Ζητάνε από τους δυστυχισμένους να είναι τέλειοι

Το εν όψει σύνθημα σχολιάστηκε δυσμενώς από ιστότοπους φίλα προσκείμενους στον Πολιτικό Πολιτισμό…

Με την ευκαιρία όμως αυτή  ανέτρεξα σε μια παλιά ιστορία, ειπωμένη ξανά στο πλαίσιο της ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ   αλλά διδακτική εσαεί….

Η ιστορία  είχε αναφερθεί από τον Έλντριτζ Κλήβερ στο βιβλίο του «Ψυχή στον πάγο» , και παρέπεμπε στη δεκαετία του 1850, όταν το κίνημα χειραφέτησης των μαύρων στην Αμερική είχε   δημιουργήσει  μεγάλες συμπάθειες στους κόλπους των  Αμερικανών  υποστηρικτών  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπήρχε όμως και μια κατηγορία λευκών «συμπαθούντων»   που  εξέφραζε  επιφυλάξεις  έναντι των μαύρων , χαρακτηρίζοντάς τους ως  ατελείς, χωρίς πολιτισμό, χωρίς παιδεία, χωρίς καλούς τρόπους κλπ. Κόντρα  σε  αυτούς τους «συμπαθούντες» είπε κάποιος οπαδός της χειραφέτησης : «ΖΗΤΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΙ….»

Σήμερα οι αγρότες μας δίνουν τον υπέρ όλων αγώνα, αλλά κάποιοι ανασύρουν τα  όποια επιχειρήματα του παρελθόντος για να  τους  απαξιώσουν  : Μιλώντας   για  φοροφυγάδες, για επιδοτούμενους ψευτοαγρότες και άλλα παρεμφερή. Και άλλοι  αξιοποιούν αστοχίες  του μεγάλου αγροτικού αγώνα όπως η παραπάνω και τις χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για τη συμμόρφωσή  τους στους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης. 

Γιατί η δουλικότητα θέλει πάντα προσχήματα.