Ο ΛΕΓΚΑΛΙΣΜΟΣ (ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ) ΕΊΝΑΙ ΚΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

Του Γιάννη Σχίζα

Η επιλογή των ανεμογεννητριών είναι θέμα κυβερνητικό, θέμα σε τελευταία ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Καμιά δικαστική αρχή δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσει τη λαϊκή βούληση . 

Συμμετείχαμε πολλά χρόνια στον αγώνα κατά των ανεμογεννητριών, με ένα σύνθετο σκεπτικό : Οι ανεμογεννήτριες – οι χερσαίες τουλάχιστον , που εγκαθίστανται  σε βουνά για να εισπράξουν  το αιολικό δυναμικό- καταστρέφουν τη φύση, ανοίγοντας νέες χαράξεις στην επιφάνεια της και επιβάλλοντας «πλατφόρμες» με περίσσεια τσιμέντου και οικοδομικών υλικών. Οι ανεμογεννήτριες επηρεάζουν δυσμενώς τους πληθυσμούς των πουλιών, μάλιστα δε με την παρουσία τους μειώνουν τον ζωτικό   χώρο που έχουν ανάγκη πολλά είδη για την αναπαραγωγή και τη διαβίωσή τους. Η μεταφορά του ρεύματος που παράγουν συνιστά ένα επί πλέον πρόβλημα για το περιβάλλον, ενώ είναι γεγονός ότι  αφήνουν στη φύση τα υλικά της παραγωγής τους, που είναι δύσκολο να μεταφερθούν και φυσικά ούτε λόγος να αποδομηθούν μετά μια 20ετία, όταν τελειώνει ο χρόνος  ζωής τους. Οι ανεμογεννήτριες έχουν ανάγκη από τη στήριξη σε λιγνιτικούς ή άλλους ενεργειακούς σταθμούς, δεδομένου ότι αυτό αποτελεί επιταγή του Κεντρικού Ηλεκτρικού Δικτύου για την ισορροπία παραγόμενου και καταναλισκόμενου ρεύματος. Οι ανεμογεννήτριες διασπούν βάναυσα την ενότητα της μορφής με τη λειτουργία – τουτέστιν αλλοιώνουν τη μορφή της φύσης και μέσα από αυτή την αλλοίωση επιφέρουν βαρύτατο τραυματισμό των λειτουργιών της ως ενδιαιτήματος της άγριας φύσης. Οι ανεμογεννήτριες νοθεύουν και αλλοιώνουν το τοπίο, κι αυτό δεν χρειάζεται επιχειρήματα για να φανεί: Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από το τοπίο, γιατί η αισθητική είναι απαραίτητη όσο και το ψωμί...

Βεβαίως, θα ήταν δυνατή η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στη θάλασσα, χωρίς αυτή τη πρωτοφανή καταστροφή της φύσης που συνεπάγονται : Η Ελλάδα των χωρικών υδάτων των 6  μιλίων(μέχρι στιγμής) πολλαπλασιασμένων με τον αριθμό των 14.000 χιλιομέτρων  - που είναι το μέγεθος της ακτογραμμής κατά προσέγγιση- θα μπορούσε να έχει ένα χώρο 84.000 τετραγωνικών μιλίων  διαθέσιμο για «αιολικές αναπτύξεις». Θα μπορούσε να υπάρχει μια Ελλάδα επί πλέον  για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάποιες βόρειες χώρες ! Όμως αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, που περιοριζόμαστε να το θέσουμε για να δείξουμε την πλευρά του κόστους  καθώς και την προτίμηση της λύσης της καταστροφής της φύσης ,από τους φορείς αιολικών συμφερόντων.

Τότε – εύλογα θα ΄πει κανείς- για ποιο λόγο γράφουμε «τα ίδια και τα ίδια» ;

Τα γράφουμε για να δείξουμε πως η λογική της αποκλειστικής διεκδίκησης των δικαίων μας μέσω της δικαστικής οδού – στην προκειμένη περίπτωση μέσω του Συμβουλίου της Επικρατείας – είναι απολύτως λανθασμένη και παραπλανητική. Το ΣτΕ  ενδεχομένως μπορεί να αποφανθεί για την τυπικά παραδεκτή   εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε μια ή περισσότερες περιοχές, και αυτή του η απόφαση μπορεί να έχει κύρος. Όμως η ίδια η  συγκεκριμένη ενεργειακή επιλογή εξαρτάται βασικά από την κοινωνία των πολιτών και την  εκάστοτε εξουσία, που μόνο αυτή μπορεί να αποφασίσει για την ανάληψη της σχετικής πρωτοβουλίας. Οι ανεμογεννήτριες είναι θέμα κυβερνητικό, η δε προσφυγή στο ΣτΕ έχει μόνο το νόημα της τήρησης κάποιων ευρωπαϊκών ή ελληνικών κανονισμών. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η πρωτοβουλία των πολιτών και μάλιστα η ισχυρή  θέλησή της μπορούν να αποβούν καθοριστικές για το είδος της απόφασης που θα πάρει η κυβέρνηση.

Γράφω αυτές τις σκέψεις γιατί διαβλέπω έναν άκρατο «Λεγκαλισμό» σε πολλούς  από τους αγώνες που διεξήχθησαν την τελευταία δεκαετία. Σ΄αυτούς τους αγώνες φορείς πολιτών εξήγγειλαν προσφυγές στο ΣτΕ πανηγυρικά, έχοντας την άκρατη  βεβαιότητα ότι θα τις κερδίσουν και κατ΄αυτό το τρόπο «θα βρουν το δίκιο τους», ξεχνώντας ότι η επιλογή ή η απόρριψη  των ανεμογεννητριών είναι προεχόντως θέμα της κοινωνίας. Ξεχνώντας ακόμη ότι στη σημερινή κατάσταση υπάρχουν σωρεία νομικών αποφάσεων που στέκονται ανεκτέλεστες.

Το ΣτΕ αποφασίζει για την νομιμότητα της εγκατάστασης ανεμογεννητριών, για τη συμβατότητα της εγκατάστασης των ανεμογεννητριών με άλλους κανόνες που αφορούν την φύση, την διατήρηση της ορνιθοπανίδας, την προσβολή του τοπίου κλπ.: Αλλά αυτό είναι σαφώς διαφορετικό από την αρχή και τη λογική της ίδιας της εγκατάστασής τους.