Του ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ
Το τελευταίο διάστημα εκτός από τους πολιτικούς τακτικισμούς της κυβέρνησης που κυριάρχησαν στην δημόσια ζωή , έγιναν δύο σημαντικές παρεμβάσεις από τον Πρόεδρο του ESM κο Ρέγκλιγκ και από τον επικεφαλής του κουαρτέτου(τρόικα) στην Ελλάδα κου Κοστέλλο.
Ο μεν πρώτος ξεκαθάρισε για μια ακόμη φορά ότι δεν πρόκειται να γίνει μείωση του ονομαστικού χρέους ,κάτι που είναι γνωστό αλλά ,δια της επαναλήψεως και δια της κυβερνητικής σιωπής , αυτή η θέση εμπεδώνεται και κατοχυρώνεται.Πρόσθεσε επίσης ότι αν γίνει οποιαδήποτε ρύθμιση του χρέους αυτή θα συνοδευτεί με νέο πρόγραμμα που θα εκτείνεται πέραν του 2018. Δηλαδή με νέο μνημόνιο.
Ο κος Κοστέλλο ,από την άλλη μεριά , διαμήνυσε από το βήμα του Ελληνοαμερικανικού επιμελητηρίου ότι η η όποια ρύθμιση του χρέους θα είναι απλά μια μετάθεση πληρωμών -δηλαδή μετακύλιση του βάρους στις επόμενες γενιές- ,ενώ έθεσε τις προϋποθέσεις της απαρέγκλιτης εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων , δίνοντας έμφαση στο ασφαλιστικό και στην ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ για να ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος .
Με αυτό τον τρόπο, αν συνυπολογίσει κάποιος και την δήλωση του Σόιμπλε ότι η ευρώπη έχει ήδη εκδηλώσει την αλληλεγγύη της στην Ελλάδα πολύ περισσότερο από κάθε άλλη χώρα ,νομίζουμε ότι επιχειρείται να κλείσει πριν καν ανοίξει οποιοδήποτε συζήτηση για να υπάρξει μια χαλάρωση του προγράμματος με την επίκληση του προσφυγικού προβλήματος . Η Ελλάδα δεν είναι Γαλλία ή Ιταλία για να παίρνει παρατάσεις για τους δημοσιονομικούς στόχους. Παράλληλα δίνεται ένα σαφές σήμα προς την ελληνική κυβέρνηση να κρατά ένα πολύ μικρό καλάθι στο ζήτημα του χρέους.
Η κυβέρνηση παγιδευμένη στο μεροδούλι-μεροφάι της εφαρμογής των μνημονίων ,αδυνατεί ή δεν θέλει να καταλάβει ότι έτσι χώνεται όλο και πιο βαθειά στο τέλμα της υποτέλειας και της αναξιοπιστίας,την ίδια ώρα που η χώρα βυθίζεται.
Τα παρακάλια και τα παράπονα του Ευκλείδη Τσακαλώτου δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα . Η απάντηση των δανειστών είναι :σκάσε και κολύμπα.
Τα παρακάλια και τα παράπονα του Ευκλείδη Τσακαλώτου δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα . Η απάντηση των δανειστών είναι :σκάσε και κολύμπα.
Αυτό που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι η μεθοδολογία της εξάρτησης και της εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων.
Το ένα μνημόνιο προετοιμάζει την έλευση του επόμενου μνημονίου και το κάθε μνημονιακό μέτρο δρομολογεί το επόμενο.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έγινε υπό την απειλή της υλοποίησής της πριν το νέο έτος για να μην πειραχθούν οι καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρω και επιλέχθηκε μια λύση που κατέστρεψε τους μικρομετόχους ,εξαέρωσε τα τελευταία χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων και τα δισσεκατομύρια του δημοσίου που είχε βάλλει για τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις .Ο δεύτερος γύρος τώρα είναι να δημιουργηθούν οι πρϋποθέσεις να διαχειριστούν τα διάφορα κοράκια –επενδυτικά ταμεία τα επιχειρηματικά δάνεια και τα σπίτια αρχικά της «μεσαίας τάξης» εκποιώντας εκτός από τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία .Τα ξένα funds θα καθορίσουν σύμφωνα με τα βραχυπρόθεσμα-κερδοσκοπικά συμφέροντά τους την μορφή συσσώρευσης και τον τρόπο ανάπτυξης της χώρας. Ο θρίαμβος του νεοφιλελευθερισμού και της αγοράς γίνεται πραγματικότητα με μια κυβέρνηση της μεταλλαγμένης αριστεράς.Τμήμα του δεύτερου γύρου,επίσης, είναι και η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων με στόχο να αποκτήσουν απεριόριστη δυνατότητα οι μεγάλες επιχειρήσεις και ιδίως οι τράπεζες να απαλλάσσονται εύκολα και ανέξοδα από ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων.
Το ασφαλιστικό ,όπως είπαμε και πρίν είναι η προϋπόθεση για να δοθεί μια έστω κατ΄επίφαση λύση στο ζήτημα του χρέους.Γιαυτό πρέπει να σακατευτούν ακόμη περισσότερο οι συντάξεις και να ιδιωτικοποιηθεί λειτουργικά η κοινωνική ασφάλιση. Το επόμενο βήμα είναι η διαχείριση τμήματος της κοινωνικής ασφάλισης απευθείας από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που όπως και στο χώρο της υγείας αδημονούν και προετοιμάζονται να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
Φυσικά η αλυσσίδα των προαπαιτούμενων δεν έχει τέλος.Το θέμα του χρέους θα συνδεθεί ακόμη περισσότερο με το ταμείο δημόσιας περιουσίας ,ώστε να διασφαλιστεί η αποπληρωμή τμήματος του χρέους μέσω της εντατικοποίησης των ιδιωτικοποιήσεων .
Στο τέλος το εμπροσθοβαρές 3ο μνημόνιο θα έχει εφαρμοστεί στο μεγαλύτερο μέρος του ,αλλά η ρύθμιση για το χρέος θα είναι τελικά τόσο ανεπαρκής που θα ισοδυναμεί με μια τρύπα στο νερό.
Το ένα μνημόνιο προετοιμάζει την έλευση του επόμενου μνημονίου και το κάθε μνημονιακό μέτρο δρομολογεί το επόμενο.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έγινε υπό την απειλή της υλοποίησής της πριν το νέο έτος για να μην πειραχθούν οι καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρω και επιλέχθηκε μια λύση που κατέστρεψε τους μικρομετόχους ,εξαέρωσε τα τελευταία χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων και τα δισσεκατομύρια του δημοσίου που είχε βάλλει για τις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις .Ο δεύτερος γύρος τώρα είναι να δημιουργηθούν οι πρϋποθέσεις να διαχειριστούν τα διάφορα κοράκια –επενδυτικά ταμεία τα επιχειρηματικά δάνεια και τα σπίτια αρχικά της «μεσαίας τάξης» εκποιώντας εκτός από τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία .Τα ξένα funds θα καθορίσουν σύμφωνα με τα βραχυπρόθεσμα-κερδοσκοπικά συμφέροντά τους την μορφή συσσώρευσης και τον τρόπο ανάπτυξης της χώρας. Ο θρίαμβος του νεοφιλελευθερισμού και της αγοράς γίνεται πραγματικότητα με μια κυβέρνηση της μεταλλαγμένης αριστεράς.Τμήμα του δεύτερου γύρου,επίσης, είναι και η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων με στόχο να αποκτήσουν απεριόριστη δυνατότητα οι μεγάλες επιχειρήσεις και ιδίως οι τράπεζες να απαλλάσσονται εύκολα και ανέξοδα από ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων.
Το ασφαλιστικό ,όπως είπαμε και πρίν είναι η προϋπόθεση για να δοθεί μια έστω κατ΄επίφαση λύση στο ζήτημα του χρέους.Γιαυτό πρέπει να σακατευτούν ακόμη περισσότερο οι συντάξεις και να ιδιωτικοποιηθεί λειτουργικά η κοινωνική ασφάλιση. Το επόμενο βήμα είναι η διαχείριση τμήματος της κοινωνικής ασφάλισης απευθείας από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που όπως και στο χώρο της υγείας αδημονούν και προετοιμάζονται να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
Φυσικά η αλυσσίδα των προαπαιτούμενων δεν έχει τέλος.Το θέμα του χρέους θα συνδεθεί ακόμη περισσότερο με το ταμείο δημόσιας περιουσίας ,ώστε να διασφαλιστεί η αποπληρωμή τμήματος του χρέους μέσω της εντατικοποίησης των ιδιωτικοποιήσεων .
Στο τέλος το εμπροσθοβαρές 3ο μνημόνιο θα έχει εφαρμοστεί στο μεγαλύτερο μέρος του ,αλλά η ρύθμιση για το χρέος θα είναι τελικά τόσο ανεπαρκής που θα ισοδυναμεί με μια τρύπα στο νερό.
Το τρίτο μνημόνιο είναι και αυτό ένα βαρέλι δίχως πάτο. Μέσα σε αυτό εξαφανίζονται εισοδήματα ,δικαιώματα,ελευθερίες και κάθε ελπίδα για ανάπτυξη και ανθρώπινη επιβίωση σε αυτή τη χώρα. Το πρόγραμμα αυτό δεν βγαίνει ούτε οικονομικά,ούτε κοινωνικά ούτε πολιτικά .Το μνημόνιο ούτε διορθώνεται ,ούτε εξισσορροπείται από ανύπαρκτα ,άλλωστε ,παράλληλα προγράμματα και ισοδύναμα .Το μνημόνιο ανατρέπεται.
Το λαϊκό κίνημα και η πραγματικά ριζοσπαστική αριστερά είναι οι δυνάμεις που μπορούν να θέσουν το στόχο της κατάργησης των μνημονίων και της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους ως τμήμα ενός συνολικού σχεδίου απεξάρτησης από την υποτέλεια και ριζοσπαστικής αλλαγής στη χώρα.
Το λαϊκό κίνημα και η πραγματικά ριζοσπαστική αριστερά είναι οι δυνάμεις που μπορούν να θέσουν το στόχο της κατάργησης των μνημονίων και της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους ως τμήμα ενός συνολικού σχεδίου απεξάρτησης από την υποτέλεια και ριζοσπαστικής αλλαγής στη χώρα.
ΠΗΓΗ ΙΣΚΡΑ, Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου