Φωτογραφία για αναστοχασμό

Αυτή η   πολύ-φωτογραφία  προσφέρεται οπωσδήποτε για «αναστοχασμό», πρωτίστως λόγω του συνθήματος   «Φονιά-Σαβουρογάμη» εναντίον του Κλίντον. Έτυχε να δω στην τηλεόραση  τον Κλίντον επανειλημμένα στις  αρχές του 1993, όταν   γινόταν η παράδοση της Προεδρίας  από τον απερχόμενο Τζωρτζ Μπους τον Πρεσβύτερο στον νέο Πρόεδρο. Ο λόγος  του Κλίντον  ήταν καταπληκτικά απλός, χωρίς τον παραμικρό στόμφο, χωρίς θεατρινίστικα στοιχεία, χωρίς   «υπεροψίαν και μέθην»  που έλεγε ο δικός μας Καβάφης για τον Δαρείο…. Στο τέλος της θητείας του έτυχε πάλι να δω ένα αυτοσαρκαστικό φιλμάκι που γύρισε με τον Μπραντ Πητ. Αυτό κι αν είχε τρομερή πλάκα ! Εδώ ο  Πητ έλεγε στον «Μπιλ» ότι τώρα πλέον αποσύρεται και δεν δικαιούται δια να ομιλεί, ενώ ο «Μπιλ»  τάχαμου εξοργιζόταν και απαντούσε ότι θα είναι πάντα στο προσκήνιο !  Ουδείς Έλληνας πολιτικός θα είχε την ευφυϊα και την ευρηματικότητα μιας τέτοιας παρουσίασης  – όντας εθισμένος στη γκρίζα  παπαρολογία, τύπου Σημίτη και εσχάτως Τσίπρα…

Αυτό το «σαβουρογάμης» του συνθήματος δεν γνωρίζω αν ήταν προϊόν πραγματογνωμοσύνης – πολλοί πάντως έβρισκαν τη Μόνικα  ωραία. Όσον αφορά   το «Φονιάς»,  ήταν σίγουρα προϊόν του ηγεμονικού ρόλου που ήθελε να παίζει η υπερδύναμη. Ο «Μπίλ» έγινε ελαφρώς ξεφτίλα με την υπόθεση Μόνικα, όμως  πολιτικά παρέμεινε αγκυροβολημένος  στην υπόθεση του Ιμπεριαλισμού. Προώθησε τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία  αλλά αυτό πολιτικά δεν ήταν το τρομερότερο : Το τρομερότερο ήταν οι μεταλλαγμένοι ειρηνόφιλοι τύπου Κον Μπεντίτ και Αλαίν Λιπιέτζ  των Πρασίνων, που υποστήριξαν ανεπιφύλακτα τους εγκληματικές αεροπορικές επιθέσεις  εναντίον της Σερβίας  το 1999.

Ο Κλίντον παρέμεινε αυτό που ήταν, ενώ ο δικός μας έκανε τη μεγαλύτερη πλαστογραφία (υπόθεση ΟΧΙ) και μεταλλαγή   στη διάρκεια της ελληνικής ιστορίας. Ουδεμία  κοινοβουλευτική ή κοινωνική  πλειοψηφία μπορεί να ανατρέψει αυτό το συμπέρασμα του στοιχειώδους ορθού Λόγου