To σύνδρομο της αυτοδικαίωσης και ο Ακιντζί "γυμνός"

Ρεαλισμός σημαίνει να βλέπεις την κατάσταση όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι.

του Γιάννου Χαραλαμπίδη 

 Επί μακρόν η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι μοιράζεται κοινό όραμα, και μάλιστα ευρωπαϊκό, με τον Μουσταφά Ακιντζί. Ο οποίος, όπως μας λένε, δεν έχει τις ίδιες θέσεις ούτε με τον κ. Έρογλου ούτε με το τουρκικό βαθύ κράτος. Όμως, ο ίδιος ο κ. Ακιντζί δήλωσε την περασμένη Τρίτη σε Διακαναλική Διάσκεψη (αυτό έπραξε και με άλλες ευκαιρίες) με σαφήνεια τις θέσεις του, οι οποίες κωδικοποιούνται ως εξής: 

Ακιντζί όπως λέμε βαθύ κράτος

1. Τουρκικές εγγυήσεις και προφανώς τα εγγυητικά δικαιώματα.

2. Πρωτογενές δίκαιο, που σημαίνει  παρθενογένεση. Συνεπώς, χρησιμοποιεί την Ε.Ε. για να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να την αντικαταστήσει με δυο ιδρυτικά κράτη, όπως τόνισε προσφάτως ο Τούρκος ΥπΕξ Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Με τον κ. Ακιντζί να χειροκροτεί.

3. Εκ περιτροπής Προεδρία. Θέλει η διχοτόμηση να αποτυπώνεται στην εκτελεστική εξουσία και δη στον ανώτατο άρχοντα. Εάν η λύση είναι δημοκρατική και στηρίζεται στην αρχή ένας άνθρωπος μία ψήφος, τότε ο οποιοσδήποτε πολίτης, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, μπορεί να εκλεγεί. Οπότε γιατί να υπάρχει εκ περιτροπής Προεδρία;

4. Πλειοψηφία και επί του εδάφους και επί του πληθυσμού. Η αντίληψη αυτή, όπως διευκρίνισε ο κ. Ακιντζί, δεν στηρίζεται στην επιστροφή περιουσιών αλλά στην ανταλλαγή και στις αποζημιώσεις, τις οποίες θα πληρώσουν οι ίδιοι οι Ελληνοκύπριοι, αφού όπως ισχυρίζεται ο κατοχικός ηγέτης, κάθε συνιστών κράτος θα πληρώσει τα του οίκου του. Συναφώς, αρχικά προβαλλόταν ο ισχυρισμός ότι η λύση θα ήταν χρυσοφόρα, ότι θα καταλάβουμε την αγορά της Τουρκίας και των τουρκογενών χωρών!

Μετά μας είπαν ότι θα βρέχει χρήμα και ανάπτυξη. Και αργότερα ο κ. Έιντε τόνισε ότι η λύση θα είναι αυτοχρηματοδοτούμενη και εν συνεχεία, κατόπιν της σύμφωνης γνώμης των δυο ηγετών, έσπευσε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να βρει οικονομική αιμοδότηση. Ερώτημα: Για να μπούμε δηλαδή σε νέο μνημόνιο; Και το λέμε αυτό, διότι στο ΔΝΤ προσφεύγουν οι χρεοκοπημένοι ή οι προβληματικές οικονομίες και οι δανεισμοί γίνονται με σκληρούς όρους.

Περιουσιακό, οι ψυχολογικοί δεσμοί και αποζημιώσεις

5. Συνιδιοκτησία. Αρχικά μας ελέχθη ότι πετύχαμε το αυτονόητο! Την αναγνώριση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και ότι ο κάτοχος του τίτλου θα έχει τον πρώτο λόγο. Και άρχισαν τα πανηγύρια. Μέχρι που ο κ. Ακιντζί διευκρίνισε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και ότι πρόκειται για μια λογική συνιδιοκτησίας, στο πλαίσιο της οποίας δεν αποκλείεται αντί να αποζημιώνονται οι Ελληνοκύπριοι, τελικώς να αποζημιώνεται ο έποικος και ο Τουρκοκύπριος, που παρανόμως σφετερίζεται ελληνοκυπριακή περιουσία.

Προσοχή, ο όρος σφετερίζεται έχει διαγραφεί και υιοθετήθηκε ο όρος χρήστης, όπως και εκείνος του συναισθηματικού δεσμού. Που σημαίνει ότι ο γιος ή η κόρη του εποίκου ή του Τουρκοκυπρίου έχουν μεγαλύτερο συναισθηματικό δεσμό από τον γιο ή την κόρη του οποιουδήποτε πρόσφυγα ή άλλου ιδιοκτήτη (υπάρχουν και αυτοί που δεν είναι πρόσφυγες). Αυτός, μάλιστα, ο ισχυρισμός προβάλλεται και ως επιχείρημα και από μερίδα της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, υπό την επίκληση της απόφαση Δημόπουλου.

Η απόφαση Δημόπουλου στηρίζει την αντίληψη αυτή, και το τονίζει ρητώς, στο σχέδιο Ανάν, το οποίο, όμως, αναφέρει στις διατάξεις του ότι από τη στιγμή που απορριφθεί είτε από τους Ελληνοκυπρίους είτε από τους Τουρκοκυπρίους είναι νεκρό. Δεν υπάρχει. Ερώτημα: Τι έχουμε στο περιουσιακό; Νεκρανάσταση του σχεδίου Ανάν. Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο: Πώς έχει δημιουργηθεί ο συναισθηματικός δεσμός του εποίκου και του Τουρκοκυπρίου; Μέσω της παρανομίας. Και πώς και γιατί τα δικά μας παιδιά και εμείς δεν έχουμε την ευκαιρία της ανάπτυξης του συναισθηματικού δεσμού; Απάντηση: Η αιτία είναι η κατοχή, δηλαδή μια άνομη πράξη.

Άρα η αποδοχή του ισχυρισμού αυτού, δηλαδή περί συναισθηματικού δεσμού των σφετεριστών, σημαίνει την αποδοχή της παρανομίας και των τετελεσμένων της εισβολής. Επί τούτων, δε, τονίζουμε τα εξής: Όταν η Τουρκία θέτει ως προϋπόθεση για την εξομάλυνση των σχέσεών της με τον Ισραήλ τις αποζημιώσεις για τους νεκρούς του «Μαβί Μαρμαρά», εμείς τι θα πρέπει να ζητούμε για την καταστροφή και την κατοχή που προκάλεσε η Τουρκία στην Κύπρο και στους κατοίκους της; Δεν θα έπρεπε να ζητούμε αποζημιώσεις; Γιατί δεν προβάλλεται αυτή η θέση; Για να μη θυμώσει η Άγκυρα; Η οποία έχει παγώσει τις διαδικασίες στις Επιτροπές Αποζημιώσεων.

Στο θέμα αυτό τονίζουμε τα εξής:

1. Η Τουρκία αναγνώριζε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας επί τη βάσει των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου, γι' αυτό και πρόσφερε αποζημιώσεις, ενώ, τώρα, η φόρμουλα που συζητείται στις συνομιλίες δημιουργεί μια δαιδαλώδη διαδικασία, που αφήνει την Τουρκία εκτός. Και το χείριστο είναι ότι δεν κατοχυρώνεται η κυριότητα. Δηλαδή το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Ήξερε, λοιπόν, η Άγκυρα όταν πάγωνε τη διαδικασία τι έκανε. Η ψυχρή λογική λέει ότι η υπό συζήτηση φόρμουλα είναι χειρότερη από την απαράδεκτη και ταπεινωτική επιτροπή αποζημιώσεων, που συστάθηκε για το ξεπούλημα των περιουσίων μας και της γης μας, για να γίνει κατορθωτή η εδαφική πλειοψηφία.

2. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου επιδικάζουν αποζημιώσεις για απώλεια χρήσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης χάνει την κυριότητα. Ερώτημα: Ποιος θα πληρώσει για την απώλεια χρήσης όλα αυτά τα χρόνια; Εμείς ή η Τουρκία;

Έποικοι, ΑΟΖ και συμφωνίες ψευδοκράτους

6. Παραμονή εποίκων. Και όχι μόνο. Προχωρεί σε πολιτογράφηση νέων, όπως του έχει επιβάλει η Άγκυρα. Αγνοούνται πεισματικά οι εκθέσεις Κουκό και Λάακσον από την Κυβέρνηση για τον εποικισμό, που αναφέρονται σε απογραφή πληθυσμού, καθώς και ότι οι έποικοι είναι ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της λύσης, επειδή εκτός των άλλων θα χρησιμοποιηθούν από την Τουρκία μετά τη λύση για να διεκδικηθούν συνταγματικά δικαιώματα.

7. Συμφωνίες ψευδοκράτους με κατεχόμενα. Υπάρχουν σειρά συμφωνιών που αφορούν από τα θέματα της ενέργειας (βλέπε συμφωνία με τουρκική εταιρεία πετρελαίων), ώς τον καθορισμό της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Σε αυτά προστίθενται και οι αμυντικές συμφωνίες Τουρκίας - ψευδοκράτους, καθώς και της μεταξύ τους τελωνειακής ένωσης, που συνιστούν μορφές προσάρτησης και στρατιωτικού ελέγχου. Εάν ισχύσουν αυτές οι συμφωνίες και μετά τη λύση, όπως συνέβη με το σχέδιο Ανάν, τα μεν κατεχόμενα θα συνεχίσουν να είναι τμήμα της Τουρκίας, αλλά νόμιμα, δηλαδή με την υπογραφή μας, ενώ ταυτοχρόνως η Άγκυρα θα συγκυβερνά και στον νότο.

8. Καμιά εκμετάλλευση φυσικού αερίου προ της λύσης. Είπε, μάλιστα, ο κ. Ακιντζί ότι το «Μπαρμπαρός» έχει κάνει απλώς διάλειμμα… Αν χρειαστεί, θα ξανάρθει. Και όχι μόνο του. Η τουρκική ισχύς είναι πάντα εκεί και, όπως ισχυρίστηκε ο κατοχικός ηγέτης, καμιά πετρελαϊκή εταιρεία δεν πρόκειται να προχωρήσει σε εκμετάλλευση του φυσικού αερίου με καθεστώς έντασης…

Η αμηχανία της Κυβέρνησης

Ο κ. Ακιντζί είναι σαφής. Ερώτημα: Πού συμφωνεί η Κυβέρνηση με τα ανωτέρω και πώς ο Υπουργός Εξωτερικών Ι. Κασουλίδης διαλαλεί στους ομολόγους του και σε κάθε ξένο επισκέπτη που έρχεται στο νησί ότι είμαστε κοντά σε λύση; Αυτό είναι το κοινό όραμα; Του βαθέος κράτους; Της διάλυσης και της τουρκοποίησης; Η αμηχανία και η σύγχυση της Κυβέρνησης αποτυπώνεται στην απάντηση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, Ν. Χριστοδουλίδη, σε όσα είπε ο κ. Ακιντζί. Θα συνεχίσουμε, τόνισε ο Εκπρόσωπος, τη σκληρή διαπραγμάτευση στις συνομιλίες!

Πώς και σε ποια βάση; Είναι πρόδηλο ότι και το φυσικό αέριο και η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και όλα τα συναφή πλεονεκτήματα και κίνητρα που υπάρχουν στη διάθεση της Κυβέρνησης δεν χρησιμοποιούνται για λύση, αλλά για τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής. Δηλαδή, όλων όσα, πάνω κάτω, περιγράφει ο κ. Ακιντζί. Της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Κάποιος, βεβαίως, μπορεί να διερωτηθεί: Και τι θα πρέπει να γίνει; Να φύγει ο Πρόεδρος από τις συνομιλίες;

Κάποιος άλλος, όμως, μπορεί να θέσει τον εξής ισχυρισμό υπό μορφήν ερωτήματος: Θα συνεχίσει ή όχι ο Πρόεδρος να διατρέχει τον κίνδυνο και να δεσμεύεται όλο και περισσότερο; Και αν στο τέλος προβάλει αντιστάσεις, θα φανεί ή όχι ως αυτός ο αδιάλλακτος; Ο Πρόεδρος έχει παγιδευτεί λόγω έλλειψης στρατηγικής, κακών εκτιμήσεων, επικοινωνιακών παιχνιδιών και, κυρίως, επειδή ο ίδιος και οι ομάδες του κατατρύχονται από το σύνδρομο της αυτοδικαίωσης, λόγω του ναι στο σχέδιο Ανάν.

