Διεθνιστικό και Πατριωτικό – μια παρά λίγο αντιπαράθεση

Τελικά ο Αντώνης Νταβανέλος δεν εμφανίστηκε στην εκδήλωση του ΜΑΧΩΜΕ, που έγινε χτές βράδυ και  προαναγγέλθηκε   στη δεξιά στήλη της ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ. Αναγκαστικά οι κύριοι ομιλητές (Λουκάς Αξελός και Γιάννης Τόλιος) δεν μπόρεσαν να εκθέσουν εκείνο το κομμάτι της «διεθνιστικής»  ρητορικής (του πάει πολύ να το πω «ανάλυσης») που εμφανίζεται σε διάφορες  καταστάσεις δημόσιου διαλόγου και συχνά πετυχαίνει τον εκ προοιμίου αποκλεισμό των αντιπάλων . Η αναφορά του  Αξελού  εμπεριείχε ενδιαφέροντα στοιχεία εφ’ όλης της ύλης, χωρίς να είναι αμελητέα και η συνεισφορά του  Τόλιου. Εγώ από τη πλευρά μου διαπίστωσα για μια ακόμη φορά τη δυσανεξία  ορισμένων  απέναντι σε νοήματα που έχουν ριζοσπαστική-οικολογική προέλευση, που δηλώνουν τη σχέση των ανθρώπινων συλλογικοτήτων με το χώρο – και ένα τέτοιο νόημα συνιστά η θεώρηση του «Γεωγραφικού Ντετερμινισμού». Ακόμη  νομίζω ότι δεν αποσαφηνίστηκε (λόγω έλλειψης χρόνου) το κρίσιμο θέμα  του  ιστορικού χρόνου της ελληνικής εθνογένεσης: Σε αντίθεση με τη  λεγόμενη «διεθνιστική» άποψη  που υποστηρίζει ότι η ελληνική εθνογένεση συντελέστηκε τον 19^ο αιώνα  επί εποχής Διαφωτισμού και μάλιστα με έξωθεν στήριξη,  η πραγματικότητα έγκειται στο ότι η  ελληνική εθνογένεση συντελέστηκε σε απώτατο ιστορικό χρόνο, τόσο μάλιστα ώστε να μας επιτρέπει να είμαστε  στην «επετηρίδα» των Εθνών μαζί με τους Αιγύπτιους, τους Ασσύριους κλπ…. Στη προκειμένη περίπτωση  διδακτικό είναι το παράδειγμα της  λεγόμενης ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, που   ονοματίσθηκε (σημάνθηκε)   ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ  εκ των υστέρων , χωρίς αυτό να αλλάζει τίποτε από τους κοινωνικούς χαρακτήρες της. Κάπως έτσι και ο ελληνικός σχηματισμός υπήρξε για 3 χιλιετηρίδες, πριν ονοματισθεί πανηγυρικά  ως ΕΘΝΟΣ.

Εννοείται  πως η ομήγυρη δεν έλαβε υπόψη της την «κοινωνική χημεία», βάσει της οποίας ο Πατριωτισμός  παρά κάποιες φαινομενικές ομοιότητες διαφέρει  ποιοτικά από τον Εθνικισμό :  όπως  η κατανάλωση διαφέρει από τον καταναλωτισμό, ο λαϊκός από τον λαϊκιστή, το σεξ από το σεξισμό, το θέατρο από τον θεατρινισμό, το παιδικό από το παιδιάστικο…...

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/04/blog-post_8706.html

ΥΓ

Να μην παραλείψω και τη συνεισφορά στην όλη ζύμωση  κάποιου   κυρίου συντρόφου που συνηθίζει να  έρχεται στο ΜΑΧΩΜΕ, στη ΛΑΕ και αλλαχού, να  βγάζει λόγο και μετά να απέρχεται - δεόντως  προπονημένος στην ενώπιον ακροατηρίων ρητορική. Εννοείται βέβαια ότι  έτσι προκοπή δεν γίνεται….