Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1936

Οι «Ολυμπιακοί αγώνες των Ναζί»,  80 χρόνια πριν από αυτούς που ζούμε σήμερα, είναι ένα  καταπληκτικό βιβλίο του Ρίτσαρντ Μάντελ  που εκδόθηκε στα ελληνικά το 2004 σε μετάφραση Βαγγέλη Κούταλη(Εκδόσεις ΙΣΝΑΦΙ). Ο Μάντελ καταχωρεί πολύτιμες πληροφορίες για την κοινωνική ατμόσφαιρα των αγώνων, για τη ναζιστική Γερμανία , για τις  τελετουργίες – όπως η μεταφορά της Ολυμπιακής φλόγας – που σκηνοθετήθηκαν τότε και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από το διεθνές Ολυμπιακό κίνημα. Το πνεύμα του συγγραφέα δεν προαναγγέλλει  τις  συμβατικές θεωρήσεις διαφόρων ηθικολόγων και «κατά φαντασίαν φασιστών»  - όπως είναι η  ΑΝΤΙΦΑ σήμερα -  αλλά εμβαθύνει στο  ζήτημα και αναδεικνύει τις «προφασιστικές» συμπεριφορές που μετεξελίχθηκαν στη συνέχεια με τα γνωστά αποτελέσματα…

 Η Γερμανία του 1936  ζούσε  το αντιεβραϊκό της παραλήρημα ως μια ταχεία προπόνηση  δολοφονικών αισθημάτων  για τις μετέπειτα αυθεντικές γενοκτονίες.
Τραγικές, αλλά και κωμικές  πλέον από τη σημερινή απόσταση του χρόνου, ήταν οι πινακίδες των δρόμων, που έβριθαν από  συνθήματα του είδους «Οδηγείτε με προσοχή ! Απότομη στροφή ! Εβραίοι, 75 μίλια την ώρα»!

Το καθεστώς ήθελε   να ξεφορτωθεί τους Εβραίους με κάθε μέσο – συμπεριλαμβανομένης της  αυτοκινητιστικής παραπληροφόρησης !

– όμως  δεν έπαυε να προωθεί τα ψευδολογήματα της παλιάς Νέας Τάξης  ! Είναι χαρακτηριστική η «συγκίνηση» με την οποία ο Χίτλερ χαιρέτισε στην τελετή έναρξης  τον  γηραλέο φουστανελοφόρο Σπύρο Λούη, νικητή του Μαραθωνίου στην πρώτη Ολυμπιάδα του 1896,   που δακρυσμένος του πρόσφερε κλάδον ελαίας  με την ευχή τα έθνη «να  μην έρχονται αντιμέτωπα παρά μόνο σε τέτοιους ειρηνικούς διαγωνισμούς»… Ο ίδιος όμως ο δικτάτορας απέφυγε να χαιρετίσει  τον έγχρωμο   πολυολυμπιονίκη Τζέσε Όουενς, που με τις εκπληκτικές επιδόσεις του συνέτριβε τις βεβαιότητες του καθεστώτος  για την  υπεροχή της Αρείας φυλής…

Με το έργο του  ο Μάντελ έδωσε στοιχεία για το φασίζον κλίμα  με τις εντυπωσιακές γιγαντο-τελετουργίες ,  με την αποθέωση της ναρκισσιστικής αφενός και αφετέρου πειθήνιας σχέσης ηγέτη-οπαδού, με την καταστολή της ατομικότητας και την ασύλληπτη έκρηξη του κομφορμισμού. Για την τελετή έναρξης σημείωνε  : «Θαυμαστά πράγματα κάθε λογής άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο, σε μια αδυσώπητη, σχεδόν ηδονική συσσώρευση διεγερτικών συμβολισμών και αισθησιακής δόξας»….Έγραφε ο Αμερικανός συγγραφέας : «Η επιτυχία των Ναζί θα ήταν αδιανόητη χωρίς την εφαρμογή της επινοημένης εορταστικής ατμόσφαιρας, που περιέβαλλε τον Χιτλερισμό….».

Μέσα σε 3 μόλις χρόνια από την άνοδό τους στην εξουσία, οι Ναζί έδιναν δείγματα άμεσης παρέμβασης στον ψυχισμό των μαζών και  μεταφυσικής προσκόλλησης στον ηγέτη. Αυτή η ακραία μορφή αυταρχικού κράτους , πολιτικού αυταρχισμού και κοινωνικού ιρασιοναλισμού, θα έπρεπε να συγκροτεί μέρος μιας  πολιτικής ανάλυσης με «απελευθερωτικές» στοχεύσεις. Η υπόθεση αφορούσε τρομερά την Αριστερά – που όμως βιάστηκε στο έπακρο και κατάφερε μόνο να παράξει ένα νεομακιαβελικό μοντέλο, με τον σταλινικό ολοκληρωτισμό και άλλους ελάσσονες…