Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 16.5.15

Όταν ακούω καταληκτικές διαπραματεύσεις, οριστικές   συμφωνίες ,   προοπτικές  άμεσων λύσεων εντός  του Eurogroup κλπ.κλπ., ανακαλώ στη σκέψη μου το γνωμικό «ουδέν τελικότερον του ενδιαμέσου»….Ψυχαναλυτής ή ψυχολόγος δεν είμαι, όμως υποθέτω ότι αν τα σκυλάκια του Παυλώφ εισέπρατταν – μετά το ειδοποιητήριο ερέθισμα – τη μια φορά τροφή και την άλλη ξύλο, θα τα είχαν κυριολεκτικά χαμένα και  θα σκέπτονταν  να πεινάσουν στο μέλλον !

Σε ένα άρθρο του («Ανάμεσα στο διάβολο και στη βαθιά γαλάζια θάλασσα») ο Δημήτρης Μπελαντής υπαινίσσεται τα αντιφατικά «ερεθίσματα» που προσλαμβάνει το ελληνικό «παιδί» μέσα στην ευρωπαϊκή «οικογένεια». Το εκκρεμές ανάμεσα στην  «αμοιβαία επωφελή συμφωνία» που αναγγέλλεται από καιρού εις καιρόν ως την «συμφωνία που σκαλώνει» και τούμπαλιν , κάνει τον συγγραφέα να εκπλήσσεται  για το ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει  ακόμη παραφρονήσει. Εγώ πιστεύω ότι  η αποφυγή της   ψυχασθένειας έχει σχέση με τον παλιμπαιδισμό της μετά τον αντιμνημονιακό αγώνα εποχής :  Με την λογική της ανάθεσης, με την πίστη στη μαγική ικανότητα της διαπραγμάτευσης ,  με  τις σφυγμομετρήσεις  και  διαδηλώσεις  ανά τας Ευρώπας, με την περίσσεια τηλεοπτικής κάλυψης των δικών μας , παιδιαρίσαμε αρκετά,  αλλά γλυτώσαμε τη τρέλα

.

Η Ελλάδα μου θυμίζει τον άντρα  σε μια διαδικτυακή ιστορία  παραγγελίας πίτσας.

  Ο άντρας θέλει να φάει, όμως η «θεσμική» γυναίκα του τον τρολάρει ασυστόλως,  παράγοντας   έναν  εξω-φρενικό  διάλογο . Δεν θα μιμηθώ κάτι τηλεοπτικές εκπομπές και δεν θα εκφωνήσω  παραγγέλματα  γελωτοθεραπείας σε συγκεκριμένα σημεία της αφήγησης, απλώς  θα καταθέσω ένα  απόσπασμά της  :

«Αυτός,   πεινάω, θέλω να φάω πίτσα και δεν έχω μετρητά, Αυτή, φάε ό,τι θες αλλά με την πιστωτική σου κάρτα, Αυτός, μα εσύ μου ξόδεψες όλο το ποσό , Αυτή, περασμένα ξεχασμένα, Αυτός, εγώ  πίστευα ότι είμαστε ζευγάρι, Αυτή, αν το πιστεύεις ακόμη, τότε  να παραγγείλεις δυο πίτσες, Αυτός, με τι λεφτά; Αυτή,  με ό,τι έχεις και δεν έχεις, Αυτός, μα εσύ έχεις τα λεφτά, Αυτή, τα έχω για να φάω πίτσα……»

Το δράμα συχνά-πυκνά συνδέεται με το μαύρο χιούμορ.  Σε μια από τις τελευταίες κρίσιμες συσκέψεις του Αδόλφου Χίτλερ με τους στρατηγούς του μέσα στο περικυκλωμένο  καταφύγιο της Καγκελαρίας και ενώ όλοι εντρυφούσαν στον χάρτη της περιοχής, ένας   είπε κι  έκανε τον δικτάτορα να γελάσει :  «Τώρα πλέον μπορείς να πας από το δυτικό μέτωπο στο ανατολικό με το μετρό!» . Σ΄εμάς  τα πράγματα δεν είναι τόσο δραματικά, αλλά το μαύρο χιούμορ καλά κρατεί :  «Βροχοποιό» αποκάλεσε τον Γιάννη Βαρουφάκη ο Αλέξης Μητρόπουλος στην αίθουσα της Βουλής. Να δούμε όμως  τι θα βρέξει, ευρώ ή καρεκλοπόδαρα;