Νεοδημοκρατικό φιάσκο και αρνητικά ρεκόρ

Ένα νέο ρεκόρ  διεκδικεί την είσοδό του στο βιβλίο Γκίνες, κι αυτό είναι οι δυόμισι  μήνες από την προκήρυξη μέχρι το  αποτυχημένο εγχείρημα των εκλογών στη Νέα Δημοκρατία. Αν μάλιστα αποδεικνυόταν ότι η επιβράδυνση ήταν εσκεμμένη – με πιθανούς ενόχους πλείστους όσους , ακόμη και Αρειανούς, αλλά οπωσδήποτε όχι τον Σαμαρά ! -  τότε το αγώνισμα της εσκεμμένης βραδύτητας θα μπορούσε να συμπεριληφθεί  στα Ολυμπιακά αγωνίσματα και να τροποποιήσει μέχρι και το σήμα κατατεθέν του Ολυμπισμού -   «Citius  altius forties», «Ταχύτερα, υψηλότερα, δυνατότερα».

Πάντως το νέο  ρεκόρ κλέβει την παράσταση από  αυτό  της κυβερνώσας (και κατά δήλωσίν της…) αριστεράς , που είναι όμως ρεκόρ ταχύτητας : Ταχύτητας όσον αφορά την «ελεύθερη πτώση» της δημοτικότητάς της  και την έμπρακτη αμφισβήτηση των πολιτικών της.

Οι μεν κατηγορούνται ότι  «δεν μπορούν να οργανώσουν εσωκομματικές εκλογές σε διόμισι μήνες και θέλουν να κυβερνήσουν», οι δε  ότι κερδίζουν εκλογές και σε δυο μήνες δεν μπορούν να κυβερνήσουν.

Συμπέρασμα :  Μπορεί να καταστρεφόμαστε σαν χώρα, μπορεί να μην υπάρχει καμιά  «οδική» διαδρομή εξόδου από αυτό το χάλι ενώ πλεονάζουν οι διαδρομές τηλεμεταφοράς – π.χ από εδώ ως μια ισχυρή αντιμνημονιακή κατάσταση ή στο σοσιαλισμό – πλην όμως το διασκεδάζουμε….