του Γιάννου Χαραλαμπίδη
από το SIGMALIVE
Τουρκία απαντά και στην Κύπρο και στην Αίγυπτο και στο Ισραήλ με μια σειρά νέων αεροναυτικών ασκήσεων γύρω από την Κύπρο και εντός της κυπριακής ΑΟΖ, την ίδια στιγμή κατά την οποία αναμένεται να φθάσει από τη Νορβηγία στην Κωνσταντινούπολη, στις 31η Δεκεμβρίου, το πλωτό τρυπάνι, το οποίο η Άγκυρα προγραμματίζει να χρησιμοποιήσει εντός της κυπριακής ΑΟΖ το 2018. Εάν θα κατεβάσει ή όχι τρυπάνι και πότε, θα εξαρτηθεί από την ίδια την Τουρκία και τα συμφέροντά της.
Τα κράτη που έχουν στρατηγική ξεκινούν με το χειρότερο σενάριο, προκειμένου να εξεύρουν τους αποτελεσματικότερους τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης.
Κυριαρχία στη θάλασσα
Μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου η κυπριακή Κυβέρνηση ανακοίνωνε σειρά ενεργειακών και στρατιωτικών συμμαχιών τόσο με την Αίγυπτο, όσο και με το Ισραήλ. Τα χαρακτηριστικά των τουρκικών ασκήσεων σε θάλασσα και αέρα έχουν ως εξής
1. Η τουρκική αεροπορική δράση περιορίζεται προς τα βόρεια της Κύπρου εντός του λεγόμενου FIR του ψευδοκράτους. Αντιθέτως, στο νότο κυριαρχεί η ισραηλινή πολεμική αεροπορία.
2. Στη θάλασσα το τουρκικό πολεμικό ναυτικό κυριαρχεί πλήρως και στον βορρά και στον νότο της Κύπρου, λόγω του ότι η Κύπρος δεν διαθέτει ναυτικό και το Ισραήλ δεν έχει ισχυρές ναυτικές δυνάμεις. Προσπάθεια αναβάθμισης του ισραηλινού πολεμικού ναυτικού γίνεται μετά την ανακάλυψη των πηγών υδρογονανθράκων εντός της ισραηλινής ΑΟΖ. Πρέπει, δε, να τονιστεί ότι, εκτός των πλοίων επιφανείας, η Τουρκία σαρώνει την περιοχή ώς το Ισραήλ με τα υποβρύχιά της. Ειδικώς, αυτό συμβαίνει κατά την τρέχουσα περίοδο.
Τα τουρκικά μηνύματα είναι σαφή: Πρώτον, κουμάντο εντός της λεγόμενης κυπριακής ΑΟΖ κάνει το τουρκικό πολεμικό ναυτικό. Αυτό είναι ένα μήνυμα και προς τις εταιρίες, που εμπλέκονται στην εκμετάλλευση των κυπριακών οικοπέδων. Δεύτερον, πρέπει να γνωρίζει και το Ισραήλ, όπως και η Αίγυπτος, ότι δεν μπορούν να κάνουν τους υπολογισμούς τους μόνο με την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και με την Άγκυρα, που θέτει υπό αμφισβήτηση τις συμφωνίες καθορισμού των ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου - Ισραήλ και Κύπρου - Αιγύπτου. Τρίτον, λόγω της απουσίας ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων, η ΑΟΖ της Κύπρου είναι στο έλεος της Τουρκίας. Η μοναδική αποτροπή που δημιουργείται είναι μέσω των συμφερόντων που έχουν οι ξένες εταιρίες, που εμπλέκονται στις έρευνες εκμετάλλευσης εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Εάν, όμως, το κέρδος εκμετάλλευσης δεν είναι τόσο μεγάλο όσο τα συμφέροντα που έχουν η ΕΝΙ, η TOTAL και η EXXON, το φυσικό αέριο δεν θα τύχει εκμετάλλευσης.
Τεμαχισμός ΑΟΖ
Σε αυτό το σενάριο προστίθενται και τα εξής: Ο τεμαχισμός της κυπριακής ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας, Ισραήλ, Αιγύπτου, Λιβάνου και Κύπρου. Ήδη, ο σχετικός χάρτης έχει κυκλοφορήσει και είναι θέμα το οποίο διδάσκεται στη σχολή πολέμου της Τουρκία και έχει υιοθετηθεί ως μια από τις θέσεις του τουρκικού Υπουργείου των Εξωτερικών. Συνεπώς, η Άγκυρα σταδιακά στέλνει το μήνυμα ότι είναι λανθασμένη επιλογή η συνεργασία του Ισραήλ και της Αιγύπτου με την Κύπρο, και ότι θα ήταν καλύτερη επιλογή ο τεμαχισμός της κυπριακής ΑΟΖ, αντί η αντιπαράθεση των ισραηλινών ή των αιγυπτιακών δυνάμεων με τις τουρκικές.
Καστελόριζο, Πάφος και Αμμόχωστος
Πέραν τούτων, υπάρχουν άλλες δύο διαστάσεις των τουρκικών ασκήσεων:
Α) Εκτείνονται από το Αιγαίο προς την Κύπρο και αντίστροφα, ενώ μία από τις πιο κρίσιμες περιοχές τουρκικών δραστηριοτήτων είναι η περιοχή Ρόδου - Καστελόριζου ως το σημείο όπου νοητά συναντώνται η κυπριακή με την ελληνική ΑΟΖ, δημιουργώντας, με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, μια ελληνική λίμνη και μάλιστα ενεργειακή από το Αιγαίο ώς την Κύπρο. Αυτή η πραγματικότητα είναι αντίθετη με την τουρκική αντίληψη περί της τουρκικής λίμνης από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα. Εκείνο, δε, που επιβεβαιώνεται, είναι η ενιαία τουρκική απειλή, το ενιαίο μέτωπο, από τη Θράκη ώς την Κύπρο, χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη ενιαία αποτρεπτική απειλή, εμπλουτισμένη με τη συμμετοχή του Ισραήλ.
Β) Οι περιοχές όπου διεξάγονται οι αεροναυτικές τουρκικές ασκήσεις συνιστούν και μήνυμα πού, πιθανόν, θα διεξαχθούν οι τουρκικές γεωτρήσεις. Η ισχύς πάει χέρι - χέρι με την προσπάθεια εκμετάλλευσης φυσικού αερίου.
Πάντως, η Τουρκία έχει ανακοινώσει, ήδη, ότι το 2018 θα χρησιμοποιήσει το πλωτό τρυπάνι.
Είναι προφανής η πρόθεση της Άγκυρας να δημιουργήσει τετελεσμένα είτε στα ανοικτά της Πάφου και κυρίως στην περιοχή του Ακάμα (ακόμη και εντός ή πλησίον του οικοπέδου 1), είτε και στα ανοικτά της Αμμοχώστου.
Μπορεί να δράσει οπουδήποτε θα έχει μεγάλο όφελος και λιγότερο κόστος. Πάντως, στα ανοικτά της Αμμοχώστου (στα όρια των οικοπέδων 2 και 3) έχουν γίνει έρευνες και υπάρχουν ενδείξεις για κοιτάσματα, στα οποία είχαν αναφερθεί παλαιότερα και οι Βρετανοί. Είναι, δε, έντονο το στίγμα της ερευνητικής δράσης του Μπαρμπαρός.
Η Άγκυρα έχει πολλούς λόγους να τρυπήσει σε αυτή την περιοχή, διότι:
1. Κλείνει την υπόθεση της Αμμοχώστου. Για λόγους φυσικού αερίου και ασφάλειας, δύσκολα θα επιστρέψει την πόλη σε περίπτωση λύσης.
2. Το επόμενο βήμα, αναλόγως και της ποσότητας των κοιτασμάτων, καθώς και των δυνατοτήτων εκμετάλλευσης (ποσότητα και κόστος παραγωγής σε σχέση με τιμές), θα είναι η κατασκευή αγωγού προς τα τουρκικά παράλια, δημιουργώντας τετελεσμένο γεγονός, πιέζοντας και το Ισραήλ να συνδεθεί μαζί του, παρά τα νομικά προβλήματα που θα υπάρξουν, εάν λάβει κάποιος υπόψη ότι ένας τέτοιος αγωγός θα κατασκευαστεί χωρίς να ρωτηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, όπως το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας προνοεί. Βεβαίως, υπάρχει, ήδη, αρνητικό προηγούμενο με τον «αγωγό της ειρήνης», δηλαδή του νερού, που ενώνει Τουρκία και κατεχόμενα, τα οποία η Άγκυρα θέτει υπό την εξάρτησή της. Ταυτοχρόνως:
Α. Δημιουργεί τετελεσμένο σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού, ακυρώνοντας την επιλογή του EastMed και τη στρατηγική και γεωπολιτική σύνδεση και συμμαχία Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας με προέκταση στην Ευρώπη.
Β. Δεν προσφέρει μόνον επιλογή προς το Ισραήλ, αλλά και μελλοντική επιλογή προς τη Συρία και τον Λίβανο. Γ. Ξεφεύγει από τη λογική των γκρίζων ζωνών του Αιγαίου και δημιουργεί τετελεσμένα, καταπατώντας πλήρως τα όποια κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας ή τα ειδικά κυριαρχικά της δικαιώματα, όπως αυτά προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και αφορούν στην κυπριακή ΑΟΖ. Τόσο από πλευράς Κυβέρνησης όσο και από πλευράς αντιπολίτευσης, ουδέν έχει λεχθεί πώς θα αντιδράσει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Συμμαχίες και ένοπλες δυνάμεις
Αγκάθι, βεβαίως, σε ένα τέτοιο σχεδιασμό δεν είναι μόνον οι αργοί ρυθμοί της Κυπριακής Δημοκρατίας ως προς τη λήψη αποφάσεων για την εκμετάλλευση του φυσικού της αερίου, αλλά και λόγω των κάκιστων σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ, οι οποίες έχουν γίνει ακόμη χειρότερες, λόγω των ΗΠΑ, οι οποίες αναγνώρισαν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ. Εκτός των άλλων, η κίνηση αυτή, αλλάζει τη βάση των συνομιλιών στο Παλαιστινιακό, ενώ η Τουρκία αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο εναντίον του Ισραήλ. Και το επισημαίνουμε αυτό για τους εξής λόγους: Η Κύπρος δεν έχει αξιόπιστη στρατιωτική αποτροπή για να σταματήσει τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Ούτε ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι συμμαχίες που ανακοινώνονται με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Διότι, καμιά ξένη στρατιωτική δύναμη δεν θα σπεύσει να συγκρουστεί με την Τουρκία για το δικό μας χατίρι, εκτός και αν θίγονται δικά της συμφέροντα. Το Ισραήλ, για παράδειγμα, έχει πολύ περισσότερα οφέλη από την υφιστάμενη ευκαιριακή συμμαχία με την Κύπρο απ' ό,τι η Κύπρος, αφού, χωρίς να έχουμε τα ανάλογα στρατηγικά ανταλλάγματα, το Ισραήλ αποκτά στρατηγικό βάθος, κυρίως στον αέρα. Και αυξάνει την αποτροπή του από μία από αέρος επίθεση προερχόμενη από την Τουρκία. Διαθέτει τα πολεμικά μέσα, ενώ εμείς δεν διαθέτουμε. Ούτε στη Θάλασσα, ούτε στον αέρα. Δυστυχώς, ούτε στην ξηρά.
Και ας μην ισχυρίζονται κάποιοι ότι δεν μπορούμε. Ή ότι στοιχίζουν και δεν έχουμε χρήματα. Από τα 8 δις ευρώ που πλήρωσε ο φορολογούμενος πολίτης, μόνον τα μισά περίπου δαπανήθηκαν για την άμυνα. Τα υπόλοιπα, κανείς και ποτέ δεν εξήγησε πού διατέθηκαν. Πρόκειται, στην ουσία, για απάτη. Διότι, ο απλός πολίτης πλήρωνε για να έχει ασφάλεια και τα χρήματα για την ασφάλεια πήγαιναν αλλού. Το κούρεμα στοίχισε περί τα 10 δις ευρώ. Εάν, απ' όλα αυτά τα χρήματα δαπανούσαν οι Κυβερνήσεις μας 2 δις ευρώ, θα είχαμε τον καλύτερο στρατό της περιοχής. Και στον αέρα και στη θάλασσα και στην ξηρά, όπως και αλλού. Στον κυβερνοχώρο. Υπογραμμίζονται τα ανωτέρω, επί τη βάσει της αρχής της αποτροπής. Ότι, δηλαδή, όταν έχεις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, αυξάνεις την αποτροπή και μειώνεις τις πιθανότητες πολέμου και εκβιασμών.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι κακώς γίνονται οι διμερείς συνεργασίες με Αίγυπτο και Ισραήλ σε στρατιωτικό επίπεδο. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να υπερβάλλει για τον αποτρεπτικό τους χαρακτήρα. Οι Τούρκοι γνωρίζουν τις στρατιωτικές μας δυνατότητες και ότι κανείς δεν θα σπεύσει να μας σώσει, εάν δεν θίγονται και δεν απειλούνται και δικά του συμφέροντα. Υπενθυμίζουμε, δε, τι είχε γράψει ο Ελευθέριος Βενιζέλος για τις συμμαχίες τις οποίες θα σύναπτε προ των Βαλκανικών Πολέμων και εν συνέχεια. Είχε, λοιπόν, αναφέρει ότι, για να έχουν σημασία οι συμμαχίες αυτές και να είναι αποτελεσματικές για τα συμφέροντα της Ελλάδας, θα έπρεπε πρώτα απ' όλα η Ελλάδα να έχει αξιόπιστο στρατό και να είναι η ίδια έτοιμη να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου