Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Ένα σημαντικό Συνέδριο στη Ρώμη με τίτλο: «Η Ιταλία στο σταυροδρόμι, που πάει η αριστερά;» (L’Italia al bivio, dove va la sinistra?).
Οργανωτής αυτού του σημαντικού Συνεδρίου για την ιταλική αριστερά ήταν ο Moreno Pasquinelli, ηγέτης του Λαϊκού Κινήματος Απελευθέρωσης και της Εθνικοκυριαρχικής Αριστεράς (Movimento Popolare di Liberazione e della Sinistra Sovranista), πολύ καλός φίλος και σύντροφος –βρεθήκαμε μαζί στο Λίβανο, στη Σάμπρα και Σατίλα, για την Παλαιστίνη και τη μαρτυρική Γάζα.
Αυτή η νέα αριστερά της Ιταλίας στηρίζει την ιταλική κυβέρνηση και οι αρχές της σηματοδοτούνται ως εξής: Εθνική Κυριαρχία, Πατριωτισμός, έξοδος από το ευρώ, όχι στην άγρια μετανάστευση.
Μεταξύ των συμμετεχόντων ο βουλευτής της ιταλικής αριστεράς Stefano Fassina (αδελφική σχέση και συνεργασία με τη ΛαΕ του Λαφαζάνη), ο Alfredo D’Attorre, ιστορικός, πρώην «Δημοκρατικό Κόμμα», σήμερα Οικολογική Αριστερά, στελέχη της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» (Rifondazione Comunista) που εγκατέλειψαν το σχήμα «Εξουσία στο Λαό» (Potere al Popolo) που πήρε ξεκάθαρα πλήρη πορεία «δικαιωματισμού» και «ανοικτών συνόρων» με «κοινωνικές καταλήψεις» στυλ city plaza και γνωστές προσωπικότητες της παλαιάς παραδοσιακής αριστεράς.
Πρόθεση αυτής της νέας Εθνικοκυριαρχικής αριστεράς –σήμερα στην Ιταλία ο χαρακτηρισμός Εθνικοκυριαρχικός ισοδυναμεί με ακροδεξιός νεοφασίστας, μιας κι η «αριστερά» μαζί με τη δεξιά προβάλουν την αναγκαιότητα του «Ευρωπαϊκού πατριωτισμού-, να ξανακερδίσουν έδαφος από το Κ5α και τη Λέγκα που έχουν μετατραπεί σε ιππότες υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων και, πάνω απ όλα, των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, δεδομένου ότι η «επίσημη» αριστερά προκειμένου να αντιταχθεί στην κίτρινο-πράσινη κυβέρνηση, δίνει μαζί με την ιταλική δεξιά ένα κοινό αγώνα με τις Βρυξέλλες, τις αγορές και τους τραπεζίτες.
Το κίνημα του Moreno Pasquinelli, φίλου κι οργανωτή του Συνεδρίου, έχει σαφείς θέσεις:
«Μην εκλαμβάνετε την Εθνικοκυριαρχία μας, το δικό μας Συνταγματικό Πατριωτισμό ως αλαζονικό εθνικισμό κι εγκατάλειψη του διεθνισμού.
Δεν έχουμε τον εχθρό μόνον έξω, αλλά τον έχουμε και στο σπίτι. Είναι η μεγάλη φανατική παγκοσμιοποιημένη ιταλική αστική τάξη, που λειτουργεί ως πραγματική κομπραδόρικη αστική τάξη. Μια οικονομική ελίτ, η οποία μέσω διάφορων μέσων, συμπεριλαμβανομένου του ευρώ και της ΕΕ, βοηθά τους φίλους της να λεηλατούν την Πατρίδα μα, να λιμοκτονεί ο λαός μας.
Μια πραγματικά μαφιόζικη οργάνωση, ολιγαρχική, παρασιτική.
Από τον Γκράμσι οφείλουμε ν’ ανακτήσουμε το εξής: «Είναι αδιανόητο πως η τάξη μας θα κινηθεί σε επαναστατική κατεύθυνση, αν δεν είναι ικανή να είναι Εθνική τάξη, πρωτοπορία του εργαζόμενου λαού»».
«Μια ειλικρινής διεθνής συνεργασία των ευρωπαϊκών εθνών
είναι δυνατή μόνον όταν το κάθε επιμέρους έθνος είναι
εντελώς αυτόνομο στην εθνική του επικράτεια»
είναι δυνατή μόνον όταν το κάθε επιμέρους έθνος είναι
εντελώς αυτόνομο στην εθνική του επικράτεια»
Φρίντριχ Ένγκελς
Η «στρατηγική του τρόμου» στην Ιταλία καλά κρατεί…
«Το πραξικόπημα σύντομα ή αργότερα θα φθάσει» επισημαίνει ο μαρξιστής φιλόσοφος Diego Fusaro.
