Η Εθνική Ανεξαρτησία καταχτιέται με αγώνες, δεν χαρίζεται
από προστάτες!
«Μέσα με δέρνει ο
θάνατος, ν' όξω με δερν' ο Τούρκος
Κι απ' τη δεξιά μου τη μεριά Φράγκος με πολεμάει»
[δημοτικό τραγούδι μετά την Άλωση]
Η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης, της “Άνοιξης των Λαών”, του 1821 γιορτάζεται εφέτος μέσα σε μια ζοφερή πραγματικότητα· με τον ελληνικό λαό σε βαθιά αγωνία για τις προοπτικές της εθνικής μας επιβίωσης. Οι επιπτώσεις της μνημονιακής χρεοκρατίας είναι παντού ορατές, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να έχεις μέσα στην πατρίδα σου το αίσθημα του ραγιά. H χώρα μας, εγκλωβισμένη στους τοκογλύφους, σε εθνο-αποδομητικές συμμαχίες και σε αντιλαϊκά δόγματα, δείχνει ακυβέρνητη στον διεθνή γεωπολιτικό ωκεανό.
Η σημερινή κυβέρνηση της προδοσίας του 62% του ΟΧΙ, βαδίζοντας, όπως και όλες οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες, ...“στον δρόμο που χάραξε” το ΝΑΤΟ, η Ε. Ένωση, η Ευρωζώνη και τα Μνημόνια, χάραξαν τελικά την εποχή της σύγχυσης, του ενδοτισμού και της ηττοπάθειας.
Ο ελληνικός λαός ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται ότι η “αρρώστια” είναι πολύ βαθύτερη από την οικονομική κρίση. Οφείλεται στις ίδιες τις παθογένειες του νεοελληνικού κράτους, που δεν στάθηκε τελικά ικανό να ολοκληρώσει τις επιταγές του '21, και στο μετεμφυλιακό καθεστώς της υποτέλειας.
Μετά την ένταξη της χώρας στα ιμπεριαλιστικά, υπερεθνικά, μορφώματα αρχικά του ΝΑΤΟ, ύστερα της ΕΟΚ, η υποταγή στα ξένα κέντρα αποφάσεων και η αδυναμία να σχεδιασθεί μια εθνική στρατηγική οδήγησε σε απανωτές ήττες: Κωνσταντινούπολη 1955, Ζυρίχη 1959, Κύπρος 1974, Νταβός 1988, Ίμια 1996 κ.ο.κ., με αποτέλεσμα την σημερινή κατάντια να μας απειλεί ο ψευτο-Σουλτάνος σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο και να μας εμπαίζουν παράλληλα οι Βαλκάνιοι γείτονες, με την ανοχή πάντα των ΗΠΑ και του Βερολίνου.
Η συνολικά αρνητική αυτή κατάσταση για την εθνική και λαϊκή μας κυριαρχία δεν αντιμετωπίζεται με νεοφιλελεύθερους “εκσυγχρονισμούς” και οικονομικά ξεπουλήματα, ούτε με μετανεωτερικές ερμηνείες και «ξαναγράψιμο της ιστορίας» για την αποδυνάμωση της εθνικής μας ταυτότητας.
Άκρως επικίνδυνοι μύθοι είναι η λογική του των συνεχών υποχωρήσεων που διασφαλίζει δήθεν την αποφυγή του πολέμου και το ότι αποτελούμε τα “ανατολικά σύνορα” της Ε.Ε. Πεντάρα δεν δίνει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών για το Αιγαίο, άλλωστε η Ε.Ε. στον αμυντικό τομέα παραμένει μια “χάρτινη τίγρης”, οι δε ΗΠΑ θα κάνουν οτιδήποτε για να μην χάσουν τα πιόνια τους στο ταραγμένο μεσανατολικό τοπίο.
Το δόγμα ότι Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση, που επικρατεί τόσο στην οικονομία όσο και στην εθνική στρατηγική, μας κάνει προβλέψιμους και αναλώσιμους απέναντι σε εχθρούς και σε “συμμάχους” και εκφυλίζει κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας και άσκησης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Το φρόνημα του '21 είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Και τότε απέναντι στον πόθο των Ελλήνων για εθνική ανεξαρτησία υψωνόταν η δύναμη της παλινόρθωσης μιας αντιδραστικής “Νέας Τάξης”, η Ιερά Συμμαχία. Δεν στάθηκε, όμως, ικανή να κάμψει το ελληνικό λαό.
Κι απ' τη δεξιά μου τη μεριά Φράγκος με πολεμάει»
[δημοτικό τραγούδι μετά την Άλωση]
Η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης, της “Άνοιξης των Λαών”, του 1821 γιορτάζεται εφέτος μέσα σε μια ζοφερή πραγματικότητα· με τον ελληνικό λαό σε βαθιά αγωνία για τις προοπτικές της εθνικής μας επιβίωσης. Οι επιπτώσεις της μνημονιακής χρεοκρατίας είναι παντού ορατές, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να έχεις μέσα στην πατρίδα σου το αίσθημα του ραγιά. H χώρα μας, εγκλωβισμένη στους τοκογλύφους, σε εθνο-αποδομητικές συμμαχίες και σε αντιλαϊκά δόγματα, δείχνει ακυβέρνητη στον διεθνή γεωπολιτικό ωκεανό.
Η σημερινή κυβέρνηση της προδοσίας του 62% του ΟΧΙ, βαδίζοντας, όπως και όλες οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες, ...“στον δρόμο που χάραξε” το ΝΑΤΟ, η Ε. Ένωση, η Ευρωζώνη και τα Μνημόνια, χάραξαν τελικά την εποχή της σύγχυσης, του ενδοτισμού και της ηττοπάθειας.
Ο ελληνικός λαός ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται ότι η “αρρώστια” είναι πολύ βαθύτερη από την οικονομική κρίση. Οφείλεται στις ίδιες τις παθογένειες του νεοελληνικού κράτους, που δεν στάθηκε τελικά ικανό να ολοκληρώσει τις επιταγές του '21, και στο μετεμφυλιακό καθεστώς της υποτέλειας.
Μετά την ένταξη της χώρας στα ιμπεριαλιστικά, υπερεθνικά, μορφώματα αρχικά του ΝΑΤΟ, ύστερα της ΕΟΚ, η υποταγή στα ξένα κέντρα αποφάσεων και η αδυναμία να σχεδιασθεί μια εθνική στρατηγική οδήγησε σε απανωτές ήττες: Κωνσταντινούπολη 1955, Ζυρίχη 1959, Κύπρος 1974, Νταβός 1988, Ίμια 1996 κ.ο.κ., με αποτέλεσμα την σημερινή κατάντια να μας απειλεί ο ψευτο-Σουλτάνος σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο και να μας εμπαίζουν παράλληλα οι Βαλκάνιοι γείτονες, με την ανοχή πάντα των ΗΠΑ και του Βερολίνου.
Η συνολικά αρνητική αυτή κατάσταση για την εθνική και λαϊκή μας κυριαρχία δεν αντιμετωπίζεται με νεοφιλελεύθερους “εκσυγχρονισμούς” και οικονομικά ξεπουλήματα, ούτε με μετανεωτερικές ερμηνείες και «ξαναγράψιμο της ιστορίας» για την αποδυνάμωση της εθνικής μας ταυτότητας.
Άκρως επικίνδυνοι μύθοι είναι η λογική του των συνεχών υποχωρήσεων που διασφαλίζει δήθεν την αποφυγή του πολέμου και το ότι αποτελούμε τα “ανατολικά σύνορα” της Ε.Ε. Πεντάρα δεν δίνει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών για το Αιγαίο, άλλωστε η Ε.Ε. στον αμυντικό τομέα παραμένει μια “χάρτινη τίγρης”, οι δε ΗΠΑ θα κάνουν οτιδήποτε για να μην χάσουν τα πιόνια τους στο ταραγμένο μεσανατολικό τοπίο.
Το δόγμα ότι Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση, που επικρατεί τόσο στην οικονομία όσο και στην εθνική στρατηγική, μας κάνει προβλέψιμους και αναλώσιμους απέναντι σε εχθρούς και σε “συμμάχους” και εκφυλίζει κάθε προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας και άσκησης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Το φρόνημα του '21 είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Και τότε απέναντι στον πόθο των Ελλήνων για εθνική ανεξαρτησία υψωνόταν η δύναμη της παλινόρθωσης μιας αντιδραστικής “Νέας Τάξης”, η Ιερά Συμμαχία. Δεν στάθηκε, όμως, ικανή να κάμψει το ελληνικό λαό.
Εμπρός και σήμερα στον δρόμο του '21 Αδιαπραγμάτευτη
θέση στο Μακεδονικό Ανυποχώρητη στάση σε Κύπρο και Αιγαίο. Όχι στα μνημόνια και
την Ευρωκατοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου