Πολιτική κρίση και στην Ιρλανδία

 

Στον κατάλογο των “αχάριστων” λαών της Ε.Ε. ήρθαν να προστεθούν και οι Ιρλανδοί. Τι κι αν η κυβέρνηση συνασπισμού του κεντροδεξιού κόμματος Φίνε Γκάλε και των κεντροαριστερών Εργατικών πόζαρε σαν ένας από τους επιμελέστερους μαθητές της νεοφιλελεύθερης Ορθοδοξίας Βρυξελλών και Βερολίνου, πανηγυρίζοντας για τα μεγαλύτερα ποσοστά ανάπτυξης της ευρωζώνης; Αυτοί οι ξεροκέφαλοι οι Ιρλανδοί δεν λένε να ξεκολλήσουν από την ιδέα τους ότι οι φτωχοί μοιράζονται τα βάρη της κρίσης και οι πλούσιοι τα κέρδη της ανάκαμψης. Αποτέλεσμα: αποδοκίμασαν σιτς κάλπες την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Έντα Κένι, που φαίνεται ότι θα έχει την τύχη των Ραχόι και Κοέλιου, φέρνοντας παράλληλα έναν πραγματικό πολιτικό σεισμό σε άλλη μία χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Δεν είναι μόνο ότι το Φίνε Γκάελ έπεσε από 36% σε 25%. Οι κεντροαριστεροί συνεταίροι του, οι Εργατικοί, είχαν την τύχη του ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου: οι ψηφοφόροι τους τιμώρησαν για την κυβερνητική σύμπραξή τους, συρρικνώνοντας το ποσοστό τους από 19,4% σε... 6,6%! Τα δύο πρώτα κόμματα, το Φίνε Γκάελ και το κεντρώο Φιόνα Φέιλ, πήραν αθροιστικά λιγότερο από το 50%., γεγονός χωρίς προηγούμενο στα χρονικά της Ιρλανδίας.

Το πολιτικό τοπίο εμφανίζεται εξαιρετικά κατακερματισμένο, με ένα αρχιπέλαγος μικρών κομμάτων (κυρίως εναντίον της λιτότητας, οικολόγων κ.α.) και ανεξαρτήτων να μοιράζονται τις ψήφους του ενός τρίτου του εκλογικού σώματος.

Το πιο αισιόδοξο στοιχείο των εκλογών ήταν σοβαρή άνοδος του αριστερού Σιν Φέιν (στο παρελθόν, πολιτικής πτέρυγας του Ιρλανδικού Ρεπουμπλικανικού Στρατού), που ανέβηκε από το 9,9% στο 13,8% και αναδείχθηκε τρίτη πολιτική δύναμη, με υπερδιπλάσιο ποσοστό από τους Εργατικούς. 'Ηδη, το Σιν Φέιν του Τζέρι Άνταμς εμφανίζεται ως η μόνη πολιτική δύναμη που έχει ισχυρή παρουσία τόσο στην ανεξάρτητη, όσο και στην κατεχόμενη από τους Βρετανούς, Βόρεια Ιρλανδία (όπου μάλιστα είναι η πρώτη πολιτική δύναμη). Το χθεσινό αποτέλεσμα ασφαλώς θα δώσει ώθηση στον αγώνα της ιρλανδικής Αριστεράς και στην υπόθεση του ιρλανδικού λαού για χειραφέτηση και εθνική ολοκλήρωση, απέναντι σε ένα Ηνωμένο Βασίλειο που αντιμετωπίζει υπαρξιακά, πλέον, προβλήματα (δημοψήφισμα για το Brexit, αυτονομία της Σκωτίας).

ΠΗΓΗ : ΙΣΚΡΑ 

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016