Mια τρύπα στο νερό

Του Γιάννη Χαραλαμπάκη*

Σχόλιο Οικονικής : Οι Οικολόγοι-Πράσινοι έχουν διακριθεί για την έλλειψη χαρακτήρα, για την πολιτική τους αστάθεια και την προσαρμογή τους στο ρεύμα των καιρών. Κι αυτοί, όπως και άλλες συλλογικότητες ή άτομα  «του χώρου», προβαίνουν σε πλήρη από-ιεράρχηση των πολιτικών θεμάτων, βάζοντας στις υποσημειώσεις ή  αποσιωπώντας το τρισμέγιστο θέμα της αποικιοποίησης της χώρας. Δικαίωμά τους βέβαια, αλλά έτσι έχουν παντελώς αποκοπεί από το ριζοσπαστικό-δημοκρατικό πνεύμα, που ενστερνίστηκε  το πράσινο κίνημα στην αφετηρία του
ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ :
Η απόφαση των Οικολόγων Πράσινων (ΟΠ) να μην ψηφίσουν τη μεταφορά των ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ στο υπερταμείο ήταν μια σωστή αντίδραση με σκοπό την προφύλαξη ενός αγαθού που θεωρείται αυτονόητο να παρέχεται στους ανθρώπους κάτω από τη μέριμνα της πολιτείας. Η αξία του νερού είναι πολύτιμη για να δοθεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία και να κινδυνεύει  από τα παιχνίδια της αγοράς.
Οπως ήταν φυσικό, αυτή η αντίδραση θα δημιουργούσε πρόβλημα στην κυβέρνηση, που έχοντας σχέση συνεργασίας με τους ΟΠ, ενδεχόμενη διαφοροποίηση των δύο βουλευτών τους, Γιάννη Τσιρώνη (είναι επίσης αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος) και Γιώργου Δημαρά θα προκαλούσε αναταραχή στο κοινοβουλευτικό, κυβερνητικό στρατόπεδο.
Καταγράφοντας πάντως τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, οι διατάξεις για την ιδιωτικοποίηση θα περνούσαν είτε διαφοροποιούνταν οι δύο βουλευτές των ΟΠ είτε όχι. Αυτό σημαίνει ότι οι δύο βουλευτές δεν θα χρεώνονταν παρά μια αντίδραση κι όχι μια γενικότερη κυβερνητική ανωμαλία - όπως συνέβη στο εκλογικό πλαφόν του 3% με τη διαφορετική ψήφο του Δημαρά.
Οι ΟΠ ποτέ δεν θεώρησαν και προφανώς δεν θεωρούν ότι η μεταφορά στο υπερταμείο των εταιρειών του νερού θα τις διέσωζε. Κάτι το οποίο θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μοναδική ηχηρή διαφοροποίηση στους ΟΠ, ο υπουργός και βουλευτής τους Τσιρώνης, που ευθυγραμμίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το θέμα.

Αν θεωρούσαν οι ΟΠ ότι το υπερταμείο είναι σωτηρία, τότε δεν θα ψήφιζαν ομόφωνα στο συμβούλιό τους την καταψήφιση της μεταφοράς των ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ στο υπερταμείο, ούτε θα συζητούσαν με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλαγή στα σχέδια της ψήφισης. Αλλά δυστυχώς ό,τι θετικό υπάρχει για τους ΟΠ σε αυτήν την υπόθεση σταματάει εδώ.
Σε μια διαπραγματευτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, δέχτηκαν να ψηφίσουν την προτεινόμενη μεταβολή του νόμου, η οποία δέχεται τις εταιρείες του νερού στο υπερταμείο υπό προϋποθέσεις.
Ποιες ήταν αυτές οι προϋποθέσεις; Οτι θα τηρηθούν το Σύνταγμα και οι αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης. Πολύ πομπώδες αλλά τελικά τι μας λέει αυτό; Οτι δεν τηρούνται στις άλλες περιπτώσεις των προαπαιτούμενων; Μα καλά, δεν είναι αυτονόητο ότι τηρούνται το Σύνταγμα και τα δεδικασμένα; Σε τελική ανάλυση πόσο σίγουρο είναι ότι αυτό το υπερταμείο θα υποχρεούται να εφαρμόσει αυτή τη διευκρίνιση, με βάση τη γνωστή ανάλγητη συμπεριφορά των δανειστών προς την ελληνική κοινωνία;
Εκτιμώ τον έντονο και επίμονο αγώνα που έκαναν οι σύντροφοί μου, αλλά δεν εκτιμώ καθόλου το αποτέλεσμα. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε συνεπής με αυτήν την τροπολογία στις αποφάσεις του, ενώ οι ΟΠ όχι.
*Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων