Τριγμοί στο Χρηματιστήριο: Ετσι λειτουργεί ο καπιταλισμός

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ 

Αν το θέμα δεν ήταν σοβαρό, αν είχαμε  μόνο «υπεραντίδραση των αγορών» (sic) και κάποια «σορταρίσματα» από τζογαδόρους του Χρηματιστήριου, δε θα μαζεύονταν σε έκτακτη σύσκεψη υπό τον Τσίπρα στο Μαξίμου το «ανφάν γκατέ» του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης (Δραγασάκης, Τσακαλώτος, Λιάκος και ο νέος… επόπτης τραπεζών Φλαμπουράρης) για να εκτιμήσουν την κατάσταση. Φυσικά, εξέπεμψαν σήμα καθησυχασμού και αισιοδοξίας, εκτιμώντας ότι «οι πιέσεις που δέχονται οι τραπεζικές μετοχές δεν αντιστοιχούν στα θεμελιώδη μεγέθη των τραπεζών» (τα οποία και απαρίθμησαν σε non paper, για να πάρουν «γραμμή» τα κυβερνητικά παπαγαλάκια).

 
Ετσι γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Οι κυβερνητικές συσκέψεις δε διαμηνύουν ποτέ ότι υπάρχει πρόβλημα, αλλά ότι όλα πάνε καλά. Γιατί έτσι και διαμηνύσουν ότι υπάρχει πρόβλημα, την επομένη το Χρηματιστήριο θα πρέπει να κλείσει γιατί το «κραχ» θα είναι απόλυτο. Για να το πούμε στη χρηματιστηριακή αργκό, η ίδια η κυβέρνηση λειτουργεί σαν «παπαγαλάκι». Το θυμόμαστε και το 1999, όταν ο Γιάννος δήλωνε με το γνωστό του ύφος ότι «το Χρηματιστήριο πάει κανόνι», ο Σημίτης έδειχνε το χρηματιστήριο σαν ένδειξη της ρωμαλεότητας του ελληνικού καπιταλισμού και μετά από λίγο καιρό τα κορόιδα «πήγαν κουβά», χάνοντας ολόκληρες περιουσίες.
 
Αυτή την περίοδο, πάντως, το Χρηματιστήριο δεν κάνει τζίρους. Το τζογάρισμα, όμως, γίνεται, ανεξάρτητα από τους ελαχιστοποιημένους τζίρους. Και το ανεβοκατέβασμα στις τιμές των μετοχών έχει συνέπειες σε άλλους τομείς, όπως η δυνατότητα των τραπεζών να δανειστούν και να αυξήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια, ενόψει και των μεγάλων ρυθμίσεων για τα «κόκκινα δάνεια», που φαίνεται να είναι η πέτρα του σκανδάλου.
 
Την περασμένη Τετάρτη, λοιπόν, είχαμε στο Χρηματιστήριο ένα μίνι «κραχ». Οι μετοχές των τραπεζών έφαγαν πολύ «ξύλο» από συνεχείς ρευστοποιήσεις, με αποτέλεσμα ο γενικός δείκτης να πέσει κατά 2,10% (βρίσκεται πλέον στο αξιοθρήνητο επίπεδο των 667 μονάδων) και ο τραπεζικός δείκτης να υποστεί μείωση 8,60% (μετά από σκληρή προσπάθεια των διοικήσεων των τραπεζών να περιορίσουν όσο γίνεται τις απώλειες).
 
Ετσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Οι τράπεζες (κυρίως η μεγαλύτερη εμπορική τράπεζα, η Πειραιώς, που δέχτηκε και την ισχυρότερη επίθεση στο Χρηματιστήριο) πρέπει να ενισχύσουν τα κεφάλαιά τους. Καπιταλιστές που θέλουν να μπουν σ' αυτή την αύξηση οργανώνουν επίθεση στην τιμή της μετοχής, ούτως ώστε να αγοράσουν περισσότερες μετοχές με λιγότερα λεφτά. Κάποιοι άλλοι απλώς «σορτάρουν» τζογαδόρικα, για να βγάλουν κάποια αεριτζίδικα κέρδη σε μικρό χρονικό διάστημα. Αν μια οικονομία είναι σταθερή και οι τράπεζές της στοιχειωδώς ανθηρές, μπορεί εύκολα ν' αντιμετωπίσει τέτοιες επιθέσεις. Οταν όμως αυτή η οικονομία προσπαθεί απλώς να ανασυστήσει τα σπασμένα πήλινα πόδια της (όπως συμβαίνει με τον ελληνικό καπιταλισμό που βγαίνει από μακρόχρονη κρίση) και οι τράπεζές της βαδίζουν επί ξυρού ακμής (όπως συμβαίνει με τις ελληνικές τράπεζες, παρά τα σχεδόν 50 δισ. που πήραν, μέσω δανείων που βαρύνουν τον ελληνικό λαό), αυτές οι επιθέσεις δύσκολα αντιμετωπίζονται με συσκέψεις στο Μαξίμου.
 
