Το Αιγαίο υπό την κυριαρχία του ΝΑΤΟ

Του ΚΩΣΤΑ ΗΣΥΧΟΥ

Απαράδεκτο πολιτικά παραμένει το μεγάλο ΝΑΙ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου με πρόσχημα το προσφυγικό όπου η γεωπολιτική ρευστότητα είναι εντονότατη και εξαιρετικά επικίνδυνη.  

Η μεγάλη αντίφαση της σημερινής κυβέρνησης είναι ότι ενώ επικαλείται το διεθνές δίκαιο που αφορούν τις πάγιες τουρκικές διεκδικήσεις στην περιοχή, θέτει στο ΝΑΤΟ την επίβλεψη των ερμηνειών για τις δραστηριότητες στην περιοχή που η γειτονική χώρα πλέον αμφισβητεί για πρώτη φορά με έγγραφο δεκαεπτά σημείων που κατέθεσε στη "συμμαχία". Στο έγγραφο, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, τόσο η συνθήκη της Λοζάνης που αφορά σε σειρά νησιών, η διεθνής συνθήκη της θάλασσας, αλλά και ο εναέριος χώρος "γκριζάρει" συνολικά.

   

Είναι ταυτόχρονα πρωτόγνωρο και απαράδεκτο το ΝΑΤΟ από στρατιωτική συμμαχία να μετατρέπεται και σε "ερμηνευτή" των τουρκικών διεκδικήσεων με την σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας. Δυστυχώς δεν πρόκειται για αφέλεια και ανεπάρκεια της σημερινής κυβέρνησης, αλλά για συνειδητή υποταγή στα Αμερικανικό-Νατοϊκά συμφέροντα, αφού έτσι και αλλιώς η πολυεπίπεδη συμμαχία με το Ισραήλ έχει "δέσει" για τα καλά.  

Το νέο μνημονιακό μπλοκ των κομμάτων που το καθένα με το δικό του τρόπο ζητά "ευρεία" κυβερνητική συνεργασία, με τις ευχές της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, αλλά σε καμία περίπτωση τα μνημονιακά κόμματα "αγγίζουν" ιδιαίτερα επικίνδυνη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ίσα, ίσα την ερμηνεύουν ως αναγκαιότητα.  

Ο αναθεωρητισμός του Πρόεδρου Ερντογάν και της κυβέρνησης του, αποκτά ιδιαίτερη σημασία την στιγμή που στο εσωτερικό μέτωπο αντιμετωπίζει πολλαπλά δομικά πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα αλλά και το κουρδικό κίνημα που αποκτά τεράστια υποστήριξη, όχι μόνο εντός της Τουρκίας αλλά και ευρύτερα στον κόσμο. Ένα κουρδικό δημοκρατικό κίνημα που εναρμονίζεται με την διάθεση πλατιών μαζών που διεκδικούν ουσιαστικό εκδημοκρατισμό, πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες. Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ρωσική Ομοσπονδία αλλά και το σύνολο των γειτονικών της χωρών βρίσκονται στο "ναδίρ" , γεγονός που την καθιστά ασταθή χώρα, άρα και πιο προκλητική από ότι φαίνεται στις σχέσεις της με τους γειτόνους της.  

Σε αυτό πλαίσιο η πρόταση της ΛΑΕ για διεθνοποίηση του συνόλου των σύνθετων προβλημάτων στην περιοχή με πρώτο και κύριο τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία και κατ' επέκτασιν το προσφυγικό, οφείλει να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια του ΟΗΕ, στα πλαίσια διεθνούς διάσκεψης. Έτσι η χώρα απεγκλωβίζεται από την αυτοπαγίδευση που σήμερα βρίσκεται. Η μονόδρομη λογική της λεγόμενης ευρωπαϊκής λύσης στο προσφυγικό, δεν είναι τίποτε άλλο από μια Ακροδεξιά και άκρος ρατσιστική οπισθοδρόμηση ενός ευρωπαϊκού μορφώματος που όλο και περισσότερο μετεξελίσσεται σ αντιδραστικό, φιλοπόλεμο και αποικιοκρατικό.  

Η Γερμανική Ε.Ε., που σε κάθε της ενέργεια αντιμετωπίζει τη χώρα ως "ευρωπαϊκό έδαφος" και προτεκτοράτο, κάθε ´άλλο παρά μέλος της, με την σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέτει ανοιχτά την μετεξέλιξη της Ελλάδας σε χώρα "παρία". Η εμπέδωση από την πλευρά της σημερινής πολιτική ηγεσίας της θεωρίας της " ψωροκώσταινας"που την έχει αποδεχτεί πλήρως, που σε όλα λέει ναι και δεν αξιοποιεί έστω και ένα βέτο, για να κερδίσει μια ελάχιστη αξιοπρέπεια και να μεταφέρει το πρόβλημα στην άλλη πλευρά, προκαλεί βάναυσα την ιστορία της αριστεράς στην πατρίδα μας, που ήταν πάντα ανυπότακτη, πατριωτική, θαρραλέα και δημιουργική.  

Ταυτόχρονα στην Ελλάδα, στην Τουρκία αλλά και στην ευρύτερη περιοχή οφείλουμε να αντιτάξουμε ένα μαζικό, ρωμαλέο, νεανικό, αντιπολεμικό, αντί νατοϊκό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Όχι ως κόπια του παρελθόντος, αλλά ως μια ιστορική ανάγκη του σήμερα που θα βρίσκεται πλάι στο κίνημα αλληλεγγύης του λαού μας στους πρόσφυγες. Ένα τέτοιο κίνημα πρέπει και μπορεί να είναι νικηφόρο.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016