του Κώστα Γιαννακίδη
Το πρώτο εξάμηνο του 2015 όποιος ξένος δημοσιογράφος συναντούσε τον Αλέξη Τσίπρα έπαιρνε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και μία διαβεβαίωση για συμφωνία με τους θεσμούς και για παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Μετά ήρθε το δημοψήφισμα φέρνοντας μαζί του την ακριβή αλήθεια. Γενικώς ο Πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι δεν πρέπει να ακούς αυτό που λέει, αλλά να βλέπεις αυτό που τον συμφέρει. Τώρα έδωσε μία συνέντευξη στη Wall Street Journal, εκφράζοντας τη βεβαιότητα για κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή, ακόμα και αν ο Πάνος Καμμένος αποσύρει την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μπορούσε να πει και κάτι άλλο. Δεν γινόταν να σταθεί ενώπιον διεθνούς ακροατηρίου, δύο βήματα έξω από τον ΟΗΕ και να εκφράσει κάτι διαφορετικό πέραν της βεβαιότητας του. Αλλωστε την ίδια μέρα εισέπραξε την ευαρέσκεια του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αν μη τι άλλο, σκοπός του είναι να πείσει τους εταίρους πως πλέον λειτουργεί ως αξιόπιστος, συστημικός συνομιλητής, ενισχύοντας πλαγίως τη διαπραγματευτική του θέση στο θέμα των συντάξεων.
Kωνσταντινόπουλος: Υπάρχουν αργυρώνητοι βουλευτές . Φυσικά όλα αυτά δεν αποκλείεται να οδηγούν σε ακόμα έναν ελιγμό, σε άλλη μία θεαματική πιρουέτα με τον ίδιο να αφήνει στο τέλος έξω από την πόρτα του Μητσοτάκη το Μακεδονικό και τις συντάξεις. Πώς θα γίνει αυτό; Προκηρύσσοντας εκλογές επικαλούμενος εθνικό θέμα, ναρκοθετώντας τη σχέση της επόμενης κυβέρνησης με τη Δύση. Όμως ας δεχθούμε ότι ο Πρωθυπουργός είναι ειλικρινής όταν λέει ότι μπορεί να σταθεί κοινοβουλετικά και να περάσει το Μακεδονικό. Βέβαια είναι και σαν να λέει στον Πάνο Καμμένο ότι πλέον δεν τον χρειάζεται, όμως αυτό είναι ένα δράμα που θα το ζήσουν μεταξύ τους, αν και θα ήταν υπέροχο να το παρακολουθήσουμε και εμείς. Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι ισχύει μία σπάνια συνθήκη: Τσίπρας και Καμμένος είναι ταυτοχρόνως και οι δύο ειλικρινείς. Ο Τσίπρας φέρνει τη συμφωνία στη Βουλή και ο Καμμένος αποσύρει την εμπιστοσύνη του, ενώ η ΝΔ καταθέτει πρόταση δυσπιστίας. Ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να ζητήσει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Ελάτε να μετρήσουμε ψήφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει 145 έδρες. Σε αυτές προστίθεται η ψήφος της Κατερίνας Παπακώστα που βρίσκεται στη Βουλή ως ανεξάρτητη. Έχουμε 146. Ενδεχομένως να ακολουθήσουν και οι Παπαχριστόπουλος, Ζουράρις από την πλευρά των ΑΝΕΛ που έχουν εκφράσει διάθεση προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάμε στις 148 έδρες. Χρειάζονται άλλες τρεις. Υπάρχει περίπτωση να στηρίξει Το Ποτάμι με ψήφο εμπιστοσύνης; Καμία. Ακόμα και ο Σπύρος Δανέλλης, που θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ως υποψήφιος δήμαρχος στο Ηράκλειο Κρήτης, διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης. Είναι και οι ανεξάρτητοι βουλευτές. Από αυτούς αν αφαιρέσουμε την Κατερίνα Παπακώστα, μας μένουν εννιά. Βγάζουμε τους τρεις χρυσαυγίτες, μένουν έξι. Ο Χάρης Θεοχάρης δεν πρόκειται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης (αν και βρίσκει θετική τη Συμφωνία των Πρεσπών), μας μένουν πέντε. Ο Νίκος Νικολόπουλος και οι πρώην ΑΝΕΛ Λαζαρίδης και Δ. Καμμένος έχουν ταχθεί κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, άρα δεν θα έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Μας