Κύπρος, Μάης 2018: Στην μέγγενη μεταξύ Τουρκίας –Ισραήλ ..

του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου  

(και με την Ελλάδα να κείται μακράν…)

 «Πατρίδα μου, ελάφι τρομαγμένο,

  Απίστευτα χλομό.

Έπεσε φθόνος πάνω στο κεφάλι σου,

Μαραθηκε η ψυχή σου. Άσκημο ουρλιακτό.

Κάτω από τους τροχούς της προδοσίας

Έγειρε το αίμα σου φευγάτο, εγκόσμιο.»

(Κυριάκος Χαραλαμπίδης)

«Η Κύπρος βρίσκεται στη θάλασσα μεν, αλλά είναι μεταξύ των δύο χωρών, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν σχέση με το νησί: Η Τουρκία είναι η κατοχική δύναμη. Διατηρεί 30 και πλέον χιλιάδες κατοχικούς στρατιώτες και έχει κουβαλήσει στο νησί χιλιάδες εποίκους, οι οποίοι μαζί με την πλειοψηφία των αχάριστων Τουρκοκυπρίων αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της Τουρκίας. Το Ισραήλ διατηρεί εξαιρετικές διπλωματικές σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου πηγαινοέρχεται στη Λευκωσία, και εσχάτως έχει και στρατηγική σχέση με την Κύπρο. Το Ισραήλ, λοιπόν, έχει και στρατηγικά συμφέροντα καθώς έχει κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο και εάν προχωρήσουν οι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα έχει και οικονομικά συμφέροντα. Δεν διατηρεί στρατό στο νησί, αλλά εάν π.χ. κατασκευαστεί ο αγωγός East Med, και επειδή το Ισραήλ θα αναλάβει και τα θέματα ασφάλειας, θα μπορούσε να στείλει δυνάμεις του σε κυπριακές περιοχές, π.χ. στην Πάφου όπου βρίσκεται και η αεροπορική βάση του Ανδρέα Παπανδρέου. Τα παραπάνω δεν είναι ασκήσεις επί χάρτη ούτε μία πρόβλεψη. Πρόκειται για την περιγραφή της σημερινής κατάστασης...

Και σίγουρα οι Κύπριοι ηγέτες είναι κάτι που απεύχονται αλλά αναγκαστικά το συζητούν υπό καθεστώς απόλυτης εχεμύθειας, διότι λόγω της επιθετικότητας της Τουρκίας θα μπορούσε να συμβεί…. Το άλλο πεδίο πρόκλησης της Τουρκίας στο Ισραήλ είναι η ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο. Ως γνωστόν απειλεί μονίμως την Κύπρο στην ΑΟΖ της. Τι θα συμβεί εάν ένα τουρκικό πλοίο περνούσε στην ΑΟΖ του Ισραήλ; ..Καταλήγοντας έχουμε ενώπιον μας κάποια σοβαρά στοιχεία: Ο Ερντογάν θέλει να γίνει ηγέτης των όπου γης μουσουλμάνων και αυτό περνά οπωσδήποτε από την Ιερουσαλήμ εν πρώτοις και από τη Γάζα στη συνέχεια. Και ο Νετανιάχου, με τη βοήθεια του Ντόναλντ Τραμπ, έχει σηκώσει ψηλά τον πήχη. Έλαβε στρατηγική απόφαση ότι δεν θα συνεργαστεί ούτε ενεργειακά με την Τουρκία, οπότε κατέληξε στην ανάγκη κατασκευής του East Med. Ονειρεύεται να έχει τον πρώτο ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο και γενικά στην περιοχή του. Και είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στην επιχείρηση εναντίον του Ιράν. Περιττό να αναφέρουμε ότι στην περίπτωση αυτή, θα σπεύσει στο πλευρό της Τεχεράνης ο κ. Ερντογάν. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο σκηνικό, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζει και την Κύπρο. Στις πλείστες των περιπτώσεων δεν σημαίνει τίποτα το τι θέλεις εσύ. Αλλά το τι θα σου επιβάλουν. « (Μιχάλης Ιγνατίου)

 Την ίδια στιγμή στην Μεγαλόνησο, ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και οι αρχηγοί του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, εκλιπαρούν την Τουρκία να προσέλθει στο τραπέζι για να αποφασιστεί ο θάνατος της Κυπριακής Δημοκρατίας… με την πρόφαση της Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) ή, και χωρίς αυτήν.. «Λύση» να’ναι , κι΄ότι να’ναι…

 Θυμίζω ότι, υπάρχει κι΄ άλλος δρόμος, ότι κατά  την δεκαετία του 1990 εξαγγέλθηκε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου – Ελλάδας, το οποίο αργότερα –δυστυχώς- σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε και απονευρώθηκε. 

Η σημερινή κατάσταση σε ό,τι αφορά τις τουρκικές συμπεριφορές, τόσο κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και στο Αιγαίο, επιβάλλει εκ βάθρων επανατοποθέτηση στα ζητήματα άμυνας και εθνικής ασφάλειας.

  Η επιβουλή διατυπώνεται καθημερινά. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος , επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας , επαναφέρει απροκάλυπτα, -  είτε με την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ελληνικού Χώρου -όπως πράττει στο Αιγαίο , είτε αμφισβητώντας την Κυπριακά ΑΟΖ, -εδαφικές Διεκδικήσεις σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας.

 Εμείς από την πλευρά μας, οφείλουμε να προτάξουμε την ιδέα της ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ. Θεωρώ ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ αντι-ϊμπεριαλιστική ΕΝΟΤΗΤΑ, συμβάλει σε αυτό.

Διότι : «Η υπεράσπιση της Χώρας περνά μέσα από την ψυχή του Λαού.»