Όχι στον "ιστορικό συμβιβασμό" με το μνημόνιο

Του ΠΑΝΟΥ ΚΟΣΜΑ*

Η συμφωνία δεν είναι απλώς «επώδυνη», είναι«ταφόπλακα» για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά!

Την προη­γού­με­νη βδο­μά­δα, όταν οι συ­νο­μι­λί­ες κυ­βέρ­νη­σης και δα­νει­στών είχαν «πα­γώ­σει» και ο αέρας «μύ­ρι­ζε μπα­ρού­τι», οι ελ­πί­δες ότι, έστω και χάρη στη σκλη­ρή στάση των δα­νει­στών, η κυ­βέρ­νη­ση θα διά­λε­γε το δρόμο της ρήξης ανα­πτε­ρώ­θη­καν. Ωστό­σο, απο­δεί­χτη­κε ότι το «πά­γω­μα» των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων ήταν απλώς ένα «επει­σό­διο» τα­κτι­κής ση­μα­σί­ας, μια πε­ρι­πλο­κή στην πο­ρεία προς τη συμ­φω­νία. Μια βδο­μά­δα αρ­γό­τε­ρα, η στρα­τη­γι­κή κα­τεύ­θυν­ση φαί­νε­ται –εκτός συ­γκλο­νι­στι­κού απρο­ό­πτου– να επι­βάλ­λε­ται πάνω στις τα­κτι­κές στρο­φές και τις πε­ρι­πλο­κές: εί­μα­στε ένα βήμα από μια συμ­φω­νία που απο­τε­λεί «με­τα­βα­τι­κό» τμήμα ενός νέου, του τρί­του μνη­μο­νί­ου –ανε­ξαρ­τή­τως του πόσο πλα­στι­κή θα απο­δει­χτεί η ελ­λη­νι­κή γλώσ­σα στο χα­ρα­κτη­ρι­σμό του.

«Η τα­κτι­κή πριν από τη στρα­τη­γι­κή είναι ο θό­ρυ­βος πριν από την ήττα», έλεγε ο Κι­νέ­ζος στρα­τη­γός Σουν Τσου. Η Ενω­τι­κή Κί­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όμως, έχει μια άλλη προ­σέγ­γι­ση, που φαί­νε­ται ότι δεν είναι άμοι­ρη των εξε­λί­ξε­ων του τε­λευ­ταί­ου δι­η­μέ­ρου: «Η μόνη ‘‘κόκ­κι­νη γραμ­μή­’’ είναι η ‘‘αρι­στε­ρή πα­ρέν­θε­ση­’’». Και πράγ­μα­τι, μόνο η «στρα­τη­γι­κή» της πάση θυσία συμ­φω­νί­ας για να πα­ρα­μεί­νου­με στην κυ­βέρ­νη­ση μπο­ρεί να εμπνεύ­σει το ΝΑΙ σε μια συμ­φω­νία τόσο ξε­κά­θα­ρα μνη­μο­νια­κή. Πρό­κει­ται όχι απλώς για το θό­ρυ­βο πριν από την ήττα, αλλά για σκέτο πα­ρα­λο­γι­σμό: η «αρι­στε­ρή πα­ρέν­θε­ση» δεν ορί­ζε­ται με όρους προ­γράμ­μα­τος και πο­λι­τι­κής (να μη συ­νε­χι­στεί αδια­τά­ρα­κτα η εφαρ­μο­γή μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών και αντί­θε­τα να αρ­χί­σου­με να ξη­λώ­νου­με το μνη­μο­νια­κό «κα­θε­στώς» εκ­με­τάλ­λευ­σης), αλλά με όρους πο­λι­τι­κής ανα­φο­ράς των κυ­βερ­νώ­ντων (να μεί­νει αυτή η κυ­βέρ­νη­ση), ακόμη και αν είναι αυτή η κυ­βέρ­νη­ση που θα εφαρ­μό­σει μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές! Στο τέλος, το επι­χεί­ρη­μα δια­στρέ­φει πα­ντε­λώς τους πο­λι­τι­κούς όρους και κα­τα­λή­γει στον απί­στευ­το για την Αρι­στε­ρά ισχυ­ρι­σμό: κα­λύ­τε­ρα να εφαρ­μό­ζει μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές η Αρι­στε­ρά παρά οι μνη­μο­νια­κοί.

Είναι ωστό­σο φα­νε­ρό σε όσους/ες εξα­κο­λου­θούν να δια­θέ­τουν στοι­χειω­δώς αρι­στε­ρή σκέψη ή απλώς έν­στι­κτο πως η Αρι­στε­ρά που εφαρ­μό­ζει μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές παύει να είναι Αρι­στε­ρά. Πως αν με ευ­θύ­νη της το τα­ξι­κό ρήγμα «μνη­μό­νιο - αντι­μνη­μό­νιο, λι­τό­τη­τα - αντι­λι­τό­τη­τα» κλεί­σει, τότε θα κλεί­σει και το πο­λι­τι­κό ρήγμα. Αν στο όνομα του να απο­φευ­χθεί η κυ­βερ­νη­τι­κή «πα­ρέν­θε­ση» γίνει η ίδια η Αρι­στε­ρά «πα­ρέν­θε­ση», αν με ευ­θύ­νη της Αρι­στε­ράς η λι­τό­τη­τα γίνει «οι­κου­με­νι­κή», τότε και η ίδια η κυ­βέρ­νη­ση, αργά ή γρή­γο­ρα, θα γίνει «οι­κου­με­νι­κή» –πολύ σύ­ντο­μα και τυ­πι­κά.

Το βαρύ ιστο­ρι­κό κό­στος θα είναι μια «πα­ρέν­θε­ση Αρι­στε­ράς» –η «ιτα­λο­ποί­η­ση» επί τα χείρω...

Η ΣΥΜ­ΦΩ­ΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΑ­ΡΑΙ­ΣΘΗ­ΣΕΙΣ: ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΝΗ­ΜΟ­ΝΙ­ΟΥ !

Το κυ­βερ­νη­τι­κό non paper, που είχαν την κα­λο­σύ­νη να μας σερ­βί­ρουν οι κυ­βερ­νη­τι­κές διαρ­ρο­ές μέσω των μί­ντια, προ­σπα­θεί να οι­κο­δο­μή­σει διά­φο­ρα άλ­λο­θι για να πεί­σει ότι η δια­φαι­νό­με­νη συμ­φω­νία δεν είναι απλώς «ό,τι κα­λύ­τε­ρο μπο­ρού­σε να γίνει», αλλά και ένα «πολύ ση­μα­ντι­κό βήμα»!

Ωστό­σο, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι αμεί­λι­κτη:

α. Με τη συμ­φω­νία εμπε­δώ­νε­ται –και εμ­βα­θύ­νε­ται– με­σο­πρό­θε­σμα το μνη­μο­νια­κό «κα­θε­στώς» εκ­με­τάλ­λευ­σης. Μην ξε­χνά­με ότι εκτός από όσα πρό­κει­ται να γί­νουν, στέ­κουν στέ­ρεα και όλα αυτά που έγι­ναν στη διάρ­κεια της μνη­μο­νια­κής τε­τρα­ε­τί­ας. Πάνω από 500 εφαρ­μο­στι­κοί νόμοι, το θε­σμι­κό απο­τύ­πω­μα και η οδυ­νη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ταυ­τό­χρο­να των μνη­μο­νί­ων, πα­ρα­μέ­νουν σε ισχύ και ορί­ζουν τη δυ­στυ­χία που βιώ­νουν εκα­τομ­μύ­ρια ερ­γα­ζό­με­νοι, άνερ­γοι, συ­ντα­ξιού­χοι, νε­ο­λαί­οι, άν­δρες και γυ­ναί­κες. Η ρήτρα της απο­φυ­γής «μο­νο­με­ρών ενερ­γειών» θα πα­ρα­μεί­νει, ενι­σχυ­μέ­νη σε πάγιο μη­χα­νι­σμό θω­ρά­κι­σης των μνη­μο­νια­κιών νόμων.

Ζή­τη­μα πρώτο: Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είχε δε­σμευ­τεί να «πα­γώ­σει» στα ση­με­ρι­νά επί­πε­δα, δη­λα­δή να πα­γιώ­σει το μνη­μο­νια­κό «κα­θε­στώς» εκ­με­τάλ­λευ­σης, αλλά να το ανα­τρέ­ψει!

