Στα κάτεργα της «ελληνικής ομογένειας»

Μια από τις πιο σοφές απόψεις  που γνώρισα την τελευταία δεκαετία, ήταν και η ακόλουθη, αριστερής (εκτός εισαγωγικών) προέλευσης : Όπως είμαι υπέρ των  ανέργων αλλά εναντίον της ανεργίας, έτσι είμαι υπέρ των μεταναστών αλλά εναντίον της μετανάστευσης…

Σήμερα, τα μύρια όσα υφίστανται όχι οι τριτοκοσμικοί μετανάστες αλλά «οι δικοί μας» πρωτοκοσμικοί, που μέσα σε συνθήκες κρίσης δραπετεύουν στο εξωτερικό, έχουν αρχίσει να διατραγωδούνται – κι αυτή είναι μια παραπάνω αφήγηση επί του θέματος. [Σχετικά δες «Κατάθεση ψυχής ενός Έλληνα μετανάστη», http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2016/05/blog-post_63.html ]

Οι Αριστεροί φουτουριστές, που διαβλέπουν μέσα στη μετανάστευση ένα σχέδιο της «Ιστορικής Πρόνοιας» (κάτι αντίστοιχο της Θείας Πρόνοιας των Χριστιανών) για την άρση των διαφορών και την πανκυριαρχία της πολωτικής αντίθεσης αστική τάξη-προλεταριάτο, καλό είναι να κοιταχτούν σε ψυχαλυτή :  Όπου και πιστεύω  θα επιβεβαιώσουν το  σταλινικό γονίδιο υπέρ των αλλαγών μεγακλίμακας, που διακατέχει την ύπαρξή τους.Οι  δε  «αριστερόσχημοι» απατεώνες, διακινητές ανθρώπων, συνεργάτες της Νέας Τάξης και έμμισθοι «ανθρωπιστές», όσο τους επιτρέπουμε θα  συναποτελούν τμήμα μιας πρωτοφανούς παγκόσμιας απάτης και ενός εμπόριου ελπίδων εις βάρος των λαών….ΓΣχ.

               

ΠΗΓΗ : Η ιστοσελίδα New Diaspora δημοσιεύει μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες Έλληνες εργοδότες στο εξωτερικό εκμεταλλεύονται Έλληνες νεομετανάστες - Η αλληλεγγύη των Ελλήνων βυθίζεται παγκοσμίως. http://www.stontoixo.com/2016/05/blog-post_99.html

               

Πρόσφατα αναδημοσιεύσαμε στη σελίδα μας στο Facebook ένα άρθρο με τίτλο "Έλληνας μάγειρας στη Γερμανία: Αηδίασα με τους Έλληνες εργοδότες", από το site bangladeshnews.gr, που μια βδομάδα πριν είχε δημοσιεύσει το: "Έλληνας σεφ στην Αυστραλία: Οι Έλληνες εργοδότες συμπεριφέρονται σαν σκουπίδια στους συμπατριώτες τους". Πρόκειται για ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ από στόμα σε στόμα, αν και δυστυχώς έχουν γραφτεί γι’ αυτό ελάχιστα.

Έχοντας αναφερθεί κι εμείς παλιότερα σε τέτοιες περιπτώσεις, θελήσαμε να κάνουμε μια μικρή έρευνα, σταχυολογώντας μαρτυρίες μελών της κοινότητας της New Diaspora. Ξεκινώντας από τα σχόλια του ποστ, κάποια από τα πιο χαρακτηριστικά ήταν:

Κική: "Καιρός να βγούνε μερικά πράγματα στη φόρα. Έτσι για να ξορκίζεται και η legenda metropolitana του πόσο αλληλέγγυοι είμαστε.”

Παναγιώτα: "Περσινά ξινά σταφύλια, το ξέρει όλος ο κόσμος, και απορώ πώς υπάρχει ακόμα κόσμος στην Ελλάδα που φεύγει να πάει να δουλέψει σε εστιατόριο στη Γερμανία…"

Άλεξ: "Αυτοί δυστυχώς δεν είναι Έλληνες, αλλά και το τι είναι πάλι κάνεις δεν ξέρει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ακόμα και εδώ στον Καναδά τα ίδια γίνονται και χειρότερα. Για αυτό και δεν ασχολούμαι με κανέναν τους".

Θάνος: "Να μην έχετε καμία επιφύλαξη… δυστυχώς, να δείτε μαρτυρίες που έχω μαζέψει εγώ στη Σκανδιναβία, που έφταναν μέχρι ξυλοδαρμούς!"

Αδάμ: "Άκουσα ίδια ιστορία και εδώ στην Μελβούρνη , άτομο που δούλευε στην κουζίνα εστιατορίου ο Έλληνας ιδιοκτήτης έβριζε τους υπαλλήλους!"

Πάνος: "Τα ίδια και εδώ στην Αστόρια δυστυχώς παιδιά…"

"Δυστυχώς αυτό που περιγράφει το άρθρο είναι ο κανόνας, και αυτό εδώ και δεκαετίες" μας γράφει η Χριστίνα από το Ντίσελντορφ. "Έχω μεγαλώσει Γερμανία και γνωρίζω πολλούς "γαστρονόμους" και τις άθλιες συνθήκες στα μαγαζιά τους, αλλά και το πώς εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους που έρχονται. Το ιδανικό για αυτούς είναι τα ζευγάρια που πληρώνονται με ένα μισθό-πακέτο. Από τα €1.500-1.700 που σου τάζουν (ταρίφα ζευγάρι) εννοείται πως το αφεντικό ποτέ δεν σε δηλώνει/ασφαλίζει, και αν ναι με ελάχιστα, τα οποία έξοδα πάλι τα κρατάει από τον δήθεν μισθό. Αφαιρούν μετά και "το σπίτι" που συνήθως είναι σπίτι πάνω από το μαγαζί σε άθλια κατάσταση και πολλές φορές με άλλους μέσα. Αφαιρούν και το φαγητό που τρως και τελικά αν δεν σε πετάξει στο δρόμο και πάρεις λεφτά θα είναι χαρτζιλίκι. Κλασικό είναι να "σου χρωστάνε" μη τυχόν και φύγεις. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για αυτούς που δουλεύουν γκαρσόν και γνωρίζουν γλώσσα.

Σε ελάχιστα μαγαζιά -εγώ προσωπικά δεν γνωρίζω κανένα- δίνονται τα tips. Πορτοφόλι έχει πάντα το αφεντικό, το οποίο κρατά φυσικά και όλα τα tips από τα οποία και πληρώνει και το γκαρσόν. Win-win για το αφεντικό. Προσωπικά αντιμετωπίζω άλλο πρόβλημα, και αυτό είναι από συγγενείς και φίλους οι οποίοι δεν πιστεύουν πολλές φορές αυτά που περιγράφω, νομίζοντας ότι δεν τους θέλω εδώ. Υπάρχουν δυστυχώς ακόμα πολλά "γραφεία εύρεσης εργασίας" που υπόσχονται άλλα και νομίζουν ότι έρχονται στη Γη της Επαγγελίας. Και έτσι, πάρα τις προειδοποιήσεις, βρέθηκα δύο φορές να μαζεύω κάποιο ξάδερφο από Ανατολική Γερμανία και άλλους γνωστούς στην άλλη άκρη της Γερμανίας, που μετά από τέτοια συμφωνία-απάτη βρέθηκαν στη μέση του πουθενά και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Η αλληλεγγύη πάντως μεταξύ Ελλήνων της Γερμανίας είναι άγνωστη, ή τουλάχιστον πολύ σπάνια".

"Γνωρίζοντας περισσότερους νεομετανάστες εδώ, και κυρίως λόγω της μεταπτυχιακής μου εργασίας, διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι που ήρθαν χωρίς γνώσεις γερμανικών ήταν εύκολη λεία για τους «φιλεύσπλαχνους» συμπατριώτες μας" μας γράφει ο Θωμάς Τζήρος.

"Οι νεομετανάστες που πήρα συνέντευξη μού είπαν, όσοι περάσανε από ταβέρνες, λίγο-πολύ την ίδια ιστορία. Τούς προσφέρθηκε δουλειά με τμήμα των χρημάτων μαύρα. Την αποδέχτηκαν γιατί

α) μπορούσαν να εμφανίζουν ότι έχουν ένα εισόδημα και έτσι να νοικιάσουν κάπου,

β) δεν είχαν ιδέα γιατί δεν τους συμφέρει να μην είναι κανονικά δηλωμένοι, και

γ) δεν είχαν άλλη επιλογή και σε κάθε περίπτωση θέλανε να μάθουνε τα γερμανικά και να κάνουν κάποια δουλειά σχετική με αυτή που κάνανε στην Ελλάδα. Στην πορεία διαπίστωσαν ότι γερμανικά δεν μπορούσαν να μάθουν γιατί το σπαστό ωράριο που δουλεύανε (11π.μ – 15:00 μ.μ. και 17:00μ.μ. – 23:00 και) δεν τους επέτρεπε να πάνε πουθενά να παρακολουθήσουν μαθήματα γλώσσας. Οι πιο πολλοί περίμεναν να περάσει ένας χρόνος ώστε να δικαιούνται ταμείο ανεργίας, και με το που θα βγουν στην ανεργία να ξεκινήσουν μαθήματα γερμανικών. Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι το επίδομα ανεργίας ήταν ποσοστό του τελευταίου μισθού τους και όσοι δεν είχαν δηλωμένοι όλο τον μισθό παίρνανε λιγότερο επίδομα, αρκετοί δε από αυτούς ήταν δηλωμένοι ως minijobs (450€), οι οποίες δεν δικαιούνται επίδομα.

Οι προηγούμενες περιπτώσεις θεωρούνται ήπιες, μια και αυτά που ακούγαμε ήταν ακόμα πιο άγρια. Κάποια στιγμή έπεσα σε μια εκπομπή του γαλλογερμανικού ARTE όπου μιλούσαν για το θέμα με αφορμή την περίπτωση του Χ.Κ. Έλληνα, που τύχαινε να τον ξέρω μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και ο οποίος, όχι μόνο δεν πληρώθηκε ό,τι συμφώνησε αλλά όταν δεν άντεξε άλλο, πήρε το αμάξι της δουλειάς, μια και δεν είχε λεφτά ούτε για εισιτήριο με τα ΜΜΜ και πήγε στο αεροδρόμιο του Αμβούργου, το άφησε σε πάρκινγκ και έστειλε μήνυμα στο αφεντικό του για να το παραλάβει. Από εκεί και πέρα το αφεντικό του του έκανε καταγγελία ότι του έκλεψε το αυτοκίνητο, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψής του, τον έψαχνε η Ιντερπόλ και εν πάση περιπτώσει πέρασε μια δικαστική περιπέτεια, όπου στο τέλος αθωώθηκε.

Παρακολουθώντας διάφορα γκρουπ Ελλήνων στο Facebook έπεφτα συχνά σε καταγγελίες για κακομεταχείριση Ελλήνων από Έλληνες. Παράδειγμα το παρακάτω ποστ από γκρουπ του Βερολίνου πριν από περίπου 2 χρόνια:

Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν είναι τόσο το ερώτημα του ανθρώπου όσο κάποιες από τις απαντήσεις που πήρε. Μια ξεχώρισε τόσο, ώστε την έκανα screen capture σαν δείγμα νοοτροπίας:

Έχω δει σε διάφορα κοινωνικά δίκτυα αλλά και έχω ακούσει με τα αυτιά μου Έλληνες παλαιότερων γενεών στην Γερμανία να παραπονιούνται για τους νέους Έλληνες και στο τέλος η κουβέντα να καταλήγει στο ότι «εμάς κανένας δεν μας στήριξε όταν ήρθαμε εδώ». Στην πραγματικότητα αυτό που ισχύει είναι η γνωστή τάση της φυλής μας που λέγεται «η πάρτη μου». Δεν υπάρχει πουθενά η έννοια τις κοινότητας αλλά και η διάθεση να δουλέψει κανένας ομαδικά. Μεγάλες κοινότητες είναι διαλυμένες με έριδες και καταγγελίες μεταξύ των συμμετεχόντων ή των διαγωνιζόμενων για την καρέκλα του προέδρου. Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά δυστυχώς μόνο για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα."

Τέλος, στο μήνυμα που μας έστειλε ο Ηλίας από τη Γαλλία αναρωτιέται: "Εκτός από την δημιουργία και την δημοσίευση κάποιου νέου άρθρου, έχετε και κάποιον άλλον σκοπό κατά νου ή θα παραμείνετε μόνο στο πλαίσιο της πληροφόρησης; Διάβασα σε κάποιο σχόλιο του άρθρου ότι κάποιος ζητούσε τα ονόματα των επιχειρήσεων και δεν ξέρω αν είναι νομικός και θέλει να τα χρησιμοποιήσει για κάποια καταγγελία, η οποία δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα γιατί υπάρχουν δυστυχώς πολλοί κάφροι εθνοσωτήρες που ζουν στο εξωτερικό". 

Η New Diaspora δεν έχει φυσικά τη δυνατότητα να μπλέξει σε δικαστικές διαμάχες, αλλά αν κάποιοι άλλοι πάρουν την πρωτοβουλία πολύ ευχαρίστως να δημοσιεύσουμε κάτι σχετικό (π.χ. στοιχεία επικοινωνίας για όσους θέλουν να κάνουν καταγγελίες). Προτιμούμε να ασχολούμαστε με μια δυσάρεστη πραγματικότητα που δεν μας τιμάει καθόλου ως λαό, παρά να κάνουμε τα στραβά μάτια για να μη χαλάσουμε την ειδυλλιακή εικόνα μιας ομογένειας που στηρίζει εξίσου όλα τα παιδιά της.

New Diaspora