Η τρομοκρατία θα πρέπει να ενδημεί στον ιταλικό λαό με στόχο την «απονομιμοποίηση της εθνικής λαϊκής κυβέρνησης» που επέλεξε με κοινοβουλευτική και εκλογική πλειοψηφία ο ιταλικός λαός, μετά από περισσότερα των 30 χρόνων κυβερνήσεων χωρίς κοινοβουλευτική κι εκλογική πλειοψηφία.
Ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος να τρομοκρατήσεις το λαό, τους πολίτες, να εισάγεις στο μυαλό την αμφιβολία και να εξαπλώσεις τον τρόμο είναι σήμερα το κυρίαρχο όπλο του υπερεθνικού κεφαλαίου έχει ονοματεπώνυμο: «κρατικά ομόλογα» (Spreads). Κι εδώ η ιταλική κυβέρνηση, η «άτακτη» κι «απείθαρχη» Ιταλία έχει απέναντί της το σύνολο των ιταλικών και διεθνών ΜΜΕ, τη δημοσιογραφία του 4ου Ράιχ κι όλες τις πολιτικές ομάδες της Ε.Ε. ενωμένες σε μια γροθιά: «αριστερά», δεξιά, αλλά και ακροδεξιά («Τρελός προϋπολογισμός. Γιατί να πληρώνουμε εμείς τους Ιταλούς;»!).
Το διευθυντήριο κραυγάζει κι απειλεί: «Θα σας κάνουμε Ελλάδα»! κι έτσι Η Ελλάδα έγινε σύμβολο Αντίστασης του ιταλικού λαού… στους Ευρωινομανείς!
Η ιταλική κυβέρνηση αρνείται ν’ ακολουθήσει τον «ελληνικό δρόμο«, το «σύνδρομο Τσίπρα» που εμφανίζουν ως την καλύτερη λύση-διέξοδο η «αριστερά» κι η δεξιά της Ιταλίας.
Σ’ αυτές τις συνθήκες ξύπνησε από έναν λήθαργο η ιταλική Πατριωτική αριστερά.
«Το πραξικόπημα σύντομα ή αργότερα θα φθάσει» επισημαίνει ο μαρξιστής φιλόσοφος Diego Fusaro.
Η τρομοκρατία θα πρέπει να ενδημεί στον ιταλικό λαό με στόχο την «απονομιμοποίηση της εθνικής λαϊκής κυβέρνησης» που επέλεξε με κοινοβουλευτική και εκλογική πλειοψηφία ο ιταλικός λαός, μετά από περισσότερα των 30 χρόνων κυβερνήσεων χωρίς κοινοβουλευτική κι εκλογική πλειοψηφία.
Ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος να τρομοκρατήσεις το λαό, τους πολίτες, να εισάγεις στο μυαλό την αμφιβολία και να εξαπλώσεις τον τρόμο είναι σήμερα το κυρίαρχο όπλο του υπερεθνικού κεφαλαίου έχει ονοματεπώνυμο: «κρατικά ομόλογα» (Spreads). Κι εδώ η ιταλική κυβέρνηση, η «άτακτη» κι «απείθαρχη» Ιταλία έχει απέναντί της το σύνολο των ιταλικών και διεθνών ΜΜΕ, τη δημοσιογραφία του 4ου Ράιχ κι όλες τις πολιτικές ομάδες της Ε.Ε. ενωμένες σε μια γροθιά: «αριστερά», δεξιά, αλλά και ακροδεξιά («Τρελός προϋπολογισμός. Γιατί να πληρώνουμε εμείς τους Ιταλούς;»!).
Το διευθυντήριο κραυγάζει κι απειλεί: «Θα σας κάνουμε Ελλάδα»! κι έτσι Η Ελλάδα έγινε σύμβολο Αντίστασης του ιταλικού λαού… στους Ευρωινομανείς!
Η ιταλική κυβέρνηση αρνείται ν’ ακολουθήσει τον «ελληνικό δρόμο«, το «σύνδρομο Τσίπρα» που εμφανίζουν ως την καλύτερη λύση-διέξοδο η «αριστερά» κι η δεξιά της Ιταλίας.
Σ’ αυτές τις συνθήκες ξύπνησε από έναν λήθαργο η ιταλική Πατριωτική αριστερά.
Ένα σημαντικό Συνέδριο στη Ρώμη με τίτλο: «Η Ιταλία στο σταυροδρόμι, που πάει η αριστερά;» (L’Italia al bivio, dove va la sinistra?). Οργανωτής αυτού του σημαντικού Συνεδρίου για την ιταλική αριστερά ήταν ο Moreno Pasquinelli, ηγέτης του Λαϊκού Κινήματος Απελευθέρωσης και της Εθνικοκυριαρχικής Αριστεράς (Movimento Popolare di Liberazione e della Sinistra Sovranista), πολύ καλός φίλος και σύντροφος –βρεθήκαμε μαζί στο Λίβανο, στη Σάμπρα και Σατίλα, για την Παλαιστίνη και τη μαρτυρική Γάζα.
Αυτή η νέα αριστερά της Ιταλίας στηρίζει την ιταλική κυβέρνηση και οι αρχές της σηματοδοτούνται ως εξής: Εθνική Κυριαρχία, Πατριωτισμός, έξοδος από το ευρώ, όχι στην άγρια μετανάστευση.
Μεταξύ των συμμετεχόντων ο βουλευτής της ιταλικής αριστεράς Stefano Fassina (αδελφική σχέση και συνεργασία με τη ΛαΕ του Λαφαζάνη), ο Alfredo D’Attorre, ιστορικός, πρώην «Δημοκρατικό Κόμμα», σήμερα Οικολογική Αριστερά, στελέχη της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» (Rifondazione Comunista) που εγκατέλειψαν το σχήμα «Εξουσία στο Λαό» (Potere al Popolo) που πήρε ξεκάθαρα πλήρη πορεία «δικαιωματισμού» και «ανοικτών συνόρων» με «κοινωνικές καταλήψεις» στυλ city plaza και γνωστές προσωπικότητες της παλαιάς παραδοσιακής αριστεράς.
Πρόθεση αυτής της νέας Εθνικοκυριαρχικής αριστεράς –σήμερα στην Ιταλία ο χαρακτηρισμός Εθνικοκυριαρχικός ισοδυναμεί με ακροδεξιός νεοφασίστας, μιας κι η «αριστερά» μαζί με τη δεξιά προβάλουν την αναγκαιότητα του «Ευρωπαϊκού πατριωτισμού-, να ξανακερδίσουν έδαφος από το Κ5α και τη Λέγκα που έχουν μετατραπεί σε ιππότες υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων και, πάνω απ όλα, των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, δεδομένου ότι η «επίσημη» αριστερά προκειμένου να αντιταχθεί στην κίτρινο-πράσινη κυβέρνηση, δίνει μαζί με την ιταλική δεξιά ένα κοινό αγώνα με τις Βρυξέλλες, τις αγορές και τους τραπεζίτες.
Το κίνημα του Moreno Pasquinelli, φίλου κι οργανωτή του Συνεδρίου, έχει σαφείς θέσεις:
«Μην εκλαμβάνετε την Εθνικοκυριαρχία μας, το δικό μας Συνταγματικό Πατριωτισμό ως αλαζονικό εθνικισμό κι εγκατάλειψη του διεθνισμού.
Δεν έχουμε τον εχθρό μόνον έξω, αλλά τον έχουμε και στο σπίτι. Είναι η μεγάλη φανατική παγκοσμιοποιημένη ιταλική αστική τάξη, που λειτουργεί ως πραγματική κομπραδόρικη αστική τάξη. Μια οικονομική ελίτ, η οποία μέσω διάφορων μέσων, συμπεριλαμβανομένου του ευρώ και της ΕΕ, βοηθά τους φίλους της να λεηλατούν την Πατρίδα μα, να λιμοκτονεί ο λαός μας.
Μια πραγματικά μαφιόζικη οργάνωση, ολιγαρχική, παρασιτική.
Από τον Γκράμσι οφείλουμε ν’ ανακτήσουμε το εξής: «Είναι αδιανόητο πως η τάξη μας θα κινηθεί σε επαναστατική κατεύθυνση, αν δεν είναι ικανή να είναι Εθνική τάξη, πρωτοπορία του εργαζόμενου λαού»».
Το πρόγραμμα της Εθνικοκυριαρχικής Αριστεράς σε σχέση με τη σημερινή κυβέρνηση περιγράφει:
«Εκτός ευρώ μπορούμε! Ιδού πως… Καθόσον η κυβέρνηση Κ5α-Λέγκα απορρίπτει την αποστολή απαιτήσεων και των τελεσιγράφων των Βρυξελλών, εντείνεται η εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης για την τρομοκράτηση πολιτών: ο πληθωρισμός κι η υποτίμηση εκτός ελέγχου, σε κίνδυνο οι μισθοί και οι συντάξεις, απώλεια αποταμιεύσεων, στα ύψη οι υποθήκες και οι λογαριασμοί.
Είναι απαραίτητο να απαντήσουμε αποφασιστικά, δεδομένου ότι η αποχώρηση από το ευρώ δεν είναι μόνο αναγκαία, δεν είναι μόνον εφικτή, είναι συμφέρουσα.
«Εκτός ευρώ μπορούμε! Ιδού πως… Καθόσον η κυβέρνηση Κ5α-Λέγκα απορρίπτει την αποστολή απαιτήσεων και των τελεσιγράφων των Βρυξελλών, εντείνεται η εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης για την τρομοκράτηση πολιτών: ο πληθωρισμός κι η υποτίμηση εκτός ελέγχου, σε κίνδυνο οι μισθοί και οι συντάξεις, απώλεια αποταμιεύσεων, στα ύψη οι υποθήκες και οι λογαριασμοί.
Είναι απαραίτητο να απαντήσουμε αποφασιστικά, δεδομένου ότι η αποχώρηση από το ευρώ δεν είναι μόνο αναγκαία, δεν είναι μόνον εφικτή, είναι συμφέρουσα.
Η πατριωτική Αριστερά δείχνει τα βήματα που πρέπει να γίνουν ώστε να γίνει η Ιταλία μία κυρίαρχη χώρα και να ξεκινήσει μια νέα οικονομική πολιτική».
Στο βίντεο η ψυχή κι οργανωτής αυτής της «Εθνικοκυριαρχικής Αριστεράς» στο Συνέδριο της Ρώμης, ο φίλος Moreno Pasquinelli.
Η δημοσιογράφος Angela Gennaro ρωτάει τον Moreno Pasquinelli: “Όχι ευρωπαϊσμός, όχι ανοιχτά σύνορα, όχι καλοθελισμός… αρκούν για να διαφοροποιηθείτε με όσους μιλούν την ίδια γλώσσα; [σημ.αναφέρεται στη διάσπαση-διάλυση του σχήματος «Εξουσία στο Λαό» (Potere al Popolo), με τη μαζική αποχώρηση της πλειοψηφίας των 9.500 μελών και την άρνηση να ψηφίσουν καταστατικό].
«Εμείς δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Εμείς είμαστε μια λαϊκή αριστερά, είμαστε δίπλα στους ανθρώπους, είμαστε προλετάριοι.
Δεν σημαίνει πως αν η δεξιά λέει πως βρέχει, εγώ πρέπει να πω πως έχουμε ηλιόλουστη μέρα. Υπάρχουν δραματικά προβλήματα. Δεν λέμε πως είμαστε εναντίον των μεταναστών. Εμείς λέμε πως στην παρούσα φάση ένα κυρίαρχο κράτος έχει το δικαίωμα να διευθετήσει τις μεταναστευτικές ροές με βάση τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εθνικής κοινωνίας».
Τον προκαλεί η Angela Gennaro: “Δηλαδή για παράδειγμα θα κλείνατε τα σύνορα;«.
«Τώρα δεν πρόκειται για το κλείσιμο των συνόρων, πρόκειται για το άνοιγμα των μεταναστευτικών ροών σύμφωνα με τα αιτήματα της κοινωνίας. Σήμερα έχουμε μια αριστερά παγιδευμένη στο αφήγημα της παγκοσμιοποίησης, οπότε αν μιλάς για εθνική κυριαρχία είσαι φασίστας.
Είναι απίστευτο. Οι φασίστες ήταν εκείνοι που έκαναν τη Δημοκρατία του Σαλό, που ήταν δούλη της ναζιστικής κατοχής. Είναι η Εθνική Αντίσταση που κράτησε ψηλά τη σημαία της Εθνικής Κυριαρχίας με δημοκρατικό και πατριωτικό τρόπο.Ο πατριωτισμός είναι ένα πράγμα, ο σοβινιστικός εθνικισμός είναι άλλο πράγμα. Είμαστε η πατριωτική αριστερά, που δεν έχουμε σχέση μ’ αυτή τη δεξιά, αλλά η πατρίδα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ίσως μπαίνουμε σε μια κατάσταση εξαίρεσης εξαιτίας αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλει να πάρει και τα τελευταία κομμάτια κυριαρχίας. Με αυτή την έννοια εμείς λέμε: «Εάν η Ιταλία εισέλθει σε μια κατάσταση εξαίρεσης, εμείς θα δημιουργήσουμε ένα νέο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο»».
Ο Alfredo D’Attorre υπερασπίζεται τη λαϊκή κυριαρχία και μεταξύ άλλων τονίζει:
«Υπάρχει μία αριστερά που δεν είναι με το μέρος του spread, της αγοράς κι εκείνων που πανηγυρίζουν εναντίον της Ιταλίας, απλώς για να κάνουν αντιπολίτευση στη νέα κυβέρνηση».
«Εδώ ακούγονται εκφράσεις όπως εθνικοκυριαρχία, πατριωτισμός, έξοδος από το ευρώ, λόγια που ακούς και στα συνέδρια της CasaPound [το κόμμα της ιταλικής ακροδεξιάς που στις εκλογές της 4 Μάρτη 2018 έλαβε τα ίδια ποσοστά με το κόμμα της «επαναστατικής αριστεράς» ‘Εξουσία στο Λαό’, περίπου 1%], ποια είναι η διαφορά» τον προκαλεί η δημοσιογράφος.
«(…) Εγώ τον πατριωτισμό δεν θα τον δώριζα στη δεξιά, ο πατριωτισμός του Συντάγματος θα έπρεπε να είναι στο dna μιας αριστερής δύναμης, σοσιαλιστικής, που δημιούργησε το δημοκρατικό αντιφασιστικό Σύνταγμα (…) η Λαϊκή Κυριαρχία είναι στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος (…) Το σφάλμα μέρους της αριστεράς είναι πως παρέδωσε στη δεξιά τον αγώνα εναντίον της παγκοσμιοποίησης (…)».
Σαφής κι ο σύντροφος του Λαφαζάνη, ο Stefano Fassina: «(…) Μου φαίνεται ότι υπάρχει μια σαφής αναγκαιότητα να στραφούμε αριστερά, με σταθερή συνέπεια στο Σύνταγμά μας».
«Εμείς δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Εμείς είμαστε μια λαϊκή αριστερά, είμαστε δίπλα στους ανθρώπους, είμαστε προλετάριοι.
Δεν σημαίνει πως αν η δεξιά λέει πως βρέχει, εγώ πρέπει να πω πως έχουμε ηλιόλουστη μέρα. Υπάρχουν δραματικά προβλήματα. Δεν λέμε πως είμαστε εναντίον των μεταναστών. Εμείς λέμε πως στην παρούσα φάση ένα κυρίαρχο κράτος έχει το δικαίωμα να διευθετήσει τις μεταναστευτικές ροές με βάση τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εθνικής κοινωνίας».
Τον προκαλεί η Angela Gennaro: “Δηλαδή για παράδειγμα θα κλείνατε τα σύνορα;«.
«Τώρα δεν πρόκειται για το κλείσιμο των συνόρων, πρόκειται για το άνοιγμα των μεταναστευτικών ροών σύμφωνα με τα αιτήματα της κοινωνίας. Σήμερα έχουμε μια αριστερά παγιδευμένη στο αφήγημα της παγκοσμιοποίησης, οπότε αν μιλάς για εθνική κυριαρχία είσαι φασίστας.
Είναι απίστευτο. Οι φασίστες ήταν εκείνοι που έκαναν τη Δημοκρατία του Σαλό, που ήταν δούλη της ναζιστικής κατοχής. Είναι η Εθνική Αντίσταση που κράτησε ψηλά τη σημαία της Εθνικής Κυριαρχίας με δημοκρατικό και πατριωτικό τρόπο.Ο πατριωτισμός είναι ένα πράγμα, ο σοβινιστικός εθνικισμός είναι άλλο πράγμα. Είμαστε η πατριωτική αριστερά, που δεν έχουμε σχέση μ’ αυτή τη δεξιά, αλλά η πατρίδα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ίσως μπαίνουμε σε μια κατάσταση εξαίρεσης εξαιτίας αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλει να πάρει και τα τελευταία κομμάτια κυριαρχίας. Με αυτή την έννοια εμείς λέμε: «Εάν η Ιταλία εισέλθει σε μια κατάσταση εξαίρεσης, εμείς θα δημιουργήσουμε ένα νέο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο»».
Ο Alfredo D’Attorre υπερασπίζεται τη λαϊκή κυριαρχία και μεταξύ άλλων τονίζει:
«Υπάρχει μία αριστερά που δεν είναι με το μέρος του spread, της αγοράς κι εκείνων που πανηγυρίζουν εναντίον της Ιταλίας, απλώς για να κάνουν αντιπολίτευση στη νέα κυβέρνηση».
«Εδώ ακούγονται εκφράσεις όπως εθνικοκυριαρχία, πατριωτισμός, έξοδος από το ευρώ, λόγια που ακούς και στα συνέδρια της CasaPound [το κόμμα της ιταλικής ακροδεξιάς που στις εκλογές της 4 Μάρτη 2018 έλαβε τα ίδια ποσοστά με το κόμμα της «επαναστατικής αριστεράς» ‘Εξουσία στο Λαό’, περίπου 1%], ποια είναι η διαφορά» τον προκαλεί η δημοσιογράφος.
«(…) Εγώ τον πατριωτισμό δεν θα τον δώριζα στη δεξιά, ο πατριωτισμός του Συντάγματος θα έπρεπε να είναι στο dna μιας αριστερής δύναμης, σοσιαλιστικής, που δημιούργησε το δημοκρατικό αντιφασιστικό Σύνταγμα (…) η Λαϊκή Κυριαρχία είναι στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος (…) Το σφάλμα μέρους της αριστεράς είναι πως παρέδωσε στη δεξιά τον αγώνα εναντίον της παγκοσμιοποίησης (…)».
Σαφής κι ο σύντροφος του Λαφαζάνη, ο Stefano Fassina: «(…) Μου φαίνεται ότι υπάρχει μια σαφής αναγκαιότητα να στραφούμε αριστερά, με σταθερή συνέπεια στο Σύνταγμά μας».
Όταν η ιταλική αριστερά ήταν η αριστερά της Εθνικής Κυριαρχίας κι όχι μια γελοία καρικατούρα της παγκοσμιοποίησης, του Σόρος… των ατομικών δικαιωμάτων, των ανοιχτών συνόρων, του «αντιφασισμού» με νεκρό το φασισμό (Ο Pier Paolo Pasolini «χαστουκίζει» τον αντιφασισμό… απέναντι στο νεκρό φασισμό!)
«L’Unità«, Γενάρης 1946, η ιστορική εφημερίδα της ιταλικής κομμουνιστικής αριστεράς, όταν η Συνταγματική Εθνοσυνέλευση της Ιταλίας διαμόρφωνε το «Ιταλικό Σύνταγμα» και σοσιαλιστές μαζί με τους κομμουνιστές οικοδομούσαν την Ιταλία της προστασίας των Εργαζομένων:
«Σ’ αυτό το φύλλο η Απόφαση του 6ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.
Για μια Νέα Δημοκρατία, για την Ελευθερία, για την Ανεξαρτησία, για την Ειρήνη.
Υπερασπιζόμαστε την Εθνική Κυριαρχία. Ανακαινίζουμε την οικονομική δομή της Χώρας»
Πρέπει να σημειωθεί και να υπογραμμιστεί πως το καθιερωμένο «πολιτικό-κομματικό λεξικό» στη γειτονική Ιταλία έχει ανατραπεί. Μια κυβέρνηση την οποία αντιπολιτεύεται η «αριστερά», η δεξιά, ο Σύνδεσμος Ιταλών Βιομηχάνων, το Βατικανό, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ (η φετινή σύνοδος έγινε στο Τορίνο με θέμα την «Αντιμετώπιση των Εθνικισμών»), η Μεγάλη Μασονική Στοά της Ανατολής, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι «ελεύθερες αγορές», όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη και πρωτίστως ΟΛΑ τα ιταλικά ΜΜΕ (ακόμη και η κρατική ραδιοτηλεόραση)…
Η σημερινή ιταλική κυβέρνηση της Αλλαγής σήκωσε το γάντι απέναντι στην Ε.Ε. κι αρνείται να ακολουθήσει το «Σύνδρομο Τσίπρα«. Δηλαδή το πολιτικό παίγνιο που οι αναλυτές το βάπτισαν με το νεολογισμό «Σύνδρομο Τσίπρα»*. Μια ελληνική πρωτοκαθεδρία σε παγκόσμιο επίπεδο, μια νέα παγκόσμια «πολιτική σχολή» για το πολιτεύειν. Μπορεί να υποκύψουν στο διευθυντήριο… όμως «οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ« (Λουκ. 4,24) και συνεπώς αν δεν υπάτρχουν στη δική μας πατρίδα «αριστερά» κόμματα και οργανώσεις, που όφειλαν να βλέπουν χωρίς μυωπικούς φακούς το γίγνεσθαι στη γειτονική χώρα, χωρίς να συγκεντρωθούν για συμπαράσταση έξω από την Ιταλική πρεσβεία της Αθήνας -άλλωστε το έκαναν σπάζοντας το κτίριο της πρεσβείας της Συρίας στην Αθήνα για να πέσει ο «δικτάτορας Άσαντ», για την «αυτονομία» της Καταλονίας του ΝΑΤΟ-Ε.Ε., για να πέσει το «τυραννικό καθεστώς στο Ιράν», για να υιοθετούν τα ομόφυλα ζευγάρια, να υπάρχει αλλαγή φύλλου στα 15, να δικαιωθεί ο «λαός της Μακεδονίας» (Σκόπια), για την ελληνοτουρκική φιλία και το Ελληνικό Αιγαίο «θάλασσα συνεργασίας-συνεκμετάλλευσης», για τη διζωνική ομοσπονδία στην Κύπρο μας και πάει λέγοντας, τουλάχιστον –ας επιτραπεί– ας έβγαζαν το σκασμό!
Η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία (πρώτη φορά μετά από περισσότερα από 30 χρόνια μια κυβέρνηση στην Ιταλία με κοινοβουλευτική κι εκλογική πλειοψηφία) σχηματίστηκε πολιτικά στις λαϊκές μάζες τον Απρίλη του 2016. Τότε που επιχειρήθηκε η «αναθεώρηση του Συντάγματος» στην Ιταλία από την «αριστερά» των τραπεζιτών και δημιουργήθηκε ένα τεράστιο λαϊκό μέτωπο απέναντι στη δήλωση-ομολογία του «αριστερού» πρωθυπουργού Matteo Renzi ενώπιον της Βουλής:
«Αυτή τη Συνταγματική αναθεώρηση μας την ζητάει η Ευρώπη«!
