Του Γιάννη
Σχίζα
Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 4.4.15

Την
πρωταπριλιά παρακολούθησα εκδήλωση με αφορμή το νέο έργο των Δημήτρη Πιατά και Μάνου Αρβανιτάκη υπό το
όνομα «ΠΑΝ.δη.ΜΙΑ». Η εκδήλωση δεν ήταν μόνο μια παρουσίαση ταινίας ή μια ενδοπανελική
ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, αλλά επί πλέον
άγγιζε γενικότερα ζητήματα της μαζικής ενημέρωσης . Η ΕΡΤ, ο
Πρετεντέρης, ο Πρωθυπουργός που έβαλε χέρι σε γελοιογράφους, ο Ρουμελιώτης στα
πρόθυρα σεξουαλικής κρίσης, πολλά και
διάφορα υπεισήλθαν στην υπόθεση. Ενδιαφέρουσες
ήταν οι αναφορές διαφόρων «αποκλεισμών»
από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, εις βάρος καλών
ή αξιοπερίεργων ανθρώπων . Η ιστορία
αυτή είναι μεγάλη, όμως
μου είναι αδύνατο να μην προτάξω
την χαρακτηριστική περίπτωση του Βασίλη Λεβέντη :
Ο λεγάμενος έτυχε να επιλεγεί στη δεκαετία του
90 ως «υλικό» δυο εκπομπών γελωτοθεραπευτικών προθέσεων, με
τους Πάνο Παναγιωτόπουλο και Νίκο Μαστοράκη αντίστοιχα. Και στις δυο
περιπτώσεις οι τηλεπαρουσιαστές πήγαν να «δουλέψουν» τον Λεβέντη, όμως αυτός
τους κατατρόπωσε με ένα πολυβολισμό λέξεων και θέσεων. Έκτοτε, μην τον είδατε
τον κ. Πρόεδρο των Κεντρώων , σε όλα τα
μεγάλα κανάλια….
Το «κύριο
πιάτο» της εκδήλωσης για την ΠΑΝδηΜΙΑ ήταν η διαπίστωση ότι τα ΜΜΕ γενικά αδυνατούν
να βγάλουν τα έξοδά τους από διαφημίσεις
ή πωλήσεις, οπότε η πολιτική εξάρτησή τους από τα μεγάλα συμφέροντα είναι δεδομένη. Όπως ο Μωάμεθ πηγαίνει στο βουνό έτσι και η
συμβατική πολιτική πηγαίνει στα μίντια : Οι μεν χαρίζουν, οι δε χαρίζονται. Εδώ
οι αριστεροί που δεν διατίθενται για χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη θάπρεπε να
λένε : ευτυχώς υπάρχουν
τα μμε
(μικρά μέσα ενημέρωσης) που ενίοτε
καταφέρνουν να δέσουν τον γίγαντα Γκιούλιβερ – όπως οι Λιλιπούτειοι στο
αφήγημα του Τζονάθαν Σουϊφτ.
Στην
ΠΑΝδηΜΙΑ των Πιατά και Αρβανιτάκη, εντυπωσιάζει
το εύρημα της φορολόγησης των νεκρών ! Ωραίος ο σαρκασμός της φορολόγησης παντός
επιστητού, ωραίο και το παράπλευρο
νόημα ότι η ζωή κατάντησε να ισούται με σκέτη
φοροδιαφυγή…