Αχυράνθρωποι στον κοινωνικό διάλογο

  

της Ελένης Καρασαββίδου

 Μία από τις γνωστότερες πρακτικές  που χρησιμοποιείται ώστε κάθε απόπειρα διαλόγου να ακυρώνεται είναι αυτή του Straw Man. Σε αυτήν την πρακτική κάποιος ή κάποια επιλέγει να επιμερίσει την επιχειρηματολογία σου, να παραποιήσει μέρος αυτής και να σου επιτεθεί πάνω σε κάτι που δεν είπες, ώστε αντί να απαντήσει πραγματικά να κερδίσει μέσα από μια ψευδή πραγματικότητα τις εντυπώσεις.

   H τακτική Straw Man χρησιμοποιείται κατά κόρον από την πλευρά της ΠΑΕ ΑΕΚ στο ζήτημα του γηπέδου με το καλτ όνομα «Αγία Σοφιά» στη Νέα Φιλαδέλφεια. Καλτ αφού από μόνο του υπενθυμίζει, ελάχιστα παραποιημένη, την ερώτηση του Ιησού: «Τι γυρεύουν οι εμπόροι στον οίκο του Πατέρα μου;». Η ρητορική της ΠΑΕ ΑΕΚ εστιάζεται λοιπόν στο ό,τι όσοι αντιδρούν στο γήπεδο είναι κάτι μίζεροι καμένοι που δεν θέλουν καμιά επένδυση και κανένα γήπεδο.   Υπάρχουν, είναι αλήθεια, και πολίτες (ούτε μίζεροι, ούτε καμένοι) που δεν θέλουν καθόλου το γήπεδο. Που θυμούνται τα σπασίματα, τα ούρα των μεθυσμένων στα στενά, τα δακρυγόνα, το κυκλοφοριακό κομφούζιο. Όμως οι άνθρωποι αυτοί, κυρίως μικρομεσαίοι «νοικοκυραίοι» και μαγαζάτορες που δεν εμπλέκονται με την φιλαδελφιώτικη νύχτα, έχουν επιλέξει οι περισσότεροι να μην συμμετέχουν σε πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες και κυρίως να μην τοποθετούνται δημόσια.  Όμως σε όλες τις ανακοινώσεις των εμπλεκόμενων φορέων, όμοια με την πλειοψηφία των αντιδρώντων, η κατασκευή του γηπέδου στον ιστορικό χώρο της ΑΕΚ θεωρείται δεδομένη, αφού το ποδόσφαιρο αναγνωρίζεται (ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια) ως ένα βαθύ κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο, άξιο σεβασμού.

   Στην πραγματικότητα η διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΚ, όμοια με άλλες διοικήσεις άλλων ΠΑΕ, εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα ενός κόσμου ο οποίος όμως κόσμος έχει τεράστιες ευθύνες για το ότι αφήνεται να γίνει υποχείριο σε αλλότρια συμφέροντα και σε καταστάσεις τρομοκρατίας που δεν είναι καθόλου τιμητικές και που προωθούν ένα πρότυπο κοινωνίας και επιχειρηματικότητας που θα το βρει μπροστά του σε χώρους άσχετους με την ομάδα του αλλά σχετικούς με την ζωή του.

Μια απλή ανάγνωση των περιβαλλοντικών μελετών, των χωροταξικών επιχειρημάτων των αντιδρώντων αλλά και των ψεμάτων που έχουν ειπωθεί σε σχέση με το τι έχει κατατεθεί και τι όχι από την ΠΑΕ ΑΕΚ αρκεί για να πείσει κάθε άνθρωπο που αντί να επιλέγει να γίνεται υποχείριο επιλέγει θαρραλέα να στέκεται με προσωπική εντιμότητα κι ευθύνη απέναντι στην τωρινή του κοινωνία, στην κοινωνία που θα κληροδοτήσει στα παιδιά του, και στον εαυτό του.

   Γιατί στην πραγματικότητα το ζήτημα του γηπέδου δεν αφορά μόνο το καταπονημένο έτσι κι αλλιώς άλσος, κι έναν από τους ελάχιστους πνεύμονες πρασίνου στην Αττική, το οποίο αμφισβητούν με… επιχειρήματα του τύπου πάνε ζευγαράκια και ναρκομανείς τα βράδια ενώ την ημέρα έχει σκυλιά! Λες και αυτό δεν συμβαίνει σε όλα τα δάση και στα μισά σπίτια (οπότε να τα κάψουμε και να τα γκρεμίσουμε κι αυτά) λες και μπορεί να χωριστεί η πανίδα απ την χλωρίδα (αφού υπερ του γηπέδου που θα φάει το μισό άλσος διώχνεται η Φιλοζωϊκή…) λες και τα εμπορικά γήπεδα (σε αντίθεση με τον αθλητισμό) δεν μαζεύουν προνομιακά τέτοια στοιχεία..

   Το ζήτημα του γηπέδου (και του τσαμπουκαλίδικου από την ΠΑΕ και  πρόστυχου από την Κυβέρνηση τρόπου που ακυρώνουν τους όρους του ΣΤΕ και το ίδιο το Σύνταγμα, διασπαθίζοντας, όπως και στους δρόμους όπως και παντού, για μια επένδυση ιδιώτη δημόσιο χρήμα σε  τέτοιους καιρούς, προς ξέπλυμα οι μεν και προς εξαγορά ψήφων οι δε) αφορά εν δυνάμει το πρότυπο κοινωνίας κι εργασίας που καθιερώνεται σε μικροκλίματα μα και μακροκλίμακα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αφορά το αν αύριο οι εργαζόμενοι στα μαγαζιά της περιοχής θα μπορούν να διεκδικήσουν καλύτερο νυχτοκάματο ή μεροκάματο, δίχως τους μπράβους από πίσω, αν οι κάτοικοι του Φιλαδελφειώτικου Κάκαβα που με την υπογειοποίηση ενδέχεται να δουν τα σπίτια τους βάρκες ακόμη πιο συχνά από όσο σήμερα θα μπορούν να διαμαρτυρηθούν δίχως κίνδυνο ζωής για τις περιουσίες τους αύριο, αφορά αν θα ζεις σε ένα virtual survivor hunger games με ένα κρουασάν, διότι αφού το κάνουν τα είδωλά σου γιατί να μην το κάνεις κι εσύ; Λολ! Αφορά το αν το κάθε μικρό μυρμήγκι, όλοι εμείς, θα έχει αύριο την δυνατότητα να έχει άποψη ή ένα πράσινο κτήμα απέναντι στον γίγαντα/ηγέτη/μάγο.

   Στο βάθος η ψυχή των ανθρώπων το ψυχανεμίζεται, γι’ αυτό και η αποτυχία της ΠΑΕ ΑΕΚ να μαζέψει της 30.000 λαού που προπαγάνδιζε για το  συλλαλητήριο και μάλιστα δίχως το ντεζαβαντάζ του φόβου που θα αποτρέψει πολλούς και πολλές να συμμετέχουν στην πορεία της Πέμπτης.

   Στην πραγματικότητα είναι δυο κόσμοι που στέκονται απέναντι. Κανένας δεν είναι αγγελικός. Κακά τα ψέματα. Αλλά ο ένας είναι σίγουρα μαύρος. Στο «πορεία» (αύριο εργασία, ιδεολογία, τρόπος ζωής) «ή φάπα» των χούλιγκαν/μπράβων, επιβραβευμένο από τοπικά μμε που ελέγχονται από όσους ελέγχονται προωθώντας με το αζημίωτο ακόμη κι ανθρώπους που είχαν πιαστεί να τα παίρνουν, επιβραβευμένο από τον χουλιγκάνικο τύπο, κι αδιάφορα αντιμετωπισμένο από την κυβερνώσα αριστερά κι ας είναι μια ακόμη εκδοχή του “Uber Alles”, αντιπαρατάσσονται (προς τιμήν του) ο Δήμος, πολίτες και 2 καταλήψεις. Πολύ βολικά αλλά αποτυχημένα έχει γίνει απόπειρα να περαστεί η άποψη πως πρόκειται για τον αγώνα δυο άκρων. Των χούλιγκαν και των μπάχαλων. Όσοι ζουν στην Νέα Φιλαδέλφεια (προσοχή, όχι  όσοι κατοικούν, όσοι ζουν, εμπλεκόμενοι στ’ αλήθεια με την κοινωνία της) γνωρίζουν πως η μία από αυτές τις δυο καταλήψεις, σε χώρο που της παραχωρήθηκε αυτοδίκαια όμως από τον Δήμο, έστησε και λειτουργεί το Κοινωνικό Ιατρείο (στο οποίο υπάρχει καλώς ή κακώς και σήμα της ΑΕΚ), από το οποίο έχουν ωφεληθεί κι ωφελούνται χιλιάδες πολίτες, το Κοινωνικό Οδοντιατρείο, βραδιές δωρεάν κινηματογράφου, δωρεάν μαθήματα διαφόρων ειδών, ενώ παρόμοια πολιτιστική και κοινωνική δράση έχει και ο έτερος χώρος με βραδιές πολιτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης που σέβονται χρόνια την γειτονιά στην οποία δραστηριοποιούνται. Οι άνθρωποι αυτοί δεν βάλαν κουκούλα όσο κι αν προσπάθησαν να τους βάλουν άλλοι, κι όσο κι αν προσπαθήσουν.

   Τις τελευταίες ημέρες η Φιλαδέλφεια έχει μετατραπεί στην μικρή πόλη με τα ιαματικά λουτρά που περιγράφει ο Ίψεν στο Ένα Εχθρός του Λαού. Μπράβοι κλείνουν χώρους, ακόμη και το Δημαρχείο μιας… συντεταγμένης Πολιτείας, όποιος ή όποια διαφωνεί κινδυνεύει, εκλεγμένοι πολιτικοί και δρώντες πολίτες πρέπει να κρύβονται. Απέναντι σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό όσοι αντιδρούν απέναντι στην ‘προνομιακή’μειοψηφία των μπράβων αλλά και στην πλειοψηφία των παθητικοποιημένων πολιτών καλούν σε πορεία την Πέμπτη στης 6 το απόγευμα. Όποιος ή όποια συμμετέχει είναι δεδομένο πως θα καθυβριστεί, όχι γι’ αυτό που λέει ή για τον συμβολικό αγώνα που δίνει για το σύνολο με σύμμαχο λίγους συντρόφους και την προσωπική του/της αξιοπρέπεια, αλλά με την τακτική του Straw Man. Αλλά οι απόντες και οι σιωπηλοί καλό είναι να θυμούνται πως είναι στο ίδιο έργο του Ίψεν, που ο δρ Στόκμαν αναλύοντας τους ανθρώπους στα ΄’δύσκολα’, λέει μια μεγάλη αλήθεια: «Μια μειοψηφία μπορεί να έχει δίκιο. Η πλειοψηφία ποτέ».

   Ελένη Καρασαββίδου