Όποιος παραγνωρίζει, ή αγνοεί εκείνο το ιταλικό δημοψήφισμα και τις συνέπειες για όλες τις χώρες της Ε.Ε. που θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν τα Συντάγματα των Εθνικών Χωρών για την παραχώρηση Κυριαρχίας στον «Ευρωπαϊκό Πατριωτισμό» οφείλει να σιωπά απέναντι στην επίθεση εναντίον του ιταλικού λαού.
Θυμίζουμε:
«(…) «Συνταγματικές αναθεωρήσεις»… το νέο πεδίο επίθεσης του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και των…
τραπεζών.
Δεν αρκεί η πολιτική της «λιτότητας», η καταστρατήγηση κάθε αστικού κοινωνικού δικαιώματος, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις όλων των κοινωνικών αγαθών, η εξαφάνιση των δικαιωμάτων σε Υγεία, Παιδεία… η «ελεύθερη αγορά», το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης απαιτεί τις αναθεωρήσεις όλων των κρατών-εθνών, μελών της «μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας».
«Αυτή τη Συνταγματική αναθεώρηση μας την ζητάει η Ευρώπη«… ομολογεί ο «αριστερός» δοτός πρωθυπουργός της Ιταλίας, το πρώην στέλεχος της δεξιάς και μασόνος Matteo Renzi. Σύντομα θα ακολουθήσουν -αν πετύχει ο ιταλικός στόχος- οι «Συνταγματικές αναθεωρήσεις» σε όσες χώρες-έθνη έχουν αστικά Συντάγματα, που όμως εμπεριέχουν εμπόδια για την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου. (…)» (Περισσότερα σε «exΙΤ… η πρώτη μεγάλη ήττα της ευρωπαϊκής «δικαιωματικής»-συμβιβασμένης «αριστεράς»;«, 12 Απρίλη 2016).
Η σημερινή ιταλική κυβέρνηση της Αλλαγής σήκωσε το γάντι απέναντι στην Ε.Ε. κι αρνείται να ακολουθήσει το «Σύνδρομο Τσίπρα«. Δηλαδή το πολιτικό παίγνιο που οι αναλυτές το βάπτισαν με το νεολογισμό «Σύνδρομο Τσίπρα»*. Μια ελληνική πρωτοκαθεδρία σε παγκόσμιο επίπεδο, μια νέα παγκόσμια «πολιτική σχολή» για το πολιτεύειν. Μπορεί να υποκύψουν στο διευθυντήριο… όμως «οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ« (Λουκ. 4,24) και συνεπώς αν δεν υπάτρχουν στη δική μας πατρίδα «αριστερά» κόμματα και οργανώσεις, που όφειλαν να βλέπουν χωρίς μυωπικούς φακούς το γίγνεσθαι στη γειτονική χώρα, χωρίς να συγκεντρωθούν για συμπαράσταση έξω από την Ιταλική πρεσβεία της Αθήνας -άλλωστε το έκαναν σπάζοντας το κτίριο της πρεσβείας της Συρίας στην Αθήνα για να πέσει ο «δικτάτορας Άσαντ», για την «αυτονομία» της Καταλονίας του ΝΑΤΟ-Ε.Ε., για να πέσει το «τυραννικό καθεστώς στο Ιράν», για να υιοθετούν τα ομόφυλα ζευγάρια, να υπάρχει αλλαγή φύλλου στα 15, να δικαιωθεί ο «λαός της Μακεδονίας» (Σκόπια), για την ελληνοτουρκική φιλία και το Ελληνικό Αιγαίο «θάλασσα συνεργασίας-συνεκμετάλλευσης», για τη διζωνική ομοσπονδία στην Κύπρο μας και πάει λέγοντας, τουλάχιστον –ας επιτραπεί– ας έβγαζαν το σκασμό!
Η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία (πρώτη φορά μετά από περισσότερα από 30 χρόνια μια κυβέρνηση στην Ιταλία με κοινοβουλευτική κι εκλογική πλειοψηφία) σχηματίστηκε πολιτικά στις λαϊκές μάζες τον Απρίλη του 2016. Τότε που επιχειρήθηκε η «αναθεώρηση του Συντάγματος» στην Ιταλία από την «αριστερά» των τραπεζιτών και δημιουργήθηκε ένα τεράστιο λαϊκό μέτωπο απέναντι στη δήλωση-ομολογία του «αριστερού» πρωθυπουργού Matteo Renzi ενώπιον της Βουλής:
«Αυτή τη Συνταγματική αναθεώρηση μας την ζητάει η Ευρώπη«!
Όποιος παραγνωρίζει, ή αγνοεί εκείνο το ιταλικό δημοψήφισμα και τις συνέπειες για όλες τις χώρες της Ε.Ε. που θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν τα Συντάγματα των Εθνικών Χωρών για την παραχώρηση Κυριαρχίας στον «Ευρωπαϊκό Πατριωτισμό» οφείλει να σιωπά απέναντι στην επίθεση εναντίον του ιταλικού λαού.
Θυμίζουμε:
«(…) «Συνταγματικές αναθεωρήσεις»… το νέο πεδίο επίθεσης του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και των…
τραπεζών.
Δεν αρκεί η πολιτική της «λιτότητας», η καταστρατήγηση κάθε αστικού κοινωνικού δικαιώματος, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις όλων των κοινωνικών αγαθών, η εξαφάνιση των δικαιωμάτων σε Υγεία, Παιδεία… η «ελεύθερη αγορά», το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης απαιτεί τις αναθεωρήσεις όλων των κρατών-εθνών, μελών της «μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας».
«Αυτή τη Συνταγματική αναθεώρηση μας την ζητάει η Ευρώπη«… ομολογεί ο «αριστερός» δοτός πρωθυπουργός της Ιταλίας, το πρώην στέλεχος της δεξιάς και μασόνος Matteo Renzi. Σύντομα θα ακολουθήσουν -αν πετύχει ο ιταλικός στόχος- οι «Συνταγματικές αναθεωρήσεις» σε όσες χώρες-έθνη έχουν αστικά Συντάγματα, που όμως εμπεριέχουν εμπόδια για την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου. (…)» (Περισσότερα σε «exΙΤ… η πρώτη μεγάλη ήττα της ευρωπαϊκής «δικαιωματικής»-συμβιβασμένης «αριστεράς»;«, 12 Απρίλη 2016).
«Η αντίθεση μεταξύ των λαών της επανάστασης
και των ιμπεριαλιστών υπό τις ΗΠΑ, είναι
η κύρια αντίθεση του σημερινού κόσμου»
Lin Biao
* «Σύνδρομο Τσίπρα» (“sindrome di Tsipras”)
Πρόκειται για νεολογισμό που έχει εισβάλει στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και αναφέρεται συνεχώς και αδιάκοπα από αναλυτές και δημοσιογράφους.
Η πατρότητα αυτού του χαρακτηρισμού αναζητείται, αλλά από τους πρώτους και με μεγάλη σαφήνεια το διατύπωσε ο Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας Eugenio Cipolla, που μετά την πυραυλική επίθεση εναντίον της Συρίας από τον Τραμπ, έγραψε μεταξύ άλλων: «Είναι δύσκολο να μην σκεφθείς τον Αλέξη Τσίπρα, κοιτώντας τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο αμερικανός πρόεδρος μοιάζει να έχει προσβληθεί από αυτό που μπορούμε με βεβαιότητα να χαρακτηρίσουμε ως ‘Σύνδρομο Τσίπρα΄. Ο Έλληνας πρωθυπουργός κι αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία μέσω ενός προεκλογικού αγώνα πυροτεχνημάτων, πολλών υποσχέσεων και ξεκάθαρων μηνυμάτων, σε πλήρη διάσταση από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και τις θέσεις τους απέναντι στην τρόικα…. Ουσιαστικά ο Τραμπ ακολουθεί την ίδια διαδρομή…«. (Δες: «Κι όμως… ο Jean-Luc Melenchon είναι ένας Τσίπρας!» 22 Απρίλη 2017)
Πρόκειται για νεολογισμό που έχει εισβάλει στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και αναφέρεται συνεχώς και αδιάκοπα από αναλυτές και δημοσιογράφους.
Η πατρότητα αυτού του χαρακτηρισμού αναζητείται, αλλά από τους πρώτους και με μεγάλη σαφήνεια το διατύπωσε ο Ιταλός δημοσιογράφος και συγγραφέας Eugenio Cipolla, που μετά την πυραυλική επίθεση εναντίον της Συρίας από τον Τραμπ, έγραψε μεταξύ άλλων: «Είναι δύσκολο να μην σκεφθείς τον Αλέξη Τσίπρα, κοιτώντας τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο αμερικανός πρόεδρος μοιάζει να έχει προσβληθεί από αυτό που μπορούμε με βεβαιότητα να χαρακτηρίσουμε ως ‘Σύνδρομο Τσίπρα΄. Ο Έλληνας πρωθυπουργός κι αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία μέσω ενός προεκλογικού αγώνα πυροτεχνημάτων, πολλών υποσχέσεων και ξεκάθαρων μηνυμάτων, σε πλήρη διάσταση από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και τις θέσεις τους απέναντι στην τρόικα…. Ουσιαστικά ο Τραμπ ακολουθεί την ίδια διαδρομή…«. (Δες: «Κι όμως… ο Jean-Luc Melenchon είναι ένας Τσίπρας!» 22 Απρίλη 2017)
AΠΟ ΤΟ «PRESS-GR«
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου