Τουρκική στρεψοδικία

Πρώτον, η δολοφονική επίθεση εναντίον άοπλων και μη μαχόμενων ανθρώπων, έστω και αν δεν είναι «αθώοι», έστω και αν έχουν κάποιες έμμεσες ή και άμεσες ευθύνες  σε πολεμικές ενέργειες, είναι απαράδεκτη…Η επίθεση των βομβιστών στο αεροδρόμιο  Κωνσταντινούπολης από οποιαδήποτε κίνητρα κι αν εμπνέεται και όποιον ηρωϊσμό κι αν περιέχει, συνιστά  παραβίαση κάθε έννοιας Δικαίου. Βέβαια το τουρκικό κράτος με τις τρομοκρατικές ενέργειες  εναντίον δικών του και ξένων πολιτών, με την καταφανή παραβίαση των νόμων του ασύλου για πρόσφυγες και την εξαγωγή τους στην Ελλάδα,  έχει σωρεύσει ατοπήματα επί ατοπημάτων, όμως αυτό δεν νομιμοποιεί  μια πολιτική αντιποίνων τέτοιου  είδους….

Τώρα  ο Πρόεδρος  Ερντογκάν  αντί να δώσει κάποια δείγματα αυτοκριτικής ή εν πάση περιπτώσει αναστοχασμού αυτών που διαδραματίζονται, επιχειρεί να υπαινιχθεί (γιατί «στα ίσα» δεν μπορεί να το πει…) δυτικές ευθύνες…  «Περιμένουμε από τον κόσμο και ιδιαίτερα από τις δυτικές χώρες, με τις διοικήσεις, τα κοινοβούλια, τα μέσα ενημέρωσης και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις τους να επιδείξουν επιτέλους, αποφασιστική στάση απέναντι στο παιχνίδι αυτό των τρομοκρατικών οργανώσεων…….η επίθεση εναντίον του αεροδρομίου Ατατούρκ να γίνει σημείο καμπής για τον κοινό αγώνα που θα δοθεί εναντίον των τρομοκρατικών οργανώσεων στον κόσμο, με πρώτες τις δυτικές χώρες»….

Αυτό το «επιτέλους» του νεοσουλτάνου επιχειρεί να δηλώσει  με σαφώς κουτοπόνηρο τρόπο μια Τουρκία τάχαμου μπουχτισμένη από την εισαγόμενη βία , όταν η «αυτοκρατορική» πολιτική  της  συγκεκριμένης χώρας παράγει διαρκώς θύματα και μάρτυρες. Αυτό το «πρώτες οι δυτικές χώρες»  επιχειρεί να εξάγει ευθύνες, ενώ επίσης  υποβαθμίζει την πάλη κατά της τρομοκρατίας σε ένα είδος εγρήγορσης των αστυνομικών δυνάμεων καταστολής…