Οι Σοσιαλιστικές, Αριστερές και Πατριωτικές δυνάμεις μοναδική ελπίδα για την έξοδο της χώρας από την κρίση

Από τον ιστότοπο της "Σοσιαλιστικής Προοπτικής" 
http://www.sosialistiki-prooptiki.gr/

 
"Η συνθηκολόγηση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους τοκογλύφους δανειστές και  η υπογραφή από αυτήν του τρίτου και πλέον επαχθούς για τον Ελληνικό Λαό μνημονίου, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού κενού...."

 ΟΛΟΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ εξέφρασε την ανάγκη του Ελληνικού Λαού για τη δημιουργία ενός κινήματος ριζοσπαστικού με κεντρικό πυρήνα της πολιτικής του την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Απελευθέρωση των καταπιεσμένων στρωμάτων, τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία. Για το λόγο αυτό αγκαλιάστηκε από τις λαϊκές μάζες που έσπευσαν να πυκνώσουν τις τάξεις του ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα του Ανδρέα Παπανδρέου για αυτοοργάνωση.

Η Ιδρυτική διακήρυξη του Κινήματος γνωστότερη ως 3^η του Σεπτέμβρη εξακολουθεί να παραμένει και σήμερα  επίκαιρη και να δείχνει το δρόμο για την άσκηση μιας άλλης πολιτικής που θα βγάζει τη χώρα από την υποτέλεια και το ραγιαδισμό και θα λυτρώνει το λαό από το άγος των μνημονίων.

Αυτό το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Λαϊκής Ενότητας και των μεγάλων κατακτήσεων για τους εργαζόμενους που πολεμήθηκε σκληρά από τους ιμπεριαλιστές και την ολιγαρχία ντόπια και ξένη, καμία σχέση δεν έχει με το κόμμα του κ Βενιζέλου και της κ Γεννήματα. Αυτοί απλά εκμεταλλεύονται τον τίτλο, την ιστορία του και τους αγώνες του για να εξασφαλίζουν τη δική τους πολιτική επιβίωση.

Η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και η υιοθέτηση πολιτικών νεοφιλελεύθερης κοπής άρχισε από την εποχή Σημίτη και συνεχίστηκε με εντονότερους ρυθμούς από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο εκσυγχρονισμός τον οποίο επικαλούνταν τα στελέχη δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το καμουφλάζ αυτής της πολιτικής. Η κατάληξη είναι γνωστή, το διαβρωμένο ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιήθηκε σαν όχημα για την έλευση του ΔΝΤ και την επιβολή των προγραμμάτων σκληρής λιτότητας. Η απάντηση των οπαδών και φίλων του ΠΑΣΟΚ, σε αυτή την πρωτοφανή απεμπόληση των αρχών και της ιδεολογίας του υπήρξε καταλυτική, από το 43,9% που συγκέντρωσε στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 έπεσε στο 13% και 12% αντίστοιχα στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου  2012. Μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια απώλεσε το 31% της εκλογικής του δύναμης. Η συνέχεια υπήρξε εξίσου οδυνηρή αφού στις εκλογές του 2015 λίγο έλλειψε να μην μπει καν στη Βουλή. Το εγκατέλειψαν και οι τελευταίοι των Μοϊκανών αηδιασμένοι από τη συνεργασία του με την ΝΔ και τον ακροδεξιό αρχηγό της.

Σήμερα τα εναπομείναντα στελέχη και η αντικαταστάτρια του κ Βενιζέλου στην ηγεσία του Κόμματος κ Γεννηματά, βλέποντας με τρόμο την κλεψύδρα του πολιτικού τους χρόνου να τελειώνει με ορατό πλέον τον κίνδυνο να καταλήξουν στα αζήτητα της πολιτικής ζωής του τόπου, αναζητούν εναγωνίως τρόπους να παραμείνουν πολιτικά ζωντανοί. Συμμαχώντας με τα υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ  προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν την κεντροαριστερά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους, ότι οι κοινωνικές δυνάμεις που συγκροτούσαν το χώρο αυτό τον έχουν εγκαταλείψει προ-πολλού. Τα μνημόνια και οι εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας είχαν σαν αποτέλεσμα την ουσιαστική διάλυση της μεσαίας τάξης, κύρια πηγή άντλησης ψηφοφόρων για την κεντροαριστερά, και τη μαζική μετακίνηση των πλέον ριζοσπαστικοποιημένων τμημάτων της προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η συνθηκολόγηση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους τοκογλύφους δανειστές και  η υπογραφή από αυτήν του τρίτου και πλέον επαχθούς για τον Ελληνικό Λαό μνημονίου, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού κενού στην πλευρά του πολιτικού συστήματος που εξακολουθεί να  αντιστέκεται με συνέπεια στη συνέχιση της εφαρμογής πολιτικών εσωτερικής υποτίμησης και σκληρής λιτότητας, οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και την καταστροφή της χώρας.

Το κενό αυτό το οποίο  προφανώς δεν μπορεί να καλύψει το ένοχο ΠΑΣΟΚ και τα γκρουπούσκουλα του πολιτικού συστήματος σαν το Ποτάμι του κ Θεοδωράκη και την Ένωση Κεντρώων, είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα κληθούν να το καλύψουν οι δυνάμεις  της ριζοσπαστικής σοσιαλιστικής και πατριωτικής αριστεράς οι οποίες  ενσκήπτουν με ορμή στον πολιτικό ορίζοντα της χώρας.