Πήλιο : H λύσσα της δρομολογημένης ιδιωτικοποίησης + η αισθητική μπαναλιτέ

Το Πήλιο χωρίς τα «ελεύθερα κι ωραία νερά»  του είναι αδιανόητο. Οι βρύσες του είναι στοιχείο ιστορικό, πολιτιστικό, στοιχείο διατήρησης της κοινωνικής μνήμης, ανοιχτή δυνατότητα  λαϊκής αγαθοεργίας, υπηρετικό  μιας προσωπικής ή  οικογενειακής ανάμνησης. Αυτές τις  βρύσες,  τις τόσο συμβατές με το ορεινό τοπίο, με την αισθητική και μνημειακή λειτουργία, μπορεί να παραγνωρίζει  μόνο ένας καρααμόρφωτος και  οικονομιστής της πενταροδεκάρας. Ή ακόμη και ένας που  αρνείται να κατανοήσει τη δυνατότητα  συλλογής των νερών στα κατάντη και της διοχέτευσής τους σε άλλες χρήσεις…

Και όμως : Πρόσφατα η  ΔΕΥΑΜΒ (Δημόσια Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Μείζονος Βόλου) αποφάσισε το σφράγισμα 22 από τις 32 βρύσες της Πορταριάς, τραυματίζοντας τη πολιτιστική φυσιογνωμία και τουριστική έλξη της περιοχής. Το σφράγισμα των βρυσών θα ξεκινήσει από την Πορταριά και θα επεκταθεί σε όλο τον Καλλικρατικό Δήμο,  κατά την απόφαση του  Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ :  «Δε γίνεται στην κεντρική πλατεία να υπάρχει μία βρύση στο δρόμο, μια στην πιάτσα των ταξί και μία στην Κρίτσα. Είναι υπερβολή.Η μία από τις τρεις θα κλείσει γιατί αυτή είναι η πολιτική μας» ανέφερε ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΜΒ, υποστηρίζοντας ότι  «ο κάθε πικραμένος τις χρησιμοποιούσε για να εξυπηρετήσει ίδιον όφελος».

Ο κ. Πρόεδρος δεν διευκρίνισε το νόημα που εγκλείεται σε «κάθε πικραμένο» - αν εννοούσε δηλαδή κάθε διψασμένο για νερό ή για παραδοσιακή ομορφιά. Ο δε υπαινιγμός του  περί πλυσίματος των ταξί με δημόσιο νερό, μάλλον συνιστούσε μικρομεσαίο φούσκωμα  των  διαφυγόντων κερδών  και μια ακατανόητη εκδήλωση ψευτονοικοκυρωσύνης…

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ : e-thessalia.gr