Του Στέφανου Σταμέλλου*
«Το πρώτο και σημαντικό είναι ότι ο Δήμος Λαμίας, μέσα στη δίνη της
συνεχιζόμενης κρίσης, ασφυκτιά από την έλλειψη ενός συγκεκριμένου οράματος.»
Έκλεισαν αισίως, που λένε, τρία χρόνια θητείας
της σημερινής δημοτικής αρχής. Ο χρόνος τρέχει με γρήγορους ρυθμούς και ο
πολιτικός χρόνος ακόμα πιο γρήγορα. Ήδη άρχισαν οι πρώτες συζητήσεις για τις
εκλογές του 2019, όποτε και αν γίνουν αυτές, πριν ή μετά τις ευρωεκλογές. Όλοι
περιμένουν την κατάθεση του νομοσχεδίου για την αναθεώρηση του Καλλικράτη και
την απλή αναλογική.
Η δική μας δημοτική αρχή, παρά την εκ του νόμου
υποχρέωση, δεν ευαρεστήθηκε ποτέ ως τώρα να κάνει τον ετήσιο απολογισμό της για
να μπορεί κανείς, ως πολίτης, με περισσότερη γνώση να κρίνει το έργο της. Αυτό
επιβάλλουν και οι αρχές της αυτοδιοίκησης. Τις αρχές και τις αξίες της,
αυτές που έχουν κατακτηθεί στο διάβα του χρόνου, δεν τις ορίζουμε εμείς. Αναμφισβήτητα η αυτοδιοίκηση, ο δήμος, είναι κατεξοχήν χώρος διαλόγου,
συγκλίσεων και συνθέσεων. Είναι κατεξοχήν λαϊκός θεσμός που στις κρίσιμες
στιγμές για την κοινωνία, όπως αυτή που διανύουμε, έχει να παίξει σημαντικό
ρόλο και να φέρει σε πέρας ιστορικές ευθύνες. Σήμερα δυστυχώς μάλλον
ξεχνιέται το «αυτο» και προβάλλεται μόνο το «διοίκηση». Γι’ αυτό λέμε «αιρετή
διοίκηση». Και η σημερινή δημοτική αρχή στη Λαμία δεν ασκεί «αυτοδιοίκηση»,
αλλά «διοίκηση»∙ με αυταρχικό μάλιστα τρόπο. Κι αυτό, ενώ ξέρει ότι εκφράζει
μόνο το 32,4% της ψήφου των δημοτών. Τα τρία χρόνια της
θητείας της δείχνουν ότι ο δήμος της Λαμίας, σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο,
«κακόπεσε» σε χέρια κατώτερα των περιστάσεων.
Η ηγεσία του Δήμου αποτελούμενη από εκπροσώπους
του πολιτικού συστήματος που έφερε τη χώρα και την κοινωνία στην κατάσταση που βιώνουμε,
αποδεικνύεται περίτρανα - αυτό για μας θεωρείται φυσικό - ότι δεν μπορεί να
απαντήσει στις ανάγκες του σήμερα. Δεν μπορεί να ξεπεράσει το παραδοσιακό συντηρητικό
μοντέλο του δημαρχοκεντρισμού, των μηχανισμών και των αόρατων πολλαπλών συμβούλων. Δεν είναι σε θέση και δεν θέλει να
υπερβεί το πελατειακό, ψηφοθηρικό σύστημα.
Επιλέγει να καθορίζει τις πρακτικές και τις
αποφάσεις της - με κάποια προσχήματα εννοείται - στη βάση των ιδεολογικών της
αρχών και της κεντρικής πολιτικής στην αυτοδιοίκηση. Ο ρόλος του Δημάρχου και της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου συνεχίζει
να είναι ο ρόλος του «ήπιου διαμεσολαβητή» ανάμεσα στην κεντρική εξουσία
και την τοπική κοινωνία∙ ένας ρόλος συνεπικουρικός στις πολιτικές
ιδιωτικοποίησης των φιλέτων της αυτοδιοίκησης, με την κρατικοδίαιτη και
επιδοτούμενη «ιδιωτική πρωτοβουλία» να εδραιώνεται σταδιακά στον τομέα των
υπηρεσιών του Δήμου.
Η ηγεσία της Δημοτικής Αρχής δεν θέλει και δεν πρόκειται να προωθήσει την ανάδειξη ενός σύγχρονου δήμου που θα βελτιώσει τις λειτουργίες του με βάση τις σημερινές ανάγκες, τη συγκυρία και τα τοπικά χαρακτηριστικά. Αυτό διευκολύνει τα όποια σχέδια για τη συνεχή συρρίκνωση της αυτοδιοίκησης με τη συνεχή μείωση του μόνιμου προσωπικού και την υποβάθμιση των υπηρεσιών.
Θα επαναλάβουμε πολλές από τις χιλιοειπωμένες
κατά καιρούς αιτιάσεις μας, οι οποίες - κι αυτό θέλουμε να το τονίσουμε - δεν
έχουν αντιπολιτευτικό χαρακτήρα. Οι προθέσεις και οι όποιες προτάσεις είναι από
θέσεις αρχών και έχουν χαρακτήρα δημιουργικό. Το πρώτο και σημαντικό είναι ότι ο Δήμος Λαμίας, μέσα στη δίνη της
συνεχιζόμενης κρίσης, ασφυκτιά από την έλλειψη ενός συγκεκριμένου οράματος.
Τα μεγάλα ζητήματα όπως το Πανεπιστήμιο, η
Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας, οι Ιαματικές Πηγές, ο Σπερχειός, ο Μαλιακός, η Οίτη
και το Καλλίδρομο, ο Ηρακλής και η ιστορική Γέφυρα του Γοργοποτάμου, είναι θέματα
που δεν αντιμετωπίζονται, δεν συζητούνται συλλογικά και χρονίζουν, για ένα δήμο
που θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή.
Εξετάζοντας μια - μια τις πλευρές της
καθημερινότητας του δημότη, διαπιστώνουμε τα ουσιαστικά και σοβαρά ελλείμματα
του Δήμου. Η καθυστέρηση στην ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων και τον
ΧΥΤΑ, η ανεξέλεγκτη εναπόθεση των οικοδομικών μπαζών, οι παιδικές χαρές, η
αφισορύπανση, οι στάσεις του αστικού ΚΤΕΛ και η αισθητική της πόλης, η κατάσταση
του πρασίνου και των πάρκων, η συντήρηση των αθλητικών υποδομών - ναι, και δεν
είναι μόνο το ποδόσφαιρο αθλητισμός - είναι μερικές από αυτές.
Τα θέματα που αφορούν την αγροτική παραγωγή,
την τουριστική πολιτική και προβολή του δήμου, τις πολιτιστικές υποδομές, το
περιβάλλον και την βιώσιμη προοπτική της περιοχής, τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας
και τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, απασχόλησαν ελάχιστα έως καθόλου τη
δημοτική αρχή. Προβλήματα δεκαετιών παραμένουν, όπως είναι η επικίνδυνη λειτουργία
του ΧΑΔΟ/ΧΥΤΑ, τα περιαστικά άλση, ο Ξηριάς, αλλά και καινούργια μικρότερα,
ίσως, όπως: ο Κανονισμός Άρδευσης, ο Κανονισμός Αθλητικών Χώρων, η πιστοποίηση
και λειτουργία των παιδικών χαρών, η Δημοτική Αστυνομία, το οικονομικό σκάνδαλο
στο ΔΗΠΕΘΕΡ και ο οικονομικός έλεγχος των πρώην ΝΠΔΔ, η λειτουργία των
δημοτικών αποχωρητηρίων, η είσπραξη των Οφειλών Παρελθόντων Οικονομικών Ετών.
Οι έννοιες της συμμετοχής, της δημοκρατίας και της διαφάνειας, συνεχίζουν να αποτελούν το ζητούμενο. Ο Δήμαρχος και οι συνεργάτες του συνεχίζουν την παράλογη αντίληψη του διαχωρισμού των πολιτών σε δύο κατηγορίες: σ’ αυτούς που πρέπει να διοικούν, με την «αλαζονεία» του 32,4%, και σ’ αυτούς που πρέπει να διοικούνται! Λέγαμε πάντα πως αυτό το μοντέλο λειτουργίας της αυτοδιοίκησης, το απαρχαιωμένο μοντέλο του δημαρχοκεντρισμού, αποδεικνύεται από τα πράγματα ότι είναι αναποτελεσματικό, δεν έχει να δώσει κάτι καινούργιο και έχει φθάσει στα όρια του.
Εκ των πραγμάτων η νέα εποχή που διανύουμε
απαιτεί ένα άλλο μοντέλο δημοτικής «διαχείρισης» και λειτουργίας, με σημαντικό
ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας, την κοινωνική
αλληλεγγύη και το σεβασμό στο περιβάλλον και με έμφαση στη διαφάνεια, τον έλεγχο
και τη συμμετοχή.
Λαμία, 2/10/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου