Ζητάμε ¨"συγγνώμη" για την ιστορία μας, την ώρα που όλοι βομβαρδίζουν τον Ερντογκάν !

Του Νίκου Αντωνιάδη* Νέα Υόρκη

...... Ο κάθε λαός έχει την περηφάνια του και κανείς δεν έχει δικαίωμα να του την παίρνει. Το ίδιο και η πατρίδα μας, η Κύπρος! .......

                  

 Ο Ολλανδός Πρωθυπουργός σταμάτησε το αεροπλάνο του Τσαβούσογλου από το να εισέλθει σε Ολλανδικό έδαφος, στέλνοντας καθαρά το μήνυμα στους Τούρκους “να κάνουν κουμάντο σπίτι τους”. Ο Σούλτς, και παρ’ όλη την προεκλογική μάχη με την Μέρκελ, βροντοφώναξε στον Ερντογάν πως είναι “θρασύς και ανάξιος” και δεν του δίνει κανένας το δικαίωμα να προσβάλλει την καγκελάριο της χώρας τους (ο Ερντογάν δήλωσε πως η Μέρκελ χρησιμοποιεί ναζιστικές μεθόδους που στρέφονται κατά των αδελφών του στη Γερμανία). Μαζί με τα πιο πάνω, είναι χαρακτηριστική η δήλωση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος απευθυνόμενος στον Ερντογάν, τόνισε εμφαντικά πως “την περηφάνια ενός έθνους δεν μπορεί να την υπερασπιστεί κανείς προσβάλλοντας άλλα έθνη”. Σκεφτείτε, όταν στην καρδιά της Ευρώπης ένιωσαν προσβολή και εξευτελισμό, αντιδρώντας με τα τερτίπια και τη θρασύτητα των Τούρκων και του Ερντογάν, εμείς (στην Κύπρο και η Ελλάδα), τι θα έπρεπε να πούμε και πώς θα έπρεπε να αντιδράσουμε; Α ναι, απολογούμαι, αντιδράσαμε! Λένε πως πήγαμε στον Ακιντζί να ζητήσουμε “συγνώμη” για την είσοδο στα σχολεία του ενωτικού δημοψηφίσματος με την Ελλάδα (η οποία, ανεξάρτητα με την ορθότητα της απόφασης, είναι μέρος της Δημοκρατίας της πατρίδας μας). Λένε επίσης, πως δεν πρέπει να τσαντίζουμε τον Ερντογάν γιατί αλλιώς δεν θα μας δώσει άλλη (δική μας γη), αλλιώς δεν θα αποσύρει τα στρατεύματα του από τη (δική μας) γη και (αλλιώς) θα παραμείνει εγγυητής να “προσέχει” τα αδέλφια μας, τους Τ/Κ (στη δική μας γη). Πολλές φορές διερωτώμαι αν τελικά η προσπάθεια μας είναι να λυγίσουμε την Τουρκία και όχι τον ίδιο τον λαό της πατρίδας μας, με στόχο να τον φτάσουμε στα όρια του και να εξαντληθεί μέχρι του σημείου που δεν θα έχει άλλες αντοχές. Πόσες φορές πλήγηκε η περηφάνια αυτού του λαού; Πόσες φορές εξευτελίστηκε βλέποντας τις “κεφαλές” μας να “χαϊδεύουν” την Τουρκία και τον Ερντογάν; Πόσο αδαείς μπορεί να είμαστε πλέον πιστεύοντας πως η Τουρκία θα λυγίσει και θα μας κάνει το χατήρι;

Κι αν μας κάνει το “χατήρι”, πόσα περισσότερα από αυτά που έχουμε θα της δώσουμε; Και κυρίως, πώς είναι δυνατόν να περιμένουν κάποιοι πως ο Ερντογάν θα μαλακώσει, αν μετά το δημοψήφισμα του Απριλίου εισάγει στο προεδρικό του παλάτι όλες τις εξουσίες της Τουρκίας; Εδώ θέλει τον έλεγχο όλου του κόσμου, ως δεύτερος Χίτλερ, και εμείς αναμένουμε πως θα μαλακώσει μαζί μας; Έτσι θα λυγίσουμε την Τουρκία; Έτσι αυξάνουμε τις πιθανότητες να πάρουμε πίσω την πατρίδα και να ζήσουμε με ασφάλεια; Φυσικά και να προσπαθήσουμε σε νέο διάλογο. Φυσικά και να προσπαθήσουμε να βρούμε με τους Τουρκοκύπριους όσα μας πήρε (και από τις δυο κοινότητες) η Τουρκία. Αλλά ως πότε θα αφήνουμε την Τουρκία να μας παίρνει την αξιοπρέπεια μας; Τώρα θα διερωτηθείτε “μα πώς”! Ίσως και να ρωτήσετε αν πρέπει να πάρουμε τα όπλα να το κάνουμε (Βλ. Κούρδους, βλέπε Κολοκοτρώνη και Μπουμπουλίνα!). Φυσικά και όχι, άλλωστε, και να μας δινότανε η ευκαιρία να πάρουμε τα όπλα, εμείς έχουμε για προγόνους μας τον Γρηγόρη και τον Ευαγόρα στα χαρτιά, απλά για να λέμε πως είναι οι ήρωες μας και να παρηγορούμαστε με τις αδυναμίες μας. Δυστυχώς, και ντρέπομαι για όλους μας (και για τον εαυτό μου) που το λέω, καταφέραμε να κάνουμε όπλο μας τον καναπέ και τις καφετέριες, τις κερκίδες και τα κομμωτήρια. Ακόμη όμως και έτσι, υπάρχουν οι τρόποι, υπάρχουν οι στρατηγικές να παλέψουμε, να διεκδικήσουμε, να κερδίσουμε, αν μη τι άλλο, την χαμένη αξιοπρέπεια μας, που οι Τούρκοι, με τη δική μας αμέριστη βοήθεια, πήρανε και παίρνουν καθημερινά. Ο τρόπος απλός, το έχω γράψει επανειλημμένα, μέσα από τα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια. Εκεί που το κράτος θα στηρίξει, θα καθοδηγήσει και θα διεκδικήσει, εκ μέρους όλων των προσφύγων, του καθενός ξεχωριστά, τα όσα έχασε, όχι μόνο την περιουσία του αλλά προπάντων τη στέρηση του δικαιώματος του για ελεύθερη διακίνηση στον τόπο του, το δικαίωμα αξιοποίησης της περιουσίας του, κ.λ.π. (Βλ. Υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου). Εκεί που θα “κτυπήσουμε” την Τουρκία οικονομικά και να της φορτώσουμε μέρος από το βάρος που μας βολοδέρνει από το 1974. Στο ίδιο ακριβώς σημείο που έχει πρόσφατα επικεντρωθεί η Τουρκία, απαιτώντας τις τέσσερις βασικές ελευθερίες των πολιτών της, όπως τις ορίζει η Ευρωπαική Ένωση! Και κάθε φορά που θα κερδίζει και ένα πρόσφυγας, θα προστίθεται και μια στάλα περηφάνιας σε όλο το λαό. Επίσης, να “φορτώσουμε” την Τουρκία με την προπαγάνδα μας. Με τη δημιουργία ομάδων κοινωνικής δικτύωσης, όπου συστηματικά και οργανωμένα θα προβάλουμε το πρόβλημα μας, τις απαιτήσεις μας, τα όσα μας κλάπηκαν. Η Τουρκία “αδυνατεί” σε αυτό τον τομέα. Έχει καταπνίξει τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάτι τέτοιο θα της δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα εκτός των συνόρων της. Και ειδικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν και εφόσον οργανωθούν και αναπτυχθούν σωστά, μπορούν να προσφέρουν μια απίστευτη (δωρεάν) προβολή στο διεθνές σκηνικό, πιέζοντας τον ξένο παράγοντα προς όφελος μας. Όσα δεν μπορεί να κάνει η διπλωματία σε δεκαετίες, μπορεί με έξυπνη στρατηγική να τα κάνει μια ομάδα ατόμων σε λίγα δευτερόλεπτα. Και φανταστείτε, σταδιακά, πόσους συμμάχους θα κερδίσουμε, πόσοι θα θέλουν να γίνουν φίλοι μας “friends” για να πολεμήσουν μαζί μας. Ναι, δυστυχώς η ελευθερία μας είναι ένα “παιχνίδι πολέμου”, το οποίο εμείς καλούμαστε να παίξουμε σε μια πιο μοντέρνα μορφή! Όπως τα πιο πάνω, υπάρχει σωρεία τρόπων να κινηθούμε. Αρκεί να το θέλουμε. Αρκεί να πιστέψουμε στις δικές μας δυνατότητες και να μην αναμένουμε ως ζητιάνοι το τι θα μας δώσουν. Να παλέψουμε για τη δική μας αξιοπρέπεια, τη δική μας περηφάνια, τα δικά μας κεκτημένα δικαιώματα. Και ας αργήσουμε πιο πολύ, αλλά τουλάχιστον να διεκδικήσουμε, να παλέψουμε. Ναι, την περηφάνια ενός έθνους δεν μπορεί να την υπερασπιστεί κανείς προσβάλλοντας άλλα έθνη και οι μόνοι που μπορούν να προφυλάξουν τους εαυτούς τους από τον “θρασύ” Ερτνογάν είναι το κάθε κράτος χωριστά, και στην Κύπρο είμαστε εμείς, οι οποίοι θα μπορούσαμε να του δημιουργήσουμε ένα πρόβλημα περισσότερο αντί να προσπαθούμε να του δημιουργήσουμε ένα πρόβλημα λιγότερο. Εμείς, η Κυπριακή Δημοκρατία, το ισότιμο κράτος στον ΟΗΕ και στην Ε.Ε.. Αλλιώς, ας μην βλέπουμε τον Πενταδάκτυλο και να τα βάζουμε “μαζί τους” που έχουν τη σημαία του ψευδοκράτους στην παλάμη του (Πενταδακτύλου). Αν δεν συνέλθουμε, καλύτερα να βλέπουμε την παλάμη του ως μούντζα! Ο κάθε λαός έχει την περηφάνια του και κανείς δεν έχει δικαίωμα να του την παίρνει. Το ίδιο και η πατρίδα μας, η Κύπρος! 

*Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC) https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades

Πηγή: Ζητάμε “συγνώμη” για την ιστορία μας, την ώρα που όλοι “βομβαρδίζουν” τον Ερντογάν! http://mignatiou.com/2017/03/zitianevoume-tin-idia-mas-tin-patrida-ke-zitame-signomi-gia-tin-istoria-mas-tin-ora-pou-oli-vomvardizoun-ton-ertntogan/

βομβαρδίζουν” τον Ερντογάν! TOPICS:ΑκιντζίΕλλάδαΕρντογάνΚύπροςΤουρκίαΤσαβούσογλου Turkish people walk in front of a giant picture of Turkish President Recep Tayyip Erdogan reading, 'Vote Yes, only public can speak and make decision', in Istanbul, Turkey, 20 March 2017. EPA, SEDAT SUNATurkish people walk in front of a giant picture of Turkish President Recep Tayyip Erdogan reading, 'Vote Yes, only public can speak and make decision', in Istanbul, Turkey, 20 March 2017. EPA, SEDAT SUNA March 22, 2017 529 SHARES Share to Facebook FacebookShare to Twitter TwitterShare to Google+ Google+Share to LinkedIn LinkedIn Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη Ο Ολλανδός Πρωθυπουργός σταμάτησε το αεροπλάνο του Τσαβούσογλου από το να εισέλθει σε Ολλανδικό έδαφος, στέλνοντας καθαρά το μήνυμα στους Τούρκους “να κάνουν κουμάντο σπίτι τους”. Ο Σούλτς, και παρ’ όλη την προεκλογική μάχη με την Μέρκελ, βροντοφώναξε στον Ερντογάν πως είναι “θρασύς και ανάξιος” και δεν του δίνει κανένας το δικαίωμα να προσβάλλει την καγκελάριο της χώρας τους (ο Ερντογάν δήλωσε πως η Μέρκελ χρησιμοποιεί ναζιστικές μεθόδους που στρέφονται κατά των αδελφών του στη Γερμανία). Μαζί με τα πιο πάνω, είναι χαρακτηριστική η δήλωση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος απευθυνόμενος στον Ερντογάν, τόνισε εμφαντικά πως “την περηφάνια ενός έθνους δεν μπορεί να την υπερασπιστεί κανείς προσβάλλοντας άλλα έθνη”. Σκεφτείτε, όταν στην καρδιά της Ευρώπης ένιωσαν προσβολή και εξευτελισμό, αντιδρώντας με τα τερτίπια και τη θρασύτητα των Τούρκων και του Ερντογάν, εμείς (στην Κύπρο και η Ελλάδα), τι θα έπρεπε να πούμε και πώς θα έπρεπε να αντιδράσουμε; Α ναι, απολογούμαι, αντιδράσαμε! Λένε πως πήγαμε στον Ακιντζί να ζητήσουμε “συγνώμη” για την είσοδο στα σχολεία του ενωτικού δημοψηφίσματος με την Ελλάδα (η οποία, ανεξάρτητα με την ορθότητα της απόφασης, είναι μέρος της Δημοκρατίας της πατρίδας μας). Λένε επίσης, πως δεν πρέπει να τσαντίζουμε τον Ερντογάν γιατί αλλιώς δεν θα μας δώσει άλλη (δική μας γη), αλλιώς δεν θα αποσύρει τα στρατεύματα του από τη (δική μας) γη και (αλλιώς) θα παραμείνει εγγυητής να “προσέχει” τα αδέλφια μας, τους Τ/Κ (στη δική μας γη). Πολλές φορές διερωτώμαι αν τελικά η προσπάθεια μας είναι να λυγίσουμε την Τουρκία και όχι τον ίδιο τον λαό της πατρίδας μας, με στόχο να τον φτάσουμε στα όρια του και να εξαντληθεί μέχρι του σημείου που δεν θα έχει άλλες αντοχές. Πόσες φορές πλήγηκε η περηφάνια αυτού του λαού; Πόσες φορές εξευτελίστηκε βλέποντας τις “κεφαλές” μας να “χαϊδεύουν” την Τουρκία και τον Ερντογάν; Πόσο αδαείς μπορεί να είμαστε πλέον πιστεύοντας πως η Τουρκία θα λυγίσει και θα μας κάνει το χατήρι; Κι αν μας κάνει το “χατήρι”, πόσα περισσότερα από αυτά που έχουμε θα της δώσουμε; Και κυρίως, πώς είναι δυνατόν να περιμένουν κάποιοι πως ο Ερντογάν θα μαλακώσει, αν μετά το δημοψήφισμα του Απριλίου εισάγει στο προεδρικό του παλάτι όλες τις εξουσίες της Τουρκίας; Εδώ θέλει τον έλεγχο όλου του κόσμου, ως δεύτερος Χίτλερ, και εμείς αναμένουμε πως θα μαλακώσει μαζί μας; Έτσι θα λυγίσουμε την Τουρκία; Έτσι αυξάνουμε τις πιθανότητες να πάρουμε πίσω την πατρίδα και να ζήσουμε με ασφάλεια; Φυσικά και να προσπαθήσουμε σε νέο διάλογο. Φυσικά και να προσπαθήσουμε να βρούμε με τους Τουρκοκύπριους όσα μας πήρε (και από τις δυο κοινότητες) η Τουρκία. Αλλά ως πότε θα αφήνουμε την Τουρκία να μας παίρνει την αξιοπρέπεια μας; Τώρα θα διερωτηθείτε “μα πώς”! Ίσως και να ρωτήσετε αν πρέπει να πάρουμε τα όπλα να το κάνουμε (Βλ. Κούρδους, βλέπε Κολοκοτρώνη και Μπουμπουλίνα!). Φυσικά και όχι, άλλωστε, και να μας δινότανε η ευκαιρία να πάρουμε τα όπλα, εμείς έχουμε για προγόνους μας τον Γρηγόρη και τον Ευαγόρα στα χαρτιά, απλά για να λέμε πως είναι οι ήρωες μας και να παρηγορούμαστε με τις αδυναμίες μας. Δυστυχώς, και ντρέπομαι για όλους μας (και για τον εαυτό μου) που το λέω, καταφέραμε να κάνουμε όπλο μας τον καναπέ και τις καφετέριες, τις κερκίδες και τα κομμωτήρια. Ακόμη όμως και έτσι, υπάρχουν οι τρόποι, υπάρχουν οι στρατηγικές να παλέψουμε, να διεκδικήσουμε, να κερδίσουμε, αν μη τι άλλο, την χαμένη αξιοπρέπεια μας, που οι Τούρκοι, με τη δική μας αμέριστη βοήθεια, πήρανε και παίρνουν καθημερινά. Ο τρόπος απλός, το έχω γράψει επανειλημμένα, μέσα από τα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια. Εκεί που το κράτος θα στηρίξει, θα καθοδηγήσει και θα διεκδικήσει, εκ μέρους όλων των προσφύγων, του καθενός ξεχωριστά, τα όσα έχασε, όχι μόνο την περιουσία του αλλά προπάντων τη στέρηση του δικαιώματος του για ελεύθερη διακίνηση στον τόπο του, το δικαίωμα αξιοποίησης της περιουσίας του, κ.λ.π. (Βλ. Υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου). Εκεί που θα “κτυπήσουμε” την Τουρκία οικονομικά και να της φορτώσουμε μέρος από το βάρος που μας βολοδέρνει από το 1974. Στο ίδιο ακριβώς σημείο που έχει πρόσφατα επικεντρωθεί η Τουρκία, απαιτώντας τις τέσσερις βασικές ελευθερίες των πολιτών της, όπως τις ορίζει η Ευρωπαική Ένωση! Και κάθε φορά που θα κερδίζει και ένα πρόσφυγας, θα προστίθεται και μια στάλα περηφάνιας σε όλο το λαό. Επίσης, να “φορτώσουμε” την Τουρκία με την προπαγάνδα μας. Με τη δημιουργία ομάδων κοινωνικής δικτύωσης, όπου συστηματικά και οργανωμένα θα προβάλουμε το πρόβλημα μας, τις απαιτήσεις μας, τα όσα μας κλάπηκαν. Η Τουρκία “αδυνατεί” σε αυτό τον τομέα. Έχει καταπνίξει τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάτι τέτοιο θα της δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα εκτός των συνόρων της. Και ειδικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν και εφόσον οργανωθούν και αναπτυχθούν σωστά, μπορούν να προσφέρουν μια απίστευτη (δωρεάν) προβολή στο διεθνές σκηνικό, πιέζοντας τον ξένο παράγοντα προς όφελος μας. Όσα δεν μπορεί να κάνει η διπλωματία σε δεκαετίες, μπορεί με έξυπνη στρατηγική να τα κάνει μια ομάδα ατόμων σε λίγα δευτερόλεπτα. Και φανταστείτε, σταδιακά, πόσους συμμάχους θα κερδίσουμε, πόσοι θα θέλουν να γίνουν φίλοι μας “friends” για να πολεμήσουν μαζί μας. Ναι, δυστυχώς η ελευθερία μας είναι ένα “παιχνίδι πολέμου”, το οποίο εμείς καλούμαστε να παίξουμε σε μια πιο μοντέρνα μορφή! Όπως τα πιο πάνω, υπάρχει σωρεία τρόπων να κινηθούμε. Αρκεί να το θέλουμε. Αρκεί να πιστέψουμε στις δικές μας δυνατότητες και να μην αναμένουμε ως ζητιάνοι το τι θα μας δώσουν. Να παλέψουμε για τη δική μας αξιοπρέπεια, τη δική μας περηφάνια, τα δικά μας κεκτημένα δικαιώματα. Και ας αργήσουμε πιο πολύ, αλλά τουλάχιστον να διεκδικήσουμε, να παλέψουμε. Ναι, την περηφάνια ενός έθνους δεν μπορεί να την υπερασπιστεί κανείς προσβάλλοντας άλλα έθνη και οι μόνοι που μπορούν να προφυλάξουν τους εαυτούς τους από τον “θρασύ” Ερτνογάν είναι το κάθε κράτος χωριστά, και στην Κύπρο είμαστε εμείς, οι οποίοι θα μπορούσαμε να του δημιουργήσουμε ένα πρόβλημα περισσότερο αντί να προσπαθούμε να του δημιουργήσουμε ένα πρόβλημα λιγότερο. Εμείς, η Κυπριακή Δημοκρατία, το ισότιμο κράτος στον ΟΗΕ και στην Ε.Ε.. Αλλιώς, ας μην βλέπουμε τον Πενταδάκτυλο και να τα βάζουμε “μαζί τους” που έχουν τη σημαία του ψευδοκράτους στην παλάμη του (Πενταδακτύλου). Αν δεν συνέλθουμε, καλύτερα να βλέπουμε την παλάμη του ως μούντζα! Ο κάθε λαός έχει την περηφάνια του και κανείς δεν έχει δικαίωμα να του την παίρνει. Το ίδιο και η πατρίδα μας, η Κύπρος! Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC) https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades

Πηγή: Ζητάμε “συγνώμη” για την ιστορία μας, την ώρα που όλοι “βομβαρδίζουν” τον Ερντογάν! http://mignatiou.com/2017/03/zitianevoume-tin-idia-mas-tin-patrida-ke-zitame-signomi-gia-tin-istoria-mas-tin-ora-pou-oli-vomvardizoun-ton-ertntogan/

βομβαρδίζουν” τον Ερντογάν! TOPICS:ΑκιντζίΕλλάδαΕρντογάνΚύπροςΤουρκίαΤσαβούσογλου Turkish people walk in front of a giant picture of Turkish President Recep Tayyip Erdogan reading, 'Vote Yes, only public can speak and make decision', in Istanbul, Turkey, 20 March 2017. EPA, SEDAT SUNATurkish people walk in front of a giant picture of Turkish President Recep Tayyip Erdogan reading, 'Vote Yes, only public can speak and make decision', in Istanbul, Turkey, 20 March 2017. EPA, SEDAT SUNA March 22, 2017 529 SHARES Share to Facebook FacebookShare to Twitter TwitterShare to Google+ Google+Share to LinkedIn LinkedIn Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη Ο Ολλανδός Πρωθυπουργός σταμάτησε το αεροπλάνο του Τσαβούσογλου από το να εισέλθει σε Ολλανδικό έδαφος, στέλνοντας καθαρά το μήνυμα στους Τούρκους “να κάνουν κουμάντο σπίτι τους”. Ο Σούλτς, και παρ’ όλη την προεκλογική μάχη με την Μέρκελ, βροντοφώναξε στον Ερντογάν πως είναι “θρασύς και ανάξιος” και δεν του δίνει κανένας το δικαίωμα να προσβάλλει την καγκελάριο της χώρας τους (ο Ερντογάν δήλωσε πως η Μέρκελ χρησιμοποιεί ναζιστικές μεθόδους που στρέφονται κατά των αδελφών του στη Γερμανία). Μαζί με τα πιο πάνω, είναι χαρακτηριστική η δήλωση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος απευθυνόμενος στον Ερντογάν, τόνισε εμφαντικά πως “την περηφάνια ενός έθνους δεν μπορεί να την υπερασπιστεί κανείς προσβάλλοντας άλλα έθνη”. Σκεφτείτε, όταν στην καρδιά της Ευρώπης ένιωσαν προσβολή και εξευτελισμό, αντιδρώντας με τα τερτίπια και τη θρασύτητα των Τούρκων και του Ερντογάν, εμείς (στην Κύπρο και η Ελλάδα), τι θα έπρεπε να πούμε και πώς θα έπρεπε να αντιδράσουμε; Α ναι, απολογούμαι, αντιδράσαμε! Λένε πως πήγαμε στον Ακιντζί να ζητήσουμε “συγνώμη” για την είσοδο στα σχολεία του ενωτικού δημοψηφίσματος με την Ελλάδα (η οποία, ανεξάρτητα με την ορθότητα της απόφασης, είναι μέρος της Δημοκρατίας της πατρίδας μας). Λένε επίσης, πως δεν πρέπει να τσαντίζουμε τον Ερντογάν γιατί αλλιώς δεν θα μας δώσει άλλη (δική μας γη), αλλιώς δεν θα αποσύρει τα στρατεύματα του από τη (δική μας) γη και (αλλιώς) θα παραμείνει εγγυητής να “προσέχει” τα αδέλφια μας, τους Τ/Κ (στη δική μας γη). Πολλές φορές διερωτώμαι αν τελικά η προσπάθεια μας είναι να λυγίσουμε την Τουρκία και όχι τον ίδιο τον λαό της πατρίδας μας, με στόχο να τον φτάσουμε στα όρια του και να εξαντληθεί μέχρι του σημείου που δεν θα έχει άλλες αντοχές. Πόσες φορές πλήγηκε η περηφάνια αυτού του λαού; Πόσες φορές εξευτελίστηκε βλέποντας τις “κεφαλές” μας να “χαϊδεύουν” την Τουρκία και τον Ερντογάν; Πόσο αδαείς μπορεί να είμαστε πλέον πιστεύοντας πως η Τουρκία θα λυγίσει και θα μας κάνει το χατήρι; Κι αν μας κάνει το “χατήρι”, πόσα περισσότερα από αυτά που έχουμε θα της δώσουμε; Και κυρίως, πώς είναι δυνατόν να περιμένουν κάποιοι πως ο Ερντογάν θα μαλακώσει, αν μετά το δημοψήφισμα του Απριλίου εισάγει στο προεδρικό του παλάτι όλες τις εξουσίες της Τουρκίας; Εδώ θέλει τον έλεγχο όλου του κόσμου, ως δεύτερος Χίτλερ, και εμείς αναμένουμε πως θα μαλακώσει μαζί μας; Έτσι θα λυγίσουμε την Τουρκία; Έτσι αυξάνουμε τις πιθανότητες να πάρουμε πίσω την πατρίδα και να ζήσουμε με ασφάλεια; Φυσικά και να προσπαθήσουμε σε νέο διάλογο. Φυσικά και να προσπαθήσουμε να βρούμε με τους Τουρκοκύπριους όσα μας πήρε (και από τις δυο κοινότητες) η Τουρκία. Αλλά ως πότε θα αφήνουμε την Τουρκία να μας παίρνει την αξιοπρέπεια μας; Τώρα θα διερωτηθείτε “μα πώς”! Ίσως και να ρωτήσετε αν πρέπει να πάρουμε τα όπλα να το κάνουμε (Βλ. Κούρδους, βλέπε Κολοκοτρώνη και Μπουμπουλίνα!). Φυσικά και όχι, άλλωστε, και να μας δινότανε η ευκαιρία να πάρουμε τα όπλα, εμείς έχουμε για προγόνους μας τον Γρηγόρη και τον Ευαγόρα στα χαρτιά, απλά για να λέμε πως είναι οι ήρωες μας και να παρηγορούμαστε με τις αδυναμίες μας. Δυστυχώς, και ντρέπομαι για όλους μας (και για τον εαυτό μου) που το λέω, καταφέραμε να κάνουμε όπλο μας τον καναπέ και τις καφετέριες, τις κερκίδες και τα κομμωτήρια. Ακόμη όμως και έτσι, υπάρχουν οι τρόποι, υπάρχουν οι στρατηγικές να παλέψουμε, να διεκδικήσουμε, να κερδίσουμε, αν μη τι άλλο, την χαμένη αξιοπρέπεια μας, που οι Τούρκοι, με τη δική μας αμέριστη βοήθεια, πήρανε και παίρνουν καθημερινά. Ο τρόπος απλός, το έχω γράψει επανειλημμένα, μέσα από τα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια. Εκεί που το κράτος θα στηρίξει, θα καθοδηγήσει και θα διεκδικήσει, εκ μέρους όλων των προσφύγων, του καθενός ξεχωριστά, τα όσα έχασε, όχι μόνο την περιουσία του αλλά προπάντων τη στέρηση του δικαιώματος του για ελεύθερη διακίνηση στον τόπο του, το δικαίωμα αξιοποίησης της περιουσίας του, κ.λ.π. (Βλ. Υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου). Εκεί που θα “κτυπήσουμε” την Τουρκία οικονομικά και να της φορτώσουμε μέρος από το βάρος που μας βολοδέρνει από το 1974. Στο ίδιο ακριβώς σημείο που έχει πρόσφατα επικεντρωθεί η Τουρκία, απαιτώντας τις τέσσερις βασικές ελευθερίες των πολιτών της, όπως τις ορίζει η Ευρωπαική Ένωση! Και κάθε φορά που θα κερδίζει και ένα πρόσφυγας, θα προστίθεται και μια στάλα περηφάνιας σε όλο το λαό. Επίσης, να “φορτώσουμε” την Τουρκία με την προπαγάνδα μας. Με τη δημιουργία ομάδων κοινωνικής δικτύωσης, όπου συστηματικά και οργανωμένα θα προβάλουμε το πρόβλημα μας, τις απαιτήσεις μας, τα όσα μας κλάπηκαν. Η Τουρκία “αδυνατεί” σε αυτό τον τομέα. Έχει καταπνίξει τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάτι τέτοιο θα της δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα εκτός των συνόρων της. Και ειδικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν και εφόσον οργανωθούν και αναπτυχθούν σωστά, μπορούν να προσφέρουν μια απίστευτη (δωρεάν) προβολή στο διεθνές σκηνικό, πιέζοντας τον ξένο παράγοντα προς όφελος μας. Όσα δεν μπορεί να κάνει η διπλωματία σε δεκαετίες, μπορεί με έξυπνη στρατηγική να τα κάνει μια ομάδα ατόμων σε λίγα δευτερόλεπτα. Και φανταστείτε, σταδιακά, πόσους συμμάχους θα κερδίσουμε, πόσοι θα θέλουν να γίνουν φίλοι μας “friends” για να πολεμήσουν μαζί μας. Ναι, δυστυχώς η ελευθερία μας είναι ένα “παιχνίδι πολέμου”, το οποίο εμείς καλούμαστε να παίξουμε σε μια πιο μοντέρνα μορφή! Όπως τα πιο πάνω, υπάρχει σωρεία τρόπων να κινηθούμε. Αρκεί να το θέλουμε. Αρκεί να πιστέψουμε στις δικές μας δυνατότητες και να μην αναμένουμε ως ζητιάνοι το τι θα μας δώσουν. Να παλέψουμε για τη δική μας αξιοπρέπεια, τη δική μας περηφάνια, τα δικά μας κεκτημένα δικαιώματα. Και ας αργήσουμε πιο πολύ, αλλά τουλάχιστον να διεκδικήσουμε, να παλέψουμε. Ναι, την περηφάνια ενός έθνους δεν μπορεί να την υπερασπιστεί κανείς προσβάλλοντας άλλα έθνη και οι μόνοι που μπορούν να προφυλάξουν τους εαυτούς τους από τον “θρασύ” Ερτνογάν είναι το κάθε κράτος χωριστά, και στην Κύπρο είμαστε εμείς, οι οποίοι θα μπορούσαμε να του δημιουργήσουμε ένα πρόβλημα περισσότερο αντί να προσπαθούμε να του δημιουργήσουμε ένα πρόβλημα λιγότερο. Εμείς, η Κυπριακή Δημοκρατία, το ισότιμο κράτος στον ΟΗΕ και στην Ε.Ε.. Αλλιώς, ας μην βλέπουμε τον Πενταδάκτυλο και να τα βάζουμε “μαζί τους” που έχουν τη σημαία του ψευδοκράτους στην παλάμη του (Πενταδακτύλου). Αν δεν συνέλθουμε, καλύτερα να βλέπουμε την παλάμη του ως μούντζα! Ο κάθε λαός έχει την περηφάνια του και κανείς δεν έχει δικαίωμα να του την παίρνει. Το ίδιο και η πατρίδα μας, η Κύπρος! Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC) https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades

Πηγή: Ζητάμε “συγνώμη” για την ιστορία μας, την ώρα που όλοι “βομβαρδίζουν” τον Ερντογάν! http://mignatiou.com/2017/03/zitianevoume-tin-idia-mas-tin-patrida-ke-zitame-signomi-gia-tin-istoria-mas-tin-ora-pou-oli-vomvardizoun-ton-ertntogan/