ΟΙΚΟΝΙΚΙ : Πως θα τοποθετηθεί η ΕΕ στην περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου Ελλάδας-Τουρκίας, που μπορεί μάλιστα να έχει και κάποια διάρκεια; Απάντηση : Μα φυσικά, όπως κάθε γνήσιος οπορτουνιστής, θα τηρήσει αποστάσεις ! Όπως αυτές που τήρησε επί δεκαετίες, πουλώντας στρατιωτικό υλικό και στα δύο μέρη, επί πλέον δε αρνούμενη να προβάλλει τα ελληνικά σύνορα ως δικά της σύνορα !
ΠΗΓΗ : ΙΣΚΡΑ
Στην κόψη του ξυραφιού βρίσκεται η κατάσταση στο Αιγαίο με τις συνεχείς και ιδιαίτερα προκλητικές τουρκικές κινήσεις.
Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε υπάρξει μια τόσο τεταμένη και επικίνδυνη κατάσταση, με ορατό τον κίνδυνο να εξελιχθεί ανά πάσα στιγμή σε θερμό επεισόδιο.
Ο Ερντογάν, παρά την αδιαφιλονίκητη κυριαρχία του στο εσωτερικό της Τουρκίας, βρίσκεται περικυκλωμένος από μείζονα προβλήματα και αδιέξοδα.
Το καθεστώς Ερντογάν έχει απέναντί του τους Κούρδους εντός και εκτός Τουρκίας και τους φανατικούς ισλαμιστές, που το ίδιο σε προηγούμενη φάση εξέθρεψε, ενώ η οικονομία της Τουρκίας βυθίζεται.
Ο τουρκικός στρατός βρίσκεται ως στρατός εισβολής και κατοχής, πέραν της Κύπρου και στην Συρία και στο Ιράκ.
Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που διατηρεί παρανόμως στρατεύματα σε τρεις γειτονικές χώρες και έχει ανοικτό ένα εσωτερικό εθνικό μέτωπο, των Κούρδων, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν, περίπου, το 1/3 του πληθυσμού της.
Η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο δεν είναι απόρροια της δύναμης της Τουρκίας, αλλά της αδυναμίας της.
Το καθεστώς Ερντογάν, κλιμακώνοντας τις προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας, παίζοντας με τα όρια ενός θερμού επεισοδίου, επιχειρεί να κερδίσει τους εθνικιστές στην Τουρκία ενόψει του δημοψηφίσματος στην γείτονα, να εκτονώσει τις πιέσεις για λύση του Κυπριακού, να «στριμώξει» την Ελλάδα για νέες άτακτες υποχωρήσεις και φυσικά επιδιώκει να εκβιάσει για την παράδοση στην Άγκυρα των Τούρκων στρατιωτικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα, ιδιαίτερα των δύο τελευταίων κομάντος.
Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο μοιάζει να δίνει στον Ερντογάν μια αίσθηση δύναμης και ισχύος, μετά την παταγώδη αποτυχία όλων των μεγαλεπήβολων στόχων και σχεδιασμών του, που κατέληξαν, σχεδόν, στην απομόνωσή του. Η αίσθηση αυτή, βεβαίως, είναι αρκετά επίπλαστη, εντελώς επιφανειακή και χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα. Δεν παύει όμως να είναι επικίνδυνη και σε κάποια στιγμή μπορεί να οδηγήσει σε τυχοδιωκτισμούς και σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
Οφείλουμε να πούμε ότι αυτή η επιθετική τακτική της Τουρκίας για να αντιμετωπιστεί επιτυχώς, χρειάζεται από την ελληνική πλευρά απόλυτη ψυχραιμία αλλά και τόλμη και αποφασιστικότητα, που να υπακούουν σε έναν νέο σχεδιασμό.
Η τουρκική επιθετικότητα, πάντως, το μόνο που δεν χρειάζεται για να απαντηθεί είναι παχιά και εύκολα λόγια, θεατρικές κινήσεις και υπερυψωμένες κορώνες για εσωτερική πολιτική κατανάλωση και φτηνούς αντιπερισπασμούς, σαν και αυτούς που συνηθίζουν να κάνουν ο Πάνος Καμμένος και ο Νίκος Κοτζιάς.
Η ασφάλεια στο Αιγαίο και όχι μόνο, μαζί με τη χαλιναγώγηση της Τουρκίας, απαιτούν πρώτα απ’ όλα μια νέα πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα μια σχεδιασμένη προσπάθεια για μια ειδική αναβαθμισμένη στρατηγική σχέση συνεργασίας με την Ρωσία σε όλους τους τομείς και πρώτα απ’ όλα στον ενεργειακό και της άμυνας.
Η Ρωσία είναι η μόνη δύναμη, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, που κρατάει τα «νήματα» των κινήσεων της Άγκυρας και είναι αυτή η δύναμη που μπορεί να θέσει φραγμό σε τυχοδιωκτισμούς της.
Στο πλαίσιο αυτής της νέας εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας και ασφάλειας, η Ελλάδα όχι μόνο πρέπει να αποκαταστήσει αμέσως της διπλωματικές της σχέσεις με τη Συρία του Άσαντ, αλλά και να αναβαθμίσει τη συνεργασία με την επίσημη κυβέρνησή της και φυσικά τη συνεργασία με τους Κούρδους όλων των χωρών και τον αγώνα για τα δικαιώματά τους.
Ταυτόχρονα, ως πρώτο δείγμα γραφής η Ελλάδα πρέπει να δηλώσει ότι τερματίζει τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας για την Κριμαία στη βάση της αμοιβαιότητας, δηλαδή και της άρσης των ρωσικών αντίμετρων σε βάρος αγροτικών μας προϊόντων.
Θα μας πείτε, ποιοι θα τα κάνουν αυτά;
Όχι πάντως οι εξωνημένοι και ξεπουλημένοι νεομνημονιακοί και παλαιομνημονιακοί πολιτικοί υπάλληλοι που κυριαρχούν στην Αθήνα.
Γι’ αυτό χρειάζεται μια μεγάλη ριζοσπαστική ανατροπή στη χώρα.
ΠΗΓΗ : ΙΣΚΡΑ
Στην κόψη του ξυραφιού βρίσκεται η κατάσταση στο Αιγαίο με τις συνεχείς και ιδιαίτερα προκλητικές τουρκικές κινήσεις.
Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε υπάρξει μια τόσο τεταμένη και επικίνδυνη κατάσταση, με ορατό τον κίνδυνο να εξελιχθεί ανά πάσα στιγμή σε θερμό επεισόδιο.
Ο Ερντογάν, παρά την αδιαφιλονίκητη κυριαρχία του στο εσωτερικό της Τουρκίας, βρίσκεται περικυκλωμένος από μείζονα προβλήματα και αδιέξοδα.
Το καθεστώς Ερντογάν έχει απέναντί του τους Κούρδους εντός και εκτός Τουρκίας και τους φανατικούς ισλαμιστές, που το ίδιο σε προηγούμενη φάση εξέθρεψε, ενώ η οικονομία της Τουρκίας βυθίζεται.
Ο τουρκικός στρατός βρίσκεται ως στρατός εισβολής και κατοχής, πέραν της Κύπρου και στην Συρία και στο Ιράκ.
Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που διατηρεί παρανόμως στρατεύματα σε τρεις γειτονικές χώρες και έχει ανοικτό ένα εσωτερικό εθνικό μέτωπο, των Κούρδων, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν, περίπου, το 1/3 του πληθυσμού της.
Η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο δεν είναι απόρροια της δύναμης της Τουρκίας, αλλά της αδυναμίας της.
Το καθεστώς Ερντογάν, κλιμακώνοντας τις προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας, παίζοντας με τα όρια ενός θερμού επεισοδίου, επιχειρεί να κερδίσει τους εθνικιστές στην Τουρκία ενόψει του δημοψηφίσματος στην γείτονα, να εκτονώσει τις πιέσεις για λύση του Κυπριακού, να «στριμώξει» την Ελλάδα για νέες άτακτες υποχωρήσεις και φυσικά επιδιώκει να εκβιάσει για την παράδοση στην Άγκυρα των Τούρκων στρατιωτικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα, ιδιαίτερα των δύο τελευταίων κομάντος.
Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο μοιάζει να δίνει στον Ερντογάν μια αίσθηση δύναμης και ισχύος, μετά την παταγώδη αποτυχία όλων των μεγαλεπήβολων στόχων και σχεδιασμών του, που κατέληξαν, σχεδόν, στην απομόνωσή του. Η αίσθηση αυτή, βεβαίως, είναι αρκετά επίπλαστη, εντελώς επιφανειακή και χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα. Δεν παύει όμως να είναι επικίνδυνη και σε κάποια στιγμή μπορεί να οδηγήσει σε τυχοδιωκτισμούς και σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
Οφείλουμε να πούμε ότι αυτή η επιθετική τακτική της Τουρκίας για να αντιμετωπιστεί επιτυχώς, χρειάζεται από την ελληνική πλευρά απόλυτη ψυχραιμία αλλά και τόλμη και αποφασιστικότητα, που να υπακούουν σε έναν νέο σχεδιασμό.
Η τουρκική επιθετικότητα, πάντως, το μόνο που δεν χρειάζεται για να απαντηθεί είναι παχιά και εύκολα λόγια, θεατρικές κινήσεις και υπερυψωμένες κορώνες για εσωτερική πολιτική κατανάλωση και φτηνούς αντιπερισπασμούς, σαν και αυτούς που συνηθίζουν να κάνουν ο Πάνος Καμμένος και ο Νίκος Κοτζιάς.
Η ασφάλεια στο Αιγαίο και όχι μόνο, μαζί με τη χαλιναγώγηση της Τουρκίας, απαιτούν πρώτα απ’ όλα μια νέα πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα μια σχεδιασμένη προσπάθεια για μια ειδική αναβαθμισμένη στρατηγική σχέση συνεργασίας με την Ρωσία σε όλους τους τομείς και πρώτα απ’ όλα στον ενεργειακό και της άμυνας.
Η Ρωσία είναι η μόνη δύναμη, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, που κρατάει τα «νήματα» των κινήσεων της Άγκυρας και είναι αυτή η δύναμη που μπορεί να θέσει φραγμό σε τυχοδιωκτισμούς της.
Στο πλαίσιο αυτής της νέας εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας και ασφάλειας, η Ελλάδα όχι μόνο πρέπει να αποκαταστήσει αμέσως της διπλωματικές της σχέσεις με τη Συρία του Άσαντ, αλλά και να αναβαθμίσει τη συνεργασία με την επίσημη κυβέρνησή της και φυσικά τη συνεργασία με τους Κούρδους όλων των χωρών και τον αγώνα για τα δικαιώματά τους.
Ταυτόχρονα, ως πρώτο δείγμα γραφής η Ελλάδα πρέπει να δηλώσει ότι τερματίζει τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας για την Κριμαία στη βάση της αμοιβαιότητας, δηλαδή και της άρσης των ρωσικών αντίμετρων σε βάρος αγροτικών μας προϊόντων.
Θα μας πείτε, ποιοι θα τα κάνουν αυτά;
Όχι πάντως οι εξωνημένοι και ξεπουλημένοι νεομνημονιακοί και παλαιομνημονιακοί πολιτικοί υπάλληλοι που κυριαρχούν στην Αθήνα.
Γι’ αυτό χρειάζεται μια μεγάλη ριζοσπαστική ανατροπή στη χώρα.
Για την κατάργηση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας λόγω Κριμαίας, έχετε απόλυτα δίκιο. Στο κάτω κάτω ο Μέγας Πέτρος και η μεγάλη Αικατερίνη, ενσωμάτωσαν την περιοχή στην Ρωσία, αφαιρώντας την από τους Τούρκους και τους Ταττάρους υποτελείς τους, μετά από μακροχρόνιους πολέμους. Να μην ξεχνούμε δε ότι η Κριμαία ήταν σταθερά επαρχία του Βυζαντίου μέχρι την πτώση του.
ΑπάντησηΔιαγραφή