
53 ημέρες μετά
την 20η Σεπτέμβρη, είναι τόσος χρόνος όσο η
απόσταση ανάμεσα στην 12η
Οκτωβρίου, ημέρα απελευθέρωσης της Αθήνας
από τους Γερμανούς, και στην 4η Δεκεμβρίου, ημέρα ένοπλης σύγκρουσης
με τους «απελευθερωτές» ! Με τους
«απελευθερωτές» που χαιρετήθηκαν με
έξαλλους πανηγυρισμούς και με πανώ έμπλεα
φιλικών προσφωνήσεων και συνθημάτων του τύπου
ΖΗΤΩΣΑΝ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ! Όπως τότε, έτσι
και τώρα, οι απελευθερωτές αποδείχθηκαν σκάρτοι και οι φιλοφρονήσεις μεταστράφηκαν σε θανατερό
μίσος. Αυτό μπορεί να μη λέει πολλά στους
Συριζαϊκούς παράγοντες και αυλικούς της ηγετικής ομάδας, ΠΡΕΠΕΙ όμως να λέει πολλά στο αντιμνημονιακό
στρατόπεδο : Πρέπει να λέει πολλά όχι για την αμφιθυμία του λαού μας, αλλά για
την πιθανότατη ραγδαία αποδόμηση του πολιτικού σκηνικού. Οι αντιμνημονιακές
δυνάμεις πρέπει να ετοιμάζονται και να
παρέχουν από τώρα εξηγήσεις για τη μόνη
ρεαλιστική διέξοδο, που επικεντρώνεται στο δίδυμο «έξοδος από την ευρωζώνη + διακοπή της εξυπηρέτησης του χρέους»…
Κατά τα άλλα
: Η προσπάθεια ορισμένων παραγόντων του
ΣΥΡΙΖΑ να «φανούν» σε αυτό που δεν φαίνεται απλώς αλλά είναι «Γενική Απεργία», αποτελεί ένα επί πλέον μέτρο της ελαφρότητάς τους.
Διαχειριζόμενοι το γνωμικό του Γιάννη Τσαρούχη (« Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις»), οι κύριοι σύντροφοι έκριναν ότι η δήλωση της συμμετοχής
τους στο μεγάλο συλλαλητήριο αρκούσε να τους δώσει την ιδιότητα του συμμέτοχου
στην ταξική πάλη….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου