Ομότιμου Καθηγητή Γεωλογίας του ΑΠΘ
Ας πούμε πως μια εταιρεία, σοβαρή υποτίθεται, αναλαμβάνει την κατασκευή ενός νέου αυτοκινητόδρομου και μαζί την κατασκευή μιας μεγάλης γέφυρας στη διαδρομή του, στοιχείου κομβικού και εντελώς απαραίτητου για την λειτουργία του αυτοκινητόδρομου, χωρίς το οποίο αυτός δεν μπορεί να λειτουργήσει και η κατασκευή είναι ασύμφορη και περιττή. Η σύμβαση κατασκευής υπογράφεται με το Δημόσιο μετά την έγκριση από το δεύτερο της απαιτούμενης για το σύνθετο αυτό έργο αυτό περιβαλλοντικής μελέτης που η εταιρεία εκπόνησε προς τούτο. Έγκριση, που βασίστηκε εν πολλοίς στον ισχυρισμό της εταιρείας ότι για την κατασκευή της γέφυρας κατέχει και θα εφαρμόσει την παγκοσμίως βέλτιστη διαθέσιμη τεχνική (state of the art) για την κατασκευή παρόμοιων γεφυρών. Η σύμβαση προβλέπει ότι μετά το πέρας του όλου έργου θα υπάρξουν σταθμοί διοδίων εκατέρωθεν της γέφυρας, τα έσοδα των οποίων θα διαμοιράζονται μεταξύ της κατασκευάστριας εταιρείας και του Δημοσίου.
Κατ’ εξαίρεση της γενικής αυτής πρόβλεψης, υπάρχει ειδικός όρος στη σύμβαση που δίνει το δικαίωμα στην ανάδοχο εταιρεία, για όσο διάστημα διαρκούν τα έργα κατασκευής της γέφυρας, και μέχρι τη λήξη της προθεσμίας που της δόθηκε για την παράδοσή της, να φτιάξει μια παρακαμπτήριο για την προσωρινή κυκλοφορία στον υπό κατασκευή οδικό άξονα και να καταβάλλονται αποκλειστικά υπέρ της εταιρείας διόδια από τα οχήματα που χρησιμοποιούν την παρακαμπτήριο αυτή.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι η παραπάνω εταιρεία ξεκινάει και κατασκευάζει την παρακαμπτήριο και αρχίζει να γεμίζει τα ταμεία της με τα εισπραττόμενα από την πληρωμή των διοδίων, ενώ υποβάλλει προς έγκριση στο Δημόσιο και την απαραίτητη τεχνική μελέτη αυτής της, κατά τους ισχυρισμούς της, state of the art μεθόδου για την έναρξη κατασκευής της γέφυρας. Η οποία όμως τεχνική μελέτη εξετάζεται και κρίνεται από τις υπηρεσίες του Δημοσίου ως εντελώς ανεπαρκής και ενέχουσα σημαντικούς κινδύνους κατάρρευσης της γέφυρας με τις συναφείς καταστροφικές συνέπειες. Ζητάει για το λόγο αυτόν το Δημόσιο από την εταιρεία να επανεξετάσει τα στοιχεία της τεχνικής μελέτης και να διορθώσει, εάν μπορεί, τις διαπιστωθείσες ανεπάρκειές της και να την επανυποβάλλει προς νέα εξέταση και έγκριση. Η εταιρεία διαφωνεί με τη γνωμάτευση των σχετικών υπηρεσιών του Δημοσίου και δεν διορθώνει τα στοιχεία της τεχνικής μελέτης, ούτε την επανυποβάλλει τροποποιημένη. Και αυτή της η μη συμμόρφωση εξακολουθεί για μεγάλο και με απρόβλεπτο τέλος διάστημα και μετά τη λήξη της -κατά τους όρους της σύμβασης- προθεσμίας που είχε τεθεί για την παράδοσης της γέφυρας τελειωμένης. Και χωρίς να εκφράζεται από μέρους της εταιρείας η οποιαδήποτε διάθεση αλλαγής αυτής της παρελκυστικής της τακτικής.
Μάλιστα, σε μια έκφραση αμήχανης -ή προκλητικής- ειλικρίνειας, ιεροεξεταζόμενος ο Δ/νων σύμβουλος της εταιρείας ομολογεί ευθέως ότι η ….state of the art μέθοδος που προτάθηκε από την εταιρεία του δεν είναι καθόλου τέτοια, παρά είναι μια πατέντα της συμφοράς, μη εφαρμοζόμενη οπουδήποτε στον κόσμο και που γίνεται πια πρόδηλο πως δεν εγγυάται ούτε κατ’ ελάχιστον την ασφάλεια κατασκευής ενός τέτοιας σημασίας έργου. Εν τω μεταξύ, η κίνηση των οχημάτων συνεχίζει να γίνεται από την παρακαμπτήριο και διόδια εξακολουθούν να εισπράττονται από τους διερχόμενους και να καταλήγουν αποκλειστικά στα ταμεία της εταιρείας και μόνο. Με το Δημόσιο να έχει μείνει με μια στα χέρια του τεχνικά ανεφάρμοστη πατέντα και τίποτε άλλο.
Ενώπιον μιας τέτοιας εξέλιξης, όπου η εταιρεία όχι μόνο δεν εκπληρεί τις συμβατικές της υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, αλλά και (δολίως προφανώς) επωφελείται εις βάρος του Δημοσίου από την επ’ αόριστον επιμηκυνόμενη καθυστέρηση εκπλήρωσης των υποχρεώσεών της αυτών, ο αρμόδιος υπουργός οφείλει να πάρει κρίσιμες -αλλά και αυτονόητες- αποφάσεις. Για να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον. Και ως προς αυτήν του την υποχρέωση βήματα περιττά, αδέξια, μετέωρα και παλινδρομούντα, βήματα στο κενό, δεν δικαιολογούνται με τίποτα. Τέτοια βήματα είναι όπως εκείνα των παικτών του μπάσκετ. Που τιμωρούνται με αλλαγή κατοχής της μπάλας.
Μια εντελώς ανάλογη περίπτωση εξελίσσεται χρόνια τώρα με τα μεταλλεία Κασσάνδρας, τα λάθη και τα πάθη τους. Η εταιρεία (Ελληνικός Χρυσός) δεν επανυποβάλλει προς έγκριση μια οποιαδήποτε τροποποιημένη τεχνική μελέτη για τη μεταλλουργία (τη γέφυρα ας πούμε) μετά την απόρριψη από τις υπηρεσίες του Δημοσίου της πρώτης και μόνης υποβληθείσας που κρίθηκε ατεκμηρίωτη και ανεπαρκής. Δεν επανυποβάλλει τέτοια μελέτη για δύο λόγους: α) επειδή αδυνατεί να το κάνει -είχε υποστηρίξει ότι η state of the art πατέντα της συμφοράς της ήταν η μόνη κατάλληλη και εφαρμόσιμη μέθοδος- και επειδή: β) επωφελείται μια χαρά και έχει κέρδη από την παράταση της εκκρεμότητας, με το χρόνο να έχει κατά πολύ υπερβεί τον ορισμένο από τη σύμβαση πέρας για την υποβολή και έγκριση μιας τεκμηριωμένης και επαρκούς τεχνικής μελέτης για το έργο αυτό. Επωφελείται ειδικότερα η εταιρεία από την παράταση αυτής της εκκρεμότητας επειδή εξάγει μεταλλευτικά συμπυκνώματα που κανονικά, αν είχε υποβάλλει μια σωστή μελέτη για μια ασφαλή μεταλλουργία και την είχε προχωρήσει όπως η σύμβαση προέβλεπε, δεν θα εξάγονταν ως τέτοια, ως συμπυκνώματα δηλαδή από τα οποία το ελληνικό Δημόσιο δεν εισπράττει τίποτα, αλλά θα επεξεργαζόταν εδώ στην (πλέον όπως έγιναν τα πράγματα εκτός πλάνων υλοποίησης) μεταλλουργία προς ανάκτηση των εμπεριεχόμενων καθαρών μετάλλων. Αυτή, η απρόσκοπτη από μέρους της εταιρείας εξόρυξη και παραγωγή χρυσοφόρων και αργυροφόρων συμπυκνωμάτων, στο μεταλλείο ειδικότερα της Ολυμπιάδας την λειτουργία του οποίου αδειοδότησε ο σημερινός υπουργός ΠΕΝ, και αποστολή τους στο εξωτερικό είναι, κατ’ αντιστοιχία, κάτι σαν τα διόδια που εισπράττει η εταιρεία που αρχικά αναφέραμε, αποκλειστικά υπέρ αυτής και μη έχοντας καθόλου προχωρήσει στην κατασκευή της γέφυρας στην περίπτωση εκείνη, της μεταλλουργίας στην περίπτωση αυτή.
Κατ’ αντιστοιχία λοιπόν, τι κάνει και τι πρέπει να κάνει ο σημερινός υπουργός σε αυτήν την μη υποθετική περίπτωση, είναι νομίζω φανερό. Εκείνο πάντως που δεν πρέπει να κάνει είναι βήματα. Βήματα περιττά, αδέξια, μετέωρα και παλινδρομούντα. Βήματα στο κενό. Που, κοίτα να δεις, αυτά ακριβώς κάνει. Και η μεν Διαιτησία είναι απρόβλεπτη στις αποφάσεις της, ο κόσμος όμως στις κερκίδες τα βλέπει τα βήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου