"Δεν ξεγίνονται οι ψυχές"

του Άντη Ροδίτη

Για το θάψιμο και το ξεθάψιμο του πεσόντος στον Λωρόβουνο υπολοχαγού της Ένωσης Νικόλα Παπαγεωργίου, ένας μού έγραψε: «Μένω άναυδος»! Άλλος: «Μετά από την εκπληκτική ταινία Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράντα, εμείς οι Έλληνες δημιουργήσαμε μια κατά πολύ ανώτερη περίπτωση: Τις τρεις ταφές του υπολοχαγού Νικολάου Παπαγεωργίου. Και μάλιστα στη ζωή, όχι ως σενάριο»!

Την ιστορία του ξεθαψίματος και του πετάματος των οστών του ηρωικού υπολοχαγού Νικολάου Παπαγεωργίου στην αποθήκη του Κων/νου και Ελένης, μου είπε ο συμπολεμιστής του καταδρομέας Λούης Λοΐζου. Αυτός, με τον αδελφό του Παπαγεωργίου ανακάλυψαν το ανοσιούργημα όταν πήγαν να βρουν τον τάφο του υπολοχαγού και ήταν εξαφανισμένος.

Αλλά, αυτό είναι το λιγότερο.

Ναι, το λιγότερο. Γιατί όταν δημοσίευσα την ιστορία στο βιβλίο Τα Γράμματα στη Μητέρα του Κώστα Μόντη, ως μια από τις πολλές, ουσιώδεις μαρτυρίες για το τι ώθησε τον Μόντη να γράψει Τα Γράμματα, το εγκόλπιο της αυτογνωσίας μας, επέπεσαν επί της μαρτυρίας με στόχο να την εξαφανίσουν, να τη χώσουν κι αυτήν σε τάφο θεοσκότεινο, άγνωστο και αγνοούμενο, ποιοι νομίζετε;

Νέοι ανίδεοι πράκτορες των Εγγλέζων, που παρουσιάζονται τώρα ως διαφεντευτές, τάχα, της ταυτότητας του τόπου. Ακούστε το και πιστέψτε το… Μιλάμε για… «ποιητές» και «λογοτέχνες» που με τη δράση αλλά και με τη σιωπή τους τέθηκαν στην υπηρεσία της μηχανής που άφησαν πίσω τους οι Εγγλέζοι, εκείνης της μηχανής που μάς κατέδειξε ο Σεφέρης, που φτιάχτηκε για να μετατρέψει «400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη σε λουλούδια θερμοκηπίου».

Τώρα σιωπούν, τάχα δεν ακούν, τάχα μπόρα είναι, θα περάσει. Τίποτε δεν θα περάσει. Ούτε μπορούν οι νεκροθάφτες, είτε ακελικοί είτε ορθόδοξοι να θάψουν ψυχές. Ο Σεφέρης είπε: «δεν ξεγίνονται οι ψυχές». Ε, ας το πάρουν χαμπάρι, ούτε θάβονται.

ΑΡ