Oι αντανακλάσεις μιας πολλαπλής κρίσης

του Απόστολου Αποστολόπουλου  – 

Η ήττα του κυβερνητικού δίδυμου Μέρκελ-Σουλτς είναι το δεύτερο ισχυρό χτύπημα στην ηγετική ελίτ του δυτικού κόσμου, μετά την πανωλεθρία που υπέστη η εκλεκτή του συστήματος Χίλαρι Κλίντον από τον Ντόναλντ Τραμπ. Η ήττα είναι τριπλή: Πρώτον, ηττήθηκαν οι εκπρόσωποι της κυρίαρχης ελίτ στις δυο πιο ανεπτυγμένες και ισχυρές χώρες του δυτικού κόσμου, ΗΠΑ και Γερμανία. Δεύτερον, δέχθηκαν πλήγμα η παγκοσμιοποίηση και ο νεοφιλελευθερισμός. Τρίτον, φάνηκε η αδυναμία των εκλεκτών της ελίτ (Ομπάμα, Κλίντον, Μέρκελ και Σουλτς) να διακρίνουν τα σημάδια της επερχόμενης ήττας.

Τέτοια είναι η τύφλωση, ώστε ο Ομπάμα, στο αποχαιρετιστήριο ταξίδι του στην Ευρώπη, ανέθεσε στη Μέρκελ την ηγεσία του δυτικού κόσμου, χωρίς να διαβλέπει ότι το βασίλειο ήταν ήδη σάπιο. Τυφλωμένοι από αλαζονεία, οι «άρχοντες» θεωρούν τις χώρες φέουδα, τα οποία μπορούν να κληροδοτήσουν σε επιλεγμένους διαδόχους και όχι δημοκρατίες, στις οποίες η λαϊκή ψήφος είναι καθοριστική.
Αυτές οι ελίτ προκαλούν συνεχώς πολέμους με προφάσεις που συνιστούν προσβολή στην ανθρώπινη νοημοσύνη, χωρίς επίσης να διασφαλίζουν ένα στοιχειώδες επίπεδο διαβίωσης, όπως γινόταν επί αποικιοκρατίας. Οι ελίτ της Δύσης δεν μπορούν πια να ληστεύουν τον Τρίτο Κόσμο και να πλήττουν το κοινωνικό τους στήριγμα, τη μεσαία τάξη στις Μητροπόλεις του Συστήματος. Το ίδιο λάθος έχουν διαπράξει επανειλημμένως οι ηγεσίες και στο μακρινό παρελθόν, για παράδειγμα στη Ρώμη και στο Βυζάντιο, πάντα με καταστροφική κατάληξη.

Πολεμικό κλίμα

Τώρα, οι χώρες της Δύσης και το ΝΑΤΟ προετοιμάζονται εντατικά για αναμέτρηση με τη Ρωσία, επικαλούμενες επιθετικούς σχεδιασμούς της Μόσχας. Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι τόσο πραγματικοί, όσο ήταν και τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσέιν. Υπενθυμίζουμε ότι τα ανύπαρκτα αυτά όπλα «ανακάλυψε» ο Μπλερ, γκουρού τότε της ευρωπαϊκής Αριστεράς!. Αυτής της Αριστεράς που εκπροσώπησε στην Ελλάδα ο Σημίτης (βλέπε Ίμια και Χρηματιστήριο) και ο πιο πιστός θαυμαστής τότε, ο Κύρκος. Σήμερα, την Αριστερά αυτή εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ εντέλει τις χώρες-μέλη να εξοπλιστούν και να ενισχύσουν τα γεφύρια, ώστε να μπορούν, σημειώνει, να σηκώσουν το βάρος των τανκς για μια ταχεία προέλαση προς τις βαλτικές χώρες (πηγή: lesakerfrancophone). Από τον Ψυχρό Πόλεμο, περάσαμε στο στάδιο προετοιμασίας μιας θερμής σύγκρουσης, απότοκο της ολοσχερούς, ως φαίνεται, ήττας των ΗΠΑ στην πιο κρίσιμη περιοχή του Κόσμου αυτή τη στιγμή, στη Μέση Ανατολή. Επίκεντρο είναι η Συρία και επίμαχο ζήτημα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, το οξυγόνο της οικονομίας.
Διάχυτη είναι διεθνώς η εντύπωση ότι οι πρόσφατες συλλήψεις μεγιστάνων της παγκόσμιας οικονομίας στη Σαουδική Αραβία από τον Μοχάμεντ Σαλμάν, πρίγκιπα-διάδοχο του βασιλείου, έγιναν με στόχο να αποκτηθούν κεφάλαια για τη χρηματοδότηση συμμαχιών και την πολεμική προετοιμασία. Η Ρωσία επιταχύνει αντίστοιχα τις πολεμικές της προετοιμασίες. Επιπλέον, η Τουρκία, όσο οι ΗΠΑ δεν παρέχουν απόλυτες και πειστικές εγγυήσεις για το Κουρδικό και τα σύνορά της, θα τείνει να μετατρέψει το φλερτ με τη Μόσχα σε γάμο, έστω με συνοικέσιο.

Τριγμοί στην ελίτ

Με τη Γερμανία σε κρίση, το οικοδόμημα της ΕΕ τρίζει. Η παράταση ακυβερνησίας ευνοεί ανταρσίες και αποσκιρτήσεις.  Όσο είχαν προβλήματα οι «υπήκοοι» της Γερμανίας (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, ακόμα και η Γαλλία), οι ελίτ ένιωθαν ασφαλείς. Τώρα τρέχουν. Τα οξυμένα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που ανέδειξαν τον Τραμπ οδήγησαν στην ήττα πρώτα τη Χίλαρι και μετά τη Μέρκελ και τον Σουλτς.
Γιατί, άραγε, ο Σούλτς είπε αρχικά όχι στην επανάληψη του Μεγάλου Συνασπισμού; Επειδή η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν έπρεπε να απορροφηθεί από το υποτίθεται ακροδεξιό AfD, αλλά ούτε από τους Πράσινους ή τους Φιλελεύθερους, που προορίζονται μόνο για υποπόδια του Συστήματος. Οι κρατούντες διαπίστωσαν ότι οι μεθοδευμένες προσπάθειες απονομιμοποίησης, όπως τα «είσαι ακροδεξιός», «είσαι λαϊκιστής», δεν έπιασαν τόπο.
Η Μέρκελ, η «πιο ισχυρή γυναίκα της χρονιάς» κατά τα ΜΜΕ, ήταν πρόθυμη να ηγηθεί ενός μικρού συνασπισμού που θα της εξασφάλιζε την ηγετική της θέση. Το πείσμα και ο εγωισμός, όμως, οδηγούν στην επανάληψη του μεγάλου συνασπισμού. Οι σοσιαλιστές θα έχουν πάντα τον ίδιο ρόλο απορρόφησης της λαϊκής δυσαρέσκειας, αλλά εντός της κυβέρνησης. Γι’ αυτό, θα απαιτήσουν φιλολαϊκά μέτρα. Το ρόλο του κακού θα τον επωμιστεί υποχρεωτικά η Μέρκελ. Αριστερό πρόσημο, δεξιά πολιτική, όπως έγραφα σε άλλο άρθρο που αφορούσε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά γιατί ο κόσμος, που δεν υιοθέτησε τις κατηγορίες για το AfD, να δεχθεί αβασάνιστα τέτοιους ελιγμούς; Ο Σόιμπλε θα μείνει για να “κρατάει τα μπόσικα”. Τον Σόϊμπλε, τόσο εμείς όσο και η άλλη Ευρώπη, θα τον βρίσκουμε μπροστά μας. Η λαϊκή πίεση, έστω και χαμηλής έντασης, οδηγεί σε προσωρινές υποχωρήσεις.

«Να σε κάψω, Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι»

Η μόνη εύκολη νίκη του Συστήματος ήταν στη Γαλλία με τον Μακρόν, άνθρωπο του Ρότσιλντ. Μικρή νίκη. Η Γαλλία είναι αναμφισβήτητα δεύτερης τάξης δύναμη. Η Γερμανία δεν θα υποχωρήσει στη «νέα πολιτική» του Μακρόν για (σχεδόν) ισότιμη διαχείριση μιας ΕΕ χωρίς το Λονδίνο. Το Παρίσι, για να μην είναι υποτελές στο Βερολίνο, ή θα αναζητήσει στήριγμα στις ΗΠΑ του Τραμπ, ή θα κάνει άνοιγμα στη Μόσχα, κάπως σαν τον Ερντογάν. Κάτι που μάλλον θα είναι άτοπο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται συμπαίκτης του Σουλτς, παρηγοριά στους αδύναμους που θυμίζει τη λαϊκή ρήση «να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι»: Ο ψηφοφόρος εισπράττει επίδομα εν όψει εκλογών και ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει ψήφους. Και μετά, το 2019, θα έρθει η λυπητερή με όσα ήδη έχουμε υπογράψει. Σχέδια επί χάρτου. Με τις υγείες μας.