ΚΥΠΡΟΣ : Ή ΝΤΑΒΟΣ ΕΙΝ’ Ο ΓΙΑΛΟΣ Ή ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ

Από τη  σύνταξη του περιοδικού "¨Ενωσις" Σ’ ένα σεντόνι που αίμα ιδρώνει λοιπόν αν δεν προσαρμοστείς βγαίνει ο κακός ειρηνιστής απ’ τη μικρή σου οθόνη και σε σκοτώνει και σε σκοτώνει μες στο σαλόνι. Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ Όταν ο Κόφι Ανάν λάμβανε το Νόμπελ Ειρήνης το 2001, πολλοί συζητούσαν για τη σεξουαλική εκμετάλλευση κοριτσιών από μέλη ειρηνευτικών αποστολών του ΟΗΕ στην Αφρική, αλλά και για το πώς δεν κατάφερε να αποτρέψει τη Γενοκτονία της Ρουάντα το 1994. Στην Κύπρο δε μια ισχνή μειοψηφία έβλεπε τη «λύση» στο σκοτεινό πρόσωπό του. Φυσικά, τι να πει αυτό μπροστά στην υποψηφιότητα του Αδόλφου Χίτλερ το 1939 (ναι, για το Νόμπελ Ειρήνης), στην εις διπλούν πρόταση για απονομή του βραβείου στον Ιωσήφ Στάλιν ή στην απονομή του στον Χένρυ Κίσινγκερ το 1973, δήθεν για την επίτευξη ειρήνης με το Βόρειο Βιετνάμ; Στο ψητό, λοιπόν. Σύμφωνα με τους Financial Times, σε ρεπορτάζ για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, ο Νίκος Αναστασιάδης (δήθεν Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας) και ο Μουσταφά Ακιντζί (κατοχικός ηγέτης) είναι «δυνητικά» υποψήφιοι για το επόμενο Νόμπελ Ειρήνης. Όπως έγραφε το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, «αν και στην πρώτη γραμμή ήταν άλλοι αστέρες», στο φόρουμ συμμετείχαν και δύο δυνητικοί υποψήφιοι για το φετινό Νόμπελ Ειρήνης, οι Νίκος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακιντζί, σημειώνοντας ότι «οι δύο ηγέτες εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους για την επίτευξη συμφωνίας που θα επανενώσει το εδώ και χρόνια διαχωρισμένο νησί». Οι FT, όμως, τη δουλειά τους κάνουν. Συμβαδίζουν με τους υπόλοιπους που κάνουν τις πάπιες για το Κυπριακό και μας περιπαίζουν. Εδώ, στο νησί των βρακάδων και των μουστακαλλήδων, πανηγυρίζουν. Έβγαλαν τις βράκες, ξύρισαν τα μουστάκια και χοροπηδούν σαν πρωτάρες «μαζορέτες», διότι το 2016 είναι «έτος λύσης». Το λένε κι οι Financial Times, θα πουν, παίζοντας τους διαβασμένους. Χοροπηδούν, διότι ο Ακιντζί είναι «δικός μας», κατακεραυνώνει τα «κακώς κείμενα» των Ελληνοκυπρίων, την παιδεία τους, μιλά για πρόβλημα 53 ετών, εργάζεται για την αναβάθμιση του ψευδοκράτους και την υποβάθμιση της ΚΔ. Άλλωστε, αυτό θέλουν. Κάποιοι το ονομάζουν «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία». Χοροπηδούν, διότι η Τουρκία θέλει «λύση» (τι σημασία έχει το περιεχόμενο;), διότι ο Αναστασιάδης είναι σοβαρός και Ευρωπαίος. Σαν το κόμμα του. Πανηγυρίζουν με καθετί που γράφουν ξένες εφημερίδες και έχει να κάνει με τους «δύο ηγέτες» και τη «λύση», ό,τι και να λέει το περιεχόμενο. Πανηγυρίζουν με τίτλους. Πόσο μάλλον με το «σπουδαίο» Νόμπελ Ειρήνης. Σκηνές ροκ. Απορούμε αν αυτός ο δρόμος της καταστροφής έχει τέλος και αν θα μπορέσουμε να το ζήσουμε. Προς το παρόν, στραβά αρμενίζουμε. Όλα θεωρούνται επιτυχίες. Το Νταβός, ο Πρόεδρος, ο Ακιντζί, ο Άντρος στην Πόλη, οι «συζητήσιμες εγγυήσεις». Όλα επιτυχίες μιας πλάνης που λέγεται «μομέντουμ λύσης». Ας χαριεντιστούμε λίγο για το «επικείμενο» Νόμπελ των «ηγετών μας». Καλύτερος είναι ο Κίσινγκερ, δηλαδή; Ή ο Ανάν; Ή ο Χίτλερ; Θέλουμε κι εμείς Νόμπελ Ειρήνης. Ό,τι κι αν σημαίνει «ειρήνη» στην Κύπρο των 200.000 προσφύγων και των τόσων αγνοουμένων. Ε, ασσιχτίρ.