Πότε επιτέλους θα δούμε την αλήθεια κατάματα;

του Δημήτρη Καζάκη

Καθώς προετοιμάζονται όλοι για τις επετειακές πλέον εκδηλώσεις της ΔΕΘ, όπου ο κ. Τσίπρας ετοιμάζεται να εξαγγείλει εκ νέου το αλήστου μνήμης περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του 2014, το οποίο είχε τόσες πιθανότητες εφαρμογής από τότε που εκπονήθηκε, όσες έχει ένα έντομο της συνομοταξίας των αρθροπόδων να παίξει στο πιάνο Μπαχ. Κι απ’ έξω οι γνωστοί διαμαρτυρόμενοι, που εκτονώνονται κάθε χρόνο με διαδηλώσεις μόνο και μόνο για να μην γίνει απολύτως τίποτε.

Αν και είμαστε σίγουροι ότι δεν θα λείψουν και φέτος οι επετειακές από τα πριν προετοιμασμένες αναμετρήσεις των δυνάμεων καταστολής με τους γνωστούς μας κατ’ επάγγελμα επαναστάτες. Όλα για τις κάμερες και το φιλοθεάμων κοινό.

Καθώς λοιπόν προετοιμάζεται το όλο σκηνικό, καλό είναι να θυμόμαστε τα εξής πολύ απλά και αδιαμφισβήτητα. Η κυβέρνηση έχει δεσμεύσει τη χώρα να παράξει έως το 2022 36 δις ευρώ επιπλέον ΑΕΠ, ώστε να μπορέσουν να αρπάξουν οι Ευρωπαίοι δανειστές 42 δις ευρώ από τα προβλεπόμενα πρωτογενή πλεονάσματα του κράτους.

Για να γίνει αυτό η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να μειώσει τη μέση σύνταξη πάνω από 60% την περίοδο από το 2019 έως το 2022. Το διαθέσιμο εισόδημα άλλο τόσο. Αυτά τα έχει ήδη νομοθετήσει με το τελευταίο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022, που πέρασε εν τάχει από το κοινοβούλιο στα τέλη Ιουλίου.

Μαζί με το 4ο κατά σειρά σχέδιο τροποποίησης της σύμβασης δανειακής διευκόλυνσης με τους Ευρωπαίους δανειστές, όπου αντισυμβαλλόμενο μέρος γίνεται επίσης και το γνωστό μας υπερταμείο, η Ελληνική Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών. Προκειμένου να πληρωθούν τα χρέη του κράτους, η εν λόγω εταιρεία θα είναι έτοιμη να εκποιήσει προς όφελος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, συμπεριλαμβανομένων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Χωρίς να υπολογίζουμε την αναχρηματοδότηση ενός δημόσιου χρέους από τις αγορές το οποίο σήμερα υπερβαίνει το 180% του ΑΕΠ, ενώ όταν μπήκαμε στα μνημόνια ήταν γύρω στο 130%. Τότε το χρέος δεν ήταν βιώσιμο, ενώ σήμερα όπου το εισόδημα της ελληνικής οικονομίας έχει συρρικνωθεί περισσότερο από 40% είναι.

Πάντα σύμφωνα με τους δανειστές. Γιατί άραγε; Διότι πολύ απλά σήμερα οι δανειστές έχουν υπό την κατοχή τους το σύνολο της χώρας. Κι έτσι μπορούν να εκποιήσουν τα πάντα, ακόμη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Να γιατί σήμερα είναι βιώσιμο.

Να είστε σίγουροι ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ χειρότερα απ’ ότι προβλέπουν οι δανειστές. Ήδη την περίοδο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2018, το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης παρουσίασε έλλειμμα 2,5 δις ευρώ, έναντι ελλείμματος 1,4 δις ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2017. Δείτε συγκριτικά πώς πήγε η διαμόρφωση του ταμειακού ελλείμματος της αντίστοιχης περιόδου στα έτη 2014, 2015, 2016, 2017, 2018.

Το διάγραμμα δείχνει την αληθινή εικόνα πίσω από τις απίστευτες μπουρδολογίες περί πρωτογενών πλεονασμάτων. Η αλήθεια είναι ότι ταμειακά η κεντρική διοίκηση, δηλαδή το κράτος, συνεχίζει να παρουσιάζει ελλείμματα τα οποία καλύπτονται με πρόσθετο δανεισμό. Παρά την μείωση των κρατικών δαπανών πάνω από 26 δις ευρώ την περίοδο 2010-2017.

Κι όχι μόνο αυτό. Το ταμειακό έλλειμμα το πρώτο επτάμηνο του 2018, παρά τα μαγειρέματα και τις αναστολές πληρωμών, επιδεινώνεται δραματικά. Να γιατί αναμένουμε εσπευσμένα τους δανειστές, το λεγόμενο κουαρτέτο, τον Οκτώβριο.

Πρόκειται για την πρώτη επίσημη επίσκεψη της δήθεν μεταμνημονιακής «αυστηρής επιτήρησης», η οποία φέρνει στα χαρτοφυλάκιά της νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο και νέες δραστικές περικοπές ώστε να περιοριστεί το διογκούμενο ταμειακό έλλειμμα. Και τα νέα μέτρα θα επιβληθούν και το ταμειακό έλλειμμα δεν θα αναχαιτιστεί.

Να γιατί πιθανόν να μην πάμε σε εκλογές σύντομα. Να γιατί έγινε και ο ανασχηματισμός. Τα νέα μέτρα πρέπει να ψηφιστούν με ευρύτερη συναίνεση και είναι σίγουρο ότι θα επιδεινώσουν την οικονομία της χώρας και τα εισοδήματα πολύ περισσότερο απ’ ότι προβλεπόταν στο Μεσοπρόθεσμο. Και δεν έχουν περάσει παρά 2-3 μήνες από την ψήφισή του. Φανταστείτε τι έχει να γίνει από το 2019.

Ας γίνουμε επιτέλους ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, έστω και για πρώτη φορά στη ζωή μας. Ας κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια. Η σχέση της χώρας και του λαού μας με τους Ευρωπαίους εταίρους δεν είναι πλέον σχέση δανειστή-οφειλέτη με όρους τοκογλυφίας, όπως ίσχυε μέχρι το τελευταίο μνημόνιο, αλλά σχέση φεουδάρχη προς κολλήγα. Ζούμε μια νέα δουλοπαροικία.

Ο λαός μας είναι καταδικασμένος να πληρώνει ετήσια δεκάτη στους Ευρωπαίους έναντι του χρέους με τη χώρα του υπό κατοχική διοίκηση. Δεν υπάρχει καμιά άλλη χώρα στον κόσμο σήμερα που να έχει παραδώσει όσα έχει παραδώσει αμαχητί η Ελλάδα στους κατά τ’ άλλα εταίρους και δανειστές της. Το σύνολο των εσόδων του κράτους – ακόμη και τα πρόστιμα από την τροχαία – εισπράττονται όχι από το υπουργείο οικονομικών, αλλά από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, η οποία τα αποδίδει στο σύνολό τους στους δανειστές.

Ολόκληρη η χώρα υπό το καθεστώς αυτό είναι τελειωμένη. Όπως και να το δει κανείς.

Αν δεν ανατραπεί το κατοχικό καθεστώς, αν δεν καθίσουν στο σκαμνί του κατηγορουμένου επί Εσχάτη όλοι αυτοί που μας οδήγησαν σε τέτοια κατάντια, αν δεν ακυρώσουμε το σύνολο των δεσμεύσεων που μας έχουν επιβάλει παράνομα οι δανειστές μαζί με το χρέος, αν δεν αποκτήσουμε τη δυνατότητα να χρηματοδοτούμε τα εισοδήματα, τις δουλειές και τις επενδύσεις στην οικονομία μας χωρίς δάνεια, χωρίς χρέη και με βάση το δικό μας εθνικό κρατικό νόμισμα, αν δεν σπάσουμε τα δεσμά και δεν ανοιχτούμε σαν οικονομία και σαν χώρα σ’ ολόκληρο τον κόσμο με ανοιχτούς ορίζοντες, τότε ξεχάστε το. Ότι κι αν λέμε, ότι κι αν σας λένε, είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Είναι παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του.