 
 
Στον Φλαμπουράρη οι τράπεζες
 
Από την αρχή της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος είχε ανατεθεί στον Γιάννη Δραγασάκη, στον υποτιθέμενο «σοβαρό» του ΣΥΡΙΖΑ και «έμπειρο οικονομολόγο», που λόγω και της ενασχόλησής του με τις «επενδύσεις», είχε καλό όνομα στην «αγορά». Και ξαφνικά, πριν από μερικές μέρες, με απόφαση του Τσίπρα που πέρασε εντελώς στα μουλωχτά (ΦΕΚ 4321 Β/28.918), η εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος αφαιρέθηκε από τον Δραγασάκη  και δόθηκε στον Φλαμπουράρη.
 
Δεν πρόκειται, ασφαλώς, για απόφαση χωρίς σημασία. Το γεγονός ότι δε δόθηκε καμιά εξήγηση αποκαλύπτει καυγά στα υψηλά κλιμάκια, που κρατήθηκε «εντός των τειχών». Η δικαιολογία ότι ο Δραγασάκης «δεν προλάβαινε», επειδή έχει αναλάβει και το υπουργείο Οικονομίας, δεν προβλήθηκε. Κι αν προβαλλόταν, θα ήταν προσχηματική. Ο Δραγασάκης πήρε το υπουργείο Οικονομίας όταν υποχρεώθηκε σε παραίτηση ο Παπαδημητρίου (μετά τη γνωστή υπόθεση του επιδόματος ενοικίου που εισέπραττε μαζί με τη σύζυγό του, αν και ζάμπλουτοι και οι δύο). Θα περίμενε κανείς ότι στον ανασχηματισμό θα τοποθετούνταν άλλο στέλεχος στο Οικονομίας, ώστε ο Δραγασάκης να επανέλθει στα καθήκοντα που είχε από την αρχή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ομως ο Δραγασάκης παρέμεινε στο Οικονομίας και μετά από μερικές μέρες του πήραν την αρμοδιότητα της εποπτείας των τραπεζών και την έδωσαν στον Φλαμπουράρη.
 
Μέγας… οικονομολόγος ο τελευταίος, όπως γνωρίζουμε όλοι. Εχουμε πάρει δείγματα της βαθιάς κατάρτισής του τότε (το 2015 ήταν, την περίοδο της «σκληρής διαπραγμάτευσης») που σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, αφού ρούφηξε ηδονικά μια καλή τζούρα από τον αγαπημένο του φρέντο, άφησε άφωνη την Ευρώπη (για να μην πούμε τον κόσμο): «Τα πάνω από 10 τρισ. που χρωστάει συνολικά η Ευρώπη ποιος της τα δάνεισε; Πού τα βρήκαν; Τι είναι; Υπεραξία από την πραγματική οικονομία ή είναι αέρας; Αέρας είναι. Γι' αυτό κι εμείς θα τους πληρώσουμε με αέρα»!
 
Ξέρουμε όλοι τι ακολούθησε μετά από μερικούς μήνες, οφείλουμε όμως να παραδεχτούμε ότι ο Φλαμπουράρης από «αέρα» ξέρει. Πολύ καλά μάλιστα. Εργολάβος ήταν, πώς να το κάνουμε; Από τράπεζες δε σκαμπάζει τίποτα, αλλά υπάρχει στο Μαξίμου ο Λιάκος (υφυπουργός πια) που ξέρει. Θα πάρουν και συμβούλους, φυσικά. Το ερώτημα, όμως, παραμένει: γιατί η αρμοδιότητα αφαιρέθηκε από τον Δραγασάκη και δόθηκε στον Φλαμπουράρη; Λεπτομέρεια, όχι χωρίς σημασία: ο Φλαμπουράρης είχε ήδη την αρμοδιότητα για τα δημόσια έργα. Τώρα παίρνει και τις τράπεζες. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση μιλάμε για λεφτά. Πολλά λεφτά. Κι ο Φλαμπουράρης είναι ο μέντορας του Τσίπρα, ο άνθρωπος στον οποίο έχει τυφλή εμπιστοσύνη.
 
Και γιατί τώρα οι τράπεζες στον Φλαμπουράρη; Δεν μπορούμε να σκεφτούμε άλλο λόγο εκτός του ότι τώρα θα πάρει μπροστά η φάμπρικα με τα «κόκκινα» δάνεια. Η οποία δεν αφορά μόνο τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια της φτωχολογιάς (αυτά θα ανατεθούν στις γνωστές εισπρακτικές εταιρίες-γύπες), αλλά αφορά και τα δάνεια καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Θα γίνουν σκληρά παζάρια, μετοχικά μερίδια -ακόμα και ολόκληρες επιχειρήσεις- θ' αλλάξουν χέρια, θα γίνουν «ντιλ», πάνω και κάτω από το τραπέζι (κυρίως κάτω από το τραπέζι). Το μέγαρο Μαξίμου φωνάζει το δικό του «παρών» σ' αυτή τη διαδικασία, βάζοντας τον πιο έμπιστο άνθρωπο του Τσίπρα να την παρακολουθεί και να την ελέγχει (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Και ο νοών νοείτω…
 
 

Κυριακή 07 Οκτωβρίου 2018