Ημέρες Μαϊου και μηχανόβιοι

  

Του Γιάνννη* Σχίζα

 Δημοσιεύεται (οσονούπω) στην ΑΥΓΗ....

“Mayday” είναι  στα αγγλικά το σήμα κινδύνου για την αεροπορία, κι είναι εξαιρετικά παραπλήσιο των «Ημερών Μαϊου» που ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε…Για μερικούς η χρεοκοπία είναι ante portas, όμως και ο Αννίβας βρέθηκε κάποτε μπροστά στη Ρώμη  και απέτυχε να την καταλάβει. Υποθέτω πλέον  ότι η Ελλάδα έχει ως  κύριο    βαθμό προστασίας  τον «φόβο του αγνώστου», που βιώνουν οι κεντροευρωπαϊκές χώρες . Λαμβανομένου δε υπόψη ότι απουσιάζει στους Κεντροευρωπαίους  και στην  Ελλάδα ένα αυθεντικό  πολεμικό   πνεύμα που  αποδέχεται  την ύπαρξη απωλειών έστω και σε μια  νικηφόρα σύγκρουση, πιθανολογώ   ότι τα εκατέρωθεν μέρη εναποθέτουν τις ελπίδες τους στη σήψη του αντιπάλου…

Πρόσφατα, μια ομάδα  Ρώσσων μοτοσυκλετιστών θέλησε να διασχίσει την απόσταση Μόσχα- Βερολίνο και να βρεθεί εκεί στις 9 Μαϊου,  70^η επέτειο της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης. Η ομάδα προσπάθησε να περάσει από τα σύνορα της Πολωνίας, όμως εκεί συνάντησε κατηγορηματική άρνηση. Σα να μην έφτανε αυτό, και η Γερμανία τους αρνήθηκε προκαταβολικά την είσοδο, επικαλούμενη  απειλή εναντίον της δημόσιας τάξης και  «μη συμβολή της πορείας» στην εξέλιξη των διμερών σχέσεων με τη Ρωσσία…Στην όλη υπόθεση προστέθηκαν και κάποια  δημοσιογραφικά σαπρόφυτα, που μίλησαν για εθνικιστές μηχανόβιους καθοδηγούμενους από τον Πούτιν,  επίτιμο πρόεδρό τους ….

Φαινομενικά  η συμπεριφορά της  Γερμανίας  ήταν ασορτί με την απόφασή  της να μην παρευρεθεί στους εορτασμούς  της αντιφασιστικής νίκης στη Μόσχα, στις 9 Μαϊου , όμως προσέβαλε τη δημοκρατική φυσιογνωμία της ίδιας της χώρας.  Στην προκειμένη περίπτωση των  μηχανόβιων η Γερμανία δεν  έκανε   μπούλινγκ στη Ρωσσία  αλλά απλώς φοβόταν – δυσανάλογα και παράλογα …

Δεν θέλω βεβαίως να υπονοήσω ότι  αν ο «Γιάνης» Βαρουφάκης είχε δηλώσει στον Σόϊμπλε ότι ήταν μηχανόβιος, οι διαπραγματεύσεις θα πήγαιναν καλύτερα…

Το σίγουρο είναι ότι  πέρα από το ατομικό πρεστίζ που εξασφαλίζει η μηχανοβίωση,  πέρα από την  εικόνα του τολμητία και νεάζοντος ανθρώπου που διασφάλισαν πολιτικοί όπως   ο Βύρων Πολύδωρας ή ο Αλέκος Αλαβάνος με εκείνη τη ιστορική  προσέλευση του στο Μαξίμου με παπάκι (!), οι μαζικές μοτοσυκλετοπορείες  δεν είναι ευκαταφρόνητες και παραγράψιμες – όσο μια πορεία πεζών.  Απόδειξη η αίσθηση που προκάλεσε πέρυσι η  πορεία μοτοσυκλετιστών στην Κύπρο, στη μνήμη των  Ισαάκ και Σολωμού ,  που δολοφονήθηκαν το 1996 από Τούρκους παρακρατικούς ….

Υ.Γ

Γράφω το όνομά μου με 3 «ν» (όπως προ ετών έγραφα το «κομμουνισμός» με 3 «μ») όχι τόσο ως αντίδοτο στο «Γιάνης» όσο   για να τη σπάσω σε κάποιους «απλουστευτές» … Και παράλληλα για να διαμαρτυρηθώ  εναντίον αυτών που κάθε λίγο  επαναρυθμίζουν τη  «γραμματική ορθότητα» – από τα σχολεία ως τις μηχανές αναζήτησης της  google – ανεξάρτητα από κάθε κοινωνική συναίνεση.