β. Οι προ­βλέ­ψεις για το ύψος του πρω­το­γε­νούς πλε­ο­νά­σμα­τος όχι μόνο την επό­με­νη διε­τία (1% το 2015 και 2% το 2016) αλλά και για τα επό­με­να χρό­νια (3% από το 2017) απο­δει­κνύ­ουν ότι όχι μόνο κλεί­νει ο δρό­μος για το ξή­λω­μα των μνη­μο­νια­κών τε­τε­λε­σμέ­νων, αλλά ότι τα μνη­μό­νια εμπε­δώ­νο­νται με­σο­πρό­θε­σμα. Οι προ­βλέ­ψεις για το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα είναι ο «οδη­γός» για τη μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή, το «κλει­δί» των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας. Μά­λι­στα, όπως σε κάθε με­σο­πρό­θε­σμο που συ­νο­δεύ­ει τα μνη­μό­νια, έτσι κι εδώ, οι δη­μο­σιο­νο­μι­κοί στό­χοι (πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα, έλ­λειμ­μα Γε­νι­κής Κυ­βέρ­νη­σης) για τα δύο πρώτα χρό­νια συ­νο­δεύ­ο­νται από τα ανα­λυ­τι­κά μέτρα για την επί­τευ­ξή τους (όπως τώρα για το 2015 και το 2016) ενώ για την υπό­λοι­πη διάρ­κεια τί­θε­νται οι δη­μο­σιο­νο­μι­κοί στό­χοι, οι οποί­οι «με­τα­φρά­ζο­νται» σε συ­γκε­κρι­μέ­να μέτρα σε δεύ­τε­ρη φάση. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, στό­χοι για πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα χωρίς τα αντί­στοι­χα μέτρα για την επί­τευ­ξή τους δεν νο­ού­νται. Και επει­δή έχουν τεθεί στό­χοι για το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα και για μετά το 2016, θα υπάρ­ξουν και μέτρα για μετά το 2016, άρα πρέ­πει να ανα­μέ­νε­ται ένα «κα­νο­νι­κό» μνη­μό­νιο και τε­τρα­ε­τές Με­σο­πρό­θε­σμο Πλαί­σιο 2016-2019. Τα συ­γκε­κρι­μέ­να μέτρα μέχρι και τα τέλη του 2016 και οι στό­χοι για πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα και για τα έτη μετά το 2016 απο­δει­κνύ­ουν ότι ακόμη και αν λάβει τη μορφή ολι­γό­μη­νης ή πο­λύ­μη­νης πα­ρά­τα­σης του τρέ­χο­ντος προ­γράμ­μα­τος, η συμ­φω­νία είναι τμήμα, διε­τές προ­οί­μιο, του νέου μνη­μο­νί­ου.

Ζή­τη­μα δεύ­τε­ρο: Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν δε­σμεύ­τη­κε να πα­γιώ­σει και να επε­κτεί­νει με­σο­πρό­θε­σμα το μνη­μο­νια­κό πλαί­σιο ούτε να φέρει νέο μνη­μό­νιο, αλλά να το ανα­τρέ­ψει και να το κα­ταρ­γή­σει.

γ. Η συμ­φω­νία είναι και συμ­φω­νία λι­τό­τη­τας και υφε­σια­κή. Ωστό­σο, την Αρι­στε­ρά εν­δια­φέ­ρει το πρώτο. Διότι γε­νι­κά μι­λώ­ντας μπο­ρεί κάλ­λι­στα να υπάρ­ξει μνη­μο­νια­κή συμ­φω­νία χωρίς συ­νέ­χι­ση της ύφε­σης, με κά­ποιου εί­δους ασθε­νι­κή ανά­καμ­ψη. Επει­δή όμως άλλο πράγ­μα η υφε­σια­κή λει­τουρ­γία κά­ποιων μέ­τρων και άλλο πράγ­μα η ύφεση αυτή κα­θαυ­τή, είναι βέ­βαιο ότι μέτρα φο­ρο­ε­πι­βά­ρυν­σης και πε­ρι­κο­πών συ­νο­λι­κού ύψους 8 δισ. ευρώ σε ενά­μι­ση χρόνο, όχι μόνο είναι μέτρα λι­τό­τη­τας (τι άλλο θα μπο­ρού­σαν να είναι;) αλλά θα ασκή­σουν και ισχυ­ρή υφε­σια­κή επί­δρα­ση, δη­λα­δή θα έχουν επι­πτώ­σεις που θα επι­βρα­δύ­νουν την ανά­πτυ­ξη. Αν αυτή η επι­βρά­δυν­ση θα με­τα­τρέ­ψει τις τά­σεις ανά­καμ­ψης σε νέα ύφεση, αυτό εξαρ­τά­ται και από πολ­λούς άλ­λους πα­ρά­γο­ντες.

Ζή­τη­μα τρίτο: Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν δι­καιού­ται να υπο­γρά­ψει μια συμ­φω­νία που και επι­δει­νώ­νει τη λι­τό­τη­τα και είναι υφε­σια­κού χα­ρα­κτή­ρα.

δ. Με τη συμ­φω­νία αυτή, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πέ­φτουν όλες οι «κόκ­κι­νες γραμ­μές». Ο στό­χος για έσοδα από ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις 3,2 δισ. ευρώ το 2015-2016 έχει «κλει­δώ­σει» προ πολ­λού. Έχο­ντας τεθεί αυτός ο στό­χος, στην πο­ρεία του χρό­νου είναι βέ­βαιο ότι τί­πο­τε δεν θα αντι­στα­θεί στη σα­ρω­τι­κή δυ­να­μι­κή του. Η «κόκ­κι­νη γραμ­μή» των νέων φο­ρο­ε­πι­βα­ρύν­σε­ων στα λαϊκά ει­σο­δή­μα­τα έπεσε επί­σης με πά­τα­γο. Ξε­κι­νώ­ντας από αρ­χι­κή πρό­τα­ση για επι­πλέ­ον έσοδα από ΦΠΑ 600 εκατ. ευρώ, η κυ­βέρ­νη­ση έχει φτά­σει στο ύψος του 1,35 δισ. ευρώ. Προ­ϊ­ό­ντα μα­ζι­κής λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης περ­νά­νε μα­ζι­κά στον υψηλό συ­ντε­λε­στή, προ­δια­γρά­φο­ντας αύ­ξη­ση της ακρί­βειας σε με­γά­λη γκάμα τέ­τοιων προ­ϊ­ό­ντων. Στις συ­ντά­ξεις, εκτός από την πε­ρι­κο­πή των πρό­ω­ρων και την πε­ρι­κο­πή στις υψη­λές επι­κου­ρι­κές, μένει να δούμε αν το πράγ­μα θα στα­μα­τή­σει εκεί και δεν θα επε­κτα­θεί σε πε­ρι­κο­πές «υψη­λών» κύ­ριων συ­ντά­ξε­ων ή σε πα­ρα­με­τρι­κές αλ­λα­γές (όρια ηλι­κί­ας). Τέλος, στους μι­σθούς και γε­νι­κό­τε­ρα στα ει­σο­δή­μα­τα, η «κόκ­κι­νη γραμ­μή» έπεσε με επί­θε­ση από τα πλά­για: με την αύ­ξη­ση των ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών και με τη με­τά­τα­ξη ειδών μα­ζι­κής λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης στον υψηλό συ­ντε­λε­στή ΦΠΑ.

Έχο­ντας απο­δει­χτεί πέρα από κάθε αμ­φι­βο­λία πόσο εγκλώ­βι­σε στην πα­γί­ω­ση και ανα­πα­ρα­γω­γή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών η συμ­φω­νία της 20ής Φλε­βά­ρη, πα­ρό­λο που δεν πε­ρι­λάμ­βα­νε κα­νέ­να συ­γκε­κρι­μέ­νο μέτρο, δεν χρειά­ζε­ται πολλή φα­ντα­σία για να κα­τα­λά­βου­με ότι η νέα συμ­φω­νία θα απο­δει­χτεί δε­κά­δες φορές πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή στην ίδια κα­τεύ­θυν­ση.

Έτσι, η απά­ντη­ση, για όσους/ες δεν θέ­λουν στο όνομα της «κυ­βερ­νώ­σας Αρι­στε­ράς» να γίνει η ίδια η Αρι­στε­ρά «πα­ρέν­θε­ση» είναι μόνο μία: αγώ­νας για να μπλο­κα­ρι­στεί αυτή η κα­τα­στρο­φι­κή εξέ­λι­ξη. Δεν απο­δε­χό­μα­στε αυτήν τη συν­θη­κο­λό­γη­ση με τα μνη­μό­νια!

*Πηγή: rproject.gr

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015