μένουν δύο. Ο Στάθης Παναγούλης (που διεγράφη από τον ΣΥΡΙΖΑ) και ο Αριστείδης Φωκάς, προερχόμενος από την Ενωση Κεντρώων. Ο πρώτος φλερτάρει με το ΚΙΝΑΛ και έχει παρελθόν στην Πολιτική Άνοιξη, κόμμα που ιδρύθηκε με σημαία το Μακεδονικό. Μένει ο Φωκάς που είναι Θεσσαλονικιός και έχει εναντιωθεί στη Συμφωνία των Πρεσπών. Με τα μέχρι στιγμής πολιτικά δεδομένα οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Από πού πηγάζει, λοιπόν, η αισιοδοξία του Πρωθυπουργού; Ξέρει κάτι που δεν το γνωρίζουμε εμείς ή, απλώς, λέει αυτό που οφείλει να πει στο διεθνές ακροατήριο; Θεωρητικά, βέβαια, πολλά μπορούν να αλλάξουν. Πρώτον, να μεταπειστούν κάποιοι από τους ανεξάρτητους. Και δεύτερον οι εναπομείναντες βουλευτές της Ένωσης Κεντρώων να… πειστούν ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας η παραμονή του Αλέξη Τσίπρα στο Μαξίμου προκειμένου να κλείσει το Μακεδονικό. Υπάρχουν φυσικά και τα απομεινάρια των ΑΝΕΛ. Αλλά πόσο εύκολο είναι να εκπέσουν όλοι τους στη σφαίρα της γελοιότητας, ψηφίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών; Μόνο που οι καιροί είναι πιο πονηροί από τους ανθρώπους. Το 2014 είχαμε παρακολουθήσει την κωμωδία με τη «δωροδοκία» του Παύλου Χαϊκάλη προκειμένου να ακολουθήσει την κυβερνητική γραμμή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Είχαμε ακούσει και άλλα, για βαλίτσες που αναζητούσαν αποδέκτες, για συναλλαγές κάτω από το τραπέζι κλπ. Είναι λογικό, λοιπόν, όταν ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται βέβαιος για την κοινοβουλευτική αντοχή της κυβέρνησης του, κάποιοι να τα θυμούνται αυτά γελώντας υπαινικτικά. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα ορισμένοι βουλευτές έχουν ερωτηθεί για τις προθέσεις τους στο πλαίσιο φιλικών συζητήσεων με ντόπιους και ξένους παράγοντες που επιχειρούν να χαρτογραφήσουν τις εξελίξεις. Επίσης, ναι, στην πολιτική πιάτσα ακούγονται διάφορα -όμως πώς μπορείς να τα πάρεις στα σοβαρά; Μπορεί και να κάνουμε μία άσκοπη συζήτηση. Κάποιοι που (πιστεύουν ότι) γνωρίζουν καλά τον Πρωθυπουργό, επιμένουν ότι δεν θα μπει στον κόπο. Θα αφήσει το θέμα στον Μητσοτάκη και μάλιστα σε συσκευασία δώρου. text Κάποτε όλο αυτό ήταν χειμώνας που ήρθε νωρίτερα. Τώρα είναι event Πηγή: Protagon.gr
Το πρώτο εξάμηνο του 2015 όποιος ξένος δημοσιογράφος συναντούσε τον Αλέξη Τσίπρα έπαιρνε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και μία διαβεβαίωση για συμφωνία με τους θεσμούς και για παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Μετά ήρθε το δημοψήφισμα φέρνοντας μαζί του την ακριβή αλήθεια. Γενικώς ο Πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι δεν πρέπει να ακούς αυτό που λέει, αλλά να βλέπεις αυτό που τον συμφέρει. Τώρα έδωσε μία συνέντευξη στη Wall Street Journal, εκφράζοντας τη βεβαιότητα για κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή, ακόμα και αν ο Πάνος Καμμένος αποσύρει την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μπορούσε να πει και κάτι άλλο. Δεν γινόταν να σταθεί ενώπιον διεθνούς ακροατηρίου, δύο βήματα έξω από τον ΟΗΕ και να εκφράσει κάτι διαφορετικό πέραν της βεβαιότητας του. Αλλωστε την ίδια μέρα εισέπραξε την ευαρέσκεια του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αν μη τι άλλο, σκοπός του είναι να πείσει τους εταίρους πως πλέον λειτουργεί ως αξιόπιστος, συστημικός συνομιλητής, ενισχύοντας πλαγίως τη διαπραγματευτική του θέση στο θέμα των συντάξεων.
