Εκτροπή του Αχελώου με δόσεις

	ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ 119) ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ, ΣΤΙΣ 7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

 

 

Έχουν περάσει, σχεδόν, 35 χρόνια, από τη στιγμή που ξεκίνησαν τα πρώτα έργα στον άνω ρου του Αχελώου (μεγάλα φράγματα, ταμιευτήρες, υδροηλεκτρικά έργα, σήραγγες εκτροπής κλπ.), που, όλα αυτά τα χρόνια, συνηθίσαμε να αποκαλούμε έργα της εκτροπής του Αχελώου, καθώς η συνδυασμένη λειτουργία τους είχε -και έχει- σαν σκοπό την υλοποίηση ενός παράλογου στόχου, αυτού της μεταφοράς των νερών του Αχελώου στο Θεσσαλικό κάμπο.

Ο σχεδιασμός αυτός βρίσκεται στο πιο κρίσιμο, ίσως, σημείο.

Γιατί, χωρίς να έχει υπάρξει καμιά ρητή δέσμευση για την ακύρωση της εκτροπής, έχει επιλεγεί η τμηματική προώθηση του έργου, με πρώτη πράξη τη λειτουργία του φράγματος και του υδροηλεκτρικού έργου (ΥΗΕ) στη Μεσοχώρα, σαν αυτόνομου, «πράσινου» ενεργειακού έργου. Η επιδίωξη είναι διπλή και προφανής: αφενός, να διεμβολιστεί - διασπαστεί το μέτωπο κατά της εκτροπής και, αφετέρου, να δημιουργηθεί ένα σημαντικό προηγούμενο για την υλοποίηση και των υπόλοιπων έργων της εκτροπής.

Ο αναπληρωτής υπουργός περιβάλλοντος και ενέργειας κ. Φάμελλος ανακοίνωσε ότι είναι θέμα λίγων ημερών η υπογραφή της περιβαλλοντικής αδειοδότησης του υδροηλεκτρικού έργου. Για να προχωρήσουν όλα απρόσκοπτα, η κυβέρνηση έχει βάλει σε εφαρμογή σχέδιο «ακύρωσης» της αντίστασης των Μεσοχωριτών, με δέλεαρ την οικιστική αποκατάσταση των κατοίκων της Μεσοχώρας προτού αρχίσει η πλήρωση του ταμιευτήρα και την παραμονή του μη κατακλυζόμενου τμήματος του οικισμού (!!!!). Τόσο φτηνά κοστολογούν έναν εμβληματικό αγώνα δεκαετιών, που συνάντησε μια τεράστια υποστήριξη σε πανελλαδικό επίπεδο.

Δυστυχώς, δεν είναι το μόνο δείγμα της πολιτικής αυτής της κυβέρνησης, που έχει «προσφερθεί» να φέρει σε πέρας ότι δεν κατάφεραν οι προκάτοχοί της. Τα ίδια δε γίνονται με τις μεταλλευτικές δραστηριότητες χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική; Τα ίδια δε γίνονται με την εκποίηση σημαντικών ενεργειακών υποδομών, που θα οδηγήσουν στην πώληση (και) υδροηλεκτρικών έργων της (ημι-ιδιωτικοποιημένης) ΔΕΗ; Τα ίδια δε γίνονται με τα σχέδια πώλησης υποδομών και υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης μεγάλων αστικών κέντρων; Για να μιλήσουμε μόνο για το νερό.

Γι αυτό, ο αγώνας κατά της εκτροπής και της κατασκευής νέων υδροηλεκτρικών έργων στον άνω ρου του Αχελώου δεν ήταν ποτέ και μόνο ένα απλό κίνημα αλληλεγγύης σε μια τοπική κοινότητα, που απειλείται με αφανισμό. Είναι ένας αγώνας για τη διάσωση των ποταμών, για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών, για την απόκρουση των νεοφιλελεύθερων επιλογών, είναι ένας αγώνας για τη ζωή, τη γη και την ελευθερία. Που σε αυτή τη φάση του, μπορεί και πρέπει να ακυρώσει την περιβαλλοντική αδειοδότηση του υδροηλεκτρικού έργου στη Μεσοχώρα.