Με αφορμή την 25η Μαρτίου, ο Υπουργός Παιδείας απευθύνει επιστολή στους μαθητές όπου και θέτει ως
αφετηριακό στοιχείο της ελληνικής
υπόστασης το πρώτο σύνταγμα της επαναστατημένης Ελλάδας….
Καταρχήν *** ο υποφαινόμενος δεν αισθάνεται τόσο κολακευμένος από την θέση της Ελληνικότητας στην επετηρίδα των λαών, εθνών, συλλογικοτήτων : Εν τάξει, και τι έγινε δηλαδή, που η δική μας συλλογικότητα ανάγεται πιθανόν στην 2η χιλιετηρίδα πΧ , ενώ αυτή των Αμερικανών στα τέλη του 18ου αιώνα; Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται, που πάμε φούντο….
Κατά δεύτερο λόγο, η εμμονή κάποιων «δικών μας» ιστορικών σε μιαν ανιστόρητη αντίληψη που τοποθετεί την ελληνική εθνογένεση στην επανάσταση του 1821, είναι πραγματικά απαράδεκτη : Η ελληνική συλλογικότητα υπάρχει δια μέσου της Ιστορίας, διασκορπισμένη, υποταγμένη, «με ξένες προσμίξεις», με απώλειες, αλλά πάντως υπάρχει. Οι Αγγλοσάξωνες το λένε :The Greek diaspora. Η συλλογικότητά μας δεν έχει κράτος και πολιτειακή υπόσταση επί αιώνες, μέχρι το 1821, είναι όμως υπαρκτή τουλάχιστον όσο η συλλογικότητα των Ασσυρίων : Ξέρετε, αυτή η συλλογικότητα που εξακολουθεί να υπάρχει, από το αυτοκρατορικό της status του 7ου πΧ αιώνα μέχρι σήμερα, στα όρη και στα λαγκάδια του Ιράκ-Ιράν.
Η ελληνικότητα υπάρχει σε κατάσταση «θραυσμάτων» σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και Τουρκοκρατίας. Όταν ο θεατρικός συγγραφέας Δ. Βυζάντιος (1790-1853)αναφέρεται στο έργο του «Βαβυλωνία» σε διάφορους χαρακτήρες της απελευθερωμένης χώρας (Τούρκος, Αρβανίτης κλπ) δεν απέχει από την αλήθεια πολύ, όμως πέρα από όλα αυτά υπάρχει η κεντρομόλος δύναμη της ελληνικότητας. Η Ελλάδα πριν και επί Δ.Βυζάντιου έζησε χάνοντας Έλληνες αλλά και ελληνοποιώντας ξένους.
Ο Αριστείδης Μπαλτάς δικαιούται ως άτομο να υποστηρίζει την άποψη περί διακοπής της συνέχειας, κι εμείς δικαιούμαστε να λέμε το αντίθετο υποστηρίζοντας τη συνέχεια του Ελληνισμού - χωρίς φυσικά να καβαλάμε κανένα καλάμι «περιούσιου λαού». Πρόβλημα όμως εγείρεται όταν ο Υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς πλαγίως και «ανεπαισθήτως» νουθετεί τον μαθητόκοσμο με μια άποψη, που δεν είναι αποδεκτή από τη πλειοψηφία των μελετητών και διανοουμένων αυτής της χώρας.
**** «Καταρχήν» και όχι «καταρχάς» κκ σοφολογιότατοι, που όλο και ξεφουρνίζετε κάποια επανεκτίμηση περί γλωσσικής ορθότητας ….
Καταρχήν *** ο υποφαινόμενος δεν αισθάνεται τόσο κολακευμένος από την θέση της Ελληνικότητας στην επετηρίδα των λαών, εθνών, συλλογικοτήτων : Εν τάξει, και τι έγινε δηλαδή, που η δική μας συλλογικότητα ανάγεται πιθανόν στην 2η χιλιετηρίδα πΧ , ενώ αυτή των Αμερικανών στα τέλη του 18ου αιώνα; Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται, που πάμε φούντο….
Κατά δεύτερο λόγο, η εμμονή κάποιων «δικών μας» ιστορικών σε μιαν ανιστόρητη αντίληψη που τοποθετεί την ελληνική εθνογένεση στην επανάσταση του 1821, είναι πραγματικά απαράδεκτη : Η ελληνική συλλογικότητα υπάρχει δια μέσου της Ιστορίας, διασκορπισμένη, υποταγμένη, «με ξένες προσμίξεις», με απώλειες, αλλά πάντως υπάρχει. Οι Αγγλοσάξωνες το λένε :The Greek diaspora. Η συλλογικότητά μας δεν έχει κράτος και πολιτειακή υπόσταση επί αιώνες, μέχρι το 1821, είναι όμως υπαρκτή τουλάχιστον όσο η συλλογικότητα των Ασσυρίων : Ξέρετε, αυτή η συλλογικότητα που εξακολουθεί να υπάρχει, από το αυτοκρατορικό της status του 7ου πΧ αιώνα μέχρι σήμερα, στα όρη και στα λαγκάδια του Ιράκ-Ιράν.
Η ελληνικότητα υπάρχει σε κατάσταση «θραυσμάτων» σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και Τουρκοκρατίας. Όταν ο θεατρικός συγγραφέας Δ. Βυζάντιος (1790-1853)αναφέρεται στο έργο του «Βαβυλωνία» σε διάφορους χαρακτήρες της απελευθερωμένης χώρας (Τούρκος, Αρβανίτης κλπ) δεν απέχει από την αλήθεια πολύ, όμως πέρα από όλα αυτά υπάρχει η κεντρομόλος δύναμη της ελληνικότητας. Η Ελλάδα πριν και επί Δ.Βυζάντιου έζησε χάνοντας Έλληνες αλλά και ελληνοποιώντας ξένους.
Ο Αριστείδης Μπαλτάς δικαιούται ως άτομο να υποστηρίζει την άποψη περί διακοπής της συνέχειας, κι εμείς δικαιούμαστε να λέμε το αντίθετο υποστηρίζοντας τη συνέχεια του Ελληνισμού - χωρίς φυσικά να καβαλάμε κανένα καλάμι «περιούσιου λαού». Πρόβλημα όμως εγείρεται όταν ο Υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς πλαγίως και «ανεπαισθήτως» νουθετεί τον μαθητόκοσμο με μια άποψη, που δεν είναι αποδεκτή από τη πλειοψηφία των μελετητών και διανοουμένων αυτής της χώρας.
**** «Καταρχήν» και όχι «καταρχάς» κκ σοφολογιότατοι, που όλο και ξεφουρνίζετε κάποια επανεκτίμηση περί γλωσσικής ορθότητας ….