Η Συριακή πόλη al-Bab, οι οίκοι αξιολόγησης, οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί που κατέφυγαν στην Ελλάδα και ο Κύπριος μουσουλμάνος Σενέρ Λεβέντ

του Λεωνίδα Κ.Κουμάκη

Η Τουρκία οδεύει σταθερά τον κατήφορο στον οποίο την οδηγεί ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η «Ασπίδα του Ευφράτη» που ξεκίνησε στις 24 Αυγούστου 2016 με την Τουρκική εισβολή στην Συρία, σημείωσε «επιτυχία» μόνο στην Τζαραμπλούς την οποία όμως εγκατέλειψε «από μόνο του» το Ισλαμικό Κράτος. Ο υπερόπτης Ερντογάν από τις 23 Δεκεμβρίου 2016 είχε ανακοινώσει πως η Συριακή πόλη al-Bab πέφτει, αλλά τέλος Γενάρη του 2017 μετράει περισσότερους από 50 Τούρκους στρατιώτες νεκρούς, άγνωστο αριθμό τραυματιών και ολοκληρωτική καταστροφή περισσοτέρων από δέκα αρμάτων LEO2. Επί πλέον, ο εξ ίσου υπερόπτης αντιπρόεδρος της Τουρκικής κυβέρνησης Numan Kurtulmus προεξοφλούσε (23/1/2017) πως «Η Τουρκία θα αρνηθεί να πάει η  al-Bab στη Συρία γιατί η  al-Bab ανήκει στους κατοίκους του», χωρίς καν η Τουρκία να έχει ήδη θέσει την πόλη υπό τον έλεγχό της!

Η αιτία της «εμπλοκής» είναι ότι για πρώτη φορά η «Ασπίδα του Ευφράτη» βρήκε πραγματική αντίσταση από μια χούφτα μη ελεγχόμενων από την Τουρκία Ισλαμιστών που αρνήθηκαν να αποχωρήσουν «οικειοθελώς» και παραμένουν στην Συριακή πόλη, δικαιώνοντας όσους υποστήριζαν ότι Ρώσοι και Αμερικανοί δέχτηκαν την Τουρκική εισβολή για να την εγκλωβίσουν στον βάλτο της Συρίας.

Γιώργος Λιλλήκας : Απογοητευτική η στάση της ΕΕ

“Απογοητευτική η σιωπή της Ε.Ε που ενθαρρύνει την τουρκική επιθετικότητα απέναντι σε κράτη μέλη της ΕΕ. Καλούμε την κυβέρνηση Αναστασιάδη να σταθεί στο πλευρό της Ελλάδας υπερασπιζόμενη το διεθνές δίκαιο και όχι να αποστασιοποιείται κρατώντας ίσες αποστάσεις από την Ελλάδα και την Τουρκία”, αναφέρει η Συμμαχία Πολιτών. 

 

“Η επιθετικότητα και η επίδειξη στρατιωτικής ισχύς στο Αιγαίο από την Τουρκία, καταδεικνύει πόσο ορθή είναι η θέση μας ότι η λύση θα πρέπει να προβλέπει κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια χώρα η οποία δεν αντιλαμβάνεται τις αρχές του Κράτους δικαίου και η πρώτη μέθοδος επίλυσης των διαφορών που επιλέγει είναι η στρατιωτική.

“Δεν είναι τυχαία η επιμονή της τουρκικής πλευράς στο Κυπριακό για ρυθμίσεις στις εσωτερικές πτυχές που καταλύουν το κράτος δικαίου και οδηγούν σε ένα δυσλειτουργικό κράτος, το οποίο με τις κρίσεις που θα δημιουργεί θα αποτελεί αφορμή για τις παρεμβάσεις της Τουρκίας. 

“Η εμπειρία του Κυπριακού αλλά και η ιστορία άλλων διεθνών προβλημάτων μας διδάσκουν ότι η ασφάλεια δεν έχει να κάνει μόνο με τα θέματα παρουσίας ξένων στρατευμάτων ή εγγυήσεων σε μια χώρα αλλά σχετίζεται άμεσα και με εσωτερικές πτυχές που αφορούν στη λειτουργικότητα και στη βιωσιμότητα ενός κράτους. 

Eκτός από τη δραχμή χρειάζεται και η ποίηση;

του Αλέκου Αλαβάνου 


.....Η δημιουργία, είναι μαζί με τη φτώχεια, την ανεργία και την εξάρτηση ένα από τα τέσσερα αδρά χαρακτηριστικά της εποχής της τρόικα. Αυτή όμως όχι με την παρουσία της, αλλά με την ολοκληρωτική απουσία της. Έρημο τοπίο, λειψυδρία, άγονος χώρος, στείρα ζωή, στέρηση από όνειρα. Παντού, σε όλα τα επίπεδα.  Στην τάξη του σχολείου, στο χώρο εργασίας, στο τραπέζι του σπιτιού, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, στο χώρο της δουλειάς. Σε μια εποχή παγκοσμίων αλλαγών σε εξέλιξη και ασύλληπτης τεχνολογικής επανάστασης η Ελλάδα μένει κλειστή σε ένα είδος διανοητικής απομόνωσης και σήψης, ένα βαλσαμωμένο αποκρουστικό πλάσμα, που άλλοτε είχε ζωή, μέσα σε γυάλα. Όλοι οι διεθνείς δείκτες για την ανάπτυξη, την έρευνα, την εκαπίδευση το επιβεβαιώνουν.....


ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Νεών ποίησιν» αναφέρει ο Θουκυδίδης (Γ, 2) εννοώντας την κατασκευή πλοίων, συγκεκριμένα από τους Λέσβιους όταν αποστάτησαν από την Αθηναϊκή Συμμαχία. «Έτερον δ’ εστί ποίησις και πράξις», γράφει ο Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια, ΣΤ, 4,2), άλλο η δημιουργία κι άλλο η πρακτική, και στην «ποίησιν» ως παράδειγμα δίνει την «οικοδομικήν», αρχιτεκτονική θα λέγαμε σήμερα. Η ποίηση, λοιπόν, με την αρχική διευρυμένη σημασία της δημιουργίας, σε διάκριση με τη σημερινή εξειδικευμένη για τον λόγο με μέτρο ή ρίμα ή ελεύθερο συνειρμό.
Η δημιουργία, είναι μαζί με τη φτώχεια, την ανεργία και την εξάρτηση ένα από τα τέσσερα αδρά χαρακτηριστικά της εποχής της τρόικα. Αυτή όμως όχι με την παρουσία της, αλλά με την ολοκληρωτική απουσία της. Έρημο τοπίο, λειψυδρία, άγονος χώρος, στείρα ζωή, στέρηση από όνειρα. Παντού, σε όλα τα επίπεδα.  Στην τάξη του σχολείου, στο χώρο εργασίας, στο τραπέζι του σπιτιού, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, στο χώρο της δουλειάς.

Σημίτης : Ο Παπανδρέου έλεγε σαχλαμάρες...

Εισαγωγικό σχόλιο Οικονικής : Ο Σημίτης ως γνωστόν έδωσε το "δακτυλίδι" της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ στον Παπανδρέου- Τσολάκογλου, αυτός διέγραψε τον Σημίτη....Ο πρώτος ήθλε να ξεφορτωθεί το ΠΑΣΟΚ εν όψει ήττας, ο δεύτερος ήθελε να ξεφορτωθεί μια επικίνδυνη συγκατοίκηση στην ηγεσία, με έναν σκιώδη Πρωθυπουργό .....Στην πολιτική θριαμβεύει γενικά ο κυνισμός, όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν οι διάφορες (δεξιές και αριστερές) ωραιολογίες, και το πρόβλημα είναι ότι απουσιάζει μια  ριζοσπαστική κριτική του βασικού πολιτικού κυττάρου, που είναι ο πολιτικός ακτιβιστής :  Εκεί που χρειαζόμαστε ψυχογράφημα, μας σερβίρουν ηθικολογίες και ευχολόγια ... 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΗΣ "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Ηχηρή παρέμβαση που δεν αποκλείεται να προκαλέσει παρενέργειες στο ΠΑΣΟΚ πραγματοποίησε ο Κώστας Σημίτης, υποστηρίζοντας ότι το πρώτο Μνημόνιο θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν η τότε κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είχε προετοιμαστεί σωστά και δεν έλεγε «σαχλαμάρες».
Σε εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε ο πρώην πρωθυπουργός στην ιστοσελίδα capital.gr δήλωσε μεταξύ άλλων:
Πιστεύω ότι το πρώτο Μνημόνιο, υπό την εξαιρετικά αυστηρή μορφή που είχε, δεν ήταν μονόδρομος. Εκείνο το οποίο έπρεπε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση και δεν έκανε ήταν ένας έγκαιρος σοβαρός σχεδιασμός για το πώς θα αντιμετωπίσει την κατάσταση. [...]
Η Ελλάδα, τότε, στις συζητήσεις, είχε διαβεβαιώσει ότι διαθέτει ρευστοποιήσιμη περιουσία 50 δισεκατομμυρίων, η οποία μπορεί να αξιοποιηθεί.
Ο αριθμός ήταν τελείως φανταστικός. Δεν ανταποκρινόταν σε καμιά πραγματικότητα. Οταν είσαι στον βαθμό αυτό ανέτοιμος και λες τέτοιες σαχλαμάρες, το Μνημόνιο έρχεται ως φυσικό αποτέλεσμα...

Κύπρος : Πυλώνες εναλλακτικής στρατηγικής

του Γιάννου Χαραλαμπίδη       

Είναι πλέον πρόδηλο το ναυάγιο της Γενεύης. Και γενικότερα των συνομιλιών. Τις κρατούν για ευνόητους λόγους στον αναπνευστήρα. Η Τουρκία δεν έκανε την έκπληξη. Μέχρι τον Απρίλιο, όταν ο Ερντογάν θα ολοκληρώσει τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και θα καταστεί απόλυτος Σουλτάνος ώς το 2029, υπάρχει η αντίληψη, κατά το λογικότερον η ψευδαίσθηση, ότι κάτι θα γίνει. Τι, όμως, μπορεί να συμβεί; Ο Τούρκος Πρόεδρος θα είναι πιο ισχυρός παρά ποτέ, αλαζονικός και επιθετικός. Και, ως εκ τούτου, πιο άκαμπτος. Η αναθεωρητική του πολιτική και στρατηγική δεν αλλάζουν. Θέλει την Κύπρο επαρχία της Τουρκίας είτε με την de facto διχοτόμηση είτε με την de jure, δηλαδή με την Ομοσπονδία, με εγγυήσεις και παραμονή στρατού.

Προτεκτοράτο και εγγυήσεις

Η αδυναμία της Κυβέρνησης και των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ να υποβάλουν σχέδιο Β' και η παγίδευσή τους στον μονόδρομο του σχεδίου Α', καθιστούν την Κύπρο όμηρο μιας χρεοκοπημένης πολιτικής στο Κυπριακό, η οποία οδηγεί, είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, στη διχοτόμηση. Χωρίς, μάλιστα, να υπάρχει είτε στη μια είτε στην άλλη επιλογή η επαρκής για τους πολίτες ασφάλεια. Και αυτό συμβαίνει για τους εξής δυο λόγους:

1. Η Εθνική Φρουρά έχει τα χάλια της, από κάθε άποψη, με κύρια θύματα τους ίδιους τους αξιωματικούς της, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άριστοι.

2. Η Εθνική Φρουρά θα διαλυθεί, εάν υπάρξει λύση. Εφόσον η Κύπρος θα είναι αποστρατιωτικοποιημένη, η ασφάλειά της θα περάσει εκ των πραγμάτων στην Τουρκία.

Αυτό θα ισχύσει ακόμη και αν υπογραφεί ένα Σύμφωνο Ειρήνης. Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν θα πάψει να είναι μακριά και από τη στιγμή που η Τουρκία θα διαθέτει την ισχύ και το γεωγραφικό πλεονέκτημα της εγγύτητας, ποιος αμφιβάλλει ότι δεν είναι αυτή που θα έχει ρόλο εγγυητή της Κύπρου από ξένες απειλές; Εάν λοιπόν το κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δυο βασικές του αποστολές, δηλαδή την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια, χάνει από την κυριαρχία του και τείνει να εξελιχθεί σε προτεκτοράτο. Υπόκειται σε καθεστώς φινλανδοποίησης.

Ποιός σκότωσε την Μπέρτα Κάσερες;

Μέσα σε έξι χρόνια, 109 πολίτες της Ονδούρας δολοφονήθηκαν επειδή αντιστάθηκαν στην κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων, σε λειτουργία μεταλλείων, σε δασικές ή αγροτοβιομηχανικές εκμεταλλεύσεις. Ο απολογισμός αυτός δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα της Ονδούρας. Μέσα σε μία δεκαετία, τουλάχιστον σαράντα υπερασπιστές των ποταμών έχουν δολοφονηθεί σε όλη την Κεντρική Αμερική 

ΠΗΓΗ :LE MONDE

Επιμέλεια: Γιάννης Χρυσοβέργης

Η δολοφονία της Μπέρτα Κάσερες στην Ονδούρα, στις 3 του περασμένου Μαρτίου, ξεσήκωσε θύελλα οργής. Προστίθεται δε σε πλήθος άλλων δολοφονιών Ινδιάνων και οικολόγων ακτιβιστών που αντιτίθενται στην κατασκευή υδροηλεκτρικών φραγμάτων, τα οποία πολλαπλασιάζονται στην Κεντρική Αμερική. Με το πρόσχημα της «ενεργειακής μετάβασης», οι χρηματοδότες δίνουν ελάχιστη σημασία στη φύση των έργων και στα συμφέροντα που διακυβεύονται.

Της ειδικής απεσταλμένης μας Cécile Raimbeau*

«Θέλουμε δουλειά και ανάπτυξη!». Εκείνη τη μέρα του Απριλίου του 2016, είκοσι περίπου χωρικοί κραδαίνουν απειλητικά τις ματσέτες τους παραταγμένοι γύρω από τον επικεφαλής τους, που είναι ζωσμένος με πιστόλι. Απέναντί τους, Ινδιάνοι Λένκας, μαζί με ακτιβιστές οικολόγους διάφορων εθνοτήτων, προσπαθούν να πλησιάσουν το υδροηλεκτρικό φράγμα του Άγκουα Σάρκα. Θέλουν να συνεχίσουν τον αγώνα της Μπέρτα Κάσερες, η οποία τιμήθηκε με το βραβείο Γκόλντμαν για το περιβάλλον το 2015 και δολοφονήθηκε τον επόμενο χρόνο, και του Νέλσον Γκαρσία, που τον σκότωσαν δεκαπέντε μέρες μετά. Σύντομα, η διεθνής αντιπροσωπεία αναγκάζεται να υποχωρήσει, προκειμένου να ξεφύγει από τις απειλητικές λεπίδες και τη βροχή από πέτρες. Οι αστυνομικοί παραμένουν ακίνητοι.
Το σκηνικό διαδραματίζεται στο Σαν Φρανσίσκο ντε Οχουέρα, στη δυτική Ονδούρα. Και είναι ενδεικτικό της συμπαιγνίας μεταξύ των δυνάμεων της τάξης και των υποστηρικτών της εταιρείας υδροηλεκτρικής ενέργειας Desarrollos Energéticos S.A. (DESA). Από τότε που το Συμβούλιο Λαϊκών και Ινδιανικών Οργανώσεων για τα Δικαιώματα στην Ονδούρα (Copinh) -που οφείλει εν μέρει την ίδρυσή του στις προσπάθειες της Μπέρτα Κάσερες- ξεκίνησε την εκστρατεία κατά του υδροηλεκτρικού φράγματος, η περιοχή στρατιωτικοποιείται και η αστυνομική βία πολλαπλασιάζεται. Οι αυθαίρετες συλλήψεις αποτελούν μέρος της καθημερινότητας.

Ο Θάνατος της Αριστεράς (Ως Κατάληξη της Μετάλλαξής της)

 

Του Paul Craig Roberts

Απόδοση: Μιχαήλ Στυλιανού

ΠΗΓΗ : ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ 

Σε  αρκετές περιπτώσεις είχα θέσει στις στήλες μου το ρητορικό ερώτημα: Τι έγινε η Αριστερά; Σήμερα θα απαντήσω στο ερώτημα. Η απάντηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή και η Αμερικανική Αριστερά, η οποία  παραδοσιακά αγωνιζόταν για  την εργατική τάξη ( ψωμί και ειρήνη) δεν υπάρχει πια. Η υπόθεση για την οποία αγωνίζονται τώρα, αυτοί που παριστάνουν πως είναι η σημερινή «Αριστερά­­», είναι η πολιτική της  ταυτότητας (τίτλου, ταμπέλας, σφραγίδας).

Η «Αριστερά» δεν αγωνίζεται  πια για την εργατική τάξη, την οποία απορρίπτει με περιφρόνηση ως τους «αξιοθρήνητους του Τραμπ», δηλαδή άτομα που χαρακτηρίζει ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η αποστροφή προς τους ομοφυλόφιλους. Αντίθετα, η «Αριστερά» υπερασπίζεται τις υποτιθέμενες περιθωριοποιημένες ομάδες-θύματα: τους έγχρωμους, τους ομοφυλόφιλους, τις γυναίκες και τους ερμαφρόδιτους. Tα κοινά WC (ανδρών/γυναικών), θέμα πολεμικής (στις ΗΠΑ) που είναι απίθανο να κινητοποιήσει πολλούς Αμερικανούς, είναι πιο σημαντικό για την «Αριστερά» από την εργατική τάξη.                                                                                                                 Όλοι οι άνθρωπο με λευκή επιδερμίδα, εκτός από τους αριστερούς και τις θυματοποιημένες γυναίκες, είναι κατά τεκμήριο ρατσιστές. Ο ρατσισμός και η θυματοποίηση είναι οι εξηγήσεις για τα πάντα –για όλη την ιστορία, όλους τους θεσμούς, ακόμη και για το αμερικανικό Σύνταγμα. Αυτό το πρόγραμμα της «Αριστεράς» αποκόπτει την αριστερά από την τάξη των εργαζομένων, που έχουν εγκαταλειφθεί και από τα δυο πολιτικά κόμματα και έχει τερματίσει τη σύνδεση της «Αριστεράς» με το λαό.

Η Κατάρρευση της αριστεράς ως πραγματικής και αποτελεσματικής πολιτικής δύναμης ακολούθησε τη σοβιετική κατάρρευση.

Ο Πολάνσκυ και η μνησίκακη παγκοσμιοποίηση

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 28.1.17

Στη Γαλλία  γυναικείες οργανώσεις  και μαζί  η αρμόδια  Υπουργός διαμαρτύρονται για την επιλογή του Πολάνσκυ από τη Γαλλική Ακαδημία  Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών ως προέδρου των εφετινών βραβείων Σεζάρ – που είναι αντίστοιχα των αμερικανικών  Όσκαρ…Η διαμαρτυρία αναφέρεται στην υπόθεση της  προ 39 ετών σεξουαλικής επαφής του Πολωνού σκηνοθέτη με 13χρονη νέα, που  χαρακτηρίσθηκε από τα αμερικανικά δικαστήρια ως αποπλάνηση ανηλίκου – unlawful sex with a minor – για να αναβαθμιστεί στο λόγο των γυναικείων οργανώσεων σε βιασμό…

Ο Πολάνσκυ ως γνωστόν φυγοδίκησε και απέφυγε τις κυρώσεις, εγείροντας ζητήματα  ταξικού χαρακτήρα της δικαιοσύνης – υπέρ των πλουσίων και  των διασήμων !  -  όμως ταυτόχρονα  υπέβαλε πολλές σκέψεις όσον αφορά την έννομη τάξη της παγκοσμιοποίησης… Τα 39 χρόνια από την τέλεση του αδικήματος που  θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν  παραγραφή , κυρίως όμως η  «έξαρση» των διώξεων κατά του Πολάνσκυ  μετά την αριστουργηματική ταινία «Αόρατος συγγραφέας» (2010), αποτελούν  περίεργα στοιχεία στην όλη υπόθεση :  Με την  ταινία αυτή ο Πολάνσκυ έκανε «φύλλο-και-φτερό» τους μηχανισμούς της Νέας Τάξης , δείχνοντας με σαφήνεια τις επιδόσεις της στις Προκάτ πρωθυπουργικές προσωπικότητες τύπου Τόνυ Μπλαιρ …

Οι πλούσιοι και διάσημοι είχαν γενικώς «πλάτες» στη δικαιοσύνη, όμως  συχνά ήταν εκτεθειμένοι σε μίνι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις  και σκευωρίες  αντίθετων συμφερόντων. Μια τέτοια ιστορία  παρακολουθήσαμε στην περίπτωση Ντομινίκ Στρως-Καν,

Για το μύθο της ‘αποανάπτυξης’

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

claslessdemocracy@gmail.com,

Η χειραγώγηση και η διαστροφή των εννοιών και της γλώσσας υπήρξε πάντα το προνομιακό πεδίο κάθε εξουσίας γιατί χωρίς το έλεγχο των εννοιών και της γλώσσας καμιά εξουσία δεν μπορεί να σταθεί. Γι αυτό οι κυρίαρχες τάξεις κρατούν την ουσιαστική μόρφωση για τον εαυτό τους και αφήνουν τους εξουσιαζόμενους να κατανοούν την πραγματικότητα με έναν τρόπο διαφορετικό και γλωσσικά φτωχό που χάνεται στους στρεβλωτικούς και τοξικούς λαβύρινθους των σκοταδιστικών μύθων και των κομματικών ιδεολογιών. Σε όλες σχεδόν τις χώρες και σε όλες τις εποχές με αποτύπωμα εξουσίας οι εξουσιαστές μιλούσαν διαφορετική γλώσσα από τους εξουσιαζόμενους. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, στον αιώνα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όπου οι εξουσιαστές μιλάνε στους εξουσιαζόμενους μια γλώσσα που δεν την γνωρίζουν και συνεπώς δεν μπορούν, στην μεγάλη πλειονότητά τους, να καταλάβουν τις παγίδες που κρύβει η γλώσσα της εξουσίας με αποτέλεσμα να την νομιμοποιούν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους.

Η οικονομία είναι το κατ’ εξοχήν προνομιακό πεδίου του καπιταλισμού. Έχοντας καταφέρει το Κεφάλαιο να ελέγχει το μυαλό των εργαζόμενων μπορεί να ελέγχει και τον παραγωγικό εξοπλισμό και την Εργασία και συνεπώς και τον παραγόμενο πλούτο. Κατάφερε, δηλαδή, να έχει την εξουσία πάνω στους υλικούς όρους ύπαρξης της κοινωνίας, που σημαίνει ότι κατάφερε να ελέγχει και να εκμεταλλεύεται την εργαζόμενη κοινωνία, οδηγώντας την στην εξαθλίωση και στον αποδεκατισμό της μέσω της πείνας, των επιδημιών και των αχόρταγων ιμπεριαλιστικών πολέμων. Οι συνέπειες αυτής της βαρβαρότητας αναγκάζουν .όλο και μεγαλύτερα στρώματα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να αξιολογούν τις εμπειρίες τους και να συνειδητοποιούν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο στην κίνηση και στην ιστορία της κοινωνίας-ανθρωπότητας διεκδικώντας αποφασιστικότερα και μαζικότερα έναν καλύτερο κόσμο, τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας, γιατί ακριβώς συνειδητοποιούν ότι το σύνολο των κακοδαιμονιών τους πηγάζει από την οικονομικοκοινωνική ανισότητα που επιβάλλει το κεφάλαιο πάνω στην οικονομία και στην κοινωνία.

Ο Κώστας Ήσυχος για τους Αλβανούς στρατευμένους...

Προ ετών  επισκέφθηκα το γερμανικό νεκροταφείο Χανίων και έριχνα ματιές στους τάφους των 4000 στρατιωτικών της Βέρμαχτ, που είχαν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της μάχης της Κρήτης. Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό : Οι πιο πολλοί από τους θαμένους  ήταν παιδιά ηλικίας 18-20 χρονών, που πυροβόλησαν και στη συνέχεια  πυροβολήθηκαν από τους αμυνόμενους πατριώτες,  χωρίς να ληφθεί υπόψη το "ελαφρυντικό" της νεανικότητάς τους.... 

Τώρα ο Κώστας  Ήσυχος,(πρώην Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας) με αφορμή τις "αλβανοπρεπείς"  πόζες "νεαρών νεοσυλλέκτων"  και τη διασπορά τους στο διαδίκτυο, τάσσεται ευθύς εξαρχής και ανεξαρτήτως των σημερινών  περιστάσεων, υπέρ της επιεικούς και "ψύχραιμης" αντιμετώπισης του φαινομένου :

"Με προβληματισμό και αρνητικές σκέψεις δέχομαι το ενδεχόμενο 5ετούς φυλάκισης των νεαρών νεοσύλλεκτων που έβγαλαν αναμνηστική φωτογραφία με άκρως εθνικιστικό και απαράδεκτο περιεχόμενο.
Εκτιμώ τόσο η ηγεσία του Στρατού όσο και η ίδια η πολιτεία, θα πρέπει να προβληματιστούν για τα αίτια που τροφοδότησαν με τυφλό εθνικισμό τους συγκεκριμένους νεαρούς και όχι μόνο.
Η Παιδεία, ο πολιτισμός, η ιστορική αντικειμενικότητα, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς και η αντιφασιστική διαπαιδαγώγηση αποτελούν βασικά στοιχεία και ανάγκες για τη σημερινή νεολαία που πέφτει στο δίχτυ ακροδεξιών και εθνικιστικών εξάρσεων.
Δεύτερες και τρίτες σκέψεις επιβάλλουν αυτή τη στιγμή να δούμε πιο ψύχραιμα, ένα αρνητικό φαινόμενο, που δεν πρέπει να γενικευτεί."

Εκτιμώ τον Ήσυχο, μόνο που η ησυχία και η αμυντική  αποφασιστικότητα της χώρας προέχει. Για κανένα λόγο, για κανένα λαϊκισμό ή υποχωρητικότητα απέναντι  στον  εθνοκτόνο αριστερισμό και στον κραυγαλέο εθνικισμό  των άλλων - ΔΕΝ πρέπει να υπονομεύσουμε  το ελληνικό δικαίωμα στην αυτοάμυνα, με όποιο κατάλληλο και  Δίκαιο τρόπο... 

"Ευπαθείς" κοινωνικές ομάδες, που λέει κι ο Τσίπρας...

Δυό χρόνια ΣΥΡΙΖΑΪκης κυβέρνησης,  με τους ιδιοτελείς "αριστερούς" και τους παραστεκάμενους (ΑΝΕΛ +το κομματίδιο των Οικολόγων Πρασίνων) να  τραυλίζουν δικαιολογίες για το κατάντημα της χώρας, να υπόσχονται τόσο εύκολα όπως  ξεϋποσχέθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν -  και οι απειλές εναντίον των ανθρώπων που υπόκεινται σε καθεστώς "Ειδικής Αγωγής" ("ευπαθείς κοινωνικές ομάδες", που λέει ο Τσίπρας...) πολλαπλασιάζονται. Αυτό το Σάββατο , ώρα 11πμ, θα γίνει καθιστική διαμαρτυρία έξω από το Μαξίμου , από μια διαδικτυακή ομάδα δραστηριοποιημένη επί του ζητήματος...Εν τω μεταξύ διαβάστε αυτή τη συγκλονιστική διαμαρτυρία ενός παιδιού, που ξεφτιλίζει κάποιον "υπηρέτη" του δημοσίου συμφέροντος ...

ΟΧΙ "ΠΕΣΚΕΣΙ" ΣΤΟ ΣΟΥΛΤΑΝΟ !

Ο πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δημήτρης Παξινός, εκφράζει την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει δικαστής που θα ταχθεί υπέρ της έκδοσης των 8 Τούρκων, όταν μάλιστα έχουν προηγηθεί οι εισηγήσεις τριών αντεισαγγελέων, οι οποίοι τάχθηκαν υπέρ της μη έκδοσης.
«Ποιοι δικαστές θα χρεωθούν την έκδοση ερχόμενοι σε πλήρη δυσαρμονία με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και το κράτος δικαίου που τάχθηκαν να υπηρετούν; Υπάρχουν στην Ελλάδα δικαστές που θ' αψηφήσουν την πολιτική σκοπιμότητα και θα δικάσουν με βάση τις κείμενες διατάξεις και τις διεθνείς συνθήκες ή θα παραδώσουν στον σουλτάνο "πεσκέσι" τα κεφάλια των ικετών, που είναι βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα τύχουν δίκαιης δίκης, αλλά θα υποστούν απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση;», αναρωτιέται ο κ. Παξινός.

Τι συμβαίνει με την μονάδα 4 του ΑΗΣ Καρδιάς;

ΟΙΚΟΝΙΚΗ : Όταν τα ενεργειακά προβλήματα της χώρας εκτυλίσσονται πολύ κοντά σε αμφισβητούμενα σύνορα....

Οι πρώτες ενδείξεις από την αυτοψία στον στρόβιλο της 4^ης μονάδας του ΑΗΣ (Λιγνιτικού ατμοηλεκτρικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας) Καρδιάς δείχνουν μία βλάβη εκατομμυρίων ευρώ, η οποία χρειάζεται χρόνο για να αποκατασταθεί, εάν αυτή αποκατασταθεί γιατί ήδη αρχίσανε ψίθυροι για το αν συμφέρει να επιδιορθωθεί! Ο στρόβιλος στη χαμηλή του βαθμίδα είναι πλήρως κατεστραμμένος.

Το πώς οδηγήθηκε ο στρόβιλος σε τέτοιου είδους καταστροφή, το τι είδους συντήρηση του είχε γίνει και αν μπορούσε να σηκώσει την ένταση στην οποία υποβλήθηκε τις ημέρες που έπαθε τη ζημιά, είναι μια άλλη κουβέντα.

Με βάση όμως κάποιες πληροφορίες γεννώνται ορισμένα ερωτήματα τα οποία είναι πολύ σοβαρά:

Η ανασυγκρότηση της αντιμνημονιακής αριστεράς

του Αλέξανδρου  Καζαμία *

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Το  "Αριστερό Αντιμνημονιακό Μέτωπο"  είναι το μαξιλάρι πάνω στο οποίο ροχαλίζουν μακαρίως κύκλοι τινές της Αριστεράς, αγνοώντας την  πραγματικότητα που λέει : Μόνο ένα ευρύτερο παλλαϊκό μέτωπο μπορεί (= έχει δυνατότητες, δηλαδή  όχι τη βεβαιότητα) να απελευθερώσει τη χώρα από τον νεοαποικιακό ζυγό...Καλό όμως είναι να διαβάζουμε ό,τι γράφεται υπό το κράτος της ψευδαίσθησης ότι η προμνημονιακή αριστερά του 10 άντε 15 τοις εκατό μπορεί να συσπειρώσει την κοινωνία σε μια δυναμική χειραφέτησης...Είναι κι αυτό ένα είδος εμβολιασμού κόντρα στις αυταπάτες

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΖΑΜΙΑΣ, στην "Εφημερίδα των Συντακτών" :
 Αμέσως μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε σε δύο μέρη: την πλειοψηφία, που παρέμεινε στο κόμμα, και τη μειοψηφία, που σήμερα εκπροσωπείται από τη ΛΑ.Ε. του Παν. Λαφαζάνη, την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και το DiEM25 του Γιάνη Βαρουφάκη.
Επειδή η διάσπαση επιδιώχθηκε κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) από τη φιλομνημονιακή πλειοψηφία, οι μειοψηφικές ομάδες δεν στάθηκαν έτοιμες να αναδιατάξουν εγκαίρως τις δυνάμεις τους για να εκπροσωπηθούν στη Βουλή στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Εκτοτε όμως έχουν μεσολαβήσει δεκαέξι μήνες.
Οι προβλέψεις τους για τα αδιέξοδα του Μνημονίου δείχνουν να επαληθεύονται, ενώ η αναμενόμενη κάμψη της δημοτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργήσει σοβαρή κρίση εκπροσώπησης στους αριστερούς ψηφοφόρους. Γιατί λοιπόν οι δυνάμεις αυτές ακόμη αδυνατούν να συγκροτήσουν ένα ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι διπλή. Ο πρώτος λόγος αφορά την επίδραση μιας αυτοαναφορικής νοοτροπίας και στους τρεις μειοψηφικούς σχηματισμούς, η οποία συχνά περιστρέφεται γύρω από τον ξεχωριστό ρόλο που διαδραμάτισαν τα στελέχη τους στο ελληνικό δράμα του Ιανουαρίου-Ιουλίου 2015.

Η απαγόρευση των λέξεων

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Απαγόρευση των λέξεων… ανάλογη της …ποτοαπαγόρευσης (!) στις ΗΠΑ του Μεσοπολέμου. Τούτη η σύγχρονη απαγόρευση δεν έχει αναλογίες προηγούμενων αιώνων, όπως η μάχη μεταξύ οπαδών της δημοτικής και καθαρεύουσας, ή τη «μάχη των τόνων». Απεναντίας, έχει σχέση με την παγκοσμιοποίηση και το πολιτικώς ορθόν. Εξηγούμε: Το λεξιλόγιο αναγκάζεται να προσαρμοστεί στις υποδείξεις και στις ανάγκες των στόχων της παγκοσμιοποίησης. Αυτό αφορά όλο το πεδίο, από την αργκό, που θα έλεγε κι ο μακαρίτης Ηλίας Πετρόπουλος, έως την πολιτική ορολογία.
Παράδειγμα: Νιώθουμε την απαγόρευση των λέξεων κάθε φορά που κάποιος ξεφεύγει και εκφέρει κάποια από αυτές: Ζαβός, σακάτης, στραβός, γκαβός, ντιγκιντάγκας, πουτάνα, παλιόχοντρη… Λοξές ματιές προκύπτουν από τους γύρω στο άκουσμά τους, συστολή, αυτολογοκρισία, « δεν ήθελα να πω ακριβώς αυτό», «μου ξέφυγε».
Φτωχαίνει τοιουτοτρόπως το λεξιλόγιο, εκπίπτουν οι λέξεις, συστέλλονται, σαν να ντρέπονται κι΄ οι ίδιες, για ότι δεν θεωρείται «μέινστριμ», για ότι δεν εμπίπτει στο πολιτικώς ορθόν.

Τα χρυσαφικά πουλήθηκαν, η σειρά των ασημικών....

του Γιάννη Ζήβα

Εισαγωγικό σχόλιο ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Ο σιδηρόδρομος ήταν το αγαπημένο χερσαίο μέσο μεταφοράς, οικολόγων και οικολογιζόντων...Η όλη συζήτηση για την οικονομική και "εθνική" διαχείρισή του, μοιραία αποδυνάμωσε τη συζήτηση για τον εξορθολογισμό και την περιβαλλοντικά φιλική διαχείριση των μεταφορών...Η ποσότητα για μια ακόμη φορά θριάμβευσε έναντι της ποιότητας, οι δε πρωτοποριακές συζητήσεις για το μεταφορικό σύστημα κατεστάλησαν "ανεπαισθήτως" - που θα' λεγε ο Καβάφης...
 
ΓΙΑΝΝΗΣ  ΖΗΒΑΣ : Επειδή  τα  χρυσαφικά  έχουν  προ  πολλού  εκποιηθεί, έρχεται  η  σειρά  των  ασημικών. Ο  απόηχος  του  συρμού  που  μέχρι  πρό  τινος  κυλούσε  στις  ράγες  του  ταλαίπωρου  ούτως  ή  άλλως  σιδηροδρομικού  δικτύου  της  χώρας  έσβησε  αναπάντεχα  μετά  από  την  εκποίησή  του  στους  ιταλικούς  σιδηροδρόμους (Ferrovie  Italiane)  αντί  45  εκατομμυρίων  ευρώ. Με  αυτό  το  εξευτελιστικό  ποσόν  πουλήθηκε  το  σιδηροδρομικό  δίκτυο  της  χώρας, την  στιγμή  που  το  τροχαίο  υλικό  και  η  ακίνητη  περιουσία  του, υπολογίζεται  σε  εκατοντάδες  εκατομμύρια  ευρώ. Αυτός  ο  δημόσιος  φορέας  όμως  αφέθηκε  να  καταρρεύσει  μέσα  από  ποικίλους  τρόπους  από  τις  μεταπολεμικές  κυβερνήσεις. Το  παθητικό  στο  ισοζύγιο  των  Ελληνικών  Σιδηροδρόμων  αυξανόταν  μέσα  από  την  επιβολή  όρων  δανεισμού  με  δυσβάστακτους  όρους. Όμως  το  υπόβαθρο  της  κρίσης  των  Ελληνικών  Σιδηροδρόμων  δεν  ήταν  στενά  ζήτημα  δανειοδότησης. Αποτελούσε  ζήτημα  πολιτικών  επιλογών, που  επικεντρώνονταν  στην  υπερενίσχυση  των  οδικών  μεταφορών, τόσο  στον  εμπορευματικό, όσο  και  στον  επιβατικό  τομέα  εις  βάρος  του  σιδηροδρόμου. Τεράστιες  επενδύσεις  πραγματοποιήθηκαν  και  πραγματοποιούνται  στον  τομέα  των  αυτοκινητοδρόμων  και   στην  ενίσχυση  των  εισαγωγών  αυτοκινήτων, ενώ  ο  σιδηρόδρομος  παρέμενε  και  παραμένει  ο  φτωχός  συγγενής, μέχρι  που  τον  καταβρόχθισαν  αντί  πινακίου  φακής.

Αιδώς, Αρεοπαγίτες!

Σήμερα αναμένεται το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου να ανακοινώσει  τις αποφάσεις του για την τύχη των 8 Τούρκων στρατιωτικών , που  αυτομόλησαν και προσγειώθηκαν με ελικόπτερο στην Αλεξανδρούπολη.
Το φασιστικό καθεστώς Ερντογκάν βρίσκεται  πίσω από τις έντονες προσπάθειες για την επιστροφή τους  στη Τουρκία, η "πρώτη φορά Αριστερά" ως νέος Πόντιος Πιλάτος οχυρώνεται πίσω από την αμεροληψία της Δικαιοσύνης, οι Δημοκράτες ανησυχούν για τη διαφαινόμενη καταστρατήγηση ενός δομικού δικαιϊκού κανόνα - κοντά στις άλλες καταστρατηγήσεις... Τιμώντας τη Δημοκρατία, το Ελληνικό όνομα και την αξιοπρέπεια , οι τρεις αντεισαγγελείς των τριών συνθέσεων του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου( Βασιλική Θεοδώρου, Χαράλαμπος Βουρλιώτης  ο Νίκος Παντελής ) τάχθηκαν κατά της έκδοσης των 8. Τους ευχαριστούμε, που αντιστάθηκαν σε έναν ακόμη διεθνή εξευτελισμό . 
Και τώρα οι Αρεοπαγίτες πρέπει να πάρουν την τελική ευθύνη, για το αν  η χώρα εξακολουθεί να διαθέτει αιδώ, φιλότιμο, απέχθεια για τους τυράνους, δύναμη για να ανθίσταται στους εκβιαστές και στους εκβιασμούς.

Ο Σέρβος ΥΠΕΞ απαντά στην ΠΓΔΜ για την "Δημοκρατία της Μακεδονίας"

Η αναγραφή της ονομασίας Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας στις αποδείξεις των διοδίων στον αυτοκινητόδρομο στη νότιο Σερβία, στην περιοχή του Πρέσεβο, προκάλεσε την αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, το οποίο ζήτησε από τη Σερβία «να μην χρησιμοποιεί την «προσβλητική» ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, αλλά το συνταγματικό όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας».
«Αν για τα Σκόπια η ονομασία ΠΓΔΜ είναι προσβλητική, όπως αναφέρουν, γιατί δεν εγκαταλείπουν τα Ηνωμένα Έθνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης, τον ΟΑΣΕ και τις συνεδριάσεις της ΕΕ όπου βρίσκονται με την ονομασία ΠΓΔΜ; Γιατί βρίσκονται εκεί με αυτήν την ονομασία και τώρα ενοχλούνται με τις αποδείξεις των διοδίων στις οποίες αναγράφεται η ίδια ονομασία;» διερωτήθηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας

Κοτζιάς : Αν θέλουμε να λύσουμε το κυπριακό, θα πρέπει να καταργήσουμε την παράνομη κατοχή....

  Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Ενδιαφέρουσες οι βολές του Έλληνα ΥπΕΞ, μόνο που ένα Ομοσπονδιακό μόρφωμα συνδυάζει δυο ισότητες - αυτήν της ατομικής ψήφου και την άλλη των συνιστωσών κρατιδίων...Ο Ν.Κοτζιάς μιλάει για την ισότητα των κοινοτήτων, δεν μιλάει όμως για την ισότητα των πολιτών, που σημαίνει ένας πολίτης = μία ψήφος. Έτσι το βασικά σωστό μέρος της τοποθέτησής του (να καταργηθεί το καθεστώς των εγγυήσεων, να φύγει ο κατοχικός στρατός !) κινδυνεύει να καταντήσει  ανταλλάξιμο είδος με τη δημιουργία μιας συνομοσπονδίας...

«Δεν θέλουμε εγγυήτριες δυνάμεις και δεν θέλουμε, επίσης, να είμαστε εγγυήτρια δύναμη», υπογραμμίζει ο υπουργός Εξωτερικών, σημειώνοντας ότι «το δικαίωμα επέμβασης μίας τρίτης χώρας παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών»

Την ευθύνη και την αδιαλλαξία της Τουρκίας στην επίλυση του Κυπριακού καταδεικνύει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς υπογραμμίζοντας πως «αν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα, τότε θα πρέπει καταργήσουμε τις αιτίες του. Σε διαφορετική περίπτωση, για ποιο πράγμα συζητάμε; Το πρόβλημα είναι η παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Πυρ ομαδόν από τα (αμερικανικά) μέσα ενημέρωσης κατά του Μπέρνυ Σάντερς

Του Thomas Frank*
Από τη Monde Diplomatique

Ποτέ ο αμερικανικός Τύπος δεν πήρε τόσο ανοιχτά θέση σε προεδρικές εκλογές. Μήνα με τον μήνα, καταπιάστηκε συστηματικά με την απαξίωση κάθε υποψηφίου που δεν του άρεσε, με πρώτον τον «σοσιαλιστή» γερουσιαστή του Βερμόντ Μπέρνι Σάντερς, αντίπαλο της Χίλαρι Κλίντον στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών. Όμως, οι επιδόσεις του Σάντερς στις Πολιτείες-κλειδιά, στις οποίες η Κλίντον ηττήθηκε κατά τις προεδρικές εκλογές, επιτρέπουν να κάνουμε τη σκέψη ότι ο γερουσιαστής του Βερμόντ θα είχε φέρει καλύτερο αποτέλεσμα εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ.
Με κείμενα γνώμης, άρθρα της συντακτικής ομάδας και αναρτήσεις στον ιστότοπο της εφημερίδας, η «Washington Post» υπήρξε σημείο αναφοράς και ενορχηστρωτής της εκστρατείας δυσφήμησης του προοδευτικού υποψηφίου - ο οποίος πρότεινε καθολική και δημόσια περίθαλψη, σημαντική αύξηση του κατώτατου μισθού, δωρεάν Τριτοβάθμια Εκπαίδευση κ.τ.λ. Με τις διαρκείς εκκλήσεις της για ευγένεια και τη σχεδόν γενετική προδιάθεσή της υπέρ των συναινέσεων, η «Washington Ρost» είναι κάτι περισσότερο από «εφημερίδα αναφοράς»: χρησιμεύει ως «κλαδικό έντυπο» για την ελίτ της αξιοκρατίας, η οποία έχει μεταμορφώσει την ομοσπονδιακή πρωτεύουσα σε ιδιωτικοποιημένη αρένα για τις πρακτικές της.
Οι σχολιαστές και οι αρθρογράφοι της «Washington Post» είναι «επαγγελματίες» με την πλήρη έννοια του όρου. Με εκλεκτή εκπαίδευση, πάντα με καλές διασυνδέσεις, επιδεικνύοντας συχνά τις διαπιστεύσεις τους, κερδίζουν με άνεση τα προς το ζην.

Λαφαζάνης : Μέτωπο για εθνικό νόμισμα με ριζοσπαστικό πρόγραμμα

Στο πλαίσιο του β’ κύκλου των πολιτικών συνεντεύξεων του ΔΩΡΙΣ Radical, μιλήσαμε με τον επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, στα κεντρικά γραφεία της ΛΑΕ στην Αθήνα. Σε μια ευρεία κουβέντα, για την Αριστερά, τα προτάγματά της, μιλήσαμε για τι μπορεί να φέρει το 2017, ποιες πρωτοβουλίες μπορεί να πάρει η Αριστερά, ποια είναι η εναλλακτική πρόταση της Λαϊκής Ενότητας, αλλά και πώς αντιμετωπίζονται τα γεωστρατηγικά θέματα που ανοίγουν.
Λόγω της μεγάλης έκτασης της συνέντευξης, η Ομάδα Διαχείρισης του ΔΩΡΙΣ Radical, επέλεξε να σταχυοθετήσει τα σημαντικότερα σημεία της συνομιλίας μας, ανά κατηγορία, αφήνοντας μικρά αυτούσια κομμάτια της συνέντευξης, χάριν συντομίας και χωρίς σαφώς να παρεμβαίνει διόλου, είτε στο νόημα, είτε στα λεγόμενα του συνομιλητή μας.
Προβλέψεις για το 2017:  Σύμφωνα με τον κ. Λαφαζάνη, το 2017 μπαίνουμε σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Η Αμερική θα είναι άλλη χώρα, η παγκοσμιοποίηση υπονομεύεται γιατί το πλαίσιο δεν συμφέρει τους αμερικάνικουςκυρίαρχους κύκλους. Η ευρωζώνη αλλά πιθανά και η Ε.Ε. οδεύει προς διάλυση και στην περιοχή μας υπάρχουν νέες παράμετροι, συσχετισμοί δύναμης, με την Ρωσία να έχει πάρει έναν ενισχυμένο ρόλο, την Τουρκία να βρυχάται για να κρύψει τα δικά της προβλήματα και ίσως δούμε μεγάλες αλλαγές.
Ελλάδα – Αξιολόγηση – Πολιτικό Κλίμα: «Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δυστυχώς βρίσκεται πάλι σε ένα μεταίχμιο. Η χώρα σε αυτή τη συγκυρία έχει γίνει το μπαλάκι ανάμεσα σε δυο τρομερούς παίκτες, το ΔΝΤ και τη Γερμανία του Σόιμπλε. Ενώ εκκρεμούν αρκετά από τα μέτρα που έχουν ζητηθεί στην κυβέρνηση στο πεδίο της αξιολόγησης, ζητείται ακόμη ένα πακέτο με μέτρα πολύ σκληρά που αφορούν την μείωση συντάξεων, την μείωση του αφορολόγητου ορίου, φορολογικά μέτρα και έναν «κόφτη» πολύ ισχυρό, μέτρα τα οποία ζητούνται να θεσμοθετηθούν με αυστηρό τρόπο τώρα και απειλούν ότι εάν δεν γίνουν αποδεκτά τα μέτρα δεν θα μπει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα.

Η αντίσταση στην ευρω-κατοχή

(Με αφορμή μια αποκαλυπτική δημοσκόπηση)

Του Νίκου Ιγγλέση  

(Εμβόλιμο σχόλιο ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Σύντροφοι, ξεστραβωθείτε...Λυτρωθείτε από τη πρεσβυωπία που δε σας αφήνει να βλέπετε το (προφανές) μπροστά στη μύτη σας και διαβάστε το συγγραφέα : 
"Το αίτημα για απεγκλωβισμό της χώρας από το ξένο νόμισμα και αποκτάσταση της νομισματικής κυριαρχίας διαπερνά, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, όλα τα κόμματα της σημερινής Βουλής. Γι’ αυτό απαιτείται η δημιουργία ενός εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου που θα συσπειρώσει προοδευτικά την πλειοψηφία του ελληνικού λαού πέρα από τις υπάρχουσες κομματικές ταμπέλες – Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά – με στόχο την απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά των δανειστών και την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας".

                                                                                    

           ΙΓΓΛΕΣΗΣ  Το 2002 η Ελλάδα παρέδωσε τη νομισματική κυριαρχία της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και μετέτρεψε το 75% του τότε Δημόσιου Χρέους της, από δραχμές που ήταν, σε ευρώ. Έτσι το σύνολο του χρέους έγινε χρέος σε συνάλλαγμα, αφού η χώρα μας δεν έχει το δικαίωμα να εκδίδει ευρώ. Από τότε οι τόκοι και τα χρεολύσια του Δημόσιου Χρέους πληρώνονται υποχρεωτικά από νέα δάνεια που δεν αποπληρώνουν, αλλά ανακυκλώνουν αενάως το χρέος.

            Οκτώ χρόνια μετά, το 2010, η Ελλάδα χρεοκόπησε, αφού δεν μπορούσε να δανείζεται από τις «αγορές», με βιώσιμο επιτόκιο, και μπήκε στα Μνημόνια, δηλαδή στο «αναμορφωτήριο», του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Οι δανειστές ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, οι εγχώριες κυβερνήσεις έγιναν μαριονέτες τους, η εθνική κυριαρχία απωλέσθη και η Ελλάδα έγινε αποικία.

            Μεταρρυθμίσεις, μεσοπρόθεσμα προγράμματα, προαπαιτούμενα και αξιολογήσεις τέθηκαν στην ημερήσια διάταξη. Η οικονομία συρρικνώθηκε δραματικά (χάθηκε το 26% της εγχώριας παραγωγής),  η κοινωνία διαλύθηκε, η ανεργία έλαβε εφιαλτικές διαστάσεις (περισσότερο από το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού είναι άνεργο ή υποπασχολείται), εκατοντάδες χιλιάδες μορφωμένοι Έλληνες μετανάστευσαν 

και η δημόσια, καθώς και η ιδιωτική περιουσία λαφυραγωγούνται. Όλα αυτά έγιναν στο όνομα του ενιαίου νομίσματος και του ευρω-χρέους. 

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 8 ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ

                                                Δελτίο Τύπου (19.1.17)

 της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΤΟΥΡΚΩΝ ΙΚΕΤΩΝ-ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ

Ο λαός και η Δικαιοσύνη κρατούν στα χέρια τους τη ζωή τους. Είναι αυτοί η μόνη τους ελπίδα που τους χωρίζει από το θάνατο αν στις προσεχείς ημέρες εκδοθούν στην Τουρκία της νεοθωμανικής κτηνωδίας και του εμφυλιοπολεμικού μίσους.

Ο λαός εκφράζει την συμπαράστασή του εκδηλώνοντάς το με κάθε τρόπο και ας μη αναφέρεται και ίσως συσκοτίζεται από τα ΜΜΕ

Η Δικαιοσύνη εκφράζεται με τις αρνητικές προς την έκδοση εισαγγελικές προτάσεις αλλά και από την αντίδραση των εισαγγελέων με την συνδικαλιστική ανακοίνωσή τους ότι δεν πρόκειται να δεχθούν καμία κυβερνητική παρέμβαση.

Για να φθάσουν οι δικαστές μας στο σημείο να καταγγείλουν τέτοια ενδεχόμενη απροκάλυπτη παρέμβαση μας φανερώνει πως το ξεπούλημα της πατρίδας μας και του λαού από την δήθεν αριστερή κυβέρνηση είναι στο ως εδώ και μη παρέκει.

Όλη αυτή η κατάσταση της υποτέλειας του ξεπεσμού αλλά και της δημιουργίας ενός παρακράτους που αναβιώνει μνήμες της χουντικής επταετίας πρέπει να ανακοπεί από την αντίσταση αυτού του λαού που ξέρει να κρατάει Θερμοπύλες.

Αντηχεί η προσφώνηση του Μανώλη Γλέζου στο ακροατήριο της συνέντευξης τύπου που δόθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών  για τους 8 ικέτες: »Χαιρετώ τις όρθιες συνειδήσεις”!

Αντισταθείτε και πιέστε με κάθε τρόπο να αποτραπεί αυτή η πράξη ραγιαδισμού και βαρβαρότητας που μεθοδεύει η κυβέρνηση Τσίπρα που υποσχέθηκε την παράδοση των 8 ικετών στον αιμοσταγή “σουλτάνο” Ερντογάν.

Στην Αθήνα 19/1/2017

Ο ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ – ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑΣ

του ΓΡΗΓΟΡΗ  ΚΛΑΔΟΥΧΟΥ

     Η Ακαδημία Αθηνών ανέθεσε την προεδρία της στον Λ. Παπαδήμο. Αυτό το πνευματικό ίδρυμα ανοίγεται πλέον σε νέους τομείς ερευνητικούς και μορφωτικούς.

     Πολλοί εκπλήσσονται, αντιδρούν ενστικτωδώς, αλλά δεν είναι σε θέση να ανιχνεύσουν τις δομικές σχέσεις, τους κώδικες πλοκής οικονομίας, πολιτικής, κράτους, και λειτουργικού πνευματικού εποικοδομήματος.

     Λάθος εισαγωγικό πρώτο μάθημα επέλεξε ο νέος πρόεδρος στην Ακαδημία. Μία αυθεντική ανάγνωση του Ελληνικού κεκτημένου, της εθνικής και κοινωνικής ιδιοτυπίας, η αυτοκατανόηση θα έδινε άλλες, σταθερές αφετηρίες λόγου, ενός Αναγεννησιακού δρόμου.

                                                

     Η κυριαρχία του τραπεζοχρηματιστικού κεφαλαίου βρίσκει έδαφος, πόρους στο πνευματικό προσωπικό των χωρών. Μαζί και η απουσία των γνωστών ως «διανοούμενων» που υποκαθίστανται από τους λογιστές-οικονομολόγους. Το τραπεζοχρηματιστικό κεφάλαιο και τα μέσα ενημέρωσης απέκτησαν τέτοια ισχύ που διευρύνουν τις δυνατότητες αποφάσεών τους. Συρρικνώνουν τις δυνατότητες αποφάσεων από τα κάτω. Αποφασίζουν, επηρεάζουν τον προσανατολισμό, το βηματισμό, τις πολιτικές κρατών και κοινωνιών. Η οικονομία παίρνει την πρωτοκαθεδρία επί της πολιτικής. Και ένα νέο ανθρωπολογικό πρότυπο επιβάλλεται.