"Επίκαιρα" : Λεφτά υπάρχουν, αλλά...

«ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» από το ΕΣΠΑ και καταλήγουν

στη  ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

΄

«λάφυρο» το αυξημένο πακέτο ΕΣΠΑ και το πακέτο Γιουγκέρ¨

Το Ελληνικό πελατειακό σύστημα προσλήψεων γνωρίζει μια νέα περίοδο δόξας. Δεν είναι μόνο οι προσλήψεις στα hot spot και στο χώρο υγείας που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας αυτά τα γεγονότα ήσαν η κορυφή του παγόβουνου. Εκατοντάδες άλλες χιλιάδες προσλαμβάνονται και θα προσληφθούν με την ίδια διαδικασία  από το κράτος μέσα στη προγραμματική περίοδο του νέου ΕΣΠΑ . Τα ονόματα αυτών των προγραμμάτων γνωστά πριν από μερικά χρόνια τα έλεγαν stage και συνεχιζόμενη κατάρτιση τώρα τα λένε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στο δημόσιο και τους Δήμους.

To πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι οι προσλήψεις αυτές γίνονται από το δημόσιο ενώ θα έπρεπε να ενισχύονται εργασιακά οι ιδιωτικές και κοινωνικές επιχειρήσεις αλlά το γεγονός ότι  ένα μεγάλο μέρος από  προσληφθέντες σε αυτά τα προγράμματα  δεν θα πηγαίνει ούτε καν στη δουλειά του όπως γινόταν πάντα με αποτέλεσμα την κατασπατάληση πόρων. Είμαστε πλέον στο πέμπτο πακέτο στήριξης από την Ε.Ε αν θυμηθούμε το πρώτο πακέτο Ντελόρ πριν 30 χρόνια και τίποτε δεν φαίνεται να έχει αλλάξει στη νοοτροπία διαχείρισης από το κράτος.

Το φαινόμενο είναι καθολικό και υπέκυψαν στον πειρασμό όλες οι Κυβερνήσεις και οι υπουργοί που υπηρέτησαν σε ανάλογα πόστα. ¨Στο επιχειρησιακό κομμάτι όλη η πανουργία της Ελληνικής γραφειοκρατίας εξαντλείται στο πως θα ξεγελάσει τους κοινοτικούς μεταφέροντας τους πόρους από την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και του εργατικού δυναμικού σε πρόσκαιρες προσλήψεις από το κράτος.

Η σπουδή αυτή είναι προφανής και με άμεση εφαρμογή. Με αυτό τον τρόπο η  εκάστοτε Κυβέρνηση εξασφαλίζει το «φαίνεσθαι» ότι καταπολεμά την ανεργία, ανεξαρτήτως αν σε βάθος χρόνου αυτή η πρακτική στερεί πόρους από την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας, λεηλατώντας το μέλλον της επόμενης γενιάς αφού οι συγκεκριμένοι πόροι στερούνται από αναπτυξιακά προγράμματα.

Τελευταία το φαινόμενο έχει ξεπεράσει κάθε όριο δεδομένου ότι, οι πόροι ενίσχυσης από την Ε.Ε. έχουν διπλασιαστεί χωρίς να πέφτει τίποτε στη πραγματική οικονομία. Ταυτόχρονα το ύψος της εθνικής συμμετοχής έχει πέσει από το 25% στο 5% γεγονός που διευκολύνει στα μέγιστα την απορροφητικότητα.

Έτσι η υψηλή απορροφητικότητα που παρουσιάστηκε τον τελευταίο χρόνο οφείλεται αποκλειστικά από προσλήψεις, ενώ μηδαμινή ήταν η ενίσχυση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η ενίσχυση της εργασίας και της δια βίου μάθησης στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών, ειδικά από το Ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο που χρηματοδοτεί τις κοινωνικά αδύναμες ομάδες του πληθυσμού..

Αυτή η κατάσταση έχει «σοκάρει» τους αξιωματούχους της Ε.Ε. που συμμετέχουν στην επιτροπή παρακολούθησης για την τήρηση των κανονισμών χρηματοδότησης χωρίς όμως να είναι σε θέση να σταματήσουν τα κακώς κείμενα καθώς το Ελληνικό κράτος επιμένει σε μια αντικανονική διαχείριση. Οι κοινοτικοί δεν μπορούν να επιβάλουν άμεσα κυρώσεις.

Οι επιπτώσεις και τα πρόστιμα έρχονται μετά από αρκετά χρόνια και συνήθως πληρώνει επόμενη  Κυβέρνηση την καμένη γή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα 500 εκατ. του Χατζηγάκη που δόθηκαν αντικανονικά από πόρους του ΕΣΠΑ το 2008 και τα πληρώσαμε με πρόστιμο πέυσι μετά από οκτώ χρόνια. Έτσι τις σημερινές αντικανονικότητες  θα τις πληρώσουμε μετά το 2020 εάν κάποιος προσφύγει στα αρμόδια όργανα της Ε.Ε.

Συγκεκριμένα προ διμήνου  παρατηρήσεις ήσαν έντονες για κωδικούς προγραμμάτων που αφορούσαν την κοινωνική οικονομία και δια βίου μάθηση των νέων και μεταφέρθηκαν για κρατικές ανάγκες. Στην μεν πρώτη περίπτωση η δικαιολογία ήταν ότι φτιάχναμε τον νέο νόμο στη δεύτερη ότι έτσι τα είχαν σχεδιάσει και προηγούμενοι.

Αυτό είναι και το ακαταμάχητο επιχείρημα όλων των Κυβερνήσεων μέχρι τώρα,  μπλοκάρει και τους βουλευτές όλων σχεδόν των κομμάτων προκειμένου να διαφοροποιηθούν από αυτή την διαδικασία κάτι που πολλοί παραδέχονται σε κλειστές συζητήσεις.

Πρόκειται βέβαια για ένα σύστημα  «πελατειακής δημοκρατίας» που  προφανώς διαφέρει από τον ιδεότυπο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στο γεγονός  ότι τα κόμματα δεν ψηφίζονται στη βάση των προγραμματικών τους θέσεων και της αποδεδειγμένης τους ικανότητας να αυξήσουν το «κοινό καλό» αλλά  βάσει της ικανότητας τους να παρέχουν συγκεκριμένα - μη καθολικά - υλικά οφέλη στους ψηφοφόρους «πελάτες» τους.

Θα περίμενε κανείς στην Ελλάδα μετά την κρίση τον περιορισμό του φαινομένου αφού δεν υπάρχουν ανεξέλεγκτα δανεικά αλλά καθώς φαίνεται υπάρχει το λάφυρο του ΕΣΠΑ.