι «οικιστικές πυκνώσεις» και στο εξής θα γίνεται αυστηρός έλεγχος και δε θα επιτραπεί η δημιουργία νέων «οικιστικών πυκνώσεων».
Οταν λέμε ότι τα δάση θα γεμίσουν με νέες «οικιστικές πυκνώσεις», δεν αυθαιρετούμε. Οι ίδιοι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην «Εθνική Στρατηγική για το Δάσος» παραδέχονται ότι την επόμενη εικοσαετία θα συνυπάρχουν τα δάση με παράνομους οικισμούς! Εχουμε γράψει αναλυτικά πάνω σ’ αυτό και τη σχετική ανάλυση μπορείτε να δείτε εδώ.
Σταθάκης και Φάμελλος, στη συνέντευξη που έδωσαν στις 6 Δεκέμβρη του 2018 για να παρουσιάσουν το κακόφημο νομοσχέδιό τους για τις «οικιστικές πυκνώσεις», ισχυρίστηκαν ψευδώς ότι αυτές δε βρίσκονται όλες πάνω σε δάση. Ο στόχος αυτού του ψέματος (συνήθης τακτική των συριζαίων) ήταν η υποβάθμιση της επικινδυνότητας για το δάσος, που θα προκύψει από τη νομιμοποίηση των «οικιστικών πυκνώσεων».
Για να χρυσώσει το χάπι, το υπουργικό δίδυμο του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε δύο διατάξεις, με στόχο υποτίθεται τον έλεγχο της παράνομης δόμησης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Με τη μία διάταξη, οι καταπατητές πριν και μετά το 1975 κατοχυρώνονται ότι δε θα καταβάλουν τα πρόστιμα και ότι δε θα τους γκρεμίσουν τα σπίτια για 40 και 25 χρόνια, αντίστοιχα. Με τη δεύτερη διάταξη εισάγεται το λεγόμενο περιβαλλοντικό ισοζύγιο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που σε δασοκτόνο νομοσχέδιο εισάγονται και διατάξεις για το περιβόητο περιβαλλοντικό ισοζύγιο. Αναφορά στο περιβαλλοντικό ισοζύγιο γίνεται και στο νόμο 4178/2014 για το γήπεδο του Μελισσανίδη στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και βέβαια, είναι χωρίς αντίκρισμα.
Στις 7 Δεκέμβρη, συζητήθηκε στην Ολομέλεια του ΣτΕ σε μείζονα σύνθεση η προσφυγή της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων) και άλλων οργανώσεων κατά μιας απόφασης του υπουργείου Περιβάλλοντος. Μια μέρα πριν τη συνεδρίαση του ΣτΕ, στις 6 Δεκέμβρη, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος δημοσιοποίησε το νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των «οικιστικών πυκνώσεων», το ανέβασε για «διαβούλευση» και έδωσε συνέντευξη Τύπου. Επέλεξαν αυτή την τακτική για να πιέσουν το ΣτΕ και να το αναγκάσουν να καταργήσει τη δίκη για την υπουργική απόφαση και έτσι να μείνει ακέραιο το νομοσχέδιο (που είναι επίσης αντισυνταγματικό).
Δεν είναι και τόσο εύκολο για το ΣτΕ να αποφασίσει να καταργήσει αυτή τη δίκη. Ο εισηγητής, σύμβουλος Επικρατείας Χρ. Ντουχάνης, ήταν από τους συμβούλους της πλειοψηφίας, που στο Ε’ Τμήμα του ΣτΕ έκριναν ότι η υπουργική απόφαση για τις «οικιστικές πυκνώσεις» είναι αντισυνταγματική. Αναφερόμενος στις «οικιστικές πυκνώσεις» ο εισηγητής υποστήριξε ότι πρόκειται για συσσωματώσεις αυθαιρέτων κτισμάτων σε δάση και δασικές εκτάσεις. Επεσήμανε δε, ότι εκδόθηκε μια διάταξη από την Πολιτεία, η οποία παίρνει το κείμενο της κανονιστικής, της ομόφωνα κριθείσης από το Τμήμα ως στερούμενης νομίμου εξουσιοδοτήσεως, και το εντάσσει σε τυπικό νόμο. Και αναρωτήθηκε, χωρίς να πάρει ο ίδιος σαφή θέση, αν μια μεταγενέστερη πολιτειακή πράξη, η οποία περιέχει τις ίδιες ρυθμίσεις μπορεί να καταργήσει τη δίκη.
Θα τολμήσει το ΣτΕ να συνεχίσει τη δίκη και να αποφασίσει ότι η οποιαδήποτε νομιμοποίηση των «οικιστικών πυκνώσεων» είναι αντισυνταγματική, βάζοντας έτσι κάποιο φρένο στην αντιδασική λαίλαπα που εξαπέλυσε η κυβέρνηση; Ιδωμεν…
ΠΗΓΗ ΚΟΝΤΡΑ
Η συγκεκριμένη διάταξη έχει ως εξής:
«41. Στην παρ. 2 του άρθρου 13 του ν. 3889/2010 (Α΄ 182), όπως ισχύει, μετά το τρίτο εδάφιο προστίθενται εδάφια ως εξής:
“Στις περιπτώσεις ακινήτων εκτός σχεδίου για τα οποία εκδόθηκε νόμιμη οικοδομική άδεια προ της 11.6.1975, η οποία δεν έχει ανακληθεί ή ακυρωθεί, δεν χαρακτηρίζεται ως δάσος ή δασική έκταση, κατά τη διαδικασία του άρθρου 14 του ν. 998/1979, και δεν κηρύσσεται αναδασωτέα επιφάνεια αυτών ίση με την απολύτως αναγκαία για την εφαρμογή της συγκεκριμένης διοικητικής πράξης - οικοδομικής άδειας και δεν απαιτείται βεβαίωση του δασαρχείου για κάθε έννομη συνέπεια. Η παρούσα διάταξη εφαρμόζεται για ακίνητα ή τμήματα αυτών που πληρούν τους όρους αρτιότητας σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς κατά το χρόνο έκδοσης της σχετικής άδειας. Ως όρια αρτιότητας λαμβάνονται υπόψη και οι κατά παρέκκλιση όροι δόμησης για την εγκατάσταση λυομένων κατασκευών κατά τις ειδικότερες διατάξεις του β.δ. 7.8.1967.
Για τις οικοδομικές άδειες οι οποίες έχουν εκδοθεί πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4030/2011, οι οποίες δεν έχουν ανακληθεί ή ακυρωθεί, εφαρμόζονται τα προβλεπόμενα στις διατάξεις του άρθρου 13 της παρ. 2 του ν. 3889/2010 (Α΄ 182), όπως ισχύει, και μόνον για ακίνητα ή τμήματα αυτών που πληρούν τους όρους αρτιότητας σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς κατά το χρόνο έκδοσης της σχετικής άδειας. Στις περιπτώσεις αυτές δεν απαιτείται η εκ νέου έκδοση βεβαίωσης της οικείας δασικής αρχής για την έκδοση έγκρισης δόμησης και άδειας δόμησης κατά τις διατάξεις του ν. 4030/2011“».
Προσέξτε τι δρόμους άνοιξαν οι Σαμαροβενιζέλοι, προκειμένου οι καταπατητές δασών και δασικών εκτάσεων, που είχαν κατορθώσει με πλάγια μέσα να βγάλουν οικοδομικές άδειες από τις πολεοδομίες, χωρίς να προσκομίσουν βεβαιώσεις από τα κατά τόπους δασαρχεία, να νομιμοποιήσουν το πλιάτσικό τους σε βάρος του δάσους. Πρόβλεψαν ότι οι άδειες που είχαν εκδοθεί πριν τις 11-6-1975 (τότε ψηφίστηκε το Σύνταγμα του 1975) και αυτές που είχαν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του νόμου 4030 (25 Νοέμβρη του 2011) και δεν έχουν ακυρωθεί, ισχύουν, και οι εκτάσεις για τις οποίες έχουν εκδοθεί αυτές οι οικοδομικές άδειες δεν υπάγονται πλέον στη δασική νομοθεσία και δεν κηρύσσονται αναδασωτέες!
Επισημαίνουμε το εξής: επειδή η φράση ότι οι οικοδομικές άδειες που είχαν εκδοθεί πριν τις 11-6-1975 δεν προσδιορίζει μέχρι ποια χρονική στιγμή, δίνεται η δυνατότητα σε κάθε καταπατητή να νομιμοποιήσει και άδεια που είχε εκδοθεί πολλά χρόνια πριν την ψήφιση του Συντάγματος, τον Ιούνη του 1975. Ετσι, η περίοδος 1975-2011, που είναι έτσι κι αλλιώς μεγάλη, διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο και έδωσε τη δυνατότητα σε πολλούς μεγαλοκαταπατητές να νομιμοποιήσουν τις βίλες τους και σε μικροκαταπατητές να νομιμοποιήσουν τα λυόμενά τους.
Η διάταξη αυτή, όμως, δεν βόλευε τους καταπατητές των κακόφημων «οικιστικών πυκνώσεων». Γι’ αυτό το δίδυμο Σταθάκη-Φάμελλου, προκειμένου να βολέψει τους καταπατητές -μπουρζουάδες και μικροαστικά στρώματα- έσπευσε, για πρώτη φορά στην Ιστορία του ελληνικού κράτους, να κατηγοριοποιήσει τα δάση. Δηλαδή, προσδιόρισαν σε ποια από τα δάση του άρθρου 4 του νόμου 998/1979 νομιμοποιούνται οι «οικιστικές πυκνώσεις» και σε ποια όχι. Για να έχετε εικόνα αυτού του τερατουργήματος, παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο 4 του νόμου 998/1979:
«Κατηγορίαι δασών και δασικών εκτάσεων
1. Τα δάση και αι δασικαί εκτάσεις, διά την αποτελεσματικήν και διαρκή προστασίαν των, διακρίνονται αναλόγως προς την ωφελιμότητα και τας λειτουργίας τας οποίας εξυπηρετούν ως ακολούθως.
α) Δάση και δασικές εκτάσεις που παρουσιάζουν ιδιαίτερο επιστημονικό, αισθητικό, οικολογικό και γεωμορφολογικό ενδιαφέρον ή περιλαμβάνονται σε ειδικές ζώνες διατήρησης και ζώνες ειδικής προστασίας (εθνικοί δρυμοί, αισθητικά δάση, υγροβιότοποι, διατηρητέα μνημεία της φύσης, δίκτυα και περιοχές προστατευόμενα από τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου, αρχαιολογικοί χώροι, το άμεσο περιβάλλον μνημείων και ιστορικοί τόποι)
β) Δάση και δασικαί εκτάσεις, αι οποίαι ασκούν ιδιαιτέραν προστατευτικήν επίδρασιν επί των εδαφών και των υπογείων υδάτων, ως αι κείμεναι εντός λεκανών απορροής χειμάρρων, αι υπερκείμεναι πόλεων, χωρίων ή οικισμών, αι ασκούσαι προστασίαν επί παρακειμένων φυσικών ή πολιτιστικών μνημείων ή σημαντικών τεχνικών έργων (προστατευτικά δάση και δασικαί εκτάσεις).
γ) Δάση και δασικαί εκτάσεις, αι οποίαι παρουσιάζουν ιδιαιτέραν σημασίαν από απόψεως παραγωγής δασικών προϊόντων ή άλλων αγαθών πρωτογενούς παραγωγής (εκμεταλλεύσιμα ή παραγωγικά δάση και δασικαί εκτάσεις).
δ) Δάση και δασικαί εκτάσεις προσφερόμεναι δι'αναψυχήν του πληθυσμού ή αποτελούσαι παράγοντα συνθηκών διαβιώσεως αυτού εν τη περιοχή ή της τουριστικής αναπτύξεως ταύτης (δάση και δασικαί εκτάσεις αναψυχής).
ε) Τα δάση και αι δασικαί εκτάσεις, αι μη εμπίπτουσαι εις οιανδήποτε των κατηγοριών α έως και δ.
2. Από της απόψεως της θέσεως των δασών και δασικών εκτάσεων εν σχέσει προς τους χώρους ανθρωπίνης εγκαταστάσεως και δραστηριότητος, διακρίνονται:
α) Πάρκα και άλση εντός των πόλεων ή των οικιστικών περιοχών.
β) Δάση και δασικαί εκτάσεις κείμεναι επί ζώνης πλάτους 1.000 μέτρων από της θαλάσσης, δι'όλας τας παρακτίους περιοχάς της Χώρας (παραλιακά δάση), πεντακοσίων μέτρων γύρωθεν της όχθης των λιμνών (παραλίμνια δάση) και 200 μέτρων εκατέρωθεν της όχθης των ποταμών.
γ) Δάση και δασικαί εκτάσεις κείμεναι εντός ζώνης πλάτους 1.000 μέτρων εκατέρωθεν των εθνικών οδών και 200 μέτρων εκατέρωθεν επαρχιακών οδών.
δ) Δάση και δασικαί εκτάσεις κείμεναι εντός ή πέριξ τουριστικών περιοχών ή λουτροπόλεων και εις ακτίνα τριών χιλιάδων (3.000) μέτρων από του κέντρου τούτων.
- που βρίσκονται γύρω από αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους, ή μνημεία ή παραδοσιακούς οικισμούς και σε ακτίνα τριών χιλιάδων (3.000) μέτρων από το κέντρο αυτών
- ζωνών ή εις τας παρυφάς βιομηχανικών περιοχών και εντός ζώνης 1.000 μέτρων από της περιφερείας τούτων.
ζ) Δάση και δασικαί εν γένει εκτάσεις κείμεναι εντός της περιφερείας του νομού Αττικής.
3. Διά π.δ/τος εκδιδομένου προτάσει του Υπουργού Γεωργίας είναι δυνατόν όπως:
α)προσαυξάνονται αι εν τη παρ.2 αποστάσεις μέχρι και του ημίσεως των αυτόθι προβλεπομένων ορίων εις ωρισμένας περιοχάς της Χώρας,
β)προστίθενται και έτεροι νομοί εις την κατηγορίαν ζ της παρ.2».
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο των Σταθάκη και Φάμελλου, μόνο στα δάση των παραγράφων 1α, 1β και 1γ του άρθρου 4 δεν νομιμοποιούνται οι «οικιστικές πυκνώσεις». Ολα τα υπόλοιπα δάση παραδίνονται βορά στους καταπατητές των «οικιστικών πυκνώσεων»!
Ετσι, τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά. Μ’ αυτή τη δασοκτόνα ρύθμιση ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και θα γεμίσουν τα δάση με νέες «οικιστικές πυκνώσεις». Κανένας δεν πρέπει να φάει το κουτόχορτο του Σταθάκη και του Φάμελλου, ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ανησυχία, γιατί η έκταση που καλύπτουν οι «οικιστικές πυκνώσεις» είναι μόνο 292.000 στρέμματα, ενώ δε θα νομιμοποιηθούν όλες οι «οικιστικές πυκνώσεις» και στο εξής θα γίνεται αυστηρός έλεγχος και δε θα επιτραπεί η δημιουργία νέων «οικιστικών πυκνώσεων».
Οταν λέμε ότι τα δάση θα γεμίσουν με νέες «οικιστικές πυκνώσεις», δεν αυθαιρετούμε. Οι ίδιοι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην «Εθνική Στρατηγική για το Δάσος» παραδέχονται ότι την επόμενη εικοσαετία θα συνυπάρχουν τα δάση με παράνομους οικισμούς! Εχουμε γράψει αναλυτικά πάνω σ’ αυτό και τη σχετική ανάλυση μπορείτε να δείτε εδώ.
Σταθάκης και Φάμελλος, στη συνέντευξη που έδωσαν στις 6 Δεκέμβρη του 2018 για να παρουσιάσουν το κακόφημο νομοσχέδιό τους για τις «οικιστικές πυκνώσεις», ισχυρίστηκαν ψευδώς ότι αυτές δε βρίσκονται όλες πάνω σε δάση. Ο στόχος αυτού του ψέματος (συνήθης τακτική των συριζαίων) ήταν η υποβάθμιση της επικινδυνότητας για το δάσος, που θα προκύψει από τη νομιμοποίηση των «οικιστικών πυκνώσεων».
Για να χρυσώσει το χάπι, το υπουργικό δίδυμο του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε δύο διατάξεις, με στόχο υποτίθεται τον έλεγχο της παράνομης δόμησης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Με τη μία διάταξη, οι καταπατητές πριν και μετά το 1975 κατοχυρώνονται ότι δε θα καταβάλουν τα πρόστιμα και ότι δε θα τους γκρεμίσουν τα σπίτια για 40 και 25 χρόνια, αντίστοιχα. Με τη δεύτερη διάταξη εισάγεται το λεγόμενο περιβαλλοντικό ισοζύγιο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που σε δασοκτόνο νομοσχέδιο εισάγονται και διατάξεις για το περιβόητο περιβαλλοντικό ισοζύγιο. Αναφορά στο περιβαλλοντικό ισοζύγιο γίνεται και στο νόμο 4178/2014 για το γήπεδο του Μελισσανίδη στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και βέβαια, είναι χωρίς αντίκρισμα.
Στις 7 Δεκέμβρη, συζητήθηκε στην Ολομέλεια του ΣτΕ σε μείζονα σύνθεση η προσφυγή της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων) και άλλων οργανώσεων κατά μιας απόφασης του υπουργείου Περιβάλλοντος. Μια μέρα πριν τη συνεδρίαση του ΣτΕ, στις 6 Δεκέμβρη, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος δημοσιοποίησε το νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των «οικιστικών πυκνώσεων», το ανέβασε για «διαβούλευση» και έδωσε συνέντευξη Τύπου. Επέλεξαν αυτή την τακτική για να πιέσουν το ΣτΕ και να το αναγκάσουν να καταργήσει τη δίκη για την υπουργική απόφαση και έτσι να μείνει ακέραιο το νομοσχέδιο (που είναι επίσης αντισυνταγματικό).
Δεν είναι και τόσο εύκολο για το ΣτΕ να αποφασίσει να καταργήσει αυτή τη δίκη. Ο εισηγητής, σύμβουλος Επικρατείας Χρ. Ντουχάνης, ήταν από τους συμβούλους της πλειοψηφίας, που στο Ε’ Τμήμα του ΣτΕ έκριναν ότι η υπουργική απόφαση για τις «οικιστικές πυκνώσεις» είναι αντισυνταγματική. Αναφερόμενος στις «οικιστικές πυκνώσεις» ο εισηγητής υποστήριξε ότι πρόκειται για συσσωματώσεις αυθαιρέτων κτισμάτων σε δάση και δασικές εκτάσεις. Επεσήμανε δε, ότι εκδόθηκε μια διάταξη από την Πολιτεία, η οποία παίρνει το κείμενο της κανονιστικής, της ομόφωνα κριθείσης από το Τμήμα ως στερούμενης νομίμου εξουσιοδοτήσεως, και το εντάσσει σε τυπικό νόμο. Και αναρωτήθηκε, χωρίς να πάρει ο ίδιος σαφή θέση, αν μια μεταγενέστερη πολιτειακή πράξη, η οποία περιέχει τις ίδιες ρυθμίσεις μπορεί να καταργήσει τη δίκη.
Θα τολμήσει το ΣτΕ να συνεχίσει τη δίκη και να αποφασίσει ότι η οποιαδήποτε νομιμοποίηση των «οικιστικών πυκνώσεων» είναι αντισυνταγματική, βάζοντας έτσι κάποιο φρένο στην αντιδασική λαίλαπα που εξαπέλυσε η κυβέρνηση; Ιδωμεν…
ΠΗΓΗ ΚΟΝΤΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου