Οι κρίσεις προκαλούν πολέμους. Το σύστημα
γίνεται επιθετικό εναντίον των «εχθρών» του – και όταν αυτοί δεν υπάρχουν, τους επινοεί. Το Ιράκ, η Γιουγκοσλαβία, η
Λιβύη και τελευταία η Ελλάδα, είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις επινόησης εχθρών
με απώτερο στόχο τη λεηλασία. Το καπιταλιστικό bullying επί των χωρών της περιφέρειας είναι αναπόδραστο, οπότε το ζήτημα
που μπαίνει είναι η ανακοπή της ανάπτυξης και της ποιοτικής μετεξέλιξής του σε
πολεμική σύγκρουση. Το άρθρο του Α.Ζαφείρη υπονοεί ότι στην ιστορία, τα ίδια
αίτια με τα ίδια υποκείμενα παράγουν τα ίδια αποτελέσματα. Μακάρι να μας διαφεύγει
κάποιος όρος αυτής της κατεύθυνσης και μακάρι ο πόλεμος να
μην είναι αναπόφευκτος. Γ.Σχ.
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Με το πρόσχημα της ουκρανικής κρίσης, ο
αριθμός των αμερικανικών τακτικών πυρηνικών όπλων στην Ευρώπη
έχει αυξηθεί και συνεχίζει να αυξάνεται.
Στον ευρωπαϊκό τομέα, το εύρος δυνάμεων
απέναντι στη Ρωσική Ομοσπονδία, είναι πέντε φορές περισσότερο από
ό, τι κατά την πρώτη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.
Με το πρόσχημα της προστασίας της
Α.Ευρώπης από το «ρωσική επιθετικότητα» πάνω από εκατό άρματα έχουν
ήδη εγκατασταθεί στη Λετονία.
Τον περασμένο μήνα, μια παρόμοια μηχανοκίνητη
στρατιωτική μονάδα εγκαταστάθηκε στην Εσθονία- στην
πόλη Νάρβα - μόλις 300 μέτρα από τα σύνορα με τη Ρωσία
και περίπου 100 χιλιόμετρα από την Αγία Πετρούπολη.
Ο αριθμός των πτήσεων από τα αεροσκάφη του
ΝΑΤΟ στην περιοχή της Βαλτικής έχει τετραπλασιαστεί σε σχέση με
πέρυσι , καθώς και οι επισκέψεις των πολεμικών πλοίων του ΝΑΤΟ στη Μαύρη
Θάλασσα.
Παρόμοιες ασκήσεις προγραμματίζονται τους
προσεχείς μήνες στην Πολωνία, την Τσεχική Δημοκρατία, την Ουγγαρία, τη
Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Ουκρανία και τη Γεωργία
Οι κινήσεις αυτές υπάγονται στο στρατιωτικό
σχέδιο του ΝΑΤΟ «Ατλαντική αποφασιστικότητα.». Βασική
αντίληψη του σχεδίου, σύμφωνα με τον συνταγματάρχη Μάικλ Φόστερ, είναι η
δημιουργία μίας στρατιωτικής ζώνης « από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα».
Είναι αμφίβολο εάν ο Αμερικανός συνταγματάρχης
κατανόησε την ιστορική ιδιαιτερότητα της δήλωσής του.
Η ΝΑΤΟική επιχείρηση αυτή έχει εκπληκτικές
ομοιότητες με τη στρατιωτική επιχείρηση Μπαρμπαρόσα (η
εισβολή στη Σοβιετική Ένωση), η οποία διεξήχθη από τη ναζιστική Γερμανία
το καλοκαίρι του 1941. Και η σύγκριση δεν είναι επιφανειακή .
Η Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα εκτεινόταν από
τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα, με τα βασικά σημεία της εισβολής την
Εσθονία, την Πολωνία και την Ουκρανία.
Ποιος θυμάται ότι ο φασισμός στην
υποστηρίχθηκε από τις δυτικές ελίτ ως ένα προπύργιο ενάντια στην εξάπλωση των,
εμπνευσμένων από την Οκτωβριανή Επανάσταση, κινημάτων;
Ποιος θυμάται ότι οι αμερικανικές
εταιρείες και οι τράπεζες της Wall Street, κατά τη διάρκεια της
δεκαετίας του 1930, επένδυσαν στο χτίσιμο της ναζιστικής πολεμικής
μηχανής ή το φλέρτ του Φύρερ με τη βρετανική συντηρητική ελίτ, με
επικεφαλής τον πρωθυπουργό Τσάμπερλεν και τον υπουργό Εξωτερικών
Λόρδο Χάλιφαξ;
Ο Ομπάμα, τρεις φορές ήδη
έχει πει ότι η Ρωσική Ομοσπονδία καταλαμβάνει μια σημαντική θέση στον
κατάλογο των μεγάλων κινδύνων , πάνω από το «τρομοκρατικό»
ισλαμικό κράτος.
Επαναλαμβάνεται άραγε η ιστορία;
Σε συνέντευξή του, ο διευθυντής του Ρωσικού
Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών, Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας
Επιστημών, Καθηγητής της Ρωσικής Ακαδημίας Στρατιωτικών Επιστημών, V.
Kozin,δηλώνει «ναι»!
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται
με τον πιο άσχημο μορφή. Η συνέχιση του Ψυχρού Πολέμου …, αποκτά μια
ποιοτικά νέα και πιο επικίνδυνη διάσταση …ο κόσμος έχει εισέλθει σε μια νέα
φάση του Ψυχρού Πολέμου. Είναι η πιο επικίνδυνη, επειδή η
διαδικασία ελέγχου των εξοπλισμών δεν συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις για τον
αφοπλισμό, τον έλεγχο των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δραστηριοτήτων …
Στο παρελθόν, ως Σοβιετική Ένωση,
είχαμε συνάψει επτά συμφωνίες για τον περιορισμό των στρατηγικών
επιθετικών όπλων …
Και τώρα δεν έχουμε τίποτα… Η Συνθήκη για τις
Συμβατικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν λειτουργεί. Οι διαπραγματεύσεις για τα
στρατηγικά επιθετικά όπλα δεν τηρούνται… - Η περίοδος της ευφορίας όπου
τμήμα του πολιτικού προσωπικού πίστευε τυφλά κάθε προφορική υπόσχεση της Δύσης
τελείωσε…»
Μπορεί να παραμένει η χώρα μέλος ενός επιθετικού
ιμπεριαλιστικού μηχανισμού; Και οι λόγοι είναι μόνο ηθικοί και
ιδεολογικοί;
Εάν οι απαντήσεις δεν είναι αυτονόητες για την
αριστερά , είναι αυτονόητες για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και του
κόσμου της εργασίας.
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015