Υπάρχει μέλλον για τους Ελληνοκύπριους;

του Άντη Ροδίτη

Λόγω του Κυπριακού, αρχής γενομένης από τα κεφαλαιώδη σφάλματα του πρώτου, απόλυτου ηγέτη Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, έχουμε σήμερα, μισό αιώνα μετά, περιέλθει σε άθλια κατάσταση.

Επειδή κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλον για τους Έλληνες της Κύπρου, έχουν πάψει οι πάντες να ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο εκτός από την «οικονομία» και την καθημερινή επιβίωση ή πώς να βγάλουν λεφτά έξω, όσοι ακόμα έχουν.

Μόλις χθες το ΡΙΚ μετάφρασε τον Nicholas Nickleby σε Νίκολας… Νικλέμπι!! Πιο κάτω έγραψαν «δόξα το θεό»! Μέχρι υπουργοί επιδίδονται στα «λόγον του ότι», στα «ανεξαρτήτου αποτελέσματος» κ.ο.κ. Τα ονόματα έχασαν τις κλίσεις τους (Ο Απόλλων, του Απόλλων, τον Απόλλων) κ.λ.π.

Κανενός δεν του καίγεται καρφάκι.

Ούτε μισός φιλόλογος δεν βγαίνει να διαμαρτυρηθεί. Μετά τους πολιτικούς, οι φιλόλογοι έχουν την πρώτη ευθύνη. Ένας λαός που δεν σέβεται τη γλώσσα του, δεν σέβεται τίποτε. Δεν ελπίζει τίποτε, δεν πιστεύει τίποτε, δεν αγωνίζεται για τίποτε. Κοροϊδεύει και κοροϊδεύεται.

Βγήκε ξανά ο Ρώσος πρέσβης χθες βράδυ μαζί με τον κ. Σιζόπουλο κι επιδόθηκαν στο γνωστό δούλεμα.

Υποστηρίζει, λέει, η Ρωσία την «πολυπόθητη» από μας και ανεπιθύμητη από τους Τούρκους «διεθνή διάσκεψη»! Λες και όταν λύσουμε το εδαφικό «υπέρ μας», λες κι όταν… εξαναγκάσουμε τους Τούρκους (!!) να μην είναι εγγυητές, θα δεχτούν να μην υπάρχει και εκ περιτροπής προεδρία και θα φωνάξουμε όλοι μαζί Ναιαιαιαιαι…!!!  Δηλαδή ακόμα ένα… «Νενικήκαμεν»! Ούτε κατά διάνοια. «Όχι» θα πούμε πάλι. Διότι, όχι κατά 28.5%, ούτε κατά 18% δεν είναι τούρκικο το νησί. Ούτε οι κτηματικές περιουσίες των «Τούρκων» δεν βγαίνουν τόσες. Αλλά και να βγαίναν, δεν είναι ούτε κατ’ ελάχιστο ίχνος τούρκικο αυτό το νησί.

Όσον αφορά τους «φίλους» Ρώσους (και ορθόδοξους, παρακαλώ). Είναι χειρότεροι από τους Αμερικανούς.

Αν υπήρχε (και υπάρχει) πιθανότητα νάρτει να κάτσει ο 6ος στόλος έξω από την Κερύνεια (όπως ξαναήρθε το 64) και να πει στους Τούρκους μαζεύτε τα και φεύγετε (όπως τους το ξαναείπε το 64), ξέρετε γιατί δεν θα το κάμει; ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΤΡΕΞΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΙ: «Α, ΟΧΙ, ΜΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΟΥ»! Αυτός είναι ο μόνος λόγος που δεν λύεται έστω στοιχειωδώς δίκαια το Κυπριακό. Οι Ρώσοι παρεμποδίζουν τη λύση, με αποκλειστικό σκοπό να έχουν λόγο στην περιοχή και ν’ αποτελούν διαρκή απειλή για τους Αμερικανούς.

Διαφορετικά, αν έδιναν μπακίρα τσακιστή για το δίκιο μας, θα συνέπρατταν με τους Αμερικανούς για μια τέλος πάντων δίκαιη λύση.

Ένας λαός, όμως, ο οποίος καταδέχεται να λέει «λόγον του ότι» και «ανεξαρτήτου αποτελέσματος» και «Νικλίμπι», ένας λαός αγράμματος, ένας τηλελαός που δεν ξεχωρίζει το χυδαίο από το αστείο και νομίζει ότι είναι το ίδιο πράμα, πώς θα καταλάβει το δούλεμα που του κάνουν οι πολιτικοί του, οι οποίοι έχουν το μυαλό τους εκεί που τον έχουν όλοι, στο προσωπικό συμφέρον;

Ως εκ τούτου, πρώτη αξία για να σωθεί ο τόπος είναι οι ποιητές και οι φιλόλογοι.

Όταν ανέβει το πνευματικό επίπεδο του τόπου, θα φτάσει κι ο λαός σε σημείο που να καταλαβαίνει πού είναι οι παγίδες, τι αξίζει και τι δεν αξίζει και γιατί και πώς θ’ αγωνιστεί.

Έτσι φτάσαμε στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Προηγήθηκε πνευματική ανάπτυξη, πίστη σε αξίες.

Ως εκ τούτου, πρώτη ανάγκη στον τόπο σήμερα, για να σωθεί, είναι οι ποιητές και οι φιλόλογοι.

Οι ποιητές υπάρχουν, είναι οι φιλόλογοι που τους προδίνουν.

Τον Συκουτρή τον οδήγησαν στην αυτοκτονία, τον Παντελή Μηχανικό τον ανάγκασαν να κάψει μόνος του τα βιβλία του κι ύστερα τού κατέστρεψαν την καρδιά, σκοτώνοντάς τον στα 52 του χρόνια.

Μέχρι ο Μόντης έχει γράψει ποιήματα εναντίον των φιλολόγων. Αν χρειαστεί θα σας τα αναφέρω, στίχο με στίχο.

Μέχρι τον Κώστα Μόντη προσπαθούν τώρα να καταχωνιάσουν και να εξαφανίσουν, προωθώντας στη θέση του ένα μηδενικό για τις σημερινές ανάγκες, έναν εχθρικό ποιητή για τις ριζικές ανάγκες του τόπου σήμερα. Τον Λιπέρτη. Παραθέτω πιο κάτω δείγμα τού τι θεωρούν άξιο λόγου σήμερα οι φιλόλογοι, κι αν υπάρχει κανένας τους να πει ότι «υπερβάλλω», ας τολμήσει(!!). Εδώ είμαι, για ν’ αρπάξει στο δόξα πατρί τις περαιτέρω απαντήσεις που χρειάζεται:

Στον ανιψιόν μου τον Μελήν <διω> μιαν συββουλήν πολλά καλήν / Να πκιάσεις την γεναίκαν σου να την τρικλοποδκιάσεις / Τζιαι να της κάμεις μιαν δουλειάν ’πο τούτην που λαλούσιν / που βλάφτουνται τζαι πρήσκουνται τζι ύστερα ξηγεννούσιν. / Μελή, βασίλισσες, πριγκίπισσες, τζιυράδες, δούλες, / θέλουν γαμήσιν ούλες.

Οι φιλόλογοι σήμερα, μ’ επικεφαλής μιαν Καλαμαρούν, που δεν σκαμπάζει γρι από κυπριακή διάλεκτο, δίνουν ξεκάθαρη πατριωτική συμβουλή σωτηρίας: Γαμάτε (με το ζόρι αν χρειαστεί), γιατί χανόμαστε!

ΑΡ