Το φάρμακο του Ερντογκάν

του Γιάννου Χαραλαμπίδη

Η ηρεμία στη γραμμή αντιπαράταξης είναι παραπλανητική. Διότι, κρύβει την πραγματικότητα. Αποκρύβει δηλαδή τη συνεχή τουρκική απειλή, η οποία θέλει το φάρμακό της. Την αποτροπή. Για να υπάρχει ασφάλεια. Αυτά διδάσκουν οι κανόνες του ρεαλισμού. Αλλιώς, κινδυνεύεις να τιμωρηθείς, όπως συμβαίνει σήμερα στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία προκαλεί κλίμα έντασης από την Κύπρο ώς το Αιγαίο και τη Θράκη. Φτάνει ώς τα Σκόπια και στις γειτονικές της χώρες όπως η Συρία. Βεβαίως, ουδόλως θα πρέπει να παίξουμε το παιχνίδι της Άγκυρας, που στόχο έχει το ξέσπασμα κρίσης για να πληγεί η οικονομία της Κύπρου και να φοβηθούν οι ξένες εταιρείες να συνεχίσουν το ερευνητικό έργο τους και την εν συνεχεία εκμετάλλευση του φυσικού αερίου που βρίσκεται εντός της κυπριακής ΑΟΖ. 

 

Οι πόλεμοι των αγωγών και το τεστ των ΗΠΑ 

 

Το είπαμε πολλάκις, αλλά πρέπει να το τονίσουμε για να εμπεδωθεί: Πρώτο: Η Τουρκία θέλει την περιοχή από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα ως τουρκική λίμνη. Τώρα τη θέλει περισσότερο, επειδή γνωρίζει ότι, με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, από το Αιγαίο ώς την Κύπρο δημιουργείται μια ελληνική ενεργειακή λίμνη!

 

Η οποία, εάν συνδυαστεί με ορθές στρατηγικές κινήσεις, δηλαδή τη δημιουργία ενός άξονα Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας επί τη βάσει του αγωγού EastMed, το γεωπολιτικό παιχνίδι αλλάζει ριζικά, ειδικά όταν στον αγωγό εμπλέκεται η Ε.Ε., η οποία έχει ήδη αποδεσμεύσει από τις 15 Ιανουαρίου κονδύλι για τη  δημιουργία μελέτης και όταν αναζητά εναλλακτικές πηγές και ενεργειακούς διαδρόμους για την μερική έστω απεξάρτησή της από τη Μόσχα.

 

Μάλιστα, στην Ε.Ε. υπάρχει πρόταση της Επιτροπής, την οποία θεωρεί ως νομικά αβάσιμη η Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου, για την τροποποίηση των υφιστάμενων οδηγιών περί της κατασκευής αγωγού χερσαίου ή υποθαλάσσιου στην περίπτωση εμπλοκής τρίτου κράτους.

 

Το θέμα βρίσκεται σε αρχικό στάδιο και είναι πρόδηλο ότι στην ουσία επιδιώκει την πρόκληση προβλημάτων από Πολωνούς, τις Βαλτικές χώρες και άλλους στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream από τη Ρωσία στη Γερμανία, με σαφή τον κίνδυνο η περιοχή από την Πολωνία ώς τις Βαλτικές χώρες να γίνει ένα γεωπολιτικό σάντουιτς μεταξύ δυο υπερδυνάμεων της Ευρασίας. Επειδή στον EastMed και στον Turkish Stream εμπλέκονται τρίτες χώρες, εκ των πραγμάτων το θέμα μάς αφορά. Με τη μόνη διαφορά ότι, ενδεχομένως, στο τέλος της ημέρας να μας βολέψει, διότι πολύ περισσότερα προβλήματα θα προκληθούν για τον Nord Stream και τον Turkish Stream, αφού στόχος είναι να χαλιναγωγηθεί η Ρωσία.

 

Οπότε, ο περιορισμός της εξάρτησης από τη Ρωσία δημιουργεί πολύ ευνοϊκότερη κατάσταση για τη δική μας περίπτωση, στην οποία υπάρχει παροχή φυσικού αερίου από κράτος μέλος.  Άλλωστε, τα κοιτάσματα της «Καλυψούς», όπως και αυτά που θα προκύψουν από άλλα κυπριακά οικόπεδα, επιτρέπουν μια διακλαδική στρατηγική εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, που δεν περιορίζεται μόνο στον EastMed, αλλά και στη δημιουργία τερματικού, ώστε η Κύπρος να καταστεί ενεργειακό κέντρο με αγωγούς ή άλλως πώς, που θα προέρχονται και από άλλες γειτονικές χώρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να πει όχι και στη μεταφορά του φυσικού αερίου από το οικόπεδο 12 στην Αίγυπτο, της οποίας η συμμαχία είναι αναγκαία, αφού η ΑΟΖ της με την ΑΟΖ μας τέμνονται σε σημείο επί του οποίου ενώνεται η κυπριακή με την ελληνική ΑΟΖ. 

 

Δεύτερο: Στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου εμπλέκονται και οι ΗΠΑ όχι μόνο λόγω της Noble Energy, αλλά και της Exxon Mobil. Οι προγραμματισμένες έρευνες στο οικόπεδο 10 είναι ένα τεστ για τις προθέσεις των ΗΠΑ σε σχέση με τις τουρκικές απειλές. Οι Ιταλοί, πάντως, μέσω ΕΝΙ, δεν ήταν διατεθειμένοι να έρθουν σε σύγκρουση με την Άγκυρα για τη «Σουπιά» ένεκα πολλαπλών συμφερόντων. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάθηκε ο πόλεμος ή ότι θα υπαναχωρήσουν. Δεν δόθηκε καν μάχη. Θέλει υπομονή και μυαλό η αντιμετώπιση της Τουρκίας και του θράσους της. Βεβαίως εκείνο που θα πρέπει κι εμείς να κατανοήσουμε είναι ότι επιβάλλεται να ενισχυθούμε στρατιωτικά. Και επιμένουμε ακόμη στην εξής αρχή: Όποιος θέλει πόλεμο είναι ανόητος, αλλά και η αντίληψη που είναι  αντίθετη με τη στρατιωτική ενίσχυση, στη λογική της αποτροπής, είναι επικίνδυνη. Διότι, εάν περνούμε σήμερα κρίση, αυτό είναι αποτέλεσμα της απουσίας αξιόπιστης αποτροπής. Και τι σημαίνει αποτροπή; Ο εχθρός γνωρίζει ότι εάν προβεί σε οποιαδήποτε επιθετική δράση, το κόστος θα είναι μεγαλύτερο του οφέλους.

 

Το οπλοστάσιο του Αττίλα 

 

Το ότι δεν έχουμε άμεση οπτική επαφή με την τουρκική πολεμική μηχανή του Αττίλα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Ότι δεν μας απειλεί. Το αντίθετο. Εκτός των 77 αυτοκινούμενων πυροβόλων που έφερε στην Κύπρο η Τουρκία από τον Μάρτιο ώς τον Ιούνιο, υπάρχουν και άλλα οπλικά συστήματα σε πλήρη επιθετική διάταξη. Ειδικότερα η Τουρκία στην  Κύπρο διαθέτει: 

2 Μηχανοκίνητες Μεραρχίες Πεζικού (28η και 39η)

1 Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία (14η)

1 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα (ΤΟΥΡΔΥΚ) 

1 Σύνταγμα Καταδρομών

1 Σύνταγμα Πυροβολικού

1 Ναυτική Διοίκηση και επιπρόσθετα οι λεγόμενες Δυνάμεις Ασφαλείας του ψευδοκράτους

 

Είναι σημαντικό επίσης το γεγονός ότι διαθέτει 287 άρματα μάχης Μ48Α5-Τ2 και 640 ερπυστριοφόρα τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού και μάχης (Μ113 και NUROL). Τα  77 αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155 χιλιοστών, δικής της κατασκευής, που έφερε μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου, μαρτυρούν ότι δεν επιδιώκει μόνο μεγάλο βάθος πυρός, αφού έχουν βεληνεκές περί τα 40 χιλιόμετρα, αλλά και ταχύτητα στις κινήσεις της σε περίπτωση επιχειρήσεων, αφού τα έχει τοποθετημένα σε μονάδες πλησίον της γραμμής αντιπαράταξης και όχι στα μετόπισθεν όπως λέμε. Και αυτό συμβαίνει για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι βρίσκεται σε πλήρη επιθετική διάταξη και επιδιώκει να κινηθεί με τις αυτοκινούμενες μονάδες ταχύτητας και ο δεύτερος, που είναι μειονέκτημα για τις τουρκικές μονάδες, λόγω Πενταδακτύλου, είναι η έλλειψη  στρατηγικού βάθους. 

 

 

Το Σύμφωνο του Μονάχου και η ταχύτητα 

 

Η ταχύτητα ήταν ένα από τα στοιχεία που άλλαξαν τη στρατηγική του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε χρησιμοποιηθεί από τον Χίτλερ με τις μηχανοκίνητες μονάδες του παρακάμπτοντας τη Γραμμή Μαζινό, που ήταν φτιαγμένη με βάση τα δόγματα των χαρακωμάτων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το γεγονός ότι οι Ναζιστικές δυνάμεις έκαναν περίπατο στη Γαλλία, είχαμε στην ουσία έναν «ψεύτικό πόλεμο». Δηλαδή έναν πόλεμο, που δεν έγινε ποτέ... Εδώ, όμως, δηλαδή από την Κύπρο ώς τη Θράκη, όπως και η απειλή του Χίτλερ πριν από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν και είναι πραγματική. Και στην ξηρά και στον αέρα και στη θάλασσα. Μάλιστα, διδάσκεται σε όλα τα σοβαρά πανεπιστήμια ως γκάφα ολκής η εξευμενιστική πολιτική των Πρωθυπουργών της Βρετανίας και Γαλλίας Άρθουρ Ντεβίλ Τσάμπερλεν και Εντουάρ Νταλαντιέ, οι οποίοι είχαν την ψευδαίσθηση ότι, με την υπογραφή του Συμφώνου του Μονάχου και την παράδοση της Τσεχοσλοβακίας στον Χίτλερ, θα γλίτωναν από το γενικευμένο πόλεμο. Και είναι τότε, μάλιστα, που τους είπε ο Τσόρτσιλ ότι έχασαν τον πόλεμο χωρίς να δώσουν τη μάχη. Διότι, προφανώς, ο Τσόρτσιλ, ως Βρετανός, ανήκε στη ρεαλιστική σχολή σκέψης και είχε διαβάσει Σου Τζου. Γι’ αυτό και είπε το ιστορικό προς Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, ότι έχασαν τον πόλεμο χωρίς να δώσουν τη μάχη.  

 

Η σοφία του Σου Τζου 

 

Με άλλα λόγια, η Βρετανία για πρώτη φορά είχε εγκαταλείψει τη ρεαλιστική σχολή σκέψης και δη της αποτροπής μέσω ισχύος και είχε υιοθετήσει τον εξευμενισμό. Δηλαδή εφήρμοζε το καλόπιασμα και την υποχωρητικότητα, η οποία όμως εκλαμβανόταν από τον Χίτλερ ως αδυναμία. Αυτή άλλωστε ήταν και μια από τις κύριες αιτίες που δεν απετράπη ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ταυτοχρόνως, δε, τι είπε ο Σοφός Κινέζος Στρατηγός Σου Τζου; Τόνιζε ότι πρέπει να επιλέγεις τον χρόνο και τον τόπο για να δώσεις τη μάχη εκείνη, που θα σου προσφέρει τη νίκη του πολέμου. Κατ’ αναλογίαν, λοιπόν, δεν θα πρέπει να πέσουμε στην παγίδα της Τουρκίας, η οποία επιλέγει εκείνη τον χρόνο και τον τόπο για να δώσει μάχη και να κερδίσει τον δικό της πόλεμο σε βάρος μας. Δεν πρέπει να παίζει η Άγκυρα τον δικό της πολεμικό αμανέ και εμείς να χορεύουμε. Καλώς ή κακώς, κακώς λέμε εμείς, στην παρούσα φάση, δεν έχουμε αποτροπή. Αυτό το πάθημα θα πρέπει να μας γίνει μάθημα. Διότι ορθώς κρατάμε χαμηλούς τόνους, αλλά είναι επικίνδυνο κάποιοι να μη θέλουν να βλέπουν την τουρκική απειλή, που είναι μέσα στο σπίτι μας. Οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις αποτρέπουν τον πόλεμο, ενώ οι ανίσχυρες τον διευκολύνουν ή για να τον αποφύγεις γίνεσαι θύμα στον εκβιασμό υποκύπτοντας στις αξιώσεις του ισχυρότερου. Και μάλιστα αμαχητί. 

 

Ο Ταγίπ Ερντογάν, με τις απειλές και τις ιαχές πολέμου, θέλει να μας παρασύρει σε μια διαδικασία, που θα είμαστε χαμένοι από κάθε άποψη, οικονομικά ενεργειακά και στρατιωτικά. Γι’ αυτό κι εμείς θα πρέπει να επιλέξουμε τον ευφυή δρόμο της διπλωματίας, λαμβάνοντας, όμως, υπόψη, τα σφάλματα του παρελθόντος και δη την απουσία αποτροπής και αξιόπιστων συμμαχιών, των οποίων, όμως, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η απόκτηση δικών σου αξιόπιστων ενόπλων δυνάμεων στο μέτρο του δυνατού. Και, δόξα  τω Θεώ, η τέχνη της στρατηγικής στους βασικούς της κανόνες από την εποχή του Σου Τζου και του Θουκυδίδη δεν άλλαξε. Προχωρεί, όμως, η τεχνολογία και είναι γι' αυτό που υπάρχουν κράτη μικρά σε μέγεθος, αλλά μεγάλα σε ισχύ. Όπως για παράδειγμα το Ισραήλ

 

Πεδίο δράσης στην Ε.Ε.

 

Υπό αυτές τις συνθήκες, όλα όσα  θεωρεί ο Ερντογάν ως πλεονεκτήματα στρατιωτικά, και όντως είναι, θα πρέπει να του τα μετατρέψουμε σε διπλωματικά μειονεκτήματα και δικά μας «όπλα». Το βασικό πεδίο δράσης είναι η διεθνής κοινότητα και δη η Ε.Ε. Εκεί υπερτερούμε του ΟΗΕ σε θεσμικό επίπεδο και άλλως πως. Όταν, δε, έχουμε στρατηγική και ξέρουμε να οικοδομούμε συμμαχίες με υπομονή και όταν κατανοήσουμε ότι κανείς δεν πρόκειται να μας υπερασπιστεί εάν δεν αποδείξουμε ότι μπορούμε και θέλουμε να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, θα έχουμε καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Συνεπώς επιμένουμε ότι θα πρέπει να κατατεθεί εντός της Ε.Ε. φάκελος, εντός του οποίου θα εξηγούνται με σαφήνεια: 

1. Τα ειδικά κυριαρχικά μας δικαιώματα εντός της ΑΟΖ μας. 

2. Η διαρκής τουρκική απειλή και το γεγονός ότι βρισκόμαστε υπό καθεστώς επίθεσης. Αυτό  προκύπτει από την κατοχή εδάφους, θάλασσας και αέρα της Κυπριακής Δημοκρατίας και από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας 541και 550 για τη μη αναγνώριση του ψευδοκράτους ως προϊόντος χρήσης βίας, δηλαδή επίθεσης, και παραβίασης του άρθρου 1 παρ. 4 του Χάρτη του ΟΗΕ. 3. Ενεργοποίηση και εφαρμογή της αντιδήλωσης της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που αναφέρει ως προϋπόθεση για την πορεία των ενταξιακών διαδικασιών της Τουρκίας την ομαλοποίηση των σχέσεών της με την Κυπριακή Δημοκρατία και την αναγνώρισή της. Αυτή είναι η βάση των συνομιλιών για λύση. 

 

Οργάνωση της κρίσης και  βασικές θέσεις αποτροπής 

 

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθούν τα εξής, όχι για να ακούμε εμείς, αλλά οι εταίροι μας: Η ενίσχυση του τουρκικού στρατού με 77 αυτοκινούμενα πυροβόλα 177 χιλιοστών, δηλαδή έξι νέες μονάδες πυροβολικού μεταξύ Μαρτίου - Ιουνίου, καταδεικνύει ότι: Α. Η Τουρκία δεν είχε πρόθεση για λύση. Αν είχε τέτοια πρόθεση στο Κραν Μοντανά, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο, γιατί να ενίσχυε τις δυνάμεις της από το Μάρτιο ώς τον Ιούνιο. Β. Είχε προγραμματισμένο το ναυάγιο των συνομιλιών για να περάσει στο σχέδιο Β. Δηλαδή, κατοχύρωσε στο Κραν Μοντανά τον διχοτομικό χαρακτήρα της ομοσπονδιακής λύσης, την οποία θα χρησιμοποιήσει για την πλήρη τουρκοποίηση. Πώς; Με την επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί όπου έμειναν θέτοντας ως όρο τον έλεγχο του φυσικού αερίου, την κατοχύρωση των Τούρκων πολιτών στην Κύπρο ως Ευρωπαίων, καθώς και των τουρκικών εταιρειών ως ευρωπαϊκών. 

Προς αυτή, δε, την κατεύθυνση μπορεί να βρει στήριξη σε δυο ενδεχόμενες αποφάσεις της Ε.Ε.,  επί των οποίων όμως έχουμε και λόγο και βέτο: 1. Για την κατάργηση της βίζας στους Τούρκους πολίτες, οπότε για τρεις μήνες ούτως ή άλλως θα βρίσκονται στην Κύπρο και μετά όταν μεταβούν σε περίπτωση λύσης στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, τρέχα ψάξε να τους βρεις. 2. Για  την εμβάθυνση της τελωνειακής ένωσης, που στηρίζεται στη δυνατότητα ευρωπαϊκών εταιρειών να δρουν στην Τουρκία και τουρκικών στην Ευρώπη. Οι εταίροι μας μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό. Εμείς, όχι. Συνεπώς, από τώρα πρέπει να γίνει σαφές ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να δεχθεί ούτε την κατάργηση της βίζας ούτε την εμβάθυνση της τελωνειακής ένωσης, αλλά ούτε και το άνοιγμα οποιουδήποτε άλλου ενταξιακού κεφαλαίου εφόσον η Τουρκία  κατέχει εδάφη μας και απειλεί εντός της ΑΟΖ μας. Είναι τρεις λοιπόν οι απειλές. Η μια είναι η στρατιωτική και οι άλλες δυο είναι η πληθυσμιακή και η οικονομική.  

   

Οι συνομιλίες  

 

Με βάση τα ανωτέρω, σπάει ο μύθος ότι στο Κραν Μοντανά θα ήταν δυνατό να λυθεί το Κυπριακό. Το μαρτυρούν τα γεγονότα. Οι πρακτικές της Τουρκίας. Και σπάει ο μύθος ότι η ασφάλειά μας είναι η επιστροφή στις συνομιλίες υπό τις υφιστάμενες συνθήκες. Διότι, τι μας λέει η Τουρκία;  Ή θα πάτε σε συνομιλίες για να τα δώσετε όλα ή δια της ισχύος μου και μέσα από τη δική σας αδυναμία και απουσία αποτροπής δεν θα εκμεταλλευτείτε το φυσικό αέριο. Εάν δε αποτύχουν οι συνομιλίες, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα απ' ό,τι είναι σήμερα, που είναι ελεγχόμενα και με σωστούς χειρισμούς στην Ε.Ε., μπορούν να γίνουν κινήσεις χαλιναγώγησης της Άγκυρας σε επίπεδο διπλωματικής αποτροπής. Διότι, δεν έχει συμφέροντα μόνο η Ε.Ε. στην Τουρκία, αλλά και η Τουρκία στην Ε.Ε. Ας μην ξεχνούμε, μάλιστα, ότι ισχυροί εταίροι μας κατανοούν πλέον πόσο επικίνδυνη είναι η Τουρκία του Ερντογάν για του ίδιους. Εδώ το αντιλαμβάνονται οι ΗΠΑ. Πέραν λοιπόν του δικαίου θα πρέπει να εξισορροπήσουμε τα συμφέροντα, μεταξύ Τουρκίας - Ε.Ε., με εκείνα μεταξύ Ε.Ε. - Κύπρου - Ελλάδας και άλλων συμμάχων όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, μέσω του φυσικού αερίου. Το οποίο είναι και πρέπει να εμφανιστεί ως ευρωπαϊκή πηγή ενέργειας, που δεν πρέπει να πέσει σε τουρκικά χέρια!

ΠΗΓΗ  SIGMALIVE