Πού είναι ο Παύλος...Πού είναι η Βουλή

του Γιάννη Ζήβα 

Πολλές  είναι  οι  συνεδριάσεις  του  Κοινοβουλίου,   πέραν  της  νομοθετικής  του   εργασίας .  Πρόκειται  για  ζητήματα  της  κυβερνητικής  πολιτικής, επί  του  προϋπολογισμού,  συζητήσεις  επί  προτάσεων  μομφής  σε   οξυμένα  εθνικά  θέματα  και  προβλήματα  διεθνούς  πολιτικής . Πρόσφατα  γίναμε  μάρτυρες  φαγωμάρας  κυβέρνησης  και  αντιπολίτευσης  για  την  πορεία  της  χώρας  με  τις  γνωστές  κορώνες  και  τα  χιλιακουσμένα  λόγια , ότι  πρέπει  να  φύγει  αυτή  η  κυβέρνηση  για  να  έλθει  η  Νέα  Δημοκρατία  και  πάλι  στο  τιμόνι. Αυτή  η  αηδία  που  επί  δεκαετίες  δεκαετιών  επαναλαμβάνεται,   δεν  μπορεί  παρά  να  απωθεί  και  να  απογοητεύει  μεγάλο  μέρος  της  κοινωνίας. Τούς  είδαμε  όλους  και  ξέρουμε  το  έργο  αρκετά  καλά, και  απομένει  να  το  ξαναδούμε  άν  δεν  προκύψει  κάτι  πραγματικά  ριζοσπαστικό  και  εναλλακτικό  μέσα  από  τον  λαό  μας.

 Εκείνο  που  εξοργίζει  μεγάλο  μέρος  προβληματισμένου  κόσμου, είναι  η  εκκωφαντική  απουσία  συζήτησης  για  τα  δρώμενα  και  την  συμπεριφορά  του  φασιστικού  κόμματος  της  Χρυσής  Αυγής. Δεν  θα  έπρεπε  άραγε ,ιδιαίτερα  μετά  τις  τελευταίες  χυδαιότητες  αυτών  των  ανθρωποειδών  (επίθεση  στο  σχολείο  του  Περάματος, πρωτοφανή  επεισόδια  και  προκλήσεις  μέσα  στο  Δικαστήριο  με  αποκορύφωμα  την  υβριστική  συμπεριφορά  προς  την  Μάγδα  Φύσσα) να  συγκληθεί  με  πρωτοβουλία  του  ΣΥΡΙΖΑ  ειδική  συνεδρίαση  του  Κοινοβουλίου  για  συζήτηση  επί  της  πρακτικής  του  ναζιστικού  μορφώματος  με  όσο  το  δυνατόν  μεγαλύτερη  προβολή  από  τα  ΜΜΕ ; Αντ' αυτού  γίναμε  μάρτυρες  απλών  και  χλιαρών  καταγγελιών  του  συνήθους  ύφους.

Πώς  λοιπόν  να  μήν  αποθρασύνονται  αυτά  τα  εγκληματικά  υποκείμενα ; Πώς  να  μήν  παίρνουν  θάρρος  μετά  την  προβολή  των  εκδηλώσεών  τους  από  την  "ΕΡΤ  του  λαού" , όπως  την  χαρακτηρίζει  μία  κατ' όνομα  κυβέρνηση  της  Αριστεράς ;  

  Θέλω  να  διαψευσθώ, αλλά  πολύ  φοβάμαι  ότι  το  δηλητήριο  από  το  φασιστικό  ερπετό  θα  διαχυθεί  ευκολότερα  στην  κοινωνία, εφόσον  δεν  αναπτύξουμε  τα  αντισώματα  που  χρειάζονται  για  αυτήν  την  συγκυρία. Τα  αντισώματα  αυτά  ενεργοποιούνται   με  καθημερινές   διαδηλώσεις, καταγγελίες, συμπαράσταση   και  παρουσία  στην  δίκη  της  Χρυσής  Αυγής , αλλά  και  ενισχύοντας  την  αλληλεγγύη  τόσο  προς  τους  συμπατριώτες  μας , θύματα  της  κρίσης,  όσο  και  προς  τους   πρόσφυγες ,  συζητώντας  με  την  κοινωνία  επί  της  ουσίας  της  σημερινής  πολιτικής  των  ναζιστών, που  αποτελούσε  και  αποτελεί  διαχρονικά   το  μακρύ  χέρι  τμημάτων  της  άρχουσας  τάξης  σε  περιόδους  κρίσης.