Η ιστορία θα έχει τον τελευταίο λόγο

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Το 2015 σίγουρα θα αφήσει το στίγμα του στην μελλοντική ιστορία της χώρας, με τα αλλεπάλληλα γεγονότα και τις ανατροπές που έφερε. Η αντιδραστική συμμαχία της γερμανικής ευρωζώνης εναντίον μας και η νέα ρωσσο-τουρκική σύγκρουση, μετά από πολλές δεκαετίες, είναι δύο από αυτές τις εξελίξεις που σφράγισαν την χρονιά που πέρασε. Διακόσια χρόνια πριν, το 1815, υπήρξε ένας άλλος σταθμός στις ευρωπαϊκές υποθέσεις που σημάδεψε αρνητικά την ελληνική ιστορία.

Πρόκειται για το Συνέδριο της Βιέννης, 1814-1815, μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους, στο οποίο οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής -Αγγλία, Πρωσία, Ρωσσία και Αυστρία- καθόρισαν την μοίρα της ηπείρου για τον 19^ο αιώνα. Μέσω των συμφωνιών και του διπλωματικού παρασκηνίου, το Συνέδριο της Βιέννης προσπάθησε να αποκαταστήσει το διαταραγμένο ευρωπαϊκό σύστημα διακυβέρνησης από την Γαλλική επανάσταση και τις συνέπειές της. Και τότε η αντιδραστική Ιερά Συμμαχία και ο κόμης Μέττερνιχ της Αυστρίας αντιμετώπισαν αρνητικά τα ελληνικά αιτήματα, όπως αυτά τέθηκαν από τον Ιωάννη Καποδίστρια, που συνόδευε τον Τσάρο Αλέξανδρο στις εργασίες του συνεδρίου. Μάλιστα, ο Μέττερνιχ απάντησε προσβλητικότατα στον Καποδίστρια, ότι «η Ευρώπη δεν γνωρίζει Έλληνας», χωρίς να ληφθεί απόφαση επί του ελληνικού ζητήματος. Την απάντηση, όμως, έδωσε ο ίδιος ο Τσάρος, λέγοντας ότι «οι Έλληνες... θέλουν ελευθερωθεί ταχέως».

Η ειρωνεία της ιστορίας ανέτρεψε τα σχέδια της Ιεράς Συμμαχίας, 6 χρόνια μετά, με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης και αργότερα με τον Ρωσσο-τουρκικό πόλεμο, που έθεσαν επί τάπητος το Ανατολικό Ζήτημα και υποχρέωσαν τους υποστηρικτές του «Μεγάλου Ασθενούς», όπως χαρακτηριζόταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία, να αναδιπλωθούν από τις ανθελληνικές θέσεις τους.

Σήμερα, ο Γερμανός υπουργός Σόϊμπλε, ως άλλος Μέττερνιχ, επιδιώκει την συντριβή της Ελλάδας, αλλά και πάλι η ιστορία θα έχει τον τελευταίο λόγο και, βέβαια, η δική μας βούληση να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, αντιθέτως, ο γεωπολιτικός ορίζοντας γίνεται καλύτερος για τα ελληνικά συμφέροντα, αν εμπεδωθεί μάλιστα η προσεγγιστική τάση Πούτιν και Ομπάμα. Οι Έλληνες δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σπάνια σύμπλευση μεγάλων Δυτικών Δυνάμεων και Ρωσσίας, όπως το 1821, ήταν γεωστρατηγικά ευνοϊκή για εμάς.

*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.103, Ιανουάριος 2016