Εκδοτικό σημείωμα Εφημερίδας των Συντακτών : Η δίκαιη δίκη είναι δικαίωμα!

Το ζήτημα με τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς ήταν από την αρχή -και παραμένει- πολύ λεπτό και πολύ δύσκολο στη λύση του.
Η Τουρκία, που ζητεί την έκδοσή τους, τους κατηγορεί για διάπραξη αμιγώς πολιτικών αδικημάτων. Αυτό και μόνο συνηγορεί ευθέως να τους δοθεί πολιτικό άσυλο.
Ομως τι πολιτικά αδικήματα είναι αυτά; Κατηγορούνται για συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου καλοκαιριού στη γείτονα.
Μπορεί επομένως μια Δημοκρατία να δίνει άσυλο σε ανθρώπους που επιχείρησαν να την καταλύσουν στη χώρα τους; Ενα τέτοιο αδίκημα καμία Δημοκρατία δεν μπορεί να το ανεχθεί. Ούτε σε βάρος της ούτε σε βάρος άλλων δημοκρατικών χωρών.
Εχουν, όμως, έτσι ακριβώς τα πράγματα; Το καίριο ερώτημα είναι το εξής: Η ελληνική Δικαιοσύνη μπορεί να αποφανθεί για την ουσία των κατηγοριών που βαραίνουν τους οκτώ; Οφείλει να τις λάβει υπόψη της ως προς το ερώτημα της έκδοσής τους, αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει αν ισχύουν και σε ποιο βαθμό ή αν είναι εντελώς ανυπόστατες.
Αλλωστε πρόκειται για πολίτες άλλης χώρας που το μόνο αδίκημα το οποίο έχουν διαπράξει εναντίον της Ελλάδας είναι ότι εισήλθαν παράνομα σε ελληνικό έδαφος. Ποια, επομένως, μπορεί να είναι η λύση; Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τάσσονται κατά της έκδοσης επικαλούμενοι τα ανθρώπινα δικαιώματα ή τις αρχές της Δημοκρατίας.
Δεν λείπουν, όμως, και διάφοροι εθνικιστές, που κρυπτόμενοι πίσω από δικαιώματα και αρχές, είναι, επίσης, αρνητικοί στην έκδοση, αν και το πραγματικό τους κίνητρο εδράζεται στον τυφλό και μισαλλόδοξο αντιτουρκισμό τους.
Ομως με ιδεοληψίες το πρόβλημα δεν λύνεται. Λύνεται με ρεαλισμό. Οταν ολόκληρη η Ευρώπη και όλος ο πολιτισμένος κόσμος διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, ο Ερντογάν εδραίωσε στην Τουρκία το δικό του αντιδημοκρατικό καθεστώς, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα όσων θεωρεί αντιπάλους του, ένα συμπέρασμα βγαίνει:
Στη σημερινή Τουρκία οι οκτώ δεν πρόκειται να έχουν καμία δίκαιη μεταχείριση και δίκη, όπως διεθνώς αυτές προσδιορίζονται. Ενα δικαίωμα, δηλαδή, το οποίο πρέπει να παρέχεται σε όλους αδιακρίτως. Αυτά όλα η ελληνική Δικαιοσύνη οφείλει να τα λάβει σοβαρά υπόψη της.