Kωνσταντινόπουλος: Υπάρχουν αργυρώνητοι βουλευτές . Φυσικά όλα αυτά δεν αποκλείεται να οδηγούν σε ακόμα έναν ελιγμό, σε άλλη μία θεαματική πιρουέτα με τον ίδιο να αφήνει στο τέλος έξω από την πόρτα του Μητσοτάκη το Μακεδονικό και τις συντάξεις. Πώς θα γίνει αυτό; Προκηρύσσοντας εκλογές επικαλούμενος εθνικό θέμα, ναρκοθετώντας τη σχέση της επόμενης κυβέρνησης με τη Δύση. Όμως ας δεχθούμε ότι ο Πρωθυπουργός είναι ειλικρινής όταν λέει ότι μπορεί να σταθεί κοινοβουλετικά και να περάσει το Μακεδονικό. Βέβαια είναι και σαν να λέει στον Πάνο Καμμένο ότι πλέον δεν τον χρειάζεται, όμως αυτό είναι ένα δράμα που θα το ζήσουν μεταξύ τους, αν και θα ήταν υπέροχο να το παρακολουθήσουμε και εμείς. Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι ισχύει μία σπάνια συνθήκη: Τσίπρας και Καμμένος είναι ταυτοχρόνως και οι δύο ειλικρινείς. Ο Τσίπρας φέρνει τη συμφωνία στη Βουλή και ο Καμμένος αποσύρει την εμπιστοσύνη του, ενώ η ΝΔ καταθέτει πρόταση δυσπιστίας. Ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να ζητήσει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Ελάτε να μετρήσουμε ψήφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει 145 έδρες. Σε αυτές προστίθεται η ψήφος της Κατερίνας Παπακώστα που βρίσκεται στη Βουλή ως ανεξάρτητη. Έχουμε 146. Ενδεχομένως να ακολουθήσουν και οι Παπαχριστόπουλος, Ζουράρις από την πλευρά των ΑΝΕΛ που έχουν εκφράσει διάθεση προσέγγισης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάμε στις 148 έδρες. Χρειάζονται άλλες τρεις. Υπάρχει περίπτωση να στηρίξει Το Ποτάμι με ψήφο εμπιστοσύνης; Καμία. Ακόμα και ο Σπύρος Δανέλλης, που θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ ως υποψήφιος δήμαρχος στο Ηράκλειο Κρήτης, διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης. Είναι και οι ανεξάρτητοι βουλευτές. Από αυτούς αν αφαιρέσουμε την Κατερίνα Παπακώστα, μας μένουν εννιά. Βγάζουμε τους τρεις χρυσαυγίτες, μένουν έξι. Ο Χάρης Θεοχάρης δεν πρόκειται να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης (αν και βρίσκει θετική τη Συμφωνία των Πρεσπών), μας μένουν πέντε. Ο Νίκος Νικολόπουλος και οι πρώην ΑΝΕΛ Λαζαρίδης και Δ. Καμμένος έχουν ταχθεί κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, άρα δεν θα έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Μας μένουν δύο. Ο Στάθης Παναγούλης (που διεγράφη από τον ΣΥΡΙΖΑ) και ο Αριστείδης Φωκάς, προερχόμενος από την Ενωση Κεντρώων. Ο πρώτος φλερτάρει με το ΚΙΝΑΛ και έχει παρελθόν στην Πολιτική Άνοιξη, κόμμα που ιδρύθηκε με σημαία το Μακεδονικό. Μένει ο Φωκάς που είναι Θεσσαλονικιός και έχει εναντιωθεί στη Συμφωνία των Πρεσπών. Με τα μέχρι στιγμής πολιτικά δεδομένα οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Από πού πηγάζει, λοιπόν, η αισιοδοξία του Πρωθυπουργού; Ξέρει κάτι που δεν το γνωρίζουμε εμείς ή, απλώς, λέει αυτό που οφείλει να πει στο διεθνές ακροατήριο; Θεωρητικά, βέβαια, πολλά μπορούν να αλλάξουν. Πρώτον, να μεταπειστούν κάποιοι από τους ανεξάρτητους. Και δεύτερον οι εναπομείναντες βουλευτές της Ένωσης Κεντρώων να… πειστούν ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας η παραμονή του Αλέξη Τσίπρα στο Μαξίμου προκειμένου να κλείσει το Μακεδονικό. Υπάρχουν φυσικά και τα απομεινάρια των ΑΝΕΛ. Αλλά πόσο εύκολο είναι να εκπέσουν όλοι τους στη σφαίρα της γελοιότητας, ψηφίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών; Μόνο που οι καιροί είναι πιο πονηροί από τους ανθρώπους. Το 2014 είχαμε παρακολουθήσει την κωμωδία με τη «δωροδοκία» του Παύλου Χαϊκάλη προκειμένου να ακολουθήσει την κυβερνητική γραμμή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Είχαμε ακούσει και άλλα, για βαλίτσες που αναζητούσαν αποδέκτες, για συναλλαγές κάτω από το τραπέζι κλπ. Είναι λογικό, λοιπόν, όταν ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται βέβαιος για την κοινοβουλευτική αντοχή της κυβέρνησης του, κάποιοι να τα θυμούνται αυτά γελώντας υπαινικτικά. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα ορισμένοι βουλευτές έχουν ερωτηθεί για τις προθέσεις τους στο πλαίσιο φιλικών συζητήσεων με ντόπιους και ξένους παράγοντες που επιχειρούν να χαρτογραφήσουν τις εξελίξεις. Επίσης, ναι, στην πολιτική πιάτσα ακούγονται διάφορα -όμως πώς μπορείς να τα πάρεις στα σοβαρά; Μπορεί και να κάνουμε μία άσκοπη συζήτηση. Κάποιοι που (πιστεύουν ότι) γνωρίζουν καλά τον Πρωθυπουργό, επιμένουν ότι δεν θα μπει στον κόπο. Θα αφήσει το θέμα στον Μητσοτάκη και μάλιστα σε συσκευασία δώρου. text Κάποτε όλο αυτό ήταν χειμώνας που ήρθε νωρίτερα. Τώρα είναι event Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου