Του Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ
"Η αποστολή στο μέτωπο ενός εξουθενωμένου κινήματος, από αυτούς που έκαναν το παν για να το αφοπλίσουν...."
Στην ενότητα «ΘΕΜΑ» του προχθεσινού (24/5) φύλλου της η ΑΥΓΗ αφιερώνει ένα τρισέλιδο όπου αναλύεται η σημερινή κατάσταση του «κινήματος των Σκουριών». Εκεί γράφονται πολλές αλήθειες (γνωστές από καιρό τώρα σε όσους κάπως συστηματικά παρακολουθούν τα σχετικά συμβαίνοντα) που αφορούν τα χαρακτηριστικά του κινήματος αυτού: τη σταδιακή απονεύρωσή του ειδικότερα και τις αιτίες που την προκάλεσαν. Τίποτα ή ελάχιστα όμως
αυτού: τη σταδιακή απονεύρωσή του ειδικότερα και τις αιτίες που την προκάλεσαν. Τίποτα ή ελάχιστα όμως αναφέρονται για την εξέλιξη και αντιμετώπιση του καθαυτού θέματος: που είναι η μη νομιμότητα αφενός και η μη επωφελής για την εθνική οικονομία αφετέρου ήδη υφιστάμενη, κυρίως δε η επί θύραις επέκταση των στην ανατολική Χαλκιδική δραστηριοτήτων της Ελληνικός Χρυσός/Eldorado Gold. Και αυτά πέραν των πολύ σημαντικών αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που άρχισαν με την αποψίλωση και διάσπαση του συνεχούς της δασοκάλυψης της περιοχής και την απελπιστικά ορατή ήδη αποστράγγιση των υδροφορέων της.
Άρση των αιτίων του προβαλλόμενου ΘΕΜΑΤΟΣ της ΑΥΓΗΣ δεν μπορεί να αποτελέσει η προτροπή: «το κίνημα πρέπει να επιστρέψει στα χαρακτηριστικά που είχε πριν, λαμβάνοντας αμεσοδημοκρατικά αποφάσεις και προχωρώντας σε δυναμικές κινητοποιήσεις». Δεν είναι το κίνημα το ίδιο που σάλπισε υποχώρηση και ξεφούσκωσε την όποια αρχική του δυναμική. Είναι η ασυνέπεια λόγων και έργων του ΣΥΡΙΖΑ που ξεφούσκωσαν το κίνημα αυτό -το κίνημα που όταν ο ΣΥΡΙΖΑ το χρειάστηκε του φούσκωσε τα πανιά προς την εξουσία.
Με συνέπεια να είναι η «εγκληματική οργάνωση των Σκουριών» -το άλλο όνομα του κινήματος- η μεγαλύτερη τέτοια στην ελληνική ιστορία, αν όχι και στην παγκόσμια, από άποψη αριθμού υπόδικων κατηγορουμένων. Και πώς υπό αυτές τις συνθήκες να επιστρέψει το κίνημα σε δυναμικές κινητοποιήσεις; Εύκολο τόχετε;
Δεν είναι μόνο η μη εκπλήρωση του: «25 βγαίνουμε 26 κλείνουν τα μεταλλεία» -λίγοι μόνο αφελείς θα το έπαιρναν κατά γράμμα, αν και η αφέλεια δεν είναι από τα εν ανεπαρκεία είδη στον τόπο μας, που ιδίως εκείνον τον καιρό είχε μεγάλη πέραση. Είναι κυρίως το ότι τα περισσότερα επιχειρήματα που καταδεικνύουν την κατά παρέκκλιση από τη νομιμότητα, μη επωφελή για την εθνική οικονομία και βλαπτική για τη δημόσια υγεία πρακτική που ακολουθεί και σχεδιάζει και για το μέλλον η Ελληνικός Χρυσός/Eldorado Gold έχουν αναδειχθεί αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση. Και τα οποία επιχειρήματα -πλην ενός- ο ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε παντελώς και σχεδόν πεισματικά αρνήθηκε να εκμεταλλευτεί και χρησιμοποιήσει υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και κατά της εταιρείας. Ακόμα δε και το ένα σοβαρότατο επιχείρημα που χρησιμοποίησε σε κάποια κρίσιμη φάση -την αποδεδειγμένα μη εφαρμοσιμότητα της μεθόδου flash smelting- μοιάζει να κάνει στην παρούσα φάση το παν για να το υποβαθμίσει ή ακυρώσει. Καταφεύγοντας δια του νυν αρμόδιου υπουργού σε παντελώς αχρείαστες και προδήλως ύποπτες «Δρυλλεράκειες διαιτησίες» ώστε να παρακαμφθεί ο σκόπελος του flash smelting.
Η τοπική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει στην ίδια ενότητα της ΑΥΓΗΣ πως «η σημερινή κυβέρνηση είναι μαζί με το κίνημα, με την πλευρά μας» και συνεχίζει: «στα δικαστήρια επί κυβέρνησης Σαμαρά, από τη μία πλευρά ήταν το κίνημα και από την άλλη η κυβέρνηση μαζί με την εταιρεία. Σήμερα είναι το ακριβώς ανάποδο. Η κυβέρνηση είναι στο πλευρό των αγωνιστών της Χαλκιδικής». Ο αγώνας δηλαδή τώρα δικαιώνεται κατά την κ. βουλευτίνα. Μακάρι, αν και προσωπικά δεν το βλέπω καθόλου έτσι. Και εξάλλου, δουλειά της σημερινής κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι η δικαστική συμπαράσταση στους διωκόμενους μιας «εγκληματικής οργάνωσης», αλλά η δια της κοινοβουλευτικής οδού ανάδειξη και πιστοποίηση των παρατυπιών και παρανομιών της εταιρείας και η ως εκ τούτου αυτόματη κατάπτωση της κατηγορίας περί «εγκληματικής οργάνωσης» των αγωνιστών του εναντίον της κινήματος. Και η τοπική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ έχει επ’ αυτού ιδιαίτερη ευθύνη ως μέλος του κυβερνώντος κόμματος, ιδίως όμως ως προεδρεύουσα της επιτροπής περιβάλλοντος της Βουλής.
Διαβάζω κάπου στο «ΘΕΜΑ»: «Υπάρχει όμως μια διαφορά μεταξύ των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής. Οι προηγούμενες ήταν συνεπείς στις υποσχέσεις τους και στην πρακτική τους για το θέμα των Σκουριών. Σε αυτές ανήκει το δόγμα «η επένδυση θα γίνει με κάθε κόστος» που αποτέλεσε και το σύνθημα για τη βίαιη καταστολή που ακολούθησε». Δεν βρίσκω όμως σε ποια διαφορά αναφέρεται η φράση αυτή, μια που δεν συνεχίζει ώστε να αναδείξει ποια τα διαφορετικά των υποσχέσεων και της πρακτικής της σημερινής κυβέρνησης. Μια που δεν αναφέρει ποιο είναι το δικό της δόγμα. Και μια και δεν εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει βίαιη καταστολή «όταν το κίνημα ξανα-προχωρήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις».
Το ΘΕΜΑ είναι ένα. Και το πρόβλημα είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Η δε λύση που υπονοείται από τη σχετική αρθρογραφία της ΑΥΓΗΣ είναι τώρα πια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Είναι υπεκφυγή και ανανδρία να αναζητείται αυτή δια της ανάκλησης στα όπλα και αποστολής στο μέτωπο ενός εξουθενωμένου κινήματος. Από εκείνους μάλιστα που έκαναν ότι μπορούσαν για να το αφοπλίσουν.
"Η αποστολή στο μέτωπο ενός εξουθενωμένου κινήματος, από αυτούς που έκαναν το παν για να το αφοπλίσουν...."
Στην ενότητα «ΘΕΜΑ» του προχθεσινού (24/5) φύλλου της η ΑΥΓΗ αφιερώνει ένα τρισέλιδο όπου αναλύεται η σημερινή κατάσταση του «κινήματος των Σκουριών». Εκεί γράφονται πολλές αλήθειες (γνωστές από καιρό τώρα σε όσους κάπως συστηματικά παρακολουθούν τα σχετικά συμβαίνοντα) που αφορούν τα χαρακτηριστικά του κινήματος αυτού: τη σταδιακή απονεύρωσή του ειδικότερα και τις αιτίες που την προκάλεσαν. Τίποτα ή ελάχιστα όμως
αυτού: τη σταδιακή απονεύρωσή του ειδικότερα και τις αιτίες που την προκάλεσαν. Τίποτα ή ελάχιστα όμως αναφέρονται για την εξέλιξη και αντιμετώπιση του καθαυτού θέματος: που είναι η μη νομιμότητα αφενός και η μη επωφελής για την εθνική οικονομία αφετέρου ήδη υφιστάμενη, κυρίως δε η επί θύραις επέκταση των στην ανατολική Χαλκιδική δραστηριοτήτων της Ελληνικός Χρυσός/Eldorado Gold. Και αυτά πέραν των πολύ σημαντικών αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που άρχισαν με την αποψίλωση και διάσπαση του συνεχούς της δασοκάλυψης της περιοχής και την απελπιστικά ορατή ήδη αποστράγγιση των υδροφορέων της.
Άρση των αιτίων του προβαλλόμενου ΘΕΜΑΤΟΣ της ΑΥΓΗΣ δεν μπορεί να αποτελέσει η προτροπή: «το κίνημα πρέπει να επιστρέψει στα χαρακτηριστικά που είχε πριν, λαμβάνοντας αμεσοδημοκρατικά αποφάσεις και προχωρώντας σε δυναμικές κινητοποιήσεις». Δεν είναι το κίνημα το ίδιο που σάλπισε υποχώρηση και ξεφούσκωσε την όποια αρχική του δυναμική. Είναι η ασυνέπεια λόγων και έργων του ΣΥΡΙΖΑ που ξεφούσκωσαν το κίνημα αυτό -το κίνημα που όταν ο ΣΥΡΙΖΑ το χρειάστηκε του φούσκωσε τα πανιά προς την εξουσία.
Με συνέπεια να είναι η «εγκληματική οργάνωση των Σκουριών» -το άλλο όνομα του κινήματος- η μεγαλύτερη τέτοια στην ελληνική ιστορία, αν όχι και στην παγκόσμια, από άποψη αριθμού υπόδικων κατηγορουμένων. Και πώς υπό αυτές τις συνθήκες να επιστρέψει το κίνημα σε δυναμικές κινητοποιήσεις; Εύκολο τόχετε;
Δεν είναι μόνο η μη εκπλήρωση του: «25 βγαίνουμε 26 κλείνουν τα μεταλλεία» -λίγοι μόνο αφελείς θα το έπαιρναν κατά γράμμα, αν και η αφέλεια δεν είναι από τα εν ανεπαρκεία είδη στον τόπο μας, που ιδίως εκείνον τον καιρό είχε μεγάλη πέραση. Είναι κυρίως το ότι τα περισσότερα επιχειρήματα που καταδεικνύουν την κατά παρέκκλιση από τη νομιμότητα, μη επωφελή για την εθνική οικονομία και βλαπτική για τη δημόσια υγεία πρακτική που ακολουθεί και σχεδιάζει και για το μέλλον η Ελληνικός Χρυσός/Eldorado Gold έχουν αναδειχθεί αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση. Και τα οποία επιχειρήματα -πλην ενός- ο ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε παντελώς και σχεδόν πεισματικά αρνήθηκε να εκμεταλλευτεί και χρησιμοποιήσει υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και κατά της εταιρείας. Ακόμα δε και το ένα σοβαρότατο επιχείρημα που χρησιμοποίησε σε κάποια κρίσιμη φάση -την αποδεδειγμένα μη εφαρμοσιμότητα της μεθόδου flash smelting- μοιάζει να κάνει στην παρούσα φάση το παν για να το υποβαθμίσει ή ακυρώσει. Καταφεύγοντας δια του νυν αρμόδιου υπουργού σε παντελώς αχρείαστες και προδήλως ύποπτες «Δρυλλεράκειες διαιτησίες» ώστε να παρακαμφθεί ο σκόπελος του flash smelting.
Η τοπική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει στην ίδια ενότητα της ΑΥΓΗΣ πως «η σημερινή κυβέρνηση είναι μαζί με το κίνημα, με την πλευρά μας» και συνεχίζει: «στα δικαστήρια επί κυβέρνησης Σαμαρά, από τη μία πλευρά ήταν το κίνημα και από την άλλη η κυβέρνηση μαζί με την εταιρεία. Σήμερα είναι το ακριβώς ανάποδο. Η κυβέρνηση είναι στο πλευρό των αγωνιστών της Χαλκιδικής». Ο αγώνας δηλαδή τώρα δικαιώνεται κατά την κ. βουλευτίνα. Μακάρι, αν και προσωπικά δεν το βλέπω καθόλου έτσι. Και εξάλλου, δουλειά της σημερινής κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι η δικαστική συμπαράσταση στους διωκόμενους μιας «εγκληματικής οργάνωσης», αλλά η δια της κοινοβουλευτικής οδού ανάδειξη και πιστοποίηση των παρατυπιών και παρανομιών της εταιρείας και η ως εκ τούτου αυτόματη κατάπτωση της κατηγορίας περί «εγκληματικής οργάνωσης» των αγωνιστών του εναντίον της κινήματος. Και η τοπική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ έχει επ’ αυτού ιδιαίτερη ευθύνη ως μέλος του κυβερνώντος κόμματος, ιδίως όμως ως προεδρεύουσα της επιτροπής περιβάλλοντος της Βουλής.
Διαβάζω κάπου στο «ΘΕΜΑ»: «Υπάρχει όμως μια διαφορά μεταξύ των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής. Οι προηγούμενες ήταν συνεπείς στις υποσχέσεις τους και στην πρακτική τους για το θέμα των Σκουριών. Σε αυτές ανήκει το δόγμα «η επένδυση θα γίνει με κάθε κόστος» που αποτέλεσε και το σύνθημα για τη βίαιη καταστολή που ακολούθησε». Δεν βρίσκω όμως σε ποια διαφορά αναφέρεται η φράση αυτή, μια που δεν συνεχίζει ώστε να αναδείξει ποια τα διαφορετικά των υποσχέσεων και της πρακτικής της σημερινής κυβέρνησης. Μια που δεν αναφέρει ποιο είναι το δικό της δόγμα. Και μια και δεν εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει βίαιη καταστολή «όταν το κίνημα ξανα-προχωρήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις».
Το ΘΕΜΑ είναι ένα. Και το πρόβλημα είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Η δε λύση που υπονοείται από τη σχετική αρθρογραφία της ΑΥΓΗΣ είναι τώρα πια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Είναι υπεκφυγή και ανανδρία να αναζητείται αυτή δια της ανάκλησης στα όπλα και αποστολής στο μέτωπο ενός εξουθενωμένου κινήματος. Από εκείνους μάλιστα που έκαναν ότι μπορούσαν για να το αφοπλίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου