Ευκολότερη πλέον η ζωή των δανειστών

του Γιώργου Σταματόπουλου

Κατανοώ ότι είναι οχληρές δηλώσεις σαν αυτές του (κυνικού και ανάγωγου) Γερούν Ντάισεμπλουμ: «Η ζωή μας έγινε ευκολότερη με τον κ. Τσίπρα και τον κ. Τσακαλώτο». Αυτό σημαίνει ότι με τους προηγούμενους τα είχαν βρει κάπως μπαστούνια ή τελοσπάντων συναντούσαν μια κάποια αντίσταση.

Τώρα όλα είναι εύκολα, εκνευριστικά εύκολα, ακόμη και για τα τζιμάνια των δανειστών· θα περίμεναν, υποθέτει κανείς, μια κάποια άρνηση στην απαίτησή τους να καταργηθεί (σχεδόν) το ιερό δικαίωμα στην απεργία όπως και η «θεσμοθέτηση» ηλεκτρονικών πλειστηριασμών χωρίς τη δυνατότητα αυτού που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του να παρευρίσκεται στη διαδικασία και με πάνοπλους ένστολους να προστατεύουν τους χώρους όπου εκτελούνται οι ανήθικοι αυτοί πλειστηριασμοί.

Και δεν κουνιέται φύλλο! Η ελληνική κοινωνία απουσιάζει. Τη γδέρνουν, τη βιάζουν, την αφανίζουν και αυτή συνεχίζει αμέριμνη να ψωμοζεί με τα εναπομείναντα οικονομικά ψιχία της και τον κατασπαραγμένο ψυχισμό της.

Κυβέρνηση σε πανικό βεβαίως (αυτό δείχνει η επιστράτευση ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων στους χώρους εκτέλεσης...), αλλά και κοινωνία σε τρόμο (μη τυχόν και χάσει τις αλυσίδες της; Τι να πεις...)

Οσο και αν στενοχωρεί πολλούς, αυτή η κυβέρνηση μόνο κακό κάνει στη χώρα, στην ανθρωπιστική αύρα, στην αληθή συνείδηση, στον πολιτισμό της και στη μελλοντική τεχνολογία της -δεν δίνεται, εννοώ, τόπος στους νέους να «τεχνουργήσουν», να μεγαλουργήσουν. Για ποιο μέλλον γίνεται λόγος, όταν αυτό είναι ανύπαρκτο; Τι περιμένει κανείς από μια τέτοια πολιτική που δεν διαφέρει σε τίποτα από τη φιλελεύθερη οικονομική «φιλοσοφία» και την επιβολή της σε όλα τα κράτη της οικουμένης;

Αβάσταχτη φορολόγηση, ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, άμετρες ιδιωτικοποιήσεις, υποβάθμιση Υγείας και Παιδείας, υφαρπαγή κατοικιών από τράπεζες και λογής «κοράκια», ανεργία, απώλεια αξιοπρέπειας, παραίτηση από διεκδικήσεις και από ελπίδα για κάτι καλύτερο -κι άλλα κι άλλα.

Τι χειρότερο θα έκανε μια φιλελεύθερη, μια δεξιά κυβέρνηση; Οι παλιοί αριστεροί επιμένουν εντούτοις ότι είναι προτιμότερο να κυβερνά η Αριστερά (λέμε, τώρα) παρά η επί δεκαετίες κυβερνήσασα Δεξιά (ο Εμφύλιος δεν έχει τελειώσει, το δήλωσε και ο απελθών Ζουράρις... ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει την «αριστερή» τούτη κυβέρνηση -καλώς, σεβαστό).

Το μεγάλο μειονέκτημά της είναι ότι τα στελέχη της, όσο και αν τους το επισημαίνουν οι πιο σώφρονες, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι έχουν αποκοπεί από τη ζώσα πραγματικότητα, ακριβώς διότι νομίζουν ότι πραγματικότητα είναι αυτό που οι ίδιοι καταλαβαίνουν μέσα από τα γραφεία τους και τους κόλακές τους -εξ ου οι ανυπόφοροι βερμπαλισμοί και λεονταρισμοί τους, η αμετροέπεια, ο λαϊκισμός, η στρεψοδικία και τελικά η αντιστροφή της πραγματικότητας.

Μια τέτοια κατασκευή της πραγματικότητας προοιωνίζεται το γκρέμισμα των κατασκευαστών από τα κάστρα του «ιδεολογικού» νου τους, άσε που καταδεικνύει μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, ένα κράμα κυνισμού και φαιδρότητας, ψεύδους και σύγχυσης.

Θα ήταν ευχής έργο μια στάλα αυτοκριτικής, μια χαμηλόφωνη έστω συγγνώμη προς τον ίδιο τον εαυτό τους αλλά και προς τον ελληνικό λαό· ποιος ξέρει, ίσως κάποιος της κοινωνίας να φαινόταν συναισθηματικά γαλαντόμος -αλλά έως εκεί.

ΠΗΓΗ : Εφημερίδα των Συντακτών