Τα βαθιά νερά και οι ρητορείες των ημετέρων

Η υφιστάμενη διαδικασία δίδει άλλοθι στην αδιάλλακτη στάση του Ακιντζί και συγχωροχάρτι στην Άγκυρα. Συνεπώς, ο Πρόεδρος τώρα, προτού να είναι πολύ-πολύ αργά, θα πρέπει να θέσει τον κ. Ακιντζί ενώπιον των ευθυνών του, καθότι οι θέσεις που υιοθετεί δεν οδηγούν καν σε συμβιβασμό. Είναι θέσεις τουρκικού βαθέος κράτους. Εμείς, θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Πρόεδρος είναι ειλικρινής, και με τη στάση του ο κ. Ακιντζί έχει καταχραστεί την εμπιστοσύνη που του έχει δείξει. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να προχωρήσει σε άμεση επί του θέματος ενημέρωση προς τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και την Ε.Ε. Και, κυρίως, θα πρέπει να μαζέψει τον κ. Έιντε και να καταγγείλει ευθέως την Άγκυρα ότι βάζει φωτιά στις συνομιλίες και ότι δεν θέλει λύση, αλλά διάλυση, χρησιμοποιώντας τον κ. Ακιντζί προς την κατεύθυνση αυτή.

Ο Πρόεδρος οφείλει να προστατεύσει τα συμφέροντα του κράτους και τη δική του αξιοπιστία ως θεσμός που είναι. Και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να προχωρήσει σε σειρά κινήσεων για να αποκαλύψει την Τουρκία. Τέτοιες κινήσεις αφορούν στην άμεση επίκληση του κοινοτικού κεκτημένου και των αποφάσεων της Ε.Ε. στην εξής βάση: Εάν όντως η Τουρκία και ο κ. Ακιντζί θέλουν λύση, θα πρέπει να εφαρμόσουν τις κυπρογενείς υποχρεώσεις, για τις οποίες πανηγυρίζει η Κυβέρνηση όταν καταγράφονται στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Και αν οι κυπρογενείς υποχρεώσεις, όπως είναι η άρση του τουρκικού εμπάργκο, η ομαλοποίηση σχέσεων και η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και οι συμμαχίες και η εκμετάλλευση της αλλαγής των ισοζυγίων δυνάμεων είναι βαθιά νερά, ας προχωρήσει ο Πρόεδρος απλώς στην υλοποίηση των δεσμεύσεών του. Που σημαίνει το εξής: Για να αποδείξει η Τουρκία και ο κ. Ακιντζί ότι όντως θέλουν λύση και όχι διάλυση, ας προχωρήσουν στην επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου όπως έχει ήδη δεσμευτεί με τις συμφωνίες Κορυφής Κυπριανού - Ντενκτάς η άλλη πλευρά και όπως τα ψηφίσματα του Σ. Ασφαλείας καθορίζουν.

Όταν τα απλά δεν τα εφαρμόζει η Άγκυρα, πώς θα είναι συνεπής στις συνομιλίες και πώς θα εφαρμόσει λύση; Ρεαλισμός είναι να βλέπεις την αλήθεια γυμνή, όπως την εμφανίζει ο κ. Ακιντζί, ο οποίος εμφανίζεται και ο ίδιο γυμνός, αφαιρώντας τις ωραίες και εύηχες ρητορείες των ημετέρων και του κ. Έιντε, τους οποίους αφήνει εκτεθειμένους. Αποκαλύπτει την ουτοπία στην οποία ζουν. Και τους αφήνει και αυτούς γυμνούς, τραβώντας τους ταυτοχρόνως το χαλί κάτω από